POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r.- Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm), Naczelnik Drugiego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Bielsku-Białej stwierdza, że stanowisko ........... Sp. z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 14.06.2005 r. (wpływ do tut. organu podatkowego 16.06.2005 r.) o udzielnie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów kwoty odszkodowania z tytułu opóźnienia w dostawie towarów jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16.06.2005 r. do Naczelnika Drugiego Śląskiego Urzędu Skarbowego wpłynął wniosek z dnia 14.06.2005 r. bez znaku o udzielnie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Ze stanu faktycznego przedstawionego w pisemnym zapytaniu wynika, iż Spółka będąca dostawcą kluczowych komponentów w systemie "just in time" została obciążona przez swojego odbiorcę odszkodowaniem z tytułu spowodowania postoju na linii produkcyjnej odbiorcy, w następstwie niedostarczenia w wymaganym terminie komponentów do produkcji. Przerwanie ciągłości dostaw przez Spółkę, było z kolei spowodowane opóźnieniem dostawy materiału od poddostawcy. W związku z powyższym, Spółka dokonała obciążenia swojego poddostawcy, przenosząc w ten sposób konsekwencje finansowe zatrzymania linii produkcyjnej na podmiot, który spowodował opóźnienie w produkcji i dostawach. Kwota, jaką Spółka obciążyła swojego dostawcę stanowi równowartość kwoty odszkodowania, jaką Spółka będzie zmuszona zapłacić swojemu odbiorcy, w związku z przerwaniem procesu produkcyjnego.

W związku z przedstawionym stanem faktycznym podatnik pyta, czy kwota obciążenia Spółki przez odbiorcę odszkodowaniem z tytułu spowodowania postoju na linii produkcyjnej stanowi koszty uzyskania przychodów.
Zdaniem Spółki kwota obciążenia przez odbiorcę z tytułu nieterminowej dostawy towarów stanowi koszt uzyskania przychodu w dacie zapłaty. Stanowisko Spółki wynika z faktu, iż takiego wydatku nie można zaliczyć do katalogu kar i odszkodowań wymienionych w art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: ustawa o CIT). Odszkodowanie, którym obciążona została Spółka związane bowiem jest z nieterminową dostawą towarów. Natomiast art. 16 ust. 1 pkt 22 odnosi się do kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów. Zdaniem Spółki powyższy przepis nie ma zastosowania do opisanego stanu faktycznego. Ponadto Spółka obciąża kwotą tego odszkodowania swojego dostawcę, co dodatkowo uzasadnia prawo do zaliczenia poniesionego wydatku do kosztów uzyskania przychodów, w związku z występowaniem pomiędzy tym wydatkiem a osiągniętym przychodem związku przyczynowo-skutkowego. W związku z faktem, że opóźnienie dostawy do klienta realizowanej przez Spółkę zostało spowodowane opóźnieniem dostawy otrzymanej od dostawcy, Spółka obciąża swojego dostawcę kwotą powyższego odszkodowania.
Zdaniem Spółki kwota obciążenia wystawionego dla swojego dostawcy stanowi przychód podatkowy w dacie zapłaty.

W przedstawionym stanie faktycznym należy stwierdzić, iż zgodnie natomiast z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Aby zatem dany wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, pomiędzy jego poniesieniem a uzyskaniem przychodu musi zachodzić określony związek przyczynowo-skutkowy, tj. poniesienie wydatku musi mieć wpływ na możliwość powstania lub zwiększenia przychodu. Jednocześnie wydatek taki nie może być wyłączony z kosztów podatkowych w oparciu o przepisy art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób oprawnych. Art. 16 ust. 1 pkt 22 ww. ustawy stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonywanych robót i usług.

W świetle unormowań wynikających ze wspomnianych wyżej przepisów ustaw podatkowych, nie stanowią kosztów kary umowne i odszkodowania z tytułu:
- wad dostarczonych towarów,
- wad wykonanych robót,
- wad wykonanych usług,
- zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad - w przypadku zmiany towaru wadliwego na towar pozbawiony wad,
- zwłoki w usunięciu wad towarów,
- zwłoki w usunięciu wad wykonanych robót,
- zwłoki w usunięciu wad wykonanych usług.
Istotą tego przepisu jest niezaliczanie do kosztów uzyskania przychodów odszkodowań (kar umownych) związanych generalnie z wadami towarów i usług, a nie z samą zwłoką w dostawie towarów.

Jeżeli więc kara umowna lub odszkodowanie przysługuje wierzycielowi z innego tytułu niż wyżej wymienione np. z tytułu opóźnienia w realizacji usługi, opóźnienia w dostawie towaru, zapłacenie tej kary lub odszkodowania stanowić będzie u płacącego koszt uzyskania przychodów, pod tym jednak warunkiem, że spełniona zostanie przesłanka z art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej.