Na podstawie przepisów art. 14 a, art. 216 § 1 i art. 217 § 1 i § 2ustawy z dnia 19 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r.Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz art 9 ust. 1, art. 15 ust. 2 i ust. 2 a, art. 17 ust. 1 pkt 34 i ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm.), w związku z art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600 ze zm.) oraz § 5 ust 3 i ust. 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 września 2004 r. w sprawie łódzkiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 215, poz. 2183), Naczelnik Urzędu Skarbowego w Pabianicach, po rozpatrzeniu wniosku Spółki z o.o. X z dnia 12.08.2005 r. (wpływ do Urzędu 16.08.2005 r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania przepisów prawa podatkowego uznaje za prawidłowe stanowisko Strony przedstawione w złożonym wniosku.

Wnoszący zapytanie przedstawił stan faktyczny, z którego wynika, że od 17.08.2001 r. działa na terenie Łódzkiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej na podstawie zezwolenia z dnia 29.12.1999 r. Przedmiotem podstawowej działalności jest produkcja i sprzedaż wyrobów z tworzyw sztucznych dla budownictwa, która prowadzona jest wyłącznie na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Ze względu na duży wzrost konkurencji na rynku i wiążącym się z tym spadkiem cen, Spółka zmuszona jest uruchomić własną sieć sprzedaży detalicznej na terenie Polski tzw. składy handlowe – umiejscowione poza terenem specjalnej strefy ekonomicznej. Równocześnie„S” Sp. z o.o. chce sprzedawać poprzez te składy towary produkowane przez innych wytwórców. Potencjalny dochód wypracowany przez Spółkę będzie związany zarówno z działalnością „strefową” jaki „poza strefową” czyli odpowiednio: zwolniony od podatku dochodowego od osób prawnych oraz opodatkowany.

Podatnik zwraca się o potwierdzenie słuszności reprezentowanego stanowiska, iż dla podzielenia dochodu (straty) wypracowanego przez Spółkę należy zastosować w opisanej sytuacji art. 15 ust. 2 a oraz art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych(Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), tzn. koszty, które można bezpośrednio powiązać z poszczególnymi rodzajami działalności:– koszt towarów sprzedanych, ustalony na podstawie faktur zakupu wyrobów innych producentów, jako związany z przychodami „poza strefowymi” – oraz koszt wyprodukowania wyrobów Spółki, tj. bezpośrednie koszty produkcji i koszty wydziałowe jako związane z działalnością „strefową” należy ustalać bezpośrednio na podstawie odpowiednio prowadzonej ewidencji rachunkowej. Natomiast koszty ogólne generowane przez składy nie mieszczące się na terenie specjalnej strefy ekonomicznej oraz zakład produkcyjny położony na terenie strefy – w szczególności koszty sprzedaży, administracji, zarządu należy przypisać do poszczególnych rodzajów działalności „strefowej i „poza strefowej” – w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

Po przeanalizowaniu opisanego wyżej stanu faktycznegoi obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa - Naczelnik uznał stanowisko strony za prawidłowe.

W niniejszej sprawie mają zastosowanie przepisy art 9 ust. 1, art. 15 ust. 2 i ust. 2 a, art. 17 ust. 1 pkt 34 i ust. 4 ustawy z dnia lutego 1992 r.o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm.), w związku z art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r.o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600 ze zm.) oraz§ 5 ust. 3 i ust. 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 września 2004 r. w sprawie łódzkiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 215, poz. 2183).

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych wolne od podatku dochodowego od osób prawnych są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600 ze zm.). Równocześnie art. 17 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że zwolnienie z podatku dochodowego przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy. Zasady korzystania ze zwolnień od podatku dochodowego, w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej na terenie Łódzkiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej, określone zostały w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 września 2004 r. w sprawie łódzkiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 215, poz. 2183). W myśl przepisów § 5 ust 3 w/w rozporządzenia w przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy, działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy.

Natomiast § 5 ust. 4 wymienionego rozporządzenia stanowi, że przy ustalaniu wielkości zwolnienia od podatku dochodowego, przysługującego przedsiębiorcy prowadzącemu działalność na terenie strefy za pośrednictwem jednostki organizacyjnej, o której mowa w ust. 3 rozporządzenia, przepis art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stosuje się odpowiednio. Przepis ten oznacza, że mimo iż zawarte w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych przepisy o tzw. „cenach transferowych” i prawie organów podatkowych do szacowania na ich podstawie dochodu podatnika, generalnie dotyczą warunków transakcji zawieranych przez różne podmioty wzajemnie ze sobą powiązane, to zasady te mogą by zastosowane również w stosunku do „wewnętrznych rozliczeń” podatnika prowadzącego na podstawie zezwolenia działalność w specjalnej strefie ekonomicznej, jeżeli podatnik taki zarazem prowadzi działalność poza strefą i jeżeli w ramach działalności "przekazuje" towary lub usługi wytworzone w strefie na rzecz działalności prowadzonej poza strefą. W takich przypadkach, aby określić zakres i wielkość zwolnienia od podatku dochodowego, podatnik powinien określić wartość tych wewnętrznie przekazywanych towarów lub usług, według tych samych zasad, jakie stosuje wobec innych podmiotów z nim niepowiązanych. Tak określona wartość wspomnianych towarów lub usług będzie bowiem podstawą do określenia wielkości uzyskanych przychodów w strefie i poza strefą, jak i kosztów poniesionych w strefie i poza strefą.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m. Mając powyższe na uwadze konieczne jest prowadzenie ksiąg rachunkowych w taki sposób, aby możliwe było precyzyjne rozdzielenie przychodów i kosztów uzyskania przychodów związanych z działalnością prowadzoną w strefie oraz działalnością prowadzoną poza terenem strefy, wg wymienionych zasad.

Natomiast jeśli chodzi o koszty ogólne generowane przez składy nie mieszczące się na terenie specjalnej strefy ekonomicznej oraz zakład produkcyjny położony na terenie tej strefy stosownie do art. 15 ust. 2 i 2austawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Zasadę tę stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł,z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania; w takim przypadku przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio. Spółka winna zastosować się do w/w przepisów i ustalić koszty związane z administracją i zarządem w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia. Zgodnie z przepisem art. 14b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej interpretacja powyższa nie jest wiążąca dla podatnika. Jeżeli jednak podatnik zastosuje się do tej interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej jego zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia powyższego postanowienia, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu. Interpretacja jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi.