INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 6 lutego 2012 r. (data wpływu 10 lutego 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prawa do ulgi prorodzinnej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie m. in. prawa do ulgi prorodzinnej.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca ma dwóch synów, w wieku 21 i 16 lat. Starszy syn jest studentem trzeciego roku prawa, młodszy syn uczy się i w bieżącym roku ukończy gimnazjum, a następnie rozpocznie naukę w liceum.

Małżeństwo Wnioskodawcy zostało rozwiązane wyrokiem sądowym z dnia 6 listopada 2008 r. bez orzekania o winie. Wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnim synem sąd powierzył matce, ograniczając wykonywanie władzy rodzicielskiej ojcu, tj. Wnioskodawcy do współdecydowania o przyszłych istotnych sprawach syna. Tytułem ponoszenia kosztów utrzymania i wychowania małoletniego syna sąd zasądził alimenty w kwocie 450 zł miesięcznie, płatne do 10-go każdego miesiąca, które Wnioskodawca płaci bez opóźnień. Sąd nie rozstrzygnął o alimentach na pełnoletniego już wówczas syna, jednakże syn otrzymuje od Wnioskodawcy dobrowolnie płacone alimenty w kwocie 500 zł w każdym miesiącu. Obaj synowie pozostają z Wnioskodawcą w stałym kontakcie. Wnioskodawca zaspokaja również inne potrzeby swoich synów, takie jak np. zakup odzieży, czy pomocy edukacyjnych tj. komputera dla młodszego syna oraz telefonów komórkowych.

Starszy syn jest myśliwym i należy do koła łowieckiego. Łowiectwo jest bardzo kosztownym sportem, wymuszającym zakup specjalnego ubioru, czy uczestniczenia w okresowych odpłatnych szkoleniach, które to wydatki pokrywane są w całości ze środków Wnioskodawcy.

Łowiectwo jest w rodzinie Wnioskodawcy tradycją pokoleniową. Również młodszy syn Wnioskodawcy wykazuje duże zainteresowanie łowiectwem i również na Wnioskodawcy ciąży obowiązek ponoszenia wszystkich wydatków z tym związanych.

W 2010 r. młodszy syn spędził z Wnioskodawcą część wakacji (wyjazd do Włoch), a w 2011 r. razem zwiedzali Warszawę.

Wnioskodawca zawsze obdarowuje swoich synów prezentami z okazji ich urodzin, imienin oraz świąt. Wnioskodawca i Jego synowie mieszkają w tym samym mieście, więc ich kontakty są prawie codzienne – telefoniczne bądź bezpośrednie. Starszy syn często korzysta z samochodu Wnioskodawcy, głównie w weekendy.

Władzę rodzicielską Wnioskodawca sprawuje systematycznie, na bieżąco.

Sąd nie pozbawił Wnioskodawcy władzy rodzicielskiej, a tylko ją ograniczył, co w sytuacji gdy synowie zamieszkują z matką jest naturalnym ograniczeniem.

Niestety, porozumienie z matką synów w sprawie odliczeń ulgi prorodzinnej nie jest możliwe. Matka dzieci uważa bowiem, że ulga przysługuje tylko jej i to na obu synów w 100%.

Ulgę na jednego syna Wnioskodawca odliczył po raz pierwszy za 2010 r., o czym zawiadomił matkę synów (byłą żonę) pismem z dnia 23 marca 2010 r. Odpowiedzi na ww. pismo Wnioskodawca nie otrzymał, zatem uznał, że dzielą się ulgą po połowie.

Dnia 7 stycznia 2012 r. Wnioskodawca wysłał do byłej żony pismo z prośbą o wskazanie konta bankowego, na które mógłby przelewać alimenty (do tej pory pieniądze przekazywał za pośrednictwem poczty) oraz zawiadomił, że w 2011 r. również skorzysta z odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej na jednego z synów.

Była małżonka Wnioskodawcy pisemnie poinformowała, że nie przysługuje Jemu prawo odliczenia ulgi na żadne z dzieci. Konta bankowego również nie podała. Była żona uważa bowiem, że ulga na synów przysługuje tylko jej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania

1. Czy Wnioskodawcy przysługiwała i nadal przysługuje ulga prorodzinna, a jeżeli tak, to czy prawidłowo dokonał rozliczenia podatku za 2010 r., w którym dokonał odliczenia w ramach ww. ulgi...
2. Czy w sytuacji, gdy Wnioskodawca posiada prawo do odliczeń ww. ulgi może dokonać korekty zeznania podatkowego za 2009 r., w którym tej ulgi nie rozliczył...

Zdaniem Wnioskodawcy, odliczając ulgę prorodzinną za 2010 r. kierował się interpretacją, z której wynikało, że rodzic który po rozwodzie nie mieszka z dziećmi i nie jest pozbawiony praw rodzicielskich ale dokłada się do ich utrzymania, może odliczyć połowę ulgi prorodzinnej. Dlatego w ocenie Wnioskodawcy – Jego rozliczenie podatku za 2010 r. jest prawidłowe i nadal przysługuje mu prawo dokonywania odliczeń w ramach tej ulgi.

Ponadto Wnioskodawca uważa, że może skorygować swoje zeznanie za 2009 r. rozliczając w nim ulgę za jedno z dwojga dzieci.

Niniejsza interpretacja stanowi rozstrzygnięcie odnośnie prawa Wnioskodawcy do korzystania z ulgi prorodzinnej, w pozostałym zakresie odpowiedź udzielona zostanie w odrębnym piśmie.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361) od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

Na podstawie art. 27f ust. 2 ww. ustawy odliczeniu podlega kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art 27 ust. 1, za każdy miesiąc kalendarzowy, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1.

Art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Na podstawie art. 27f ust. 5 ww. ustawy odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka,
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka,
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą,
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Natomiast art. 27f ust. 6 powyższej ustawy stanowi, że przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej. Przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6 (art. 27f ust. 7 powołanej ustawy).

Treść art. 27f ust. 6 w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 wskazuje, że odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:

• bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
• do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej,

• w związku z wykonywaniem obowiązku alimentacyjnego lub sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

W świetle art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006r. o podatku tonażowym.

Jednocześnie art. 6 ust. 9 pow. ustawy stanowi, iż zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c albo w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, albo w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006r. o podatku tonażowym.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca ma dwóch synów, w wieku 21 i 16 lat. Starszy syn jest studentem trzeciego roku prawa, młodszy syn uczy się i w bieżącym roku ukończy gimnazjum, a następnie rozpocznie naukę w liceum.

Małżeństwo Wnioskodawcy zostało rozwiązane wyrokiem sądowym z dnia 6 listopada 2008 r. bez orzekania o winie. Wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnim synem sąd powierzył matce, ograniczając wykonywanie władzy rodzicielskiej ojcu, tj. Wnioskodawcy do współdecydowania o przyszłych istotnych sprawach syna. Tytułem ponoszenia kosztów utrzymania i wychowania małoletniego syna sąd zasądził alimenty w kwocie 450 zł miesięcznie, płatne do 10-go każdego miesiąca, które Wnioskodawca płaci bez opóźnień. Sąd nie rozstrzygnął o alimentach na pełnoletniego już wówczas syna, jednakże syn otrzymuje od Wnioskodawcy dobrowolnie płacone alimenty w kwocie 500 zł w każdym miesiącu. Obaj synowie pozostają z Wnioskodawca w stałym kontakcie. Wnioskodawca zaspokaja również inne potrzeby swoich synów, takie jak np. zakup odzieży, czy pomocy edukacyjnych tj. komputera dla młodszego syna oraz telefonów komórkowych.

Starszy syn jest myśliwym i należy do koła łowieckiego. Łowiectwo jest bardzo kosztownym sportem, wymuszającym zakup specjalnego ubioru, czy uczestniczenia w okresowych odpłatnych szkoleniach, które to wydatki pokrywane są w całości ze środków Wnioskodawcy.

Łowiectwo jest w rodzinie Wnioskodawcy tradycją pokoleniową. Również młodszy syn Wnioskodawcy wykazuje duże zainteresowanie łowiectwem i również na Wnioskodawcy ciąży obowiązek ponoszenia wszystkich wydatków z tym związanych.

W 2010 r. młodszy syn spędził z Wnioskodawcą część wakacji (wyjazd do Włoch), a w 2011 r. razem zwiedzali Warszawę.

Wnioskodawca zawsze obdarowuje swoich synów prezentami z okazji ich urodzin, imienin oraz świąt. Wnioskodawca i Jego synowie mieszkają w tym samym mieście, więc ich kontakty są prawie codzienne – telefoniczne bądź bezpośrednie. Starszy syn często korzysta z samochodu Wnioskodawcy, głównie w weekendy.

Władzę rodzicielską Wnioskodawca sprawuje systematycznie, na bieżąco.

Sąd nie pozbawił Wnioskodawcy władzy rodzicielskiej, a tylko ją ograniczył, co w sytuacji gdy synowie zamieszkują z matką jest naturalnym ograniczeniem.

Niestety, porozumienie z matką synów w sprawie odliczeń ulgi prorodzinnej nie jest możliwe. Matka dzieci uważa bowiem, że ulga przysługuje tylko jej i to na obu synów w 100%.

Ulgę na jednego syna Wnioskodawca odliczył po raz pierwszy za 2010 r., o czym zawiadomił matkę synów (byłą żonę) pismem z dnia 23 marca 2010 r. Odpowiedzi na ww. pismo Wnioskodawca nie otrzymał, zatem uznał, że dzielą się ulgą po połowie.

Dnia 7 stycznia 2012 r. Wnioskodawca wysłał do byłej żony pismo z prośbą o wskazanie konta bankowego, na które mógłby przelewać alimenty (do tej pory pieniądze przekazywał za pośrednictwem poczty) oraz zawiadomił, że w 2011 r. również skorzysta z odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej na jednego z synów.

Była małżonka Wnioskodawcy pisemnie poinformowała, że nie przysługuje Jemu prawo odliczenia ulgi na żadne z dzieci. Konta bankowego również nie podała. Była żona uważa bowiem, że ulga na synów przysługuje tylko jej.

Zgodnie z ogólną zasadą wynikająca z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obojgu rodzicom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie. Ta sama zasada dotyczy rodziców utrzymujących pełnoletnie studiujące dziecko, do ukończenia przez nie 25 roku życia, jeżeli dochody tego dziecka – za wyjątkiem renty rodzinnej – nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty wskazanej w art. 6 ust. 4 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wyjaśnić przy tym należy, że władza rodzicielska – zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 1964 r. Nr 9, poz. 59 ze zm.) – przysługuje obojgu rodzicom, a – stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy – jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest zobowiązane i uprawnione do jej wykonywania. Ograniczenie tej władzy wynikające z orzeczenia sądowego powierzającego jednemu z rodziców wykonywanie władzy rodzicielskiej nie wpływa na możliwość korzystania z ulgi, ponieważ drugiemu z rodziców również przysługuje władza rodzicielska, nawet jeżeli została ograniczona. Tak więc ulga ta przysługuje także rodzicowi, który ma ograniczoną władzę rodzicielską. Z odliczenia nie może natomiast skorzystać ten z rodziców, który na skutek interwencji sądu opiekuńczego został pozbawiony tej władzy, jak również rodzic, w stosunku do którego została ona zawieszona.

Zatem Wnioskodawcy – przy spełnieniu pozostałych przesłanek - przysługuje prawo do dokonywania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej na małoletniego syna. Powyższa ulga przysługuje również w związku z faktem utrzymywania pełnoletniego studiującego syna ale tylko w sytuacji, gdy syn w danym roku podatkowym nie uzyska dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej.

Ulga prorodzinna na każde dziecko przysługuje rodzicom w proporcjach przez nich ustalonych, z tym, że łączna kwota odliczeń, przez nich dokonana nie może przekroczyć kwoty przysługującej względem danego dziecka. W konsekwencji, suma odliczeń dokonanych przez każdego z rodziców odrębnie na każde z dzieci nie może przekroczyć kwoty ustalonego zgodnie z art. 27f ust. 2 ww. ustawy limitu. Przy dokonywaniu odliczeń w ramach omawianej ulgi nie może zatem dochodzić do ich dublowania przez rodziców lub opiekunów prawnych dziecka. Konieczne jest więc porozumienie w tym względzie, gdyż decyzję o sposobie podziału tej kwoty ustawodawca pozostawił rodzicom dziecka, zaznaczając jedynie, iż kwota ulgi na dziecko dotyczy łącznie obojga rodziców.

Zatem w sytuacji gdy spełnia Pan przesłanki do zastosowania przedmiotowej ulgi, przysługuje Panu prawo dokonywania odliczeń na synów w proporcji ustalonej z byłą małżonką.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.