Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku Spółki wynika, że Podatnik zakupił w roku 2004 działkę budowlaną pod zabudowę budownictwem mieszkaniowym. Wszelkie pozwolenia i decyzje będą wydane na budownictwo mieszkaniowe. Podatnik zamierza wykorzystywać tę nieruchomość na potrzeby własne firmy. Wnioskodawca chciałby również ściągnąć wykwalifikowanych pracowników, którym zapewniłby zakwaterowanie na czas poszukiwania mieszkania. Wnioskujący ponadto wskazał, że nie jest w stanie określić zasad udostępniania mieszkań służbowych dla pozyskanych pracowników, gdyż budynek jeszcze nie powstał. Zasady zakwaterowania pracowników zależą od warunków zatrudnienia, wynegocjowanych z danym pracownikiem. W niektórych wypadkach będzie to zakwaterowanie bezpłatne dla pracownika, w niektórych będzie ponosił on koszt czynszu. Podatnik nie jest w stanie określić kosztów i zasad zakwaterowania. W przypadku Podatnika zasady, a co za tym idzie koszty, będą elastyczne w zależności od konkretnych zasad zatrudnienia pracownika, wynegocjowanych pomiędzy stronami. W roku obecnym Spółka zamierza zatrudnić 2 osoby o bardzo wysokich umiejętnościach menedżerskich. Zdaniem Wnioskującego, posiadanie mieszkań służbowych ma być dodatkowym argumentem, który pozwoli na przyciągnięcie pracownika do firmy. W pobliskich miejscowościach Podatnik nie może bowiem znaleźć poszukiwanych specjalistów.

Na gruncie opisanego powyżej stanu faktycznego powstała kwestia uznania kosztów amortyzacji, wyposażenia, utrzymania i eksploatacji budynku w koszty uzyskania przychodów.

Prezentując własne stanowisko w sprawie Podatnik wskazał, iż amortyzacja nie będzie stanowiła kosztu uzyskania przychodu w części dotyczącej części mieszkalnej i w okresie takiego przeznaczenia, a Firma powinna wystawić rachunek za czynsz i media dla korzystającego.

Ustosunkowując się do kwestii powyżej wskazanych, stwierdza się co następuje:

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…). Powołany przepis przewiduje przesłankę pozytywną oraz negatywną zaliczenia konkretnego wydatku w poczet kosztów uzyskania przychodów. Mianowicie, kwalifikacja do kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu. Oznacza to, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Wydatki ponoszone przez podatnika muszą być celowe, tzn. muszą prowadzić do uzyskania, zwiększenia przychodu. Negatywną przesłanką natomiast jest ujęcie konkretnego wydatku w katalogu wyłączeń, przewidzianych w przepisie art. 16 ust. 1 powołanej ustawy.

Przepis art. 16a ust. 1 pkt 2 powołanej powyżej ustawy stanowi, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi. Stosownie do przepisu art. 15 ust. 6 ustawy podatkowej, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zgodnie natomiast z art. 16 ust. 1 pkt 63c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, oddanych do nieodpłatnego używania, z wyjątkiem nieruchomości – za miesiące, w których składniki te były oddane do nieodpłatnego używania.

Zatem, w sytuacji opisanej przez Wnioskodawcę odpisy amortyzacyjne uznane być mogą za koszt uzyskania przychodów.

Stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych, za przychód z nieruchomości udostępnionych nieodpłatnie w całości lub w części do używania innym osobom prawnym i fizycznym oraz jednostkom organizacyjnym nie mającym osobowości prawnej, z zastrzeżeniem ust. 3, uważa się równowartość czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu lub dzierżawy nieruchomości, ustaloną na podstawie przeciętnej wysokości czynszów, stosowanych w danej miejscowości przy najmie lub dzierżawie nieruchomości tego samego rodzaju. Przepisu ust. 1 nie stosuje się przy udostępnieniu lokali mieszkalnych osobom, pozostającym z podatnikiem w stosunku pracy, dla których stanowi ono nieodpłatne świadczenie w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 13 ust. 2 pkt 1 powołanej ustawy).

Przepisy ustawy podatkowej nie nakładają na pracodawcę obowiązku wystawienia korzystającemu z mieszkania pracownikowi rachunku za czynsz i media.

Jednakże tutejszy organ podatkowy pragnie zwrócić uwagę na okoliczność, iż zgodnie z dyspozycją przywołanego art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatki ponoszone przez podatnika muszą być celowe, to znaczy ponoszone być muszą dla uzyskania, zwiększenia przychodów podatkowych i okoliczność ta winna być udowodniona przez Podatnika.

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskującego i stanu prawnego, obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.