INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami ) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 15 lutego 2012 r. (data wpływu 16 lutego 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 10 kwietnia 2012 r. (data wpływu 12 kwietnia 2012 r. ) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania przychodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 10 kwietnia 2012 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania przychodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość.

Pismem z dnia 3 kwietnia 2012 r. XXX wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków formalnych złożonego wniosku. Braki wykazane w wezwaniu uzupełniono w dniu 12 kwietnia 2012 r.

We wniosku tym oraz w jego uzupełnieniach przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 24 września 2008 r. Wnioskodawca wraz z żoną zawarł ze Spółdzielnią Mieszkaniową. umowę ustanowienia odrębnej własności lokalu i przeniesienia jego własności. Na mocy tej umowy zawartej przed notariuszem nabył wraz z żoną prawo własności do nieruchomości zabudowanej, tj. lokalu mieszkalnego oraz nierozerwalnie związany z tą nieruchomością udział 6513/462.425 części nieruchomości wspólnej objętej księgą wieczystą. Do 2008 r. Wnioskodawcy przysługiwało spółdzielcze lokatorskie prawo do przedmiotowego lokalu na podstawie przydziału lokalu nr 2214/85 z dnia 16 kwietnia 1985 r.

Małżonkowie są objęci ustawową wspólnością majątkową. W lokalu mieszkalnym Wnioskodawca był zameldowany od 1985 r.

W dniu 26 września 2011 r. Wnioskodawca wraz z żoną przeniósł prawo własności (w drodze umowy sprzedaży) nieruchomości zabudowanej oraz nierozerwalnie związany z tą nieruchomością udział 6513/462.425 części nieruchomości wspólnej objętej księgą wieczystą na rzecz osób trzecich.

W dniu 11 października 2011 r. Wnioskodawca złożył do Naczelnika Urzędu Skarbowego pisemne oświadczenie o spełnianiu warunków do uzyskania zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 21 ust 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2008 r.

Wobec powyższego zadano następujące pytania.

1. Czy wyżej opisana czynność prawna jest objęta zwolnieniem stosownie do art. 21 ust 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2008 r....
2. Czy objęty ww. zwolnieniem jest udział 6513/462.425 części nieruchomości wspólnej nierozerwalnie związany z nieruchomością...

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zbycie nieruchomości w przedstawionym stanie fatycznym korzysta ze zwolnienia stosownie do art. 21 ust 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2008 r. (tzw "ulga meldunkowa") do całości nieruchomości, w tym do gruntu nierozerwalnie związanego z lokalem mieszkalnym.

Pojęcie lokalu mieszkalnego użyte w art. 21 ust 1 pkt 126 nie zostało zdefiniowane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pojęcie to nie zostało zdefiniowane na gruncie innych ustaw prawa podatkowego. Zgodnie z zasadą autonomii prawa podatkowego pojęcia zdefiniowane na gruncie prawa podatkowego mogą mieć inne znaczenie niż na gruncie pozostałych gałęzi prawa. Jednakże w przypadku braku definicji legalnej na gruncie prawa podatkowego należy posługiwać się definicjami legalnymi zawartymi w pozostałych przepisach prawa, gdyż zasada autonomii prawa podatkowego nie jest bezwzględnie wiążąca a system prawa zakłada spójność i zupełność norm prawnych (patrz: Instytucje prawa cywilnego w konstrukcji prawnej podatków pod red. M. Goettela i M. Lemonnier, wydawnictwo ABC, Warszawa 2011 r.). Zgodnie z art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej organy władzy publicznej, w tym organy podatkowe muszą działać na podstawie i w granicach prawa. Z art. 7 Konstytucji RP powiązana jest zasada praworządności z art. 120 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. 2005 r. nr 8 poz. 60 ze zm.). Ta zasada mówi o działaniu na podstawie prawa, nie tylko prawa podatkowego, więc organy podatkowe są zobowiązane do działania zgodnego z normami innych gałęzi prawa np. prawa cywilnego (zob. Agnieszka Dziekan-Arasimowicz, Jak korzystać z zasad postępowania podatkowego w sporze dotyczącym decyzji podatkowej, Monitor Księgowego nr 7 z 2008 r., str. 31). Definicja legalna lokalu mieszkalnego jest zawarta w ustawie z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tj. Dz. U. z 2000 r., nr 80, poz. 903 ze zm.). Zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy o własności lokali, lokal mieszkalny to wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.

Stosownie do art. 2 ust. 1 u.w.l. lokal mieszkalny może stanowić odrębną nieruchomość. Natomiast stosownie do art. 3 ust. 1 i 2 u.w.l. w razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali. Nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali.

Zgodnie z wyżej przytoczonymi przepisami odrębna własność lokalu jest prawem głównym a udział we własności wspólnej, w tym w gruntach, jest prawem związanym. W myśl zasady superficies solo cedit prawa te mogą być przedmiotem obrotu tylko łącznie a udział we współwłasności nieruchomości wspólnej przysługuje wyłącznie właścicielowi lokalu (patrz: Ustawa o własności lokali. Komentarz pod red. D. Okolskiego, D. Kurek, wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2010, komentarz do art. 3 SIP Legalis).

Sytuacja, w której budynek lub część budynku stanowi przedmiot własności odrębnej od własności gruntu, jest wyjątkiem od tej zasady i nie ma zastosowania w niniejszym przypadku (patrz: Kodeks Cywilny. Komentarz pod red. K. Osajdy. Komentarz do art. 48 SIP Legalis). Wykładnia rozszerzająca jest niedopuszczalna.

W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych ani w innej ustawie podatkowej i Ordynacji podatkowej nie zdefiniowano pojęcia nieruchomości, w tym pojęcia lokalu mieszkalnego. Nie budzi wątpliwości doktryny ani judykatury, że owe pojęcia zostały przejęte przez ustawodawcę prawa podatkowego z prawa cywilnego.

Zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy przychodów uzyskanych ze źródła wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 8 tej ustawy. W niniejszej sprawie źródłem przychodu jest sprzedaż nieruchomości (lokalu mieszkalnego nierozerwalnie związanego z gruntem ) przed upływem 5 lat od jej nabycia. Opodatkowanie tej czynności prawnej – w ocenie Wnioskodawcy - miało zapobiec spekulacjom na rynku nieruchomości a zwolnienie przewidziane w art. 21 ust 1 pkt 126 pozwala realizować ten cel jednocześnie zwalniając z opodatkowania osoby, które nabyły nieruchomość z której korzystały przez określony okres (w konkretnej sprawie de facto od 1985 r., tj. od dnia zameldowania) zgodnie z przeznaczeniem tej nieruchomości co wyklucza cel spekulacyjny. Racjonalny ustawodawca zna przepisy prawa i wie, że przedmiotem obrotu jest lokal mieszkalny wraz z nierozerwalnie związanym gruntem i tych części składowych nieruchomości nie można sprzedać oddzielnie.

Jeżeli zatem ustawodawca zwalniałby z opodatkowania przychody uzyskane z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość definiując pojęcie "lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość" inaczej niż zawarte definicje legalne w ustawie o własności lokali, to by zawarł taką definicję na potrzeby prawa podatkowego w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Skoro jednak ustawodawca nie zawarł odrębnie definicji tego pojęcia na potrzeby prawa podatkowego to należy definiować "przychód uzyskany z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość" zgodnie z ustawą o własności lokali i Kodeksu cywilnego, tj. jako przychód ze sprzedaży lokalu mieszkalnego i nierozerwalnie związanego z nim gruntu, gdyż przedmiotem czynności prawnej w tym przypadku nie może być sam lokal mieszkalny. Taka interpretacja jest zgodna z wykładnią językową, celowościową i systemową tych przepisów prawa (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 lipca 2011 r., sygn. II FSK 416/10) a także zasad ogólnych, w tym art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i art. 120 Ordynacji podatkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zmianami), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Zatem odpłatne zbycie nieruchomości i ww. praw majątkowych nie rodzi na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych skutków podatkowych jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

• odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz
• zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie lub wybudowanie.

Z analizy wniosku wynika, że w dniu 24 września 2008 r. Wnioskodawca wraz z żoną zawarł ze Spółdzielnią Mieszkaniową umowę ustanowienia odrębnej własności lokalu i przeniesienia jego własności. Na mocy tej umowy zawartej przed notariuszem nabył wraz z żoną prawo własności do nieruchomości zabudowanej, tj. lokalu mieszkalnego oraz nierozerwalnie związany z tą nieruchomością udział 6513/462.425 części nieruchomości wspólnej objętej księgą wieczystą. Do 2008 r. Wnioskodawcy przysługiwało spółdzielcze lokatorskie prawo do przedmiotowego lokalu na podstawie przydziału lokalu nr 2214/85 z dnia 16 kwietnia 1985 r.

Małżonkowie są objęci ustawową wspólnością majątkową. W lokalu mieszkalnym Wnioskodawca był zameldowany od 1985 r.

W dniu 26 września 2011 r. Wnioskodawca wraz z żoną przeniósł prawo własności (w drodze umowy sprzedaży) nieruchomości zabudowanej oraz nierozerwalnie związany z tą nieruchomością udział 6513/462.425 części nieruchomości wspólnej objętej księgą wieczystą na rzecz osób trzecich.

W dniu 11 października 2011 r. Wnioskodawca złożył do Naczelnika Urzędu Skarbowego pisemne oświadczenie o spełnianiu warunków do uzyskania zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2008 r.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316) do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) - c) ustawy, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r., stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

W związku z powyższym do ustalenia skutków podatkowych dokonanej sprzedaży, zgodnie z treścią zacytowanego przepisu przejściowego, należy zastosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

W myśl art. 30e ust. 1, 4 i 5 powołanej powyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2008 r. – podatek od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Podatek ten płatny jest w terminie złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45, za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie. Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Zgodnie z art. 19 ust. 3 ww. ustawy wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia. Natomiast jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający (art. 19 ust. 4 ustawy).

Stosownie do art. 22 ust. 6c ww. ustawy, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e tejże ustawy).

Natomiast w myśl art. 22 ust. 6f cytowanej ustawy koszty nabycia lub koszty wytworzenia, o których mowa w ust. 6c, są corocznie podwyższane, począwszy od roku następującego po roku, w którym nastąpiło nabycie lub wytworzenie zbywanych rzeczy lub praw majątkowych, do roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym nastąpiło ich zbycie, w stopniu odpowiadającym wskaźnikowi wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych w okresie pierwszych trzech kwartałów roku podatkowego w stosunku do tego samego okresu roku ubiegłego, ogłaszanemu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".

Jednakże stosownie do postanowień art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy – w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r. - wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z odpłatnego zbycia:

1. budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku,
2. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu,
3. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie,
4. prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie

• jeżeli podatnik był zameldowany w budynku lub lokalu wymienionym w lit. a) - d) na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia.

Ponadto, zwolnienie to ma zastosowanie do przychodów podatnika, który w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego złoży oświadczenie, że spełnia warunki do zwolnienia (art. 21 ust. 21 ww. ustawy).

Należy zaznaczyć, iż na mocy art. 8 ust. 3 powołanej ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, podatnicy do których mają zastosowanie przepisy dotyczące tzw. ulgi meldunkowej, oświadczenie o którym mowa w art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., składają w terminie złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy. W przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, 14 dniowy termin określony w art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., nie ma zastosowania.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy, nie określa daty, od której należy liczyć okres zameldowania, nie uzależnia zameldowania, a tym samym prawa do zwolnienia, od posiadania tytułu własności do nieruchomości lub lokalu, lecz stanowi, że istotny jest fakt zameldowania podatnika na pobyt stały w zbywanym lokalu czy też budynku przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia.

Warunek zwolnienia spełniony jest także w sytuacji, gdy podatnik zameldowany był w okresach krótszych niż rok, ale w sumie zameldowanie trwało 12 miesięcy.

Przenosząc opisane wcześniej uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy oraz mając na względzie opisany we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, iż przy spełnieniu warunku dwunastomiesięcznego okresu zameldowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychód uzyskany przez Pana ze sprzedaży lokalu mieszkalnego może korzystać ze zwolnienia od podatku.

Jednocześnie jednak, zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą.

Ustawodawca, konstruując przesłanki uprawniające do skorzystania z ulgi meldunkowej, nie użył pojęcia "nieruchomość", a posłużył się katalogiem rzeczy (ich części składowych) i praw, posiadającym walor katalogu zamkniętego, których odpłatne zbycie objęte jest zwolnieniem od podatku.

Skoro więc ustawodawca użył w art. 21 ust. 1 pkt 126 lit. b) ustawy pojęcia „lokal mieszkalny”, to nie ma żadnych podstaw aby określone tym przepisem zwolnienie rozciągać również na udział w gruncie.

Posłużenie się przez ustawodawcę w omawianym przepisie sformułowaniem „zbycia lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udział w takim lokalu” nie jest odejściem od cywilistycznego rozumienia nieruchomości. Stanowi natomiast wyraz autonomii prawa podatkowego. Prawo cywilne i podatkowe należą do dwóch różnych od siebie gałęzi prawa, na gruncie których, możliwe jest dokonanie odrębnego i niezależnego od siebie przypisania skutków prawnych poszczególnym zdarzeniom faktycznym. W niniejszej sprawie mamy zatem do czynienia z sytuacją, w której w ujęciu cywilistycznym, Wnioskodawca sprzedał lokal mieszkalny wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej jako całość, natomiast z punktu widzenia prawa podatkowego, czynność ta nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego jedynie w stosunku do lokalu mieszkalnego.

W konsekwencji, w sytuacji przedstawionej we wniosku stwierdzić należy, iż zwolnieniem określonym w art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy, objęty jest wyłącznie przychód uzyskany przez Wnioskodawcę ze sprzedaży lokalu mieszkalnego. Natomiast przychód w części przypadającej na udział w części wspólnej nieruchomości, w tym gruntu podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

Odnosząc się natomiast do wskazanych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej orzeczeń sądów administracyjnych należy stwierdzić, iż jakkolwiek wyroki sądów kształtują pewną linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie prawnym. Należy stwierdzić, że rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach i w świetle art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.