P O S T A N O W I E N I E

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Wadowicach działając na podstawie przepisów art. 14a § 1 oraz § 4 i art. 216 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku – Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu Pani wniosku z dnia 06.01.2006 r. (data wpływu 16.01.2006 r.) uzupełnionego pismem z dnia 11.04.2006 r. (data wpływu 12.04.2006 r.) w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko jest prawidłowe.

Uzasadnienie

Z wniosku z dnia 06.01.2006 r. uzupełnionego pismem z dnia 11.04.2006 r. wynika, że mąż prowadzi w formie jednoosobowej działalność gospodarczą w zakresie produkcji, jest czynnym podatnikiem podatku VAT oraz opłaca podatek dochodowy w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Obecnie zamierza Pani podpisać umowę spółki cywilnej z mężem, z którym łączy Ją ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej na prowadzenie identycznej działalności. W pierwszym okresie funkcjonowania spółki cywilnej indywidualna działalność gospodarcza męża będzie nadal prowadzona, a w późniejszym czasie zostanie zlikwidowana. Mąż zamierza sprzedać do spółki cywilnej towary obrotowe (np. mąka), a także część środków trwałych i wyposażenia. Część pozostałych środków trwałych, w tym budynek piekarni stanowiący Jego własność osobistą, mąż chce wynająć spółce cywilnej albo oddać w użyczenie. Równocześnie zostaną rozwiązane z zatrudnionymi pracownikami umowy o pracę na mocy porozumienia stron, a Spółka zawrze z nimi nowe umowy.
Pytanie dotyczy okresu, gdy równocześnie będą prowadzone dwie firmy tj . jednoosobowa męża i spółka cywilna.

Wątpliwość sprowadza się do wyjaśnienia możliwości wykonania określonych czynności:
– czy z tytułu użyczenia składników majątku wykorzystywanych w działalności indywidualnej męża, w tym budynku piekarni stanowiący Jego środek trwały, powstanie przychód z działalności gospodarczej dla spółki cywilnej
– czy wydatki ponoszone przez spółkę cywilną tj. płacony czynsz na rzecz męża z tytułu wynajęcia składników majątku wykorzystywanych w Jego działalności oraz dotyczące użytkowania i eksploatacji użyczonych składników tj. budynku, samochodu ciężarowego będą stanowiły koszt uzyskania przychodów w spółce
– czy istnieje obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu dla użyczonego samochodu ciężarowego posiadającego ładowność – do 1200 kg oraz homologację producenta, że jest innym samochodem niż osobowy.
Zdaniem Pani spółka, w okresie równoległego prowadzenia obydwu działalności, może korzystać ze składników majątku firmy jednoosobowej na podstawie umowy najmu i wtedy po stronie wynajmującego powstanie przychód, a po stronie najemców tj. wspólników spółki cywilnej koszt z tytułu płaconego czynszu lub w oparciu o umowę użyczenia, a wówczas po stronie dającego i biorącego w używanie nie powstanie przychód. Równocześnie uważa Pani, że Spółka nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu użyczonego pojazdu.
W przypadku użyczenia budynku i samochodu ciężarowego wydatki dot. utrzymania, eksploatacji używania, drobne remonty stanowią koszty uzyskania wspólników S. C.

W przedmiotowej sprawie omówienia wymaga problem wspólności majątkowej małżeńskiej w oparciu o ustawę z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 ze zm.). Zgodnie z art. 31 w/w ustawy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nie objęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.Do majątku wspólnego należą w szczególności między innymi:
1) pobrane wynagrodzenie za pracę i dochody z innej działalności zarobkowej każdego z małżonków,
2) dochody z majątku wspólnego, jak również z majątku osobistego każdego z małżonków.
Natomiast w myśl art. 33 do majątku osobistego każdego z małżonków należą:
1) przedmioty majątkowe nabyte przez powstaniem wspólności ustawowej
2) przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba, że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił
3) prawa majątkowe wynikające ze wspólności łącznej podlegającej odrębnym przepisom
4) przedmioty majątkowe nabyte w zamian za składniki majątku osobistego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej
W myśl art. 34 tej ustawy każdy z małżonków jest uprawniony do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego oraz do korzystania z nich w takim zakresie, jaki daje sie pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez drugiego małżonka.

Spółka cywilna tworzona zgodnie z regulacjami art. 860-875 k.c. jest jednostką organizacyjną nie posiadającą osobowości prawnej, w której podmiotem wszelkich stosunków prawnych są jej wspólnicy.
Zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2004 r. Nr 173, poz. 1807 ze zm.) przedsiębiorcami są wspólnicy spółki. Spółka cywilna nie posiada własnego majątku, bowiem majątek wniesiony do spółki przez wspólników, w postaci wkładu jak i pomnożony w wyniku działalności spółki stanowi majątek wspólny wspólników tworząc tzw. współwłasność łączną wspólników. W spółce cywilnej podmiotem są wspólnicy powiązani wspólnością łączną (współwłasnością łączną art. 863 k.c.). Podmiotem praw i obowiązków są wspólnicy. Oznacza to, że nie spółka, ale wszyscy wspólnicy łącznie są właścicielami składników majątkowych nabytych w czasie prowadzenia działalności.
Majątek Spółki Cywilnej tj. majątek wspólny wspólników o współwłasności łącznej jest odrębny od majątku osobistego każdego ze wspólników jak również od majątku stanowiącego ustawową wspólność małżonków, będących wspólnikami spółki cywilnej – jakkolwiek w tym ostatnim przypadku zarówno majątek spółki, jak i majątek małżonków mają charakter współwłasności łącznej (współwłasność łączna oznacza niepodzielność majątku i brak określenia wysokości udziałów przysługujących poszczególnym wspólnikom; każdy wspólnik jest w związku z tym współwłaścicielem majątku jako całości, jak też każdej rzeczy i prawa tworzących tę całość).

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.
Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 pkt 6 źródłami przychodu są między innymi pozarolnicza działalność gospodarcza oraz najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze (...) z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.
Przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej
Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. (...) - art. 14 ust. 1 updof
Przychodem z działalności gospodarczej są również:
– wartość z otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2 -2b, z wyjątkiem otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów podatku od spadków i darowizn (art. 14 ust. 2 pkt 8)
– przychody z najmu (...) składników majątku związanych z działalnością gospodarczą – art. 14 ust. 2 pkt 11 updof

Spółka może w okresie równoczesnego prowadzenia działalności gospodarczej samodzielnie przez męża i przez małżonków w formie spółki cywilnej zawrzeć umowę najmu lub użyczenia na składniki majątkowe, środki trwałe wykorzystywane w firmie jednoosobowej.
W sytuacji zawarcia umowy użyczenia dotyczącej składników majątkowych po stronie biorącego w używanie tj. spółki cywilnej nie powstanie przychód do opodatkowania. Sytuacja ta dotyczy również użyczonego spółce budynku piekarni i samochodu. Problem powyższy reguluje również art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. nr 16, poz. 93 ze zm.) stanowiący, że przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nie oznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Przepis art. 713 k.c. stanowi zaś, iż biorący do używania ponosi zwykłe koszty utrzymania rzeczy użyczonej. Cechą charakterystyczną tej umowy jest jej nieodpłatność.
W spółce cywilnej podatnikami w zakresie dochodów uzyskiwanych z działalności prowadzonej przez spółkę są wspólnicy tej spółki. Stanowią o tym przepisy art. 8 ust. 1 i 2 updof o treści:
przychody z udziału w spółce nie będącej osobą prawną (...) u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku (...) W/w zasady stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących koszty uzyskania przychodów i strat (...).Z tego też względu, jeżeli wspólnik spółki wykonuje świadczenie na rzecz tej spółki, to z podatkowego punktu widzenia, jest to świadczenie „dla siebie samego” w takim zakresie, w jakim przychody i koszty spółki stanowią jego przychody i jego koszty. Jeżeli więc takie świadczenia są odpłatne, to u takiego wspólnika przychody równe są jego kosztom, jeżeli zaś wspomniane świadczenia są nieodpłatne, u tego wspólnika nie wystąpi ani przychód ani koszt. Jednocześnie w takim przypadku, nie będzie można mówić o uzyskaniu ani przez spółkę, ani przez tego wspólnika przychodu „ z tytułu otrzymanych nieodpłatnych świadczeń”, bowiem spółka nie jest podatnikiem podatku dochodowego, a wspólnik w sensie podatkowym „świadczył samemu sobie”. Nie wyklucza to faktu, że tego rodzaju świadczenie może stanowić przychód pozostałych wspólników takiej spółki.
Zgodnie z zacytowanymi powyżej przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do przychodów z działalności gospodarczej zalicza się m. in. wartość innych nieodpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadku i darowizn (Dz. U. z 2004 Nr 142, poz. 1514 ze zm.) , a małżonek zaliczany jest do I grupy, czyli nie uzyskuje przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 (art. 22 ust. 1 updof).Konstrukcja kosztów wynikająca z w/w art. 22 ust. 1 updof oparta jest na klauzuli generalnej, a mianowicie, iż aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, to między nim, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowo-skutkowy tego typu, że jego poniesienie ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów.
W przypadku, gdy ponoszone przez Spółkę wydatki tj. płacony wspólnikowi czynsz związany z najmem oraz zwykłe koszty utrzymania rzeczy użyczonej tj. budynku i samochodu spełniają w/w przesłankę związku przyczynowo-skutkowego z przychodem to stanowią koszt uzyskania przychodów w spółce.
W myśl art. 713 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. nr 16, poz. 93 ze zm.) biorący do używania (w użyczeniu) ponosi zwykłe koszty utrzymania rzeczy użyczonej, natomiast zgodnie z art. 718 § 1 tej ustawy po zakończeniu użyczenia biorący do używania obowiązany jest zwrócić użyczającemu rzecz w stanie nie pogorszonym.
W rozumieniu w/w przepisów przez zwykłe koszty utrzymania rzeczy w stanie nie pogorszonym rozumie się koszty ponoszone w celu zachowania dotychczasowej substancji rzeczy. Biorący rzecz do używania zobowiązany jest do ponoszenia kosztów jej utrzymania w celu zachowania jej w stanie nie pogorszonym, w tym wydatków na drobne remonty, bieżących kosztów eksploatacyjnych i wykonywania czynności faktycznych umożliwiających korzystanie z rzeczy zgodnie z jej właściwościami i przeznaczeniem.
Natomiast podatnik korzystający z użyczonego samochodu zobowiązany będzie do ponoszenia kosztów zakupu paliwa, bieżących napraw, konserwacji pojazdu, koniecznych do utrzymania pojazdu w stanie nadającym się do użytku zgodnie z jego przeznaczeniem. Koszty, o których mowa powyżej, o ile zostaną poniesione dla celów prowadzonej działalności i właściwie udokumentowane, będą stanowiły koszty uzyskania przychodu.
Należy zauważyć, że pod wpływem ogólnej definicji wynikającej z art. 22 ust. 1 updof wykształciła się zasada zaliczania do kosztów tylko tych wydatków, do których poniesienia podatnik był zobowiązany.
Zobowiązanie to winno wynikać z zawartej między stronami umowy.

Spółka może zaliczyć do kosztów wydatki dotyczące używania w oparciu o umowę użyczenia samochodu ciężarowego (ładowności do 1200 kg, homologacja, że jest innym samochodem niż osobowy) bez konieczności prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.
Obowiązek prowadzenia w/w ewidencji dotyczy tylko przypadków określonych w art. 23 ust. 1 pkt 46 w powiązaniu z ust. 3 a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów poniesionych wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu używania nie wprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego, w tym także stanowiącego własność osoby prowadzącej działalność gospodarczą, dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika – w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; w celu ustalenia faktycznego przebiegu samochodu podatnik jest obowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.
Ilekroć w tej ustawie jest mowa o samochodzie osobowym, rozumie się przez to każdy samochód, który nie posiada homologacji producenta lub importera wymaganych dla samochodów innych niż osobowe oraz którego dopuszczalna ładowność nie przekracza 500 kg.
Do samochodów osobowych w rozumieniu tych przepisów zalicza się zatem:
1) samochody osobowe wymienione w rodzaju 741 KŚT, gdyż nie posiadają one homologacji producenta lub importera wymaganej dla samochodów innych niż osobowe,
2) inne samochody niż osobowe, wymienione w rodzaju 742 KŚT (samochody ciężarowe) i w rodzaju 743 KŚT (samochody specjalne), jeżeli:
a) samochód taki nie ma homologacji producenta lub importera wymaganej dla takiego samochodu, nawet gdyby jego dopuszczalna ładowność przekraczała 500 kg ,
b) jego dopuszczalna ładowność nie przekracza 500 kg, nawet gdy posiada homologację producenta lub importera wymaganą dla takiego samochodu.

Zatem Pani stanowisko zawarte we wniosku dotyczące najmu bądź użyczenia środków trwałych w okresie równoległego funkcjonowania indywidualnej działalności męża i Spółki Cywilnej, braku obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu użyczonego samochodu ciężarowego jest prawidłowe.

Odnośnie pkt 1 zapytania zawartego na stronie 2 pisma z dnia 06.01.2006 r. tut. Organ postanowieniem z dnia 14.02.2006 r. Nr PP/443-4/06 odmówił Pani udzielenia interpretacji ze względu, że zapytanie nie dotyczy Pani indywidualnej sprawy.

Powyższa interpretacja:
– dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących
– nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej

Z posiadanych danych przez tutejszy organ podatkowy wynika, iż w dacie wydania niniejszego postanowienia, wobec Pani nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa, postępowanie przed sądem administracyjnym w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2006 r.

Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Wadowicach w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia – na podstawie art. 14a § 4, w związku z art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej.