POSTANOWIENIE

Na podstawie art.216, art.14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 8 z 2005r., poz. 60) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 07.04.2005r. (wpływ do tut. organu w dniu 14.04.2005r.) płatnika o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie zastosowania pracowniczych kosztów uzyskania przychodu

stwierdzam, że:

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w skład (...) jako zakładu pracy wchodzi pododdział znajdujący się w miejscowości (...), gdzie pracownicy (żołnierze) zamieszkujący na pobyt stały w (...) wykonują swoje obowiązki służbowe.

Płatnik pyta czy „w świetle art.22 ust.2 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000r. Nr 14, poz.176 z późn.zm.) pracownikom (żołnierzom) zamieszkującym na pobyt stały w miejscowości (...) wykonującym obowiązki służbowe w miejscowości (...) przysługuje koszt uzyskania przychodu w wysokości 127,82 zł miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 1 533,84 zł...”

Zdaniem płatnika wykładnia celowościowa art.22 ust.2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym wskazuje, że użyte przez ustawodawcę wyrażenie „zakład pracy” należy interpretować jako miejsce świadczenia pracy. Zatem pracownikom (żołnierzom) wykonującym obowiązki służbowe poza miejscem zamieszkania przysługują zwiększone koszty uzyskania przychodu.

Koszty uzyskania przychodu ze stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej zostały określone w art.22 ust.2 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (jednolity tekst Dz.U. z 2000r. Nr 14, poz.176 z późn.zm.).

Zgodnie z art.22 ust.2 w/wym. ustawy koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, w przypadku gdy:

1. podatnik uzyskuje przychody od jednego zakładu pracy – wynoszą 102 zł 25 gr miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1227 zł,
2. podatnik uzyskuje przychody równocześnie od więcej niż jednego zakładu pracy – nie mogą przekroczyć łącznie 1 840 zł 77gr za rok podatkowy,
3. miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę – wynoszą 127 zł 82 gr miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 1 533 zł 84 gr,
4. podatnik uzyskuje przychody równocześnie od więcej niż jednego zakładu pracy, a miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy i podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę – nie mogą przekroczyć łącznie 2 300 zł 94 gr. za rok podatkowy.

Jeżeli roczne koszty uzyskania przychodów określone w ust.2 są niższe od wydatków na dojazd do zakładu lub zakładów pracy środkami transportu autobusowego, kolejowego, promowego lub komunikacji miejskiej, w rocznym rozliczeniu podatku koszty te mogą być przyjęte w wysokości wydatków faktycznie poniesionych, udokumentowanych wyłącznie imiennymi biletami okresowymi (art. 22 ust.11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Przepisów ust.2 pkt 3 i 4 oraz ust.11 nie stosuje się w przypadku, gdy pracownik otrzymuje zwrot kosztów dojazdu do zakładu pracy, z wyjątkiem, gdy zwrócone koszty zostały zaliczone do przychodów podlegających opodatkowaniu (art.22 ust.13 w/wym. ustawy).

Podwyższone koszty uzyskania przychodów mogą być uwzględnione przez pracodawcę przy poborze miesięcznej zaliczki na podatek, w przypadku gdy podatnik złoży pracodawcy stosowne oświadczenie o dojazdach do pracy (art.32 ust.5 ustawy o podatku dochodowym).

Z literalnego brzmienia wyżej przywołanych przepisów prawnych wynika, że prawo skorzystania do podwyższonych kosztów uzyskania przychodu związane jest z faktem zamieszkiwania poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy. Istotne jest również miejsce położenia zakładu pracy, w którym pracownik świadczy pracę, a nie miejsce położenia siedziby tego płatnika.

W założeniu ustawodawcy ryczałtowe koszty uzyskania przychodów ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych mają odpowiadać przede wszystkim kosztom, jakie związane są z dotarciem przez pracownika do miejsca wykonywania pracy.

Wobec powyższego żołnierzom zamieszkałym w (...), zatrudnionym przez (...)z siedzibą w (...), a świadczącym pracę w zakładzie, który znajduje się w (...) przysługują podwyższone koszty uzyskania przychodu (w wysokości 127,82 zł miesięcznie, a za cały rok podatkowy nie więcej niż 1 533,84 zł), pod warunkiem, że spełnione będą pozostałe warunki określone w art.22 ust.2 pkt 3 i ust.13 oraz art.32 ust.5 ustawy o podatku dochodowym tj. pracownik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę, pracownik nie otrzymuje zwrotu kosztów dojazdu do zakładu pracy, z wyjątkiem gdy zwrócone koszty zostały zaliczone do przychodów podlegających opodatkowaniu, pracownik złoży oświadczenie dot. zamieszkiwania poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy.

W świetle powyżej przywołanych przepisów prawnych oraz stanu faktycznego przedstawionego przez płatnika – postanowiono jak na wstępie.