INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku opatrzonym datą 01 marca 2011r. (data wpływu do tut. Biura 18 maja 2011r.), uzupełnionym w dniu 06 lipca 2011r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wskazanych we wniosku wydatków na modernizację sieci internetowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 maja 2011r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wskazanych we wniosku wydatków na modernizację sieci internetowej. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 20 czerwca 2011r. Znak: IBPBI/1/415-505/11/KB wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 06 lipca 2011r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w ramach spółki cywilnej świadczy usługi dostępu do internetu oraz dostępu do sieci telewizji kablowej. Obecnie spółka modernizuje sieć internetową. Stan sieci z przed modernizacji była taki, że do bloków mieszkalnych od serwera prowadziły częściowo przewody napowietrzne (tzw. przewieszki), częściowo sygnał do niektórych budynków rozprowadzony jest drogą radiową. W budynkach mieszkalnych instalacja rozprowadzająca ułożona jest na tynku, do niektórych klientów w listwach natynkowych, a do innych sygnał doprowadzany jest za pomocą sygnału radiowego. Istniejąca sieć amortyzowana jest stawką 30%, jako zwiększająca wartość serwera. Modernizacja polega częściowo na zastąpieniu sygnału radiowego oraz tzw. przewieszek kablami światłowodowymi w celu zwiększenia przepustowości sieci. Kable układane są w kanalizacji kablowej własnej oraz dzierżawionej od firm zewnętrznych. Do modernizacji tej spółka stosuje 30% stawkę amortyzacji jako zwiększenie wartości serwera. W uzupełnieniu wniosku wskazano m.in., iż serwer stanowi środek trwały a do jego amortyzacji Wnioskodawca przyjął stawkę 30%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest postępowanie w zakresie stosowanej stawki amortyzacji 30% do dokonywanych modernizacji...

Zdaniem Wnioskodawcy, w ramach prowadzonej w formie spółki cywilnej działalności gospodarczej, modernizacje sieci powinien amortyzować stawką 30% traktując wartość poniesionych nakładów poczynionych na kable światłowodowe wraz z oprzyrządowaniem, jako zwiększenie wartości pierwotnego serwera. Taka sieć nie nadaje się do samodzielnego wykorzystywania i nie może stanowić odrębnego środka trwałego, gdyż do środków trwałych zaliczyć można tylko i wyłącznie przedmioty kompletne i zdatne do użytku, zaś poszczególne elementy tej sieci nie mogą zapewnić dostępu do internetu. Wydatki te zgodnie z art. 22g ust. 17 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), zwiększają zatem wartość początkową omawianego środka trwałego (serwera).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych – wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Przy czym, zgodnie z art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji (art. 22g ust. 17 ww. ustawy).

Z powyższego przepisu wynika, iż ulepszenie polega na przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji środka trwałego. Wyliczenie zawarte w omawianym przepisie stanowi katalog zamknięty, co oznacza, że tylko wydatki związane chociaż z jedną z tych prac, które w konsekwencji skutkują wymienionymi efektami, mogą zostać uznane za wydatki ulepszające ten środek. Przebudową jest rezultat prac budowlanych, którego istotą jest zmiana struktury wewnętrznej obiektu już istniejącego, nie powodująca jednak zwiększenia ani jego powierzchni, ani też kubatury. Rozbudowa polega na zwiększeniu, w wyniku prac budowlanych, powierzchni lub kubatury budynku. Rekonstrukcja to ponowna budowa, w efekcie której nastąpi odtworzenie określonych elementów obiektu w tej przestrzeni, którą dotychczas elementy te zajmowały. Zazwyczaj dotyczy elementów zużytych lub zniszczonych. Adaptacja natomiast polega na przystosowaniu obiektu do nowej funkcji, której dotychczas nie pełnił, a modernizacja to unowocześnienie, tj. wyposażenie obiektu bądź jego elementów składowych w takie urządzenia lub cechy, których wcześniej nie miał, a które są wytworem nowszej myśli technicznej. Ulepszenie środka trwałego polega zatem na dokonywaniu nakładów na tenże środek, które powodują wzrost wartości użytkowej tego środka.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca, jako wspólnik spółki cywilnej, prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług dostępu do internetu oraz dostępu do sieci telewizji kablowej. W ramach tej działalności wykorzystuje środek trwały w postaci serwera, który amortyzuje według 30% stawki amortyzacyjnej. Posiadaną sieć internetową (w postaci m.in. kabli) Wnioskodawca traktuje jako część serwera, a nie odrębny środek trwały, bowiem nie jest ona samodzielnie zdatna do użytku. Obecnie Wnioskodawca ponosi nakłady na ww. sieć w postaci częściowego zastąpienia sygnału radiowego oraz przewodów napowietrznych (tzw. przewieszek) kablami światłowodowymi w celu zwiększenia przepustowości sieci. Z powyższego wynika zatem, iż Wnioskodawca zastępuje część elementów środka trwałego elementami technicznie nowszymi, co powoduje zwiększenie wartości użytkowej tego środka trwałego, zwiększa bowiem przepustowość sieci związanej ze wskazanym we wniosku serwerem.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy na gruncie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stwierdzić należy, iż poniesione przez Wnioskodawcę nakłady na sieć internetową stanowią w istocie jej modernizację. Zwiększają zatem wartość początkową środka trwałego – serwera i w konsekwencji podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od zwiększonej wartości początkowej tego środka trwałego. Podlegają one zatem amortyzacji według takich samych zasad jak środek trwały, którego dotyczą, tj. wg 30% stawki amortyzacyjnej przyjętej do amortyzacji wskazanego we wniosku serwera. Zgodnie bowiem z art. 22h ust. 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego. W myśl natomiast art. 22i ust. 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Nadmienić jednak należy, iż jeżeli wartość nakładów poczynionych na modernizację wskazanego we wniosku środka trwałego (serwera) nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 3.500 zł, poniesione wydatki nie powiększają wartości początkowej tego serwera, a podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej bezpośrednio w dacie poniesienia, o ile zostały właściwie udokumentowane.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie wskazać należy, iż wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego, jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem. Zatem ocena czy w wyniku wymiany wskazanych we wniosku elementów sieci internetowej na kable światłowodowe dojdzie do zwiększenia wartości użytkowej serwera, a zatem do ulepszenia środka trwałego, należy do Wnioskodawcy. Ocena ta może zostać zweryfikowana jedynie w prowadzonym przez właściwe organy postępowaniu podatkowym.

Ponadto nadmienić należy, iż w niniejszej interpretacji nie dokonano również weryfikacji poprawności stosowania przez Wnioskodawcę do amortyzacji wskazanego we wniosku serwera 30% stawki amortyzacyjnej, która uzależniona jest od poprawnego zakwalifikowania przez Wnioskodawcę ww. serwera do odpowiedniego rodzaju Klasyfikacji Środków Trwałych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35 – 016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.