INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 18 stycznia 2012 r. (data wpływu 20.01.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie amortyzacji sieci komputerowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 stycznia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie amortyzacji sieci komputerowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka tworzy sieć komputerową, za pośrednictwem której świadczy usługi teleinformatyczne, m.in. dostępu do internetu. Sieć składa się z przewodów typu: UTP, FTP, anten, urządzeń mikroprocesorowych typu: router, switch, access point itp. oraz urządzeń zasilających typu UPS. Sieć Spółki to grupy usytuowanych obok siebie okablowanych budynków, z których każdy kolejny jest połączony kablem z poprzednim w taki sposób, że odłączenie kabla lub zdemontowanie routera lub switcha spowodowałoby zakłócenie funkcjonowania sieci - co najmniej jeden z klientów utraciłby dostęp do sieci (internetu). Niemal w każdej z grup budynków jest co najmniej jeden taki, na którym do access pointa połączonego z siecią budynku są podłączone anteny, zapewniające połączenie (transmisję sygnału) pomiędzy innymi grupami budynków (klientami Spółki) drogą radiową w taki sposób, że odłączenie jednej z tych anten również sprawiłoby, że sieć przestałaby funkcjonować - co najmniej jeden z klientów utraciłby dostęp do sieci (internetu).

Niektóre z instalacji Spółki są wykonane na kominach fabrycznych. W skład takiej instalacji wchodzą: anteny, kable, router, access point, switch. Tego typu instalacje, ze względu na wysokości na jakich są wykonane, zwykle służą połączeniu w sieci dwóch odległych punktów (miejscowości) w taki sposób, że demontaż instalacji wykonanej na kominie spowodowałby, że nie docierałby sygnał z miejscowości A do miejscowości B, przez co klienci w jednej z tych miejscowości utraciliby dostęp do sieci (internetu) - sieć utraciłaby swoją funkcjonalność.

Wszystkie instalacje są tak zamontowane, że można je bez problemu odłączyć od konstrukcji budynku / komina. W ten sposób funkcjonująca sieć obejmuje swym zasięgiem kilka miejscowości (miast i wsi).

Ponadto Spółka obecnie rozbudowuje oraz modernizuje swoją sieć zastępując dotychczas wykorzystywaną technologię, tj. na odcinkach, na których sygnał jest przekazywany drogą radiową lub przewodami typu: UTP lub FPT, technologią światłowodową - przewodami światłowodowymi, które układane są w kanalizacji kablowej własnej i / lub dzierżawionej od firm zewnętrznych. Dla wykorzystania technologii światłowodowej, do przewodów światłowodowych, podłączane są urządzenia mikroprocesorowe: urządzenia działające w technologii (...), konwertery światłowodowe, switche światłowodowe itp.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka postąpiła prawidłowo klasyfikując tak opisaną sieć w całości jako jeden środek trwały, zaliczając ją do rodzaju 491 KŚT i dokonując odpisów amortyzacyjnych od jej wartości początkowej powiększanej o nakłady poniesione na jej modernizację i rozbudowę wg stawki: 30% rocznie, przy zastosowaniu współczynnika zwiększającego: 2,0...

Zdaniem Wnioskodawcy, Jego sieć stanowi jeden środek trwały, zaliczany do rodzaju 491 Klasyfikacji Środków Trwałych przez co od jego wartości początkowej, zwiększanej o wartość nakładów ponoszonych na jej rozbudowę i modernizację - może dokonywać odpisów amortyzacyjnych wg stawki: 30% rocznie, z możliwością zastosowania współczynnika zwiększającego: 2,0.

Instalacje sieciowe Spółki są tak zamontowane, że można je bez problemu odłączyć od konstrukcji budynków / kominów i zamontować w innych miejscach, wobec czego wchodzą one w skład sieci komputerowej, a nie budynków i kominów. Do tego wniosku Spółka doszła na podstawie analizy uwag szczegółowych dotyczących grupy - Budynki i lokale w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. Nr 242, poz. 1622 z późn. zm.) - „do wyposażenia budynku zalicza się wszystkie instalacje wbudowane w konstrukcje budynku na stałe, np. instalacje sanitarne, elektryczne, sygnalizacyjne, komputerowe, telekomunikacyjne, przeciwpożarowe oraz normalne wyposażenie budynku np. wbudowane meble”.

Zgodnie zaś z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. 2010 r. Nr 242, poz. 1622 z późn. zm.), rodzaj „zespoły komputerowe” (KŚT 491) obejmuje maszyny i urządzenia do wprowadzania, przetwarzania, przechowywania i wyprowadzania informacji cyfrowych i analogowych, w szczególności:

• jednostki centralne,
• jednostki pamięci,
• jednostki zasilające,
• urządzenia wejścia, w tym m.in. rejestratory, skanery,
• urządzenia wyjścia,
• urządzenia wejścia - wyjścia: konsole operatorskie, monitory ekranowe,
• urządzenia transmisji i ochrony danych.
  
  

Obiektem może być cały zespół służący do przetwarzania informacji, złożony z jednostki centralnej i podłączonych do niej jednostek zewnętrznych, względnie poszczególna maszyna i urządzenie wydzielone w osobne jednostki.

Jak wynika z przedstawionego powyżej opisu szczegółowego, urządzenia mikroprocesorowe typu: router, switch, konwerter, access point, itp. połączone przewodami i / lub antenami zapewniającymi prawidłowe funkcjonowanie tych urządzeń, zgodnie z ich przeznaczeniem, tj. w celu transmisji sygnału, stanowią zespoły komputerowe, które wspólnie tworzą sieć komputerową. Poszczególne elementy sieci nie spełniają wszystkich wymogów zaliczenia ich do środków trwałych. Dopiero sieć jako całość techniczno - użytkowa wraz z instalacjami i urządzeniami stanowi środek trwały.

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w piśmie z dnia 7 stycznia 2008 r. nr I-2/4150/IN-94/USŁ-W/07/PA:

„(...) Sygnał internetowy może być przekazywany za pomocą sieci komputerowej. Sieć tą tworzą rury, kable informatyczne, „switche” oraz serwer. Poszczególne ww. elementy sieci nie mogą więc spowodować odbioru Internetu. Skutek taki może natomiast zapewnić prawidłowo zainstalowana sieć komputerowa. Amortyzacji nie podlegają więc poszczególne elementy sieci komputerowej. Poszczególne elementy sieci nie spełniają wszystkich wymogów zaliczenia ich do środków trwałych, ponieważ nie są kompletne i zdatne do użytku. W związku z powyższym należy stwierdzić, że wszelkie koszty poniesione na instalację sieci komputerowej zwiększają wartość początkową serwera i podlegają amortyzacji na zasadach ogólnych. Dodatkowo, zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. Nr 112, poz. 1317 z późn. zm.) do grupy I środków trwałych obejmującej budynki i lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do lokalu niemieszkalnego do wyposażenia budynku zalicza się wszystkie instalacje wbudowane w konstrukcje budynku na stałe, np. instalacje sanitarne, elektryczne, sygnalizacyjne, komputerowe, telekomunikacyjne, przeciwpożarowe oraz normalne wyposażenie budynku np. wbudowane meble. Zatem, przewody łączące urządzenia dostępowe z poszczególnymi stanowiskami mogą być: połączone trwale z budynkiem (lokalem) poprzez umieszczenie ich w ścianach budynku lub umieszczone na zewnątrz ścian w specjalnych listwach montażowych, nie połączone trwale z budynkiem. Tak więc, jeżeli przewody sieci są umieszczone w ścianach budynku, to w takiej sytuacji koszt ich instalacji powinien zwiększać wartość początkową budynku.

W przypadku gdy budynek nie stanowi własności podatnika wydatki te stanowią „inwestycję w obcym środku trwałym”, której wartość początkową ustala się na zasadach wynikających z art. 22g ust. 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.). Natomiast, gdy przewody sieciowe umieszczono na zewnątrz budynku (na tynku na listwach montażowych) to wówczas koszt poniesiony na ich instalację zwiększa wartość początkową serwera (...)”.

W ocenie Spółki, rozważanie podzespołów sieciowych jako odrębnych środków trwałych jest niepoprawne, gdyż samodzielnie nie mogą one spełniać swoich funkcji. Przeznaczeniem urządzeń sieciowych typu: router, switch, konwerter, access point itp. jest wzmacnianie, przetwarzanie i przekazywanie za pośrednictwem przewodu, anteny - sygnału sieciowego. Urządzenia takie nie są zatem instalowane w sieciach opcjonalnie, gdyż dopiero ich właściwe skonfigurowanie oraz połączenie przewodami i / lub antenami jest gwarancją funkcjonowania tych obiektów zgodnie z ich przeznaczeniem - umożliwiają one wówczas przekazywanie sygnału w ramach infrastruktury sieciowej.

Wobec powyższego, Spółka jest przekonana, że Jej cała sieć stanowi jeden środek trwały. Natomiast modernizację czy rozbudowę sieci, poprzez montaż urządzeń sieciowych na kolejnych budynkach powinno się traktować jako zwiększenie wartości początkowej środka trwałego - sieci Spółki.

W myśl przepisów podatkowych, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Zgodnie zaś z art. 16a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1999 r. Nr 21, poz. 86 z późn. zm.), amortyzacji podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

   - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

O poszczególnych podzespołach, elementach składowych sieci, czy jej odcinkach, nie można powiedzieć, że są zdatne do użytku, gdyż samodzielnie, w oderwaniu od reszty (przewodów i / lub anten), nie wypełniają przeznaczonych im funkcji. Na kompletność i zdatność do użytku należy patrzeć przede wszystkim przez pryzmat wykorzystania środka trwałego na cele prowadzonej działalności gospodarczej. Poszczególne urządzenia czy odcinki sieci w oderwaniu od całości jaką stanowi sieć komputerowa nie mają możliwości samoistnego działania, co przesądza o niekompletności środka trwałego, bowiem nie spełniają przeznaczonych im funkcji - zapewnienia dostępu do sieci (internetu) klientom Spółki. Środek trwały należy uznać za kompletny, jeśli nie posiada braków, jest całkowity. Zwrócił na to uwagę również WSA we Wrocławiu w wyroku z dnia 1 sierpnia 2007 r. I SA/Wr 808/07 - Środki trwałe „kompletne” to takie, które stanowią komplet, niemający braków, obejmujący całość z danego zakresu; całkowity, zupełny, natomiast „zdatne do użytku” to takie, które nadają się do czegoś; odpowiednie, stosowne, przydatne. Innymi słowy, aby można uznać rzecz za środek trwały kompletny i „zdatny do użytku” musi ona spełniać funkcję, do jakiej zastała wytworzona.

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w piśmie z dnia 23 grudnia 2008 r. nr IBPB3/423-862/08/MS, zajął w tej sprawie podobne stanowisko:

„(...) Na zasadzie art. 16g ust. 13 ustawy o pdop, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3 - 11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Z powyższego wynika, iż do środków trwałych zalicza się przedmioty kompletne i zdatne do użytku. Poszczególne elementy, tj. switche, światłowody, UPS, skrętki itp. składają się na sieć internetową poprzez którą podatnik będzie świadczył usługi dostępu do internetu w połączonych tą siecią blokach mieszkalnych. Sygnał internetowy może być przekazywany jedynie za pomocą sieci internetowej. Poszczególne elementy tej sieci nie mogą więc zapewnić dostępu do internetu. Skutek taki można natomiast uzyskać za pomocą prawidłowo zainstalowanej i sprawnej sieci internetowej. Amortyzacji nie będą więc podlegać poszczególne elementy tej sieci, ponieważ nie spełniają wszystkich wymogów zaliczenia ich do środków trwałych (nie są kompletne i zdatne do użytku) (...)”.

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie zarówno w orzecznictwie sądowym, jak i w najnowszych opiniach organów podatkowych wydawanych w podobnych sprawach. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 8 sierpnia 2011 r. nr IBPBI/1/415-505/11/KB, stwierdził, że:

„(...) poniesione przez Wnioskodawcę nakłady na sieć internetową stanowią w istocie jej modernizację. Zwiększają zatem wartość początkową środka trwałego - serwera i w konsekwencji podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od zwiększonej wartości początkowej tego środka trwałego. Podlegają one zatem amortyzacji według takich samych zasad jak środek trwały, którego dotyczą, tj. wg 30% stawki amortyzacyjnej przyjętej do amortyzacji wskazanego we wniosku serwera”.

W interpretacji indywidualnej z dnia 13 października 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi nr IPTPB1/415-95/11-4/ASZ, również podkreśla, że:

„(...) wydatki poniesione na budowę sieci dostępowej do szerokopasmowego internetu zwiększą wartość początkową środka trwałego (serwera) i od tak ustalonej wartości początkowej winny być dokonywane odpisy amortyzacyjne według 30% stawki amortyzacyjnej, tj. stawki właściwej dla zespołów komputerowych, określonych w KŚT symbolem 491”.

Zgodnie z art. 16i ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki podwyższać dla maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 4 - 6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT), wydanej na podstawie odrębnych przepisów, zwanej dalej „Klasyfikacją”, poddanych szybkiemu postępowi technicznemu, przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 2,0. W objaśnieniach do Wykazu stawek amortyzacyjnych ustawodawca wskazał, iż przez maszyny i urządzenia grupy 4 - 6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT), poddanych szybkiemu postępowi technicznemu, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, rozumie się maszyny, urządzenia i aparaturę, w których zastosowane są układy mikroprocesorowe lub systemy komputerowe, spełniające założone funkcje dzięki wykorzystaniu w nich najnowszych zdobyczy techniki, a także pozostałą aparaturę naukowo - badawczą i doświadczalno - produkcyjną. Wobec powyższego, Spółka stoi na stanowisku, że od wartości początkowej Jej sieci, jako środka trwałego zaliczonego do rodzaju 491 KŚT, można dokonywać odpisów amortyzacyjnych przy zastosowaniu współczynnika zwiększającego: 2,0, czyli wg stawki nie większej niż 60% w stosunku rocznym.

Takie stanowisko potwierdza również Naczelnik Urzędu Skarbowego w Żywcu w interpretacji indywidualnej z dnia 30 czerwca 2005 r. nr PDI/415-22/2005:

„Ponieważ komputery poddawane są szybkiemu postępowi technicznemu /zgodnie z pkt 4 objaśnień do wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiącego załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych/ podatnik może zastosować współczynnik nie wyższy niż „2,0”, podwyższając roczną stawkę amortyzacyjną zespołu komputerowego max do 60%”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo - skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Przy czym obowiązek wskazania związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności gospodarczej, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów, spoczywa na podatniku.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

W myśl art. 16a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

   - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z powyższego wynika, iż do środków trwałych zalicza się przedmioty kompletne i zdatne do użytku. Na kompletność i zdatność do użytku należy patrzeć przede wszystkim przez pryzmat wykorzystywania środków trwałych na cele prowadzonej działalności gospodarczej. Środek trwały kompletny to środek niemający braków, całkowity. Środek trwały zdatny do użytku to rzecz nadająca się do wypełnienia przeznaczonych mu funkcji. Kompletność i zdatność środków trwałych do użytku należy postrzegać nie tylko w aspekcie fizycznym, ale również na płaszczyźnie prawnej i konwencjonalnej. Kompletność środka trwałego bywa także rozumiana jako zdolność środka trwałego do samoistnego działania.

Zgodnie z art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. c tejże ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych – wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka tworzy sieć komputerową, za pośrednictwem której świadczy usługi teleinformatyczne, m.in. dostępu do internetu. Sieć składa się z przewodów, anten, urządzeń mikroprocesorowych typu: router, switch, access point itp. oraz urządzeń zasilających typu UPS. Sieć Spółki to grupy usytuowanych obok siebie okablowanych budynków. Ponadto niektóre z instalacji Spółki są wykonane na kominach fabrycznych. Odłączenie kabla lub zdemontowanie routera lub switch, bądź demontaż instalacji wykonanej na kominie spowodowałoby zakłócenie funkcjonowania sieci. Wszystkie instalacje są tak zamontowane, że można je bez problemu odłączyć od konstrukcji budynku / komina.

Ponadto Spółka obecnie rozbudowuje oraz modernizuje swoją sieć zastępując dotychczas wykorzystywaną technologię technologią światłowodową - przewodami światłowodowymi, które układane są w kanalizacji kablowej własnej i / lub dzierżawionej od firm zewnętrznych.

Zatem, w sytuacji, gdy tworzona sieć komputerowa nie jest połączona trwale z budynkiem / kominem, to poniesione wydatki na jej budowę / rozbudowę zwiększają wartość początkową sieci (środka trwałego).

Wydatki poniesione w związku z tą inwestycją będą podlegały zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w sposób pośredni, tj. poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od łącznej wartości początkowej, przy zastosowaniu właściwej stawki amortyzacyjnej.

Odnośnie natomiast zaklasyfikowania przedmiotowej sieci komputerowej do odpowiedniego rodzaju Klasyfikacji Środków Trwałych wskazać należy, iż zgodnie z komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Natomiast w przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania m. in. środka trwałego według Klasyfikacji Środków Trwałych, zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego w Łodzi, który udziela informacji w zakresie stosowania takiej klasyfikacji.

Mając na względzie powyższe, przypomnieć należy, iż organ podatkowy nie jest uprawniony do dokonywania klasyfikacji środków trwałych do odpowiedniej grupy. Klasyfikacji tej powinien dokonać sam podmiot gospodarczy przy ewentualnej pomocy uprawnionego organu statystycznego.

Tym samym, tut. Organ podatkowy przyjął klasyfikację dokonaną przez Spółkę, zgodnie z którą Jej sieć komputerowa stanowi środek trwały, zaliczany do rodzaju 491 Klasyfikacji Środków Trwałych.

Stosownie do art. 16i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j - 16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Stawka amortyzacyjna dla zespołów komputerowych, określonych w KŚT symbolem 491, według Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącego załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wynosi 30%.

Zgodnie z art. 16i ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki podwyższać dla maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 4 - 6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT), wydanej na podstawie odrębnych przepisów, zwanej dalej „Klasyfikacją”, poddanych szybkiemu postępowi technicznemu, przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 2,0.

Stosownie do treści art. 16i ust. 6 ww. ustawy, w przypadku podwyższenia stawek amortyzacyjnych podanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych przy zastosowaniu współczynników określonych w ust. 2, należy dla poszczególnych środków trwałych stosować jeden wybrany współczynnik, przez który mnoży się stawkę amortyzacyjną właściwą dla danego środka trwałego, przyjętą z Wykazu stawek amortyzacyjnych.

Jak stanowi art. 16i ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wyjaśnienia dotyczące m.in. maszyn i urządzeń poddanych szybkiemu postępowi technicznemu, o których mowa w ust. 2, zawarte są w objaśnieniach do Wykazu stawek amortyzacyjnych.

Zgodnie z punktem 4 Objaśnień do Załącznika Nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – Wykaz Rocznych Stawek Amortyzacyjnych, przez maszyny i urządzenia grupy 4 - 6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych, poddane szybkiemu postępowi technicznemu, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 3 ustawy, rozumie się maszyny, urządzenia i aparaturę, w których zastosowane są układy mikroprocesorowe lub systemy komputerowe, spełniające założone funkcje dzięki wykorzystaniu w nich najnowszych zdobyczy techniki, a także pozostałą aparaturę naukowo - badawczą i doświadczalno - produkcyjną.

Mając na uwadze powyższe, należy wskazać, iż przepisy nie stanowią żadnych warunków dla podatnika przy wyborze i stosowaniu tego wskaźnika. Nie wiążą także, skróconego okresu amortyzacji w wyniku podwyższenia z tego tytułu stawki amortyzacyjnej, z faktycznym lub przewidywanym okresem użytkowania środka trwałego. Muszą być tylko spełnione kryteria dla maszyn i urządzeń poddanych szybkiemu postępowi technicznemu, zgodnie z rozumieniem tego pojęcia określonym w objaśnieniach zawartych w załączniku do rozporządzenia.

Tym samym, ponieważ jak wskazała Spółka, przedmiotowa sieć komputerowa należy do grupy 4 Klasyfikacji Środków Trwałych, Spółka może ją amortyzować stosując stawkę wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych podwyższoną przy zastosowaniu współczynnika nie wyższego niż 2,0.

Reasumując, Spółka postąpiła prawidłowo klasyfikując przedmiotową sieć komputerową w całości jako jeden środek trwały i dokonując odpisów amortyzacyjnych od jej wartości początkowej powiększanej o nakłady poniesione na jej modernizację i rozbudowę wg stawki 30% rocznie, przy zastosowaniu współczynnika zwiększającego 2,0, przy założeniu, że dokonano prawidłowej klasyfikacji tej sieci zaliczając ją do rodzaju 491 KŚT.

W odniesieniu do powołanych przez Spółkę interpretacji indywidualnych oraz postanowień, stwierdzić należy, że są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Ponadto należy wskazać, iż powołane w treści wniosku orzeczenie sądu nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa, należy stwierdzić, iż zdaniem Organu podatkowego, teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.