W dniu 15.04.2005r. został skierowany wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji odnośnie zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych w przedstawionej indywidualnej sprawie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że podatnik w latach 2000 - 2002 zawarł kilka umów pożyczek ze spółką z o.o. Nr 1. Umowy te zawierały zapis zezwalający każdej ze stron do ich rozwiązania, przy zachowaniu 30 - dniowego terminu wypowiedzenia.

Korzystając z powyższych zapisów umownych podatnik dokonał wypowiedzenia wszystkich umów pożyczek.

Jednocześnie wezwał spółkę z o.o. Nr 1 do wpłaty na wskazany rachunek bankowy całej należności głównej wynikającej z umów pożyczek oraz należnych odsetek w terminie 7 dni od dnia wypowiedzenia tych umów.

Przed upływem terminu wypowiedzenia podatnik przeniósł wierzytelność o zwrot wartości pożyczek, łącznie z należnymi odsetkami, na rzecz spółki z o.o Nr 2. Za wierzytelności te podatnik uzyskał nowe udziały w podwyższonym kapitale zakładowym spółki z o.o. Nr 2, na konto której spółka z o.o. Nr 1 miała przekazać całą kwotę wierzytelności powiększoną o odsetki.

Sp. z o.o. Nr 1 w dniu ... 2003r. przekazała na rachunek bankowy spółki z o.o. Nr 2 część wartości wierzytelności z adnotacją "spłata wierzytelności wobec podatnika”.

W związku z powyższym spółka z o.o. Nr 1 w deklaracji PIT-8A za miesiąc , w którym dokonała przelewu wierzytelności wykazała pobrany zryczałtowany podatek dochodowy od osób fizycznych od całości odsetek z tytułu uzyskanych kwot pożyczek od podatnika. Spółka z o.o. Nr 1 zachowała się w tej sytuacji jak płatnik zobowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonanych wypłat osobie fizycznej działając w oparciu o art.30 ust.1 pkt 2 w związku z art. 41 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz. U. Nr 14 z 2000r., poz. 176 ze zm. obowiązującymi w roku 2003).

Z uwagi na fakt, iż spółka z o.o. Nr 2 otrzymała niższą kwotę wierzytelności niż oczekiwała, wystąpiła do organu podatkowego o zwrot nadpłaty podatkowej wskazując, iż przekazanie wierzytelności na konto osoby prawnej winno obejmować całą wierzytelność z pełną kwotą odsetek. Przekazane zaś odsetki winny być zaliczone do podstawy opodatkowania dochodów spółki z o.o. Nr 2. Stanowiska tego nie podzieliły organy podatkowe obu instancji i odmówiły wszczęcia postępowania podatkowego. Stanowisko organów podatkowych podzielił także Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalając skargę spółki z o.o. Nr 2 nie przyznając tym samym tej spółce przymiotu strony.

W oparciu o powyższy stan faktyczny powstały wątpliwości czy podatnik w świetle art. 75 § 1 Ordynacji podatkowej jest uprawniony do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty jako podatnik kwestionujący zasadność pobrania podatku przez płatnika.

Zdaniem składającego wniosek o pisemną interpretację prawa podatkowego podatnik ten jest stroną uprawnioną do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty.

Zgodnie z treścią art. 75 § 1 Ordynacji podatkowej jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku.

Powyższy przepis dla relacji podatnik - płatnik nie stawia innych warunków do wystąpienia o stwierdzenie nadpłaty poza w nim wymienionymi.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, że spółka z o.o. Nr 1 zawierając umowy pożyczki uznała siebie za płatnika wymienionego w art. 41 ust. 1 i 4 wyżej cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w roku 2003, a podatnika za podatnika wymienionego w art. 3 ust. 1 i 3 tej ustawy.

W związku z powyższym podatnika tego uznać można za stronę uprawnioną do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty podatku.

Na podkreślenie przy tym zasługuje fakt, iż stanowisko organu podatkowego wyrażone w niniejszym postanowieniu nie rozstrzyga co do zasadności złożonego wniosku. Nie rozstrzyga także kwestii prawidłowości naliczenia i pobrania przez spółkę. z o.o. Nr 1 zryczałtowanego podatku dochodowego. Wskazuje jedynie, zgodnie z wniesionym wnioskiem w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego, stronę uprawnioną do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty.

Samo bowiem postępowanie o stwierdzenie nadpłaty toczyć się może dopiero w oparciu o wniosek strony (podatnika, płatnika, inkasenta). Będzie ono miało różny charakter w zależności od tego czy wnioskowi o stwierdzenie nadpłaty towarzyszyć będzie obowiązek złożenia skorygowanego zeznania (deklaracji), czy też wniosek ten odnosić się będzie do sytuacji, której obowiązek taki nie towarzyszy.

Dopiero po złożeniu przez stronę wniosku o stwierdzenie nadpłaty organ podatkowy zbada jego zasadność i oceni, czy faktycznie występuje stan noszący znamiona nadpłaty w rozumieniu art. 72 Ordynacji podatkowej oraz, czy w przypadku jej istnienia, prawidłowo określono jej wielkość i czy nie zachodzi negatywna przesłanka do stwierdzenia nadpłaty, jaką jest przedawnienie prawa do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty w świetle przepisów art. 79 § 2 Ordynacji podatkowej.

W świetle przytoczonych przepisów stanowisko zaprezentowane przez podatnika w rozpatrywanym wniosku należy uznać za prawidłowe.