INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 20 kwietnia 2012 r. (data wpływu 23 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przekazania udziałowcowi Spółki w wyniku postępowania likwidacyjnego majątku Spółki oraz konieczności dokonania korekty podatku naliczonego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 kwietnia 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przekazania udziałowcowi Spółki w wyniku postępowania likwidacyjnego majątku Spółki oraz konieczności dokonania korekty podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”), zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą głównie na wynajmie nieruchomości. W zakres prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej wchodzi także obrót nieruchomościami. Z tego też względu podstawowe składniki majątkowe wchodzące w skład Spółki tworzą zabudowane działki gruntu. Częściami składowymi gruntu są hale produkcyjno- składowe z aneksami biurowymi (dalej: „Nieruchomości”). Nieruchomości są zaliczone przez Spółkę do jej środków trwałych. Część z budynków i budowli posadowionych na Nieruchomościach została wybudowana przez Spółkę przed dniem 1 maja 2004 r., część zaś została nabyta po dniu 1 maja 2004 r. na podstawie opodatkowanej podatkiem VAT dostawy towarów. W związku z budową budynków i budowli oraz nabyciem nieruchomości Spółka skorzystała z przysługującego jej prawa do odliczenia.

Nieruchomości są wykorzystywane przez Spółkę w ramach wykonywanej przez nią działalności gospodarczej do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, polegającej na najmie. Do wyłącznej obsługi Nieruchomości Spółka zatrudnia pracowników.Jedynym udziałowcem Spółki jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Wspólnik”). Wspólnik jest również zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W najbliższym czasie planowana jest likwidacja Spółki. W toku czynności likwidacyjnych Spółka będzie zobowiązana ściągnąć wierzytelności i wypełnić zobowiązania wobec swoich wierzycieli. Majątek, który pozostanie po dokonaniu tych czynności, zostanie przekazany Wspólnikowi. Majątek ten będzie się składał głównie z Nieruchomości. Spółka rozważa różne warianty likwidacji. Jednym z nich jest wydanie Nieruchomości w naturze wspólnikom zgodnie z postanowieniami umowy Spółki, przy czym wydawany majątek nie stanowiłby przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Od dnia nabycia Nieruchomości Wspólnik będzie wykorzystywał je w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej polegającej na wynajmowaniu Nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy transakcja opisana we wniosku, polegająca na przekazaniu na rzecz Wspólnika Nieruchomości będzie czynnością opodatkowaną VAT...
2. Czy w wyniku przeprowadzenia opisanej transakcji, polegającej na wydaniu Nieruchomości Wspólnikowi Spółki w ramach czynności likwidacyjnych, Wnioskodawca będzie zobowiązany do korekty kwoty podatku naliczonego na podstawie przepisu art. 91 ust. 4, 5, 6 i 7 ustawy o VAT...
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1)

Zdaniem Wnioskodawcy transakcja opisana we wniosku, polegająca na przekazaniu na rzecz Wspólnika Nieruchomości, które pozostaną po przeprowadzeniu czynności likwidacyjnych Spółki, nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m. in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez towary zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Natomiast art. 8 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż „przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...)”.

Mając na uwadze powyższe przepisy w zakresie podatku od towarów i usług, należy stwierdzić, iż dostawę towarów stanowią co do zasady tylko czynności mające za przedmiot towar, natomiast usługę stanowią te wszystkie czynności podatnika wykonywane w ramach działalności gospodarczej, których nie można zaklasyfikować jako dostawy towarów. Podstawowym zatem pojęciem, które wymaga zdefiniowania jest dostawa towarów. Pojęcie dostawy towarów zostało wyjaśnione w przepisie art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Czynność dostawy towarów, o jakiej mowa we wskazanych przepisach, dotyczy faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą.

Kolejny warunek, jaki musi być spełniony, aby przepisy ustawy o VAT w ogóle znalazły zastosowanie w analizowanym przypadku to konieczność dokonania ich przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności. W świetle przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Przez działalność gospodarczą - na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT - rozumie się zaś wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W przypadku Wnioskodawcy wskazać należy, iż nadwyżka likwidacyjna zostanie przekazana Wspólnikowi na podstawie przepisu art. 286 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. kodeks spółek handlowych (Dz. U. 2001 Nr 102, poz. 1117, dalej: k.s.h.). Na podstawie tej regulacji majątek pozostały po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli dzieli się między wspólników w stosunku do ich udziałów. Podział majątku likwidowanej spółki między wspólników stanowi element upłynnienia jej majątku. Kończy on czynności likwidacyjne sensu stricte. Podział obejmuje tylko tę część majątku, która pozostała po zaspokojeniu wierzycieli. Jeżeli dla zaspokojenia i zabezpieczenia wierzycieli nie będzie konieczności spieniężenia całego majątku, umowa spółki może przewidywać podział pozostałego majątku w całości lub w części w naturze (Jerzy Paweł Naworski, Krzysztof Strzelczyk, Tomasz Siemiątkowski, Radosław Potrzeszcz, Komentarz do kodeksu spółek handlowych, Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Wydawnictwo Prawnicze, Warszawa 2001). Bez wątpienia zatem jest możliwe wydanie w ramach czynności likwidacyjnych przez Spółkę Nieruchomości.

W ocenie Wnioskodawcy uznać jednak należy, że takie wydanie nie będzie stanowiło dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, bowiem nie będzie realizowane w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę. Trudno uznać bowiem, że Spółka jest w stanie działać w odniesieniu do wydawanych w ten sposób składników majątku jako podatnik VAT.

Zauważyć należy, iż dokonana dostawa Nieruchomości nastąpi pomiędzy dwoma podatnikami VAT. Nie będzie to zatem dostawa na rzecz konsumenta. Nieruchomości będą następnie wykorzystywane w ramach działalności gospodarczej Wspólnika Spółki. Dla zachowania zatem zasad neutralności i opodatkowania konsumpcji nie jest możliwe obciążenie ciężarem podatku od towarów i usług Wspólnika Spółki. Czynność ta nie może być opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Tylko w takiej sytuacji będzie ona neutralna dla Spółki. Potwierdzeniem tego argumentu jest również wykładnia przepisu art. 14 ust. 1 ustawy o VAT. Nakłada on obowiązek opodatkowania towarów własnej produkcji i towarów, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku rozwiązania spółki cywilnej lub handlowej niemającej osobowości prawnej albo zaprzestania przez podatnika podatku od towarów i usług, będącego osobą fizyczną wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu. Wskazany przepis nie przewiduje opodatkowania towarów w przypadku rozwiązania spółki kapitałowej. Dokonując zatem wykładni a contrario wskazanego przepisu, nie powinno budzić wątpliwości, iż w opisanej we wniosku sytuacji wydanie Nieruchomości nie będzie czynnością opodatkowaną.

Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 1 grudnia 2011 (I FSK 300/11) ustawodawca w sposób celowy nie uregulował w wyżej wskazanej normie prawnej skutków podatkowych likwidacji spółek kapitałowych. Wydanie bowiem majątku w ramach likwidacji spółki kapitałowej wspólnikowi mającemu osobowość prawną prawie zawsze będzie przekazaniem towarów pomiędzy dwoma podatnikami. Co więcej, skoro towary te stanowiły część majątku spółki wykorzystywaną przez nią w działalności gospodarczej, należy założyć, że ich odbiorca również prowadzący taką działalność nie działa jako konsument, a przeciwnie, że przekazane mu towary wykorzysta w działalności gospodarczej A zatem interpretacja art. 7 ust. 2 ustawy o VAT nakazująca zastosowanie go do sytuacji wydania majątku spółki wspólnikowi, który jest osobą prawną, w praktyce w większości przypadków będzie się łączyć z naruszeniem wymienionych powyżej zasad, a więc zasady neutralności i powszechności opodatkowania”. W tym kontekście warto zwrócić uwagę na pogląd wyrażony przez Naczelny Sąd Administracyjny, dotyczący przekazania majątku w ramach likwidacji spółki. W wyroku z dnia 21 kwietnia 2009 r. (sygn. akt I FSK 59/08) wskazano, że „wydanie majątku w ramach likwidacji spółki kapitałowej wspólnikowi mającemu osobowość prawną prawie zawsze będzie przekazaniem towarów pomiędzy dwoma podatnikami. Co więcej, skoro towary te stanowią część majątku spółki wykorzystywaną przez nią w działalności gospodarczej należy założyć, że ich odbiorca również prowadzący taką działalność nie działa jako konsument, a przeciwnie, że przekazane mu towary wykorzysta w działalności gospodarczej”.

Wykładnia przedstawiona przez Naczelny Sąd Administracyjny potwierdza, iż w przypadku wydania nadwyżki likwidacyjnej czynność przekazania poszczególnych składników majątku należy rozpoznać jako odpłatną dostawę towarów na podstawie przepisu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Bez wątpienia zaś opisana czynność nie może być zakwalifikowana jako dostawa na podstawie przepisu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.

Jak wskazał bowiem Naczelny Sąd Administracyjny: „dotychczasowe spostrzeżenia prowadzą do wniosku, że uzasadnienie zaskarżonego wyroku opiera się na gramatycznej wykładni art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, bez uwzględnienia dyrektywnej wykładni prawa. Sąd pierwszej instancji stwierdzając, że przekazanie majątku likwidowanej spółki z o.o. innej osobie prawnej jest przekazaniem towarów na cele niezwiązane z prowadzonym przedsiębiorstwem i skoro przysługiwało likwidowanemu podmiotowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, to ma on obowiązek uznać tę czynność za opodatkowaną i wykazać podatek należny (art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT), zupełnie pomija fakt, że taki wniosek narusza zasadę neutralności podatku VAT wyrażoną w przepisach art. 2 I Dyrektywy oraz w punkcie 5 preambuły do 112 Dyrektywy oraz zasadę powszechności. Zasada opodatkowania konsumpcji wymaga interpretowania art. 7 ust. 2 ustawy o VAT tak, aby zapewnić opodatkowanie wszystkich sytuacji, w których przekazanie towaru wiąże się z konsumpcją. Oznacza to, że przekazanie towarów, które nie posiadają wartości konsumpcyjnej dla odbiorcy, nie powinno być opodatkowane. Jednocześnie zachowana powinna przy tym być zasada neutralności - co oznacza, że VAT nie może obciążyć podatnika prowadzącego działalność, jeśli zaś do takiego obciążenia dochodzi, to powinna być zapewniona możliwość odliczenia podatku”.

Wniosek taki potwierdzono także w orzeczeniu Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 18 stycznia 2012 r. (sygn. I SA/Op 460/11), w którym wskazano: „W związku z powyższym, stanowisko Ministra Finansów nakazujące opodatkowanie podatkiem od towarów i usług czynności przekazania majątku spółki wspólników, który jest osobą prawną poprzez zastosowanie do takiej czynności art. 7 ust. 2 ustawy o VAT musi być uznane za naruszające zasady: neutralności i powszechności opodatkowania. Uznanie, że wydanie majątku likwidowanej spółki wspólnikowi będącemu osobą prawną będzie opodatkowane podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT - z uwagi na zasadę poprawnej legislacji - czyniłoby niepotrzebnym i bezprzedmiotowym wprowadzenie do ustawy o VAT przepisu art. 14 ust. 1, albowiem dla opodatkowania podatkiem od towarów i usług np. towarów pozostałych po rozwiązaniu (likwidacji) spółki cywilnej lub handlowej niemającej osobowości prawnej wystarczyłby przepis art. 7 ust. 2 ustawy o VAT. W konsekwencji stwierdzić należy, że interpretacja dokonana przez Ministra Finansów jest błędna, albowiem zasada neutralności podatku od towarów i usług oraz powszechności opodatkowania, które przejawiają się w obciążeniu tym podatkiem ostatecznego konsumenta, przemawiają za uznaniem, że przekazanie majątku po likwidacji spółki kapitałowej wspólnikowi będącemu osobą prawną jest czynnością, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tak też wskazano w orzeczeniu Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 grudnia 2011 r. (sygn. I FSK 300/11). Zakwalifikowanie zatem analizowanej czynności jako dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT oznaczałoby niezrozumienie konstrukcji podatku VAT, którego założeniem jest obciążenie podatkiem konsumenta. Z tego też względu w analizowanej sytuacji wydanie Nieruchomości w ramach nadwyżki likwidacyjnej nie może być rozpoznane jako czynność opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Taka kwalifikacja jest po pierwsze zgodna z obowiązującymi przepisami ustawy o VAT, a po drugie umożliwia zapewnienie realizacji zasady neutralności podatku VAT, a zarazem zasady powszechności opodatkowania. Gdyby bowiem ustawodawca chciał opodatkować wydanie towarów (w przypadku Wnioskodawcy Nieruchomości) w ramach czynności likwidacyjnych spółki kapitałowej, to wskazałby to w przepisie art. 14 ust. 1 Ustawy o VAT. Skoro jednak tego nie uczynił, to wnioskując a contrario, należy uznać, iż czynność ta nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Ad. 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, w wyniku przeprowadzenia opisanej transakcji, polegającej na wydaniu Nieruchomości Wspólnikowi Spółki w ramach czynności likwidacyjnych, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do korekty kwoty podatku naliczonego na podstawie przepisu art. 91 ust. 4, 5, 6, 7 Ustawy o VAT.

Na podstawie art. 91 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy są zobowiązani do dokonywania korekty kwoty podatku odliczonego po zakończeniu roku, w którym przysługiwało im prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Korekty tej dokonuje się z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego. W przypadku nieruchomości podatnicy są zobowiązani do dokonywania takiej korekty w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Gdy w tym okresie nastąpi sprzedaż takiej nieruchomości, uważa się, że jest ona nadal wykorzystywana na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika. W takiej sytuacji korekta kwot podatku naliczonego powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty.

Podstawowym warunkiem, jaki zatem musi być spełniony, aby podatnik był zobowiązany do dokonania korekty w odniesieniu do pozostałego okresu, jest dokonanie sprzedaży towarów lub usług. Przez sprzedaż na podstawie przepisu art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. W odniesieniu do Wnioskodawcy wskazać należy, iż nie dokona on żadnej ze wskazanych czynności. Jak bowiem wynika z rozważań wskazanych w odpowiedzi na pytanie nr 1, planowana transakcja nie będzie miała charakteru ani czynności dostawy towarów ani świadczenia usług. Nie może zatem być opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Taka kwalifikacja czynności wydania Nieruchomości w ramach nadwyżki likwidacyjnej skutkuje brakiem obowiązku korekty kwot podatku odliczonego.

Tak potwierdza aktualne orzecznictwo sądów administracyjnych. W wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 18 stycznia 2012 r. (sygn. I SA/Op 460/11) wskazano: „zatem przekazanie majątku likwidowanej spółki kapitałowej wspólnikowi o statusie osoby prawnej nie jest dostawą, o której mowa w art. 7 ust. 2 w związku z art. 5 ust 1 pkt 1 ustawy o VAT, to zaś prowadzić musi do przyjęcia, że stanowisko organu, co do konieczności dokonania w przypadku takiego przekazania korekty podatku naliczonego, o której mowa w art. 91 ust. 4 i 5 ustawy o VAT jest nieprawidłowe. Przepis ten wskazuje na konieczności dokonania korekty podatku naliczonego VAT w przypadku sprzedaży towarów w okresie zakreślonym na dokonanie korekty w art. 91 ust. 2 ustawy o VAT.

W świetle art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, przez sprzedaż należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Skoro przekazanie majątku po likwidacji spółki kapitałowej nie jest odpłatną dostawą towarów i tym samym nie jest sprzedażą, to do takiej czynności nie stosuje się art. 91 ust. 4 i 5 ustawy o VAT”.

Tak też wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 1 grudnia 2011 r. (I FSK 300/11): „uznanie, że w przedmiotowym stanie faktycznym występuje obowiązek podatkowy na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT było by niczym nieuzasadnionym naruszeniem zasady neutralności i powszechności opodatkowania normatywnie wyrażonych w art. 2 I Dyrektywy oraz w pkt 5 preambuły do 112 Dyrektywy. Brak zasadności zarzutu naruszenia art. 7 ust. 2 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, art. 1 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE determinuje ocenę trafności drugiego zarzutu skargi kasacyjnej. Skoro bowiem przekazanie majątku likwidowanej spółki kapitałowej wspólnikowi będącemu osobą prawną nie podlega opodatkowaniu, to prawidłowo Sąd pierwszej instancji uznał, że przepis art. 91 ust. 4 i 5 ustawy o VAT nie ma zastosowania”.

Podobne tezy odnaleźć można w orzeczeniu Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 21 października 2010 r. (sygn. I SA/Kr 1379/10): „przyjęcie, że przekazanie majątku likwidowanej spółki kapitałowej wspólnikowi o statusie osoby prawnej nie jest dostawą, o której mowa w art. 7 ust. 2 w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, prowadzić musi do konstatacji że stanowisko organu, co do konieczności dokonania w przypadku takiego przekazania korekty podatku naliczonego, o której mowa w art. 91 ust. 4 i 5 ustawy o VAT za nieprawidłowe. Przepis ten stanowi o konieczności dokonania korekty podatku naliczonego VAT w przypadku sprzedaży towarów w okresie zakreślonym na dokonanie korekty w art. 91 ust. 2 ustawy o VAT. W świetle art. 2 pkt 22 ustawy o VAT przez sprzedaż należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Skoro przekazanie majątku po likwidacji spółki kapitałowej nie jest odpłatną dostawą towarów i tym samym nie jest sprzedażą to do takiej czynności nie stosuje się art. 91 ust. 4 i 5 ustawy o VAT”.

Na podstawie powyższych rozważań nie powinno zatem budzić wątpliwości, iż w przypadku zbycia przez Wnioskodawcę Nieruchomości w ramach wydania nadwyżki likwidacyjnej, nie będzie on zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego na podstawie art. 91 ust. 4 i 5 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności zdefiniowany został odpowiednio w art. 7 i art. 8 ww. ustawy. I tak, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zasadą jest, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów, a zatem kiedy jest ona realizowana pod tytułem nieodpłatnym - nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

W ustawie przewidziano jednak od tej zasady wyjątek. Jeżeli podatnikowi przysługiwało – w całości lub w części - prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu towarów, należących do jego przedsiębiorstwa, które następnie zostały przez niego nieodpłatnie przekazane, to tego rodzaju czynności przekazania towarów, uznaje się za podlegające opodatkowaniu jako odpłatne dostawy towaru.

I tak zgodnie z treścią art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek (art. 7 ust. 3 ustawy).

Z powyższego przepisu art. 7 ust. 2 ustawy wynika, iż dostawą towarów objętą opodatkowaniu, a więc mieszczącą się w przedmiocie opodatkowania określonym w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, tj. w pojęciu „odpłatnej dostawy towarów”, mieszczą się także niektóre nieodpłatne przekazania towarów. Ustawodawca za takie uznał te z nich, które są przekazywane nieodpłatnie przez podatnika jako należące do jego przedsiębiorstwa.

Z tego wynika, iż art. 7 ust. 2 ustawy zrównuje czynności dokonane bez wynagrodzenia z czynnościami odpłatnymi, przy spełnieniu warunków wymienionych w tym przepisie z zastrzeżeniem wypływającym z ust. 3 tego artykułu (wyłączenie zrównania z uwagi na przedmiot objęty czynnością nieodpłatną). W ten sposób wszelkie nieodpłatne przekazanie przez podatnika należących do jego przedsiębiorstwa towarów, innych niż drukowane materiały reklamowe i informacyjne oraz prezenty o małej wartości i próbki, wchodzi w zakres objęty pojęciem „odpłatnej dostawy towarów”, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub części.

Zasady i tryb rozwiązania i likwidacji spółki z ograniczoną odpowiedzialnością regulują przepisy ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94 poz. 1037 ze zm.). Postępowanie likwidacyjne, prowadzone w celu rozwiązania spółki z przyczyn wskazanych w ustawie Kodeks spółek handlowych, ma na celu uregulowanie stosunków majątkowych spółki wobec jej wspólników i wierzycieli oraz doprowadzenie do ostatecznego wykreślenia spółki z rejestru i zakończenia jej bytu prawnego.

Zgodnie z art. 275 § 2 ww. ustawy Kodeks spółek handlowych, w okresie likwidacji nie można, nawet częściowo, wypłacać wspólnikom zysków ani dokonywać podziału majątku spółki przed spłaceniem wszystkich zobowiązań.

Art. 282 § 1 cyt. ustawy stanowi, iż likwidatorzy powinni zakończyć interesy bieżące spółki, ściągnąć wierzytelności, wypełnić zobowiązania i upłynnić majątek spółki (czynności likwidacyjne). Nowe interesy mogą wszczynać tylko wówczas, gdy to jest potrzebne do ukończenia spraw w toku. Nieruchomości mogą być zbywane w drodze publicznej licytacji, a z wolnej ręki - jedynie na mocy uchwały wspólników i po cenie nie niższej od uchwalonej przez wspólników.

Zgodnie z art. 286 § 1 KSH, podział między wspólników majątku pozostałego po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli nie może nastąpić przed upływem sześciu miesięcy od daty ogłoszenia o otwarciu likwidacji i wezwaniu wierzycieli.

Majątek, o którym mowa w § 1, dzieli się między wspólników w stosunku do ich udziałów (§ 2). Umowa spółki może określać inne zasady podziału majątku (§ 3).

Stosownie do art. 289 § 1 KSH, w przypadku upadłości spółki jej rozwiązanie następuje po zakończeniu postępowania upadłościowego, z chwilą wykreślenia z rejestru. Wniosek o wykreślenie z rejestru składa syndyk.

Ze złożonego wniosku wynika, iż w najbliższym czasie planowana jest likwidacja Spółki. W toku czynności likwidacyjnych Spółka będzie zobowiązana ściągnąć wierzytelności i wypełnić zobowiązania wobec swoich wierzycieli. Majątek, który pozostanie po dokonaniu tych czynności, zostanie przekazany Wspólnikowi. Majątek ten będzie się składał głównie z Nieruchomości. Spółka rozważa różne warianty likwidacji. Jednym z nich jest wydanie Nieruchomości w naturze wspólnikom zgodnie z postanowieniami umowy Spółki, przy czym wydawany majątek nie stanowiłby przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Część z budynków i budowli posadowionych na Nieruchomościach została wybudowana przez Spółkę przed dniem 1 maja 2004 r., część zaś została nabyta po dniu 1 maja 2004 r. na podstawie opodatkowanej podatkiem VAT dostawy towarów. W związku z budową budynków i budowli oraz nabyciem nieruchomości Spółka skorzystała z przysługującego jej prawa do odliczenia. Nieruchomości są wykorzystywane przez Spółkę w ramach wykonywanej przez nią działalności gospodarczej do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, polegającej na najmie. Do wyłącznej obsługi Nieruchomości Spółka zatrudnia pracowników.

Analizując powyżej przedstawione okoliczności sprawy zauważyć należy, iż przekazanie majątku Wnioskodawcy nastąpi nieodpłatnie przez likwidowaną Spółkę (Wnioskodawcę), a przy nabyciu tych towarów przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia całości lub części podatku naliczonego.

Dla rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie nie ma znaczenia, czy przekazanie nieodpłatne należącej do Spółki nieruchomości następuje w wyniku jej likwidacji. Na gruncie podatku od towarów i usług opisana czynność jest przekazaniem towaru (nieruchomości) bez wynagrodzenia, o którym mowa w art. 7 ust. 2 cyt. ustawy. Przyczyna, z jakiej Spółka tej czynności dokonuje nie ma wpływu na rozstrzygnięcie kwestii jej opodatkowania podatkiem VAT. Likwidacja Spółki w żaden sposób nie przesądza o braku opodatkowania podatkiem VAT przekazania nieruchomości udziałowcowi.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż spełnione zostały warunki do uznania przekazywanego majątku likwidowanej Spółki udziałowcowi za odpłatną dostawę towarów. Wobec powyższego przekazanie udziałowcowi Spółki w wyniku postępowania likwidacyjnego majątku, w sytuacji gdy Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT przy jego nabyciu jest odpłatną dostawą towarów, o którym mowa w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.

Tym samym nie można zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, iż przekazanie majątku Spółki jej wspólnikowi w trakcie procedury likwidacji Spółki nie stanowi transakcji objętej przedmiotowym zakresem ustawy o VAT, ponieważ jak stwierdził Wnioskodawca - ustawodawca nie wprowadził do ustawy odpowiednich przepisów regulujących tę kwestię.

Powoływany przez Wnioskodawcę w uzasadnieniu własnego stanowiska art. 14 ustawy, przewiduje opodatkowanie VAT majątku pozostałego po likwidacji spółki cywilnej, spółki prawa handlowego niemającej osobowości prawnej bądź zaprzestanie prowadzenia działalności przez osobę fizyczną, nie dotyczy zaś spółki kapitałowej. Zaznaczyć należy, iż niniejsza regulacja dotyczy opodatkowania towarów, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy lub towarów własnej produkcji, nie ma zaś zastosowania do czynności jaką jest podział majątku pozostałego po likwidacji spółki, który stanowić mogą także inne aktywa rzeczowe niż zakupione czy wytworzone towary. Ponadto, należy dodać, iż z brzmienia tego artykułu nie można wnioskować a contrario, iż skoro w artykule tym, nie wymieniono spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, to przy likwidacji tej spółki, towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów nie podlegają opodatkowaniu. Art 14 ustawy o VAT, ze względu na zakres podmiotów, do których się odnosi, nie ma zastosowania do niniejszej sprawy.

Reasumując, w okolicznościach przedstawionych w złożonym wniosku, Spółka dokonuje na rzecz wspólnika dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 cyt. ustawy. Przekazanie w toku postępowania likwidacyjnego majątku likwidowanej Spółki pozostałego po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli, wspólnikowi – jeżeli Spółce przysługiwało przy jego nabyciu prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony (w całości lub części) – stanowi odpłatną dostawę towarów, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w kwestii objętej pytaniem nr 1 należało uznać za nieprawidłowe.

Ad. 2)

W związku z powyżej wskazaną oceną prawną dokonywanej dostawy, nieprawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż przekazanie wspólnikowi w wyniku postępowania likwidacyjnego majątku Spółki (w okresie korekty), nie spowoduje u Wnioskodawcy obowiązku dokonania korekty, o której mowa w art. 91 ust. 4, 5, 6 i 7 ustawy o VAT.

Zgodnie bowiem z art. 2 pkt 22 ustawy przez sprzedaż - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Tak jak wskazano przy odpowiedzi na pytanie nr 1 przekazanie wspólnikowi majątku likwidacyjnego spółki mieści się w definicji odpłatnej dostawy towarów, o której mowa art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.

Ze złożonego wniosku wynika, iż przedmiotem przekazania będą nieruchomości stanowiące majątek likwidowanej Spółki. Część budynków i budowli posadowionych na Nieruchomościach została wybudowana przez Spółkę przed dniem 1 maja 2004 r., część zaś została nabyta po dniu 1 maja 2004 r. na podstawie opodatkowanej podatkiem VAT dostawy towarów. W związku z budową budynków i budowli oraz nabyciem nieruchomości Spółka skorzystała z przysługującego jej prawa do odliczenia.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust 17 i 19 oraz art. 124.

Podstawową zasadą dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego od podatku należnego jest związek towarów i usług, przy nabyciu których podatek został naliczony, z czynnościami opodatkowanymi.

Jednocześnie w art. 91 ustawy, określono szczegółowo zasady i przypadki dokonywania korekty podatku naliczonego. Przepis ten jednak nie ma zastosowania w odniesieniu do przypadków określonych w art. 163 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ze wskazanego art. 163 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. wynika, iż w przypadku, gdy nakłady inwestycyjne poczynione zostały przed 1 maja 2004 r. to w odniesieniu do korekty podatku naliczonego stosuje się przepisy art. 20 ust. 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zmianami).

Powołany art. 20 ust. 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 roku stanowił, iż podatnicy dokonujący czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1-3, w okresie krótszym niż sześć miesięcy obliczają procentowy udział zgodnie z ust. 3, przy czym po upływie sześciu miesięcy od rozpoczęcia działalności wyliczają ten udział zgodnie z ust. 4 i dokonują korekty podatku naliczonego. Unormowania te nie przewidywały korekty podatku naliczonego w przypadku nabycia środków trwałych podlegających amortyzacji, nawet w sytuacji zmiany przeznaczenia tych środków trwałych do czynności nie podlegających opodatkowaniu.

Z powyższych regulacji wynika, iż obowiązek dokonywania korekty podatku naliczonego odnosi się do tych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jak również nakładów inwestycyjnych, które zostały nabyte po wejściu w życie ustawy z dnia 11 marca 2004 r., a więc po dniu 30 kwietnia 2004 r.

Z uwagi na fakt, iż jak wynika ze złożonego wniosku, część nieruchomości mających być przedmiotem nieodpłatnego przekazania wspólnikowi, została wybudowana przez Spółkę przed 1 maja 2004 r., tym samym w stosunku do tych nieruchomości nie powstanie po stronie Wnioskodawcy obowiązek korygowania uprzednio odliczonego podatku VAT, gdyż w odniesieniu do tej części wydatków ponoszonych na wybudowanie przedmiotowych obiektów, nie znajdą zastosowania przepisy art. 91 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, lecz przepisy określone w art. 20 ust. 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 roku o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym.

Jak wynika ze złożonego wniosku, część nieruchomości została przez Spółkę nabyta po dniu 1 maja 2004 r., przy czym w stosunku do przedmiotowych nieruchomości Wnioskodawca dokonał odliczenia podatku VAT.

Z uwagi na powyższe należy przeanalizować przepisy odnoszące się do kwestii korygowania podatku VAT obowiązujące w dacie nabycia nieruchomości mających być przedmiotem zbycia.

W okresie od 1 maja 2004 r. do 31 maja 2005 r. przepis art. 91 ust. 1 obowiązywał w następującym brzmieniu: Po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-9, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-7, dla zakończonego roku podatkowego. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli kwota korekty nie przekroczy 0,01% kwoty podatku naliczonego podlegającego korekcie.

Natomiast przepis art. 91 ust. 2 ustawy, brzmiał: W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, z wyłączeniem tych, w odniesieniu do których wydatki poniesione na ich nabycie jednorazowo mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości - w ciągu 10 lat, począwszy od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości - jednej dziesiątej, kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w odniesieniu do których wydatki poniesione na ich nabycie jednorazowo mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z obowiązującym od dnia 1 maja 2004 r. art. 91 ust. 4 ustawy, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów, o których mowa w ust. 2, uważa się, że towary te są nadal używane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

Korekta po sprzedaży, o której mowa w ust. 4, powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż (art. 91 ust. 5 ustawy obowiązujący od dnia 1 maja 2004 r.).

W myśl art. 91 ust. 6 wskazanej ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1. opodatkowane - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru związane jest z czynnościami opodatkowanymi;
2. zwolnione lub nie podlegały opodatkowaniu - do obliczenia korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi lub niepodlegającymi opodatkowaniu.
   
   

Przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się to prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi (art. 91 ust. 7 ustawy obowiązujący od dnia 1 maja 2004 r.).

W stanie prawnym obowiązującym w okresie od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 31 maja 2005 r., korektą, o której mowa w art. 91 ust. 2 ustawy, objęte były towary i usługi, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym były zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, z wyłączeniem tych w odniesieniu do których wydatki poniesione na ich nabycie jednorazowo mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Podmioty zmieniające przeznaczenie środków trwałych (z wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych na wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych) nabytych w tym stanie prawnym, zobowiązane są zatem do korekty podatku naliczonego nawet wówczas, gdy ich wartość jest niższa niż 15 000 zł, ale wyższa niż 3 500 zł.

Z dniem 1 czerwca 2005 r. art. 91 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług zyskał brzmienie: Po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-9, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11, dla zakończonego roku podatkowego. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli różnica między proporcją odliczenia określoną w art. 90 ust. 4 a proporcją określoną w zdaniu poprzednim nie przekracza 2 punktów procentowych.

W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym, są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat a w przypadku nieruchomości - w ciągu 10 lat, licząc począwszy od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości - jednej dziesiątej, kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio (art. 91 ust. 2 ustawy).

W myśl obowiązującego od dnia 1 grudnia 2008 r. art. 91 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Z dniem 1 grudnia 2008 r. art. 91 ust. 4 ustawy, zyskał brzmienie: w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

Zgodnie z obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008 r. art. 91 ust. 5 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 - w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

W myśl art. 91 ust. 6 w treści obowiązującej od dnia 1 grudnia 2008 r., w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1. opodatkowane - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
2. zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.
   
   

Przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi (art. 91 ust. 7 obowiązujący od dnia 1 grudnia 2008 r.).

Stosownie do art. 91 ust. 1 w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Analizując wskazane powyżej przepisy należy stwierdzić, iż w przypadku gdy czynność zbycia nieruchomości korzystać będzie ze zwolnienia od podatku VAT, Wnioskodawca w odniesieniu do nieruchomości nabytych lub wytworzonych po 1 maja 2004 r. zobowiązany będzie do dokonania korekty odliczonego podatku VAT. Obowiązku takiego nie będzie miał natomiast w odniesieniu do nieruchomości wybudowanych przed 1 maja 2004 r.

Skoro, jak wskazano powyżej - zbycie majątku likwidacyjnego Wnioskodawcy na rzecz wspólnika mieści się w definicji odpłatnej dostawy towarów, a ta z kolei jest sprzedażą w rozumieniu ustawy, zatem przepisy art. 91 ustawy będą miały zastosowanie w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w kwestii objętej pytaniem nr 2 należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 grudnia 2011 r. sygn. akt I FSK 300/11 zauważyć należy, iż w powyższym orzeczeniu mamy do czynienia z innym stanem faktycznym, niż przedstawiony w złożonym wniosku. Wskazane orzeczenie dotyczy bowiem likwidacji spółki zależnej i przejęciu jej majątku przez spółkę (osobę prawną). W kwestii wyroku z dnia 21 kwietnia 2009 r. sygn. akt I FSK 59/08 wskazać należy, iż dotyczy on przekazania majątku likwidowanej spółki osobie prawnej na cele publiczne, nie zaś na „cele osobiste”. Natomiast wskazany przez Spółkę wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 18 stycznia 2012 r. sygn. akt I SA/Op 460/11 jest orzeczeniem nieprawomocnym. Tym samym wskazane orzeczenia nie mogą stanowić o merytorycznym rozstrzygnięciu sprawy będącej przedmiotem wniosku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.