POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 216, art. 14 a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie postanawia uznać przedstawione stanowisko w złożonym wniosku o interpretację przepisów prawa podatkowego za prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 31.03.2006r. do tut. organu podatkowego wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, uzupełniony pismem z dnia 01.06.2006 r., w którym przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka posiada budynek używany wprowadzony w 2004 r. do ewidencji środków trwałych i amortyzowany. Do chwili obecnej budynek był wynajmowany innej firmie. Obecnie umowa najmu została rozwiązana i Spółka zamierza rozpocząć inwestycję polegająca na znacznej modernizacji budynku zgodnie z aktualnymi standardami i wymaganiami odpowiednich instytucji typu Sanepid, służby p-poż. w celu przystosowania do funkcjonowania w nim nowoczesnego centrum handlowego. Po zakończeniu prac modernizacyjnych Spółka nadal będzie wynajmować budynek.
Podatnik zwraca się z zapytaniem:

Czy odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości zaewidencjonowanej na koncie środków trwałych w czasie trwania prac modernizacyjnych będą stanowiły dla Spółki koszt uzyskania przychodu ?

W ww. sprawie zajęto następujące stanowisko:

Powołując się na zapis art. 16a i 16 c ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) spółka uważa, że odpisy amortyzacyjne w dalszym ciągu będą stanowiły koszt podatkowy Spółki.

Zgodnie z art. 14 a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm. ) stosownie do swojej właściwości miejscowej naczelnik urzędu skarbowego (...) na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

W związku z powyższym udzielam interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego następująco:

Stosownie do zapisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych ( Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art.16 ust.1 ustawy. Zapis powyższy pozwala odliczyć podatnikowi wszelkie koszty pod warunkiem, że będą one miały bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wysokość osiągniętego przychodu. Kosztami uzyskania przychodów będą w związku z tym również takie wydatki, które w danej chwili nie przyczyniają się do uzyskania konkretnych przychodów, jednak skutkiem ich poniesienia może być przychód uzyskany w przyszłości. Natomiast w myśl zapisu art. 15 ust. 6 w/w ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16 ustawy.

W art. 16a ust. 1 ustawy określono kryteria, jakie muszą być spełnione, aby składnik majątku mógł być uznany za środek trwały, podlegający amortyzacji.
"Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika (...) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy (...)".

Ponadto warunkiem uznania odpisów amortyzacyjnych środka trwałego jako kosztu uzyskania przychodu jest istnienie obowiązku przyczynowo-skutkowego tego rodzaju, że uzyskanie przez podmiot przychodu nastąpiło w wyniku gospodarczego wykorzystania danego środka trwałego.

Spółka rozwiązała umowę najmu na wynajmowany budynek ale po zakończeniu prac modernizacyjnych nadal będzie wynajmowała obiekt.

Przepis art. 16c pkt. 5 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wyłącza z amortyzacji składniki majątku, które nie są używane na skutek zaprzestania działalności, w której te składniki były używane, " Amortyzacji nie podlegają: składniki majątku, które nie są używane na skutek zaprzestania działalności, w której te składniki były używane (...)".

Powyższy przepis należy rozpatrywać łącznie z zapisem art.16f ust.1 w/w ustawy stanowiącego, iż podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Z powyższych regulacji wynika, iż dopuszcza się dokonywanie odpisów amortyzacyjnych przez podatników, którzy nie prowadzą działalności gospodarczej z innych powodów niż ogłoszona upadłość, i dlatego należy uznać za dopuszczalne amortyzowanie niektórych okresowo wyłączonych z używania środków trwałych jeśli podatnik nie zaprzestał wykonywania działalności gospodarczej, w której były one używane. W przypadkach okresowego zaprzestania używania niektórych środków trwałych w działalności, spowodowanych między innymi koniecznością remontu lub modernizacji - Spółka nadal uprawniona jest do dokonywania odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 15 ust. 6 ustawy.

Podatnik kontynuuje swoją działalność podstawową, a po wykonanym remoncie budynku będzie on ponownie przedmiotem umowy najmu.

W związku z powyższym stanowisko jednostki w przedmiotowej sprawie jest prawidłowe.

Informuje się, że interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę, stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania postanowienia.

Interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Zgodnie z art. 14 a § 4 w związku z art. 236 § 1 i § 2 pkt 1 ustawy - Ordynacja podatkowa na niniejsze postanowienie służy Stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie za pośrednictwem Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia.