Stan faktyczny:

Podatnik prowadzi działalność gospodarczą od dnia 1 grudnia 2003r. Ponad 95 % obrotu firmy stanowi sprzedaż cebuli mrożonej do Wielkiej Brytanii. W okresie do maja 2004r. Podatnik otrzymywał zwrot podatku naliczonego VAT w terminach przewidzianych w ustawie z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.).

Ocena prawna stanu faktycznego:

Zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535), zwanej dalej ustawą, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, (tj. zarówno określona w otrzymanych fakturach, jak i wynikająca z dokumentów celnych, a także stanowiący tę kwotę zryczałtowany zwrot podatku oraz należny podatek od: importu usług, od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca oraz z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów), jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy. Realizacja powyższego prawa podatnika została zróżnicowana w zakresie terminu zwrotu różnicy podatku VAT. Co do zasady zwrot podatku na rachunek bankowy podatnika następuje w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia – art. 87 ust. 2 ustawy.

Ustawodawca przewidział dla określonej kategorii podatników wydłużony termin zwrotu podatku. I tak, zgodnie z art. 97 ust. 5 ustawy „w przypadku podatników rozpoczynających wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5, oraz podatników, którzy rozpoczęli wykonywanie tych czynności w okresie krótszym niż 12 miesięcy przed złożeniem zawiadomienia, o którym mowa w ust.1, i którzy zostali zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, termin zwrotu różnicy podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 2, 4-6, wydłuża się do 180 dni.(...)”.

Zatem na mocy art. 97 ust. 5 ustawy podatnicy, którzy rozpoczynają wykonywanie czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług o których mowa w art. 5 ustawy (tj. odpłatne dostawy towarów, odpłatne świadczenia usług na terytorium kraju, eksport towarów, import towarów, wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju lub wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów) oraz podatnicy, którzy wykonują w/w czynności w okresie krótszym niż 12 miesięcy przed złożeniem do naczelnika urzędu skarbowego zawiadomienia o zamiarze dokonania pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy lub wewnatrzwpólnotowego nabycia (formularz VAT-R i VAT-R/UE) i zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, otrzymają zwrot różnicy podatku VAT w terminie wydłużonym do 180 dni.

Warunkiem stosowania zasad ogólnych zwrotu różnicy podatku w terminach określonych w art. 87 ustawy (60–dniowego podstawowego lub 25–dniowego przyspieszonego) w stosunku do w/w podatników jest zgodnie z treścią art. 97 ust. 7 ustawy wpłata kaucji w wysokości 250.000 zł. Tryb przyjmowania kaucji oraz formy zabezpieczenia majątkowego, które mogą być uznane za kaucję Minister Finansów określił w § 1 i 2 rozporządzenia z dnia 7 kwietnia 2004r. w sprawie określenia trybu przyjmowania kaucji oraz określenia form zabezpieczenia majątkowego (Dz. U. Nr 58, poz. 560).

Stosownie do przepisu art. 97 ust. 6 ustawy, w stosunku do podatników, o których mowa w ust. 5, zasady i terminy zwrotu określone w art. 87 ust. 2-6 stosuje się począwszy od rozliczenia za okres rozliczeniowy następujący po upływie 12 miesięcy lub po upływie 4 kwartałów, za które podatnik składał deklaracje podatkowe oraz rozliczał się terminowo z podatków stanowiących dochód budżetu państwa, w tym również jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast zgodnie z art. 97 ust. 8 ustawy o VAT, podatnik może wystąpić do naczelnika urzędu skarbowego o zwolnienie lub zwrot kaucji po upływie 12 miesięcy, za które podatnik składał deklaracje podatkowe oraz rozliczał się terminowo z podatków stanowiących dochód budżetu państwa, w tym również jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych.

Ze stanu faktycznego przedstawionego przez Podatnika wynika, iż rozpoczął on działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu, składając deklarację NIP -1 w dniu 1 grudnia 2003r. Z danych, jakimi dysponuje Urząd Skarbowy właściwy dla Podatnika wynika, iż Podatnik nie dokonał wpłaty kaucji w wysokości 250.000 zł, jak również nie złożył wniosku o zwolnienie z kaucji , o którym jest mowa w art. 97 ust. 8 ustawy. Ponadto z danych tych wynika, iż pierwszą czynność opodatkowaną Podatnik wykonał w styczniu 2004r., a zatem okres od dnia rozpoczęcia wykonywania tych czynności do dnia złożenia zawiadomienia o zamiarze dokonania pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy (rejestracja VAT UE) jest niewątpliwie w dniu złożenia zapytania Podatnika (30.11.2004r.) krótszy niż 12 miesięcy.

Zatem mając na uwadze obowiązujące przepisy, w przypadku, gdy u Podatnika w rozliczeniu za dany miesiąc - począwszy od maja 2004r. - wystąpi nadwyżka podatku naliczonego nad należnym (do zwrotu na rachunek bankowy), zwrot podatku VAT nastąpi w terminie do 180 dni od dnia złożenia deklaracji VAT-7 za ten miesiąc. Podatnik będzie miał prawo do zwrotu różnicy podatku VAT w terminach i na zasadach ogólnych (60 dni lub 25 dni) – określonych w art. 87 ust. 2-6 ustawy – począwszy od rozliczenia za miesiąc styczeń 2005r.

Odnosząc się do stanowiska Podatnika, dotyczącego nabycia prawa zwrotu podatku naliczonego w terminie 60 dni od daty złożenia deklaracji, w związku z prowadzeniem działalności od dnia 1 grudnia 2003r. należy uznać je za nieuzasadnione. Przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535), która obowiązuje od dnia 1 maja 2004r. jednoznacznie określają terminy i warunki zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, w tym termin zwrotu różnicy podatku podatnikom prowadzącym działalność krócej niż 12 miesięcy. Ustawa z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, na podstawie której Podatnik uzyskał prawo zwrotu różnicy podatku w terminie 60 dni od dnia złożenia deklaracji – została uchylona w dniu 1 maja 2004r. i powoływanie się na nią nie jest zasadne.