Działając na podstawie art. 216 § 1 w związku z art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60), art. 14 ust. 1a i 1b, art. 22 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), art. 15 ustawy z dnia 27.07.2002 r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 141, poz. 1178 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku strony z dnia 28.02.2005 r. (data wpływu: 7.03.2005 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej wyjaśnienia, czy powstaje różnica kursowa podlegająca opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w sytuacji sprzedaży w kantorze waluty obcej podjętej z walutowego rachunku bankowego prowadzonego na potrzeby działalności gospodarczej, Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie postanawia uznać stanowisko podatnika za prawidłowe.

W dniu 7.03.2005 r. do tut. organu podatkowego wpłynął wniosek pana Andrzeja M. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Podatnik jako osoba fizyczna prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem dochodowym na zasadach ogólnych przy prowadzeniu podatkowej księgi przychodów i rozchodów. W ramach tej działalności świadczy usługi także dla podmiotów zagranicznych, w związku z tym faktury VAT wystawiane są w euro. Na potrzeby tej działalności podatnik posiada walutowy rachunek bankowy, na który wpływają należności od kontrahentów zagranicznych, wynikające z wystawionych faktur. Przychody przeliczane są, zgodnie z art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w dacie wystawienia faktury według średniego kursu ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, a następnie przychody te są powiększane lub pomniejszane o różnice kursowe wynikające z zastosowania ww. kursu oraz kursu kupna euro z dnia faktycznego otrzymania należności, ustalonego przez bank, który prowadzi podatnikowi rachunek walutowy. Gromadzone środki pieniężne w obcej walucie są następnie przez podatnika podejmowane z rachunku i, z uwagi na bardziej korzystny kurs niż w banku, zamieniane na złotówki w kantorze wymiany walut. Uzyskanymi środkami pieniężnymi w walucie polskiej podatnik reguluje różne płatności, np. z tytułu składek ZUS.

Podatnik pyta czy powstaje różnica kursowa między kursem stosowanym przez bank, z którego usług podatnik korzysta a kursem kantorowym w momencie sprzedaży obcej waluty w kantorze. Zdaniem podatnika nie powstaje konieczność ustalania po raz kolejny różnicy kursowej w momencie zamiany waluty obcej na złotówki w kantorze. Pieniądze, które podatnik otrzymuje w obcej walucie są odpowiednio przeliczane dwukrotnie i opodatkowywane, oprócz tego różnica kursowa, która powstaje w wyniku tego przeliczenia jest ujmowana w przychodach i wpływa na ich wysokość. W sytuacji podjęcia obcej waluty z rachunku bankowego i jej sprzedaży w kantorze nie ma miejsca żadna transakcja. Według podatnika, ma on prawo dowolnie dysponować pieniędzmi na rachunku bankowym, które wcześniej zostały już opodatkowane zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Dokonując oceny prawnej przedstawionego stanowiska podatnika Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie po przeanalizowaniu stanu faktycznego przedstawionego w piśmie wyjaśnia, co następuje:

Przepisy ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) nie upoważniają podatników do rozliczania w podstawie opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych różnic kursowych od transakcji zakupu i sprzedaży walut obcych w kantorach. Sposób wyliczenia różnic kursowych został bowiem określony w przepisach art. 14 ust. 1a i 1b oraz art. 22 ust. 1 i 1a tej ustawy, które za podstawę przyjmują transakcje dokonywane za pośrednictwem banków, nie zawierają natomiast uregulowań dotyczących rozliczania różnic kursowych w przypadku dokonywania transakcji zakupu i sprzedaży zagranicznych środków płatniczych w kantorach.

Warto w tym miejscu przywołać wyjaśnienie Ministerstwa Finansów z dnia 10.02.1997 r. (znak: PO 4/AK-722-43/97):

W świetle art. 12 ust. 2a i art. 15 ust. 1a ustawy z dnia 15.02.o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 106, poz. 482 ze zm.), podatnicy wyliczający różnice kursowe dla celów podatku dochodowego od osób prawnych zobowiązani są stosować następujące kursy walut:

1. w przypadku walut wpływających na dewizowy rachunek bankowy - kurs kupna walut banku, z usług którego korzysta podatnik (art. 12 ust. 2a),
2. w przypadku faktycznej zapłaty z dewizowego rachunku za zobowiązania opiewające na walutę obcą - wg kursu sprzedaży walut stosowanego przez bank, z którego usług korzystał podatnik (art. 15 ust. 1a),
3. w przypadku odprzedaży bankowi posiadanych na rachunku walut - wg kursu kupna walut stosowanego przez bank, z którego usług korzystał podatnik (art. 12 ust. 2a).

We wszystkich tych przypadkach zastosowanie mieć będą kursy walut z dnia wystąpienia określonego zdarzenia gospodarczego.

Powyższe wyjaśnienie ma zastosowanie także do osób fizycznych (art. 14 ust. 1b oraz art. 22 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z uwagi na brak uregulowań w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie rozliczania różnic kursowych w przypadku dokonywania transakcji zakupu i sprzedaży walut obcych w kantorach, Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie stwierdza, że dokonanie wypłaty walut z rachunku bankowego a następnie ich sprzedaż w kantorze nie będzie zdarzeniem gospodarczym powodującym naliczenie różnic kursowych. Powyższe stanowisko podyktowane jest m.in. tym, że prawa i obowiązki podatkowe mogą wynikać jedynie z przepisów ustaw (art. 217 Konstytucji RP). Nie jest dopuszczalne rozszerzanie ich poprzez interpretację tekstu prawnego - co wynika z orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego (wyrok TK z 6.03.2002 r., sygn. akt P. 7/00) oraz orzecznictwa sądowego (np. wyrok NSA z 30.12.1991 r., sygn. akt SA/Po 1562/91).

Należy podkreślić, że podmioty prowadzące działalność gospodarczą od 1.10.2002 r., tj. od dnia wejścia w życie ustawy z dnia 27.07.2002 r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 141, poz. 1178 ze zm.), mają możliwość zakupu i sprzedaży wartości dewizowych w kantorach. Jednak na mocy art. 15 tejże ustawy wartość kupna lub sprzedaży zagranicznych środków płatniczych nie może przekroczyć w ramach jednej umowy równowartości 20.000 euro.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że stanowisko pana przedstawione we wniosku jest prawidłowe.

Powyższa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia. Przedstawiona interpretacja jest aktualna według stanu prawnego na dzień jej dokonania i do czasu zmiany stanu prawnego lub stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę. Na podstawie art. 14b § 1 i § 2 ordynacji podatkowej niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, jednakże wiąże właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia. Organ podatkowy dokonujący interpretacji nie jest uprawniony ani zobowiązany do badania, czy przedstawione we wniosku zaszłości są zgodne ze stanem faktycznym.