INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 12 stycznia 2012 r. (data wpływu 16 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług polegających na zarządzaniu portfelami inwestycyjnymi funduszy inwestycyjnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 stycznia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług polegających na zarządzaniu portfelami inwestycyjnymi funduszy inwestycyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej: Spółka) jest podmiotem działającym na rynku wierzytelności. Spółka współpracuje z funduszami sekurytyzacyjnymi oraz bankami w zakresie zarządzania obsługi należących do tych instytucji portfeli wierzytelności. Spółka otrzymała zgodę na zarządzanie aktywami funduszy sekurytyzacyjnych wydaną przez Komisję Nadzoru Finansowego w dniu 31 sierpnia 2010 r.

Spółka świadczy na podstawie zawartych umów usługi na rzecz (…) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty (dalej: Fundusz). Usługi świadczone przez Spółkę uregulowane są w umowie o obsługę sekurytyzowanych wierzytelności, umowie w sprawie doradztwa w zakresie zarządzania aktywami (…) Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego oraz umowie w zakresie wyceny wierzytelności w ramach zarządzania aktywami (…) Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego (razem: Umowy). Umowy zostały zawarte pomiędzy Spółką, Funduszem oraz towarzystwem funduszy inwestycyjnych (dalej: TFI) jeszcze na gruncie uprzednio obowiązującego stanu prawnego, tj. przed nowelizacją ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 146, poz. 1546 ze zm., dalej: Ustawa o Funduszach) przez co nie wymagały i nie wymagają posiadania przez Spółkę zgody Komisji Nadzoru Finansowego na zarządzanie aktywami funduszu.

Fundusze inwestycyjne są osobami prawnymi, których działalność regulowana jest Ustawą o Funduszach. Wyłącznym przedmiotem działalności funduszy jest lokowanie środków pieniężnych zebranych w drodze publicznego, a w określonych przypadkach również niepublicznego, proponowania nabycia jednostek uczestnictwa albo certyfikatów inwestycyjnych, w określone w ustawie papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe. Jednym z typów funduszy inwestycyjnych jest fundusz sekurytyzacyjny. Zgodnie z art. 187 ust. 3 Ustawy o Funduszach, fundusz sekurytyzacyjny obowiązany jest lokować przynajmniej 75% wartości swoich aktywów w określone wierzytelności, papiery wartościowe inkorporujące wierzytelności pieniężne i prawa do świadczeń z tytułu określonych wierzytelności. Dodatkowo, fundusz sekurytyzacyjny może lokować aktywa w dłużne papiery wartościowe, jednostki uczestnictwa funduszy rynku pieniężnego, depozyty w bankach krajowych lub instytucjach kredytowych, instrumenty rynku pieniężnego oraz instrumenty pochodne. Poza wymienionymi powyżej możliwościami dokonywania inwestycji, zakres działalności funduszy jest w praktyce znikomy.

Powyższe zasady mają również odpowiednie zastosowanie do Funduszu i są odzwierciedlone w statucie Funduszu. Celem inwestycyjnym Funduszu jest osiąganie przychodów z lokat netto Funduszu, wzrost wartości aktywów Funduszu w wyniku wzrostu wartości lokat oraz osiąganie zysku ze zbywania lokat. Dla osiągnięcia celu inwestycyjnego, o którym mowa w statucie, Fundusz może lokować swoje środki pieniężne pochodzące z wpłat na objęcie certyfikatów inwestycyjnych m.in. w wierzytelności, prawa do świadczeń z tytułu wierzytelności, dłużne papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego, jednostki uczestnictwa funduszy rynku pieniężnego, depozyty w bankach krajowych lub instytucjach kredytowych.

Ponadto aktywa będące przedmiotem inwestycji Funduszu mogą stanowić wierzytelności, które spełniają następujące warunki:

• podmiotami zobowiązanymi są osoby fizyczne, osoby prawne lub jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej;
• opiewają na świadczenia pieniężne;
• są denominowane w złotych polskich lub innej walucie.
  
  

Wierzytelności nabywane przez Fundusz mogą być wierzytelnościami wysokiego ryzyka, w tym wierzytelnościami przedawnionymi, niezabezpieczonymi lub zajętymi.

Spółka pełni aktywną rolę na etapie podejmowania decyzji inwestycyjnych odnośnie nabycia i zbycia wierzytelności lub praw do świadczeń z tytułu do wierzytelności, obsługi tych aktywów, a także ruchomości i nieruchomości, które staną się własnością Funduszu w toku obsługi wierzytelności poprzez nabycie przez Fundusz własności przedmiotu zabezpieczenia wierzytelności.

Spółka realizuje swoje funkcje w tym obszarze poprzez działania w zakresie poszukiwania trakcyjnych aktywów, analizy opłacalności inwestycji oraz rekomendacje odnośnie nabycia konkretnych wierzytelności. Ponadto Spółka bierze aktywny udział w dalszej części cyklu inwestycyjnego, tj. fazie zarządzania nabytymi wierzytelnościami. Wynika to z tego, że ze względu na dużą liczbę nabywanych w portfelach wierzytelności, w trakcie ustalania ceny nabycia portfela, Fundusz zwykle nie dokonuje weryfikacji jakości każdej z wierzytelności z osobna, lecz działa w oparciu o przyjęte założenie dotyczące całej grupy nabywanych wierzytelności. Cena nabycia ustalana jest zatem często na podstawie wyceny całego portfela, a nie poszczególnych wierzytelności. Ryzyko ekonomiczne z tym związane spoczywa na Funduszu. W przypadku wierzytelności złej jakości, dla maksymalizacji wartości aktywów Funduszu, konieczne są aktywne działania mobilizujące dłużników do rozpoczęcia i kontynuowania spłat przeterminowanych wierzytelności.

Jednocześnie, obsługa wierzytelności o najniższej jakości byłaby nieefektywna, gdyż generowałaby koszty, które nie zostałyby zrekompensowane przychodami ze spłat tych wierzyte1ności, co prowadziłoby do obniżenia wartości aktywów Funduszu.

Powyższe uwarunkowania powodują konieczność aktywnego monitorowania portfeli i podejmowania bieżących działań i ocen w zakresie dalszego ich traktowania (np. umorzenie, zawarcie ugody z dłużnikiem, itd.).

Dla wykonywania powyższych czynności, konieczne jest posiadanie odpowiedniego zaplecza, także doświadczenia w zakresie funkcjonowania rynku wierzytelności (monitorowania wierzytelności w celu oceny ich jakości, negocjacje z dłużnikami, itd.).

Fundusz, jako podmiot ściśle regulowany, zgodnie z Ustawą o Funduszach nie może np. zawierać umów o pracę czy inwestować w wyposażenie lub w inny sposób organizować we własnym zakresie zaplecza niezbędnego do prowadzenia działalności wykraczającej poza dokonywanie inwestycji. W związku z powyższym, Fundusz, będący w istocie masą majątkową wyposażoną w osobowość prawną, z założenia nie posiada zaplecza ani doświadczenia niezbędnego do utrzymywania aktywów w odpowiedniej jakości i uzależniony jest w tym zakresie od usługodawców zewnętrznych. W praktyce zatem, dla zapewnienia kompetentnego i efektywnego zarządzania aktywami Funduszu (wierzytelnościami) konieczny jest zakup usług dostosowanych do charakteru tych aktywów. Spółka, jako podmiot od lat aktywny na rynku wierzytelności posiada wszelkie warunki techniczne i organizacyjne, wiedzę i bogate doświadczenie w zakresie rynku wierzytelności. Dlatego też strony (Spółka, Towarzystwo i Fundusz) zdecydowały się na zawarcie Umów na świadczenie przedmiotowych usług.

Na podstawie posiadanych pełnomocnictw udzielonych przez Fundusz Spółka realizuje obowiązki wynikające z Umów w tym m.in. składa oferty nabycia wierzytelności na rzecz Funduszu.

Ponadto, działalność Spółki polega na dokonywaniu czynności szczegółowo opisanych w Umowach, w tym umowie o obsługę sekurytyzowanych wierzytelności, na zawarcie której Spółka uzyskała zezwolenie Komisji Papierów Wartościowych i Giełd z dnia 23 lutego 2006 r. W szczególności do zadań Spółki należą:

1. obsługa wierzytelności sekurytyzowanych rozumiana jako gromadzenie przez Spółkę na rachunek Funduszu należności wynikających z poszczególnych wierzytelności nabytych przez Fundusz i w tym celu podejmowanie wszelkich czynności na podstawie i w granicach prawa;
2. świadczenie na rzecz Funduszu usług w zakresie wyceny aktywów Funduszu, także w zakresie zapewnienia wymaganej wyceny nieruchomości i ruchomości, które staną się własnością Funduszu w toku obsługi wierzytelności poprzez nabycie przez Fundusz własności przedmiotu zabezpieczenia wierzytelności;
3. opracowanie i przedstawienie Funduszowi planu działania w stosunku do każdego pakietu wierzytelności, zgodnie z którym realizowana będzie obsługa danego pakietu i który będzie uwzględniał specyfikę i parametry obsługiwanych wierzytelności; plan działania będzie określał m.in.: strategię realizacji świadczeń wynikających z wierzytelności (odzyskanie w pełnej/częściowej kwocie, realizacja zabezpieczeń), estymowany termin realizacji;
4. sporządzanie miesięcznych sprawozdań z realizacji danego planu działania i przekazywanie ich Funduszowi;
5. prowadzenie monitoringu płatności, przyjmowanie w imieniu Funduszu od dłużników oferty zawarcia ugód pozasądowych, prowadzenie długotertminowego nadzoru wierzytelności oraz administrowanie wierzytelnościami;
6. przekazywanie dłużnikom wezwań do zapłaty, dokonywanie czynności mających na celu doprowadzenie do zapłaty przez dłużników długu, monitoring realizacji ugód, prowadzenie negocjacji z dłużnikami zmierzających do odzyskania świadczeń z wierzytelności obsługiwanych;
7. prowadzenie działań mających na celu wyszukiwanie pakietów wierzytelności, które mogą być nabyte przez Fundusz;
8. przygotowanie projektów inwestycyjnych (dokument zawierający m.in. ocenę szacowanych kosztów oraz maksymalną cenę nabycia lub zbycia aktywów);
9. przygotowanie w formie pisemnej dla towarzystwa rekomendacji w sprawie projektów inwestycyjnych w celu przedstawienia ich przez towarzystwo zgromadzeniu inwestorów Funduszu;
10. reprezentowanie Funduszu w postępowaniach mających na celu nabycie lub zbycie pakietów wierzytelności lub pojedynczych wierzytelności w oparciu o udzielone w tym celu pełnomocnictwo;
11. składanie w imieniu Funduszu ofert nabycia wierzytelności w tym także negocjowanie ostatecznych warunków nabycia oraz projektów umów z tym związanych w oparciu o uchwalę zgromadzenia inwestorów i stosowne pełnomocnictwo;
12. doradztwo w zakresie obsługi sekurytyzowanych wierzytelności, w tym przygotowaniu dla towarzystwa pisemnych rekomendacji w zakresie:
    • akceptacji przez Fundusz planów działania,
    • ugód sadowych lub pozasądowych dotyczących warunków spłaty przez dłużników zadłużenia,
    • projektów umów i innych niezbędnych dokumentów dla konkretnych spraw,
    • promes, oświadczeń oraz innych dokumentów wystawianych przez Fundusz w toku realizacji świadczeń z wierzytelności;
13. przygotowanie pisemnych rekomendacji nabycia lub zbycia nieruchomości i ruchomości, które staną się własnością Funduszu w toku obsługi wierzytelności poprzez nabycie przez Fundusz własności przedmiotu zabezpieczenia wierzytelności;
14. analiza i przedstawienie pisemnych rekomendacji w zakresie ofert skierowanych do Funduszu dotyczących wierzytelności lub nieruchomości i ruchomości, które staną się własnością Funduszu w toku obsługi wierzytelności poprzez nabycie przez Fundusz własności przedmiotu zabezpieczenia wierzytelności;
15. świadczenie na rzecz Funduszu wszelkiego innego rodzaju doradztwa związanego nabywaniem, zbywaniem lub obsługą wierzytelności nabywanych przez Fundusz.
    
    

Usługi świadczone przez Spółkę na rzecz Funduszu zostały zakwalifikowane przez Urząd Statystyczny w piśmie z dnia 21 grudnia 2011 r. jako „usługi związane z zarządzaniem funduszami” (grupowanie PKWiU 66.30.1).

Usługi objęte Umową mają zapewnić maksymalizację korzyści oraz minimalizację ryzyka, jakie jest związane z realizacją wierzytelności stanowiących lokaty Funduszu.

W zakresie niezbędnym do wykonania czynności wymienionych powyżej, Fundusz udzieli Spółce lub pracownikom Spółki pełnomocnictw koniecznych do prawidłowej realizacji obowiązków wynikających z Umów.

Wykonując Umowy Spółka jest zobowiązana do działania z zachowaniem najwyższej zawodowej staranności, z poszanowaniem zasad uczciwego obrotu, w sposób należycie zabezpieczający interesy Funduszu i jego uczestników, w sposób zapewniający dążenie do realizacji celu inwestycyjnego Funduszu, a także w sposób zapewniający maksymalizację korzyści oraz minimalizację ryzyka, jakie jest związane z wykonywaniem Umów.

W celu umożliwienia prawidłowego wykonania Umów, Fundusz powierzył Spółce przetwarzanie danych osobowych w zakresie wskazanym w Umowach na zasadach określonych w procedurach i w celu określonym obsługą wierzytelności wynikającą z Umów, zgodnie z art. 31 i art. 36-39 ustawy o ochronie danych osobowych. Czynności te wykonywane będą wyłącznie w celach związanych z wykonywaniem Umów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy usługi, które Spółka świadczy na podstawie Umów na rzecz Funduszu podlegają, jako usługi zarządzania portfelami inwestycyjnymi funduszy inwestycyjnych zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług (dalej: VAT) na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 Ustawy o VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi, które Spółka świadczy na podstawie Umów na rzecz Funduszu podlegają, jako usługi zarządzania portfelami inwestycyjnymi funduszy inwestycyjnych zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 Ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska Spółki:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 Ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, natomiast świadczeniem usług jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Art. 43 Ustawy o VAT wyszczególnia czynności, które podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT. W szczególności, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a) i b), z opodatkowania VAT zwolnione są usługi zarządzania funduszami inwestycyjnymi i zbiorczymi portfelami papierów wartościowych – w rozumieniu przepisów o funduszach inwestycyjnych oraz usługi zarządzania portfelami inwestycyjnymi funduszy inwestycyjnych lub ich częścią.

Zgodnie z art. 183 Ustawy o Funduszach, fundusz sekurytyzacyjny stanowi jedną z form funduszu inwestycyjnego zamkniętego. W związku z powyższym Fundusz, na rzecz którego Spółka będzie świadczyć usługi zarządzania będzie stanowił fundusz inwestycyjny, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a) i b) Ustawy o VAT.

W art. 43 ust. 8 Ustawy o VAT ustawodawca wskazuje, iż przez zarządzanie funduszami inwestycyjnymi, o którym mowa w powyżej przytoczonych przepisach, rozumie się zarządzanie aktywami, dystrybucję tytułów uczestnictwa, tworzenie rejestrów uczestników i administrowanie nimi, prowadzenie rachunków i rejestrów aktywów, przechowywanie aktywów. Ze względu na charakter powyższych czynności i ustawowy obowiązek rozdzielności w ich wykonywaniu, nie ulega wątpliwości, że definicję zarządzania funduszami inwestycyjnymi spełnia samodzielnie każda z wymienionych w ust. 8 usług (np. przechowywanie aktywów jest czynnością, którą na mocy Ustawy o Funduszach – dla zapewnienia bezpieczeństwa inwestorów – musi wykonywać inny podmiot niż podmiot zarządzający aktywami).

Czynności wykonywane przez Spółkę na rzecz Funduszu w ramach Umów to w istocie czynności zarządzania aktywami funduszu inwestycyjnego, co potwierdzają Umowy oraz Ustawa o Funduszach. Zgodnie z art. 2 pkt 27 Ustawy o Funduszach, przez zarządzanie portfelem, w skład którego wchodzi jeden lub większa liczba instrumentów finansowych – rozumieć należy zarządzanie portfelem, w skład którego wchodzi jeden lub większa liczba instrumentów finansowych, w rozumieniu art. 75 ust. 1 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi. Usługi zarządzania aktywami Funduszu w praktyce polegają na analogicznych czynnościach i w ocenie Spółki, która posiada również zezwolenie na zarządzanie aktywami funduszu, usługi zarządzania świadczone na podstawie Umów wypełniają zakres czynności zarządzania aktywami funduszu. Cel i istota tych czynności jest tożsamy z celem i istotą czynności podejmowanych w ramach zarządzania aktywami finansowymi (np. akcjami, udziałami, papierami wartościowymi, itd.) każdego innego funduszu inwestycyjnego. W szczególności, portfele wierzytelności to specyficzny rodzaj aktywa finansowego, różny od akcji i innych papierów wartościowych, stąd też działania podejmowane w ramach zarządzania portfelami wierzytelności muszą być dostosowane do charakteru tych aktywów.

Zatem w praktyce charakter czynności wykonywanych przez Spółkę zdeterminowany jest naturą aktywa, zaś istotą tych czynności jest kompleksowa usługa zarządzania portfelem Funduszu, obejmująca w szczególności:

• prowadzenie działań mających na celu wyszukiwanie pakietów wierzytelności, które mogą być nabyte przez Fundusz;
• przygotowanie projektów inwestycyjnych (dokument zawierający m.in. ocenę szacowanych kosztów oraz maksymalną cenę nabycia lub zbycia aktywów);
• reprezentowanie Funduszu w postępowaniach mających na celu nabycie lub zbycie pakietów wierzytelności lub pojedynczych wierzytelności w oparciu o udzielone w tym celu pełnomocnictwo;
• składanie w imieniu Funduszu ofert nabycia wierzytelności w tym także negocjowanie ostatecznych warunków nabycia oraz projektów umów z tym związanych w oparciu uchwałę zgromadzenia inwestorów i stosowne pełnomocnictwo;
• przygotowanie pisemnych rekomendacji nabycia lub zbycia nieruchomości i ruchomości, które staną się własnością Funduszu w toku obsługi wierzytelności poprzez nabycie przez Fundusz własności przedmiotu zabezpieczenia wierzytelności;
• świadczenie na rzecz Funduszu wszelkiego innego rodzaju doradztwa związanego z nabywaniem, zbywaniem lub obsługą wierzytelności nabywanych przez Fundusz.
  
  

Zgodnie z Umowami działania wykonywane przez Spółkę mają na celu przede wszystkim maksymalizację rynkowej wartości aktywów Funduszu oraz dochodu z portfeli, co ma również wpływ na wartość certyfikatów inwestycyjnych wyemitowanych przez Fundusz.

Usługi świadczone przez Spółkę na rzecz Funduszu zostały zakwalifikowane przez Urząd Statystyczny w piśmie z dnia 21 grudnia 2011 r. jako „usługi związane z zarządzaniem funduszami” (grupowanie PKWiU 66.30.1).

W ocenie Spółki, zarówno cel jak i całokształt czynności wykonywanych w ramach Umów wskazuje na ich charakter jako kompleksowej usługi zarządzania aktywami funduszu inwestycyjnego na zlecenie i, w konsekwencji, przedmiotowa usługa powinna korzystać ze zwolnienia VAT, jako kompleksowa usługa zarządzania aktywami funduszu inwestycyjnego na zlecenie.

Powyższy wniosek znajduje także oparcie w przepisach Dyrektywy Rady 2006/112/WE (dalej Dyrektywa). Na podstawie art. 135 ust. 1 lit. g) Dyrektywy, państwa członkowskie zwalniają z podatku VAT „zarządzanie specjalnymi funduszami inwestycyjnymi, określonymi przez państwa członkowskie”. Przepis ten jest bezwarunkowy w odniesieniu do usług, które będą świadczone na podstawie Umów, nie zawiera też wyłączeń, które znalazłyby zastosowanie w odniesieniu do tych usług.

Na gruncie unijnych regulacji w zakresie podatku VAT definicja zarządzania funduszami inwestycyjnymi została przedstawiona przez Komisję Europejską we wniosku z dnia 20 lutego 2008 r., sygn. KOM(2007) 747 wersja ostateczna/2 dotyczącym wprowadzenia Dyrektywy Rady zmieniającej Dyrektywę 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej w odniesieniu do opodatkowania usług ubezpieczeniowych i finansowych (dalej: Wniosek 747). Zdaniem Spółki, Wniosek 747 należy uwzględnić w analizie przepisów, gdyż stanowi on ważną wskazówkę w zakresie kierunku interpretacji poszczególnych regulacji (tak też Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 22 grudnia 2008 r., sygn. akt I FSK 1582/08).

Dodatkowo należy wskazać, iż zgodnie z przywołanym Wnioskiem 747 zakres przedmiotowy zwolnienia z VAT został określony jako „usługi zarządzania funduszami inwestycyjnymi”.

Wniosek 747 proponuje wprowadzenie art. 135a do Dyrektywy. W pkt 11 przedmiotowego artykułu wprowadzono definicję zarządzania funduszami inwestycyjnymi, która oznacza działalność mającą na celu zrealizowanie celów inwestycyjnych danego funduszu inwestycyjnego.

Zgodnie z nowym projektem wniosku Komisji Europejskiej z dnia 1 lipca 2011 r., sygn. 12290/11 dotyczącym wprowadzenia Dyrektywy Rady zmieniającej Dyrektywę 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej w odniesieniu do opodatkowania usług ubezpieczeniowych i finansowych, także proponuje się wprowadzenie definicji zarządzania funduszami inwestycyjnymi. Nowy projekt nie zmienia istotnie omawianej definicji. Zgodnie z tym projektem, art. 135 Dyrektywy pkt gc) stanowiłby, iż przez zarządzanie funduszami inwestycyjnymi i emerytalnymi rozumie się usługi zbiorowego zarządzania portfelem niezbędne do osiągnięcia celów inwestycyjnych danego funduszu inwestycyjnego i funduszu emerytalnego.

Zatem, jak wynika z przedstawionych definicji, wszystkie czynności zmierzające do osiągnięcia celu inwestycyjnego funduszu będą traktowane jako spełniające definicję zarządzania funduszem inwestycyjnym i w konsekwencji zwolnione z VAT.

Zgodnie z treścią Umów, Spółka będzie podejmowała wszelkie czynności, które będą miały na celu dążenie do realizacji celu inwestycyjnego Funduszu. Tak więc działania prowadzone przez Spółkę będą tożsame z definicją zarządzania funduszami inwestycyjnymi zawartą we wniosku 747.

Dnia 20 lutego 2008 r. Komisja Europejska przedstawiła również inny wniosek (sygn. KOM(2007)746 wersja ostateczna/2) dotyczący wprowadzenia Rozporządzenia Rady ustanawiającego przepisy wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej w odniesieniu do opodatkowania usług ubezpieczeniowych i finansowych (dalej: Wniosek 746). W art. 12 ust. 1 Wniosku 746 wymieniono kategorie czynności, które mieszczą się w definicji zarządzania funduszami inwestycyjnymi zawartej w art. 135a. Przykładowo są to (ze względu na charakter tych czynności i rozdzielność w ich wykonywaniu, nie ulega wątpliwości, że definicję zarządzania funduszami inwestycyjnymi spełnia samodzielnie każda z wymienionych usług):

• zarządzanie strategiczne i taktyczne aktywami oraz alokacja aktywów, w tym również zarządzanie walutami i zarządzanie ryzykiem;
• operacyjne zarządzanie aktywami, w tym również wybór akcji, podejmowanie oraz wykonywanie decyzji, decyzje zakupu lub sprzedaży inwestycji, kompensata transakcji, komunikacja z pośrednikiem przed dokonaniem transakcji, zarządzanie i kontrola transakcji oraz komunikacja z pośrednikami oraz powiernikami po dokonaniu transakcji;
• analiza rynku oraz przedsiębiorstw;
• ocena wyników, w tym dostarczanie raportów o wynikach inwestycji oraz atrybucyjna analiza zwrotu na inwestycji;
• dostarczanie wycen, roszczeń o zwrot podatku i informacji dotyczących zarządzania oraz obliczanie wartości aktywów netto.
  
  

Powyższe czynności są co do istoty tożsame z czynnościami, które Spółka będzie wykonywała na podstawie Umów, wymienionymi w stanie faktycznym niniejszego wniosku.

Nowy projekt z dnia 1 lipca 2011 r., sygn. 12291/11 dotyczący wprowadzenia Rozporządzenia Rady ustanawiającego przepisy wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej w odniesieniu do opodatkowania usług ubezpieczeniowych i finansowych, także wymienia kategorie czynności, które mieszczą się w definicji zarządzania funduszami inwestycyjnymi zawartej w art. 135. Projekt ten nie zmienia znacząco czynności, które mieszczą się w definicji zarządzania funduszami inwestycyjnymi, jedynie precyzuje, iż aby definicja ta została spełniona niezbędne jest wykonywanie, co najmniej 2 rodzajów wymienionych usług, co też w przypadku usług świadczonych na podstawie Umów będzie mieć miejsce.

W przedmiotowej sprawie stanowisko Spółki znajduje oparcie także w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) na gruncie Szóstej Dyrektywy VAT z dnia 17 maja 1977 roku w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EEC). Szósta Dyrektywa przewidywała bowiem w art. l3B(d)(6) analogiczne do zawartego w Dyrektywie zwolnienie dla usług zarządzania specjalnymi funduszami inwestycyjnymi zgodnie z definicjami Państw Członkowskich. Zgodnie z wyrokiem TSUE z dnia 4 maja 2006 r. w sprawie Abbey National (C-169/04), zarządzanie specjalnymi funduszami powierniczymi obejmuje usługi w zakresie administracyjnego zarządzania i prowadzenia rachunkowości funduszy świadczone przez podmiot zarządzający będący osobą trzecią, jeżeli tworzą one odrębną całość i – jeśli je oceniać globalnie – wypełniają funkcje specyficzne i istotne dla zarządzania tymi funduszami.

Skoro samo wykonywanie usług o charakterze administracyjnym i proceduralnym na podstawie wyroków TSUE spełnia definicję zarządzania, to tym bardziej dotyczy to kompleksowych usług, które będą świadczone przez Spółkę na podstawie Umów.

W kwestii zastosowania zwolnienia z VAT na gruncie Szóstej Dyrektywy oraz definiowania specjalnego funduszu inwestycyjnego na potrzeby przepisów tego aktu wypowiedział się także TSUE. Zgodnie z wyrokiem TSUE z dnia 28 czerwca 2007 r. w sprawie JP Morgan Fleming Claverhouse lnvestment Trust plc. (C-363/05), specjalne fundusze inwestycyjne, o których mowa w tym przepisie to także zamknięte fundusze inwestycyjne. TSUE uznał także, iż swoboda państw członkowskich w zakresie wskazania funduszy, do których to zwolnienie będzie się stosować była ograniczona, a wyłączanie zamkniętych funduszy inwestycyjnych byłoby sprzeczne z zasadą neutralności podatkowej. Fundusz sekurytyzacyjny stanowi fundusz inwestycyjny zamknięty, który nie jest objęty żadnym wyłączeniem z zakresu zwolnienia na gruncie Dyrektywy. Powyższe jest zgodne z wnioskiem przedstawionym we wcześniejszej części niniejszego pisma, tj. stwierdzeniem, że Fundusz bez wątpienia będzie spełniał warunki do uznania go za fundusz inwestycyjny.

Podsumowując, kompleksowa usługa zarządzania portfelem Funduszu stanowi usługę zarządzania funduszami inwestycyjnymi, która na gruncie Dyrektywy powinna stanowić usługę zwolnioną z VAT.

Potwierdza to orzecznictwo TSUE, w szczególności wyrok TSUE z dnia 21 marca 2007 r. w sprawie Aktiebolaget NN v. Skatteverket (nr C-111/05). Zgodnie z wyrokiem należy stwierdzić, iż w przypadku, gdy transakcja składa się z zespołu świadczeń i czynności, w celu określenia, czy chodzi o dwa lub więcej świadczeń odrębnych, czy też o świadczenie jednolite, należy wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności, w jakich jest ona dokonywana.

Okoliczności tych należy poszukiwać nie tylko w brzmieniu samych umów, ale także w praktyce ich wykonywania oraz w innych dokumentach i dowodach świadczących o naturze stosunku łączącego usługodawcę z usługobiorcą.

Ponadto, jak wskazuje się w orzecznictwie TSUE, ze świadczeniem złożonym mamy do czynienia w sytuacjach, gdy:

• dana czynność nie jest dla nabywcy celem samym w sobie, ale służy lepszemu wykorzystaniu usługi zasadniczej („pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej” wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie Card Protection Plan Ltd/Comissioners of Customs and Excise (C-349/96));

oraz

• poszczególne czynności stanowią nierozerwalną z ekonomicznego punktu widzenia całość („jeżeli dwa lub więcej świadczeń dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter” wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie Card Protection Plan Ltd/Comissioners of Custorms and Excise (C-349/96)).
  
  

Zatem, w sytuacji, gdy spełnione są wymienione wyżej warunki, można mówić o świadczeniu kompleksowym, na które składa się czynność podstawowa, której wykonanie jest celem umowy zawartej przez podatnika z klientem, oraz czynności pomocnicze niezbędne do wykonania czynności podstawowej.

Równocześnie, Spółka wskazuje, że w zbliżonych sprawach, organy podatkowe wydawały interpretacje potwierdzające fakt objęcia zwolnieniem z opodatkowania VAT usług analogicznych do świadczonych przez Spółkę, np.: interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 13 października 2010 r., sygn. IPPP1-443-864/10-4/PR, interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 25 marca 2010 r., sygn. IPPP1-443-213/10-4/EK, interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 22 grudnia 2008 r., sygn. ILPP1/443-1107/08-3/BP, interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 kwietnia 2008 r., sygn. IPPPl -443-261/08-2/IZ, interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 15 stycznia 2008 r., sygn. ILPP1/443-314/07-2/BD, oraz postanowienie Naczelnika Pomorskiego Urzędu Skarbowego z dnia 29 marca 2006 r., sygn. PV1443-1N112006/JD.

Podsumowując, Spółka stoi na stanowisku, iż kompleksowa usługa, którą Spółka świadczy na rzecz Funduszu na podstawie podpisanych Umów będzie korzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 12 Ustawy o VAT.

Zdaniem Spółki na powyższe nie powinien mieć wpływu fakt, iż usługi świadczone przez Spółkę na rzecz Funduszu, są uregulowane pomiędzy Spółką i Funduszem w więcej niż jednej umowie. W oparciu o stanowisko prezentowane przez sądy administracyjne, fakt dokonania danej czynności na podstawie kilku odrębnych umów nie powinien mieć wpływu na jej traktowanie na gruncie podatku VAT. Przykładowo w wyroku z dnia 20 listopada 2009 r. (sygn. I SA/Wr 1609/09) Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu stwierdził, iż „zarówno na gruncie prawa cywilnego, jak i podatkowego przyjmuje się, że możliwe jest dokonanie kilku czynności prawnych, których rezultatem jest przeniesienie własności całego przedsiębiorstwa. W szczególności pogląd ten zasługuje na akceptację pod kątem oceny prawno -podatkowych skutków takich czynności, zważywszy, że dla celów opodatkowania istotny jest przede wszystkim faktyczny, ekonomiczny sens i skutek transakcji. Stanowisko to znajduje potwierdzenie w orzecznictwie.”

W wyroku z dnia 20 grudnia 2001 r., sygn. akt III RN 163/00 (OSNP 2002/9/199) Sąd Najwyższy stwierdził: „Skorzystanie przez podatnika z prawa obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) w sytuacji, gdy nie nabywa on przedsiębiorstwa na podstawie jednej umowy sprzedaży, lecz szeregu kolejnych umów cywilnoprawnych, których przedmiotem jest sprzedaż poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa stanowi obejście wynikającego z art. 3 ust. 1 pkt 1 tej ustawy zakazu korzystania z możliwości odliczania kwoty podatku naliczonego od kwoty podatku należnego”.

Pogląd o dopuszczalności przeniesienia własności przedsiębiorstwa w drodze kilku formalnych czynności prawnych wyrażał także Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 30 stycznia 1997 r., sygn. akt III CKN 28/96 (OSNC 5/1997/65) oraz Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 9 lutego 2000 r., sygn. akt I SA/Gd 2036/97.

Przytoczone powyżej stanowisko sądów administracyjnych zdecydowanie potwierdza, że aspekty formalno-prawne, takie jak ilość faktycznie zawartych umów pomiędzy stronami, nie powinny decydować o klasyfikacji danej czynności na potrzeby podatku VAT. W związku tym Spółka stoi na stanowisku, iż usługi świadczone przez nią na rzecz Funduszu na podstawie Umów stanowią usługi zarządzania, które korzystają ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1pkt 12 Ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.