POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku – Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 137, poz. 926 z późniejszymi zmianami) po rozpatrzeniu wniosku Podatnika z dnia 18.01.2005 r. o udzielenie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie opodatkowania dochodów uzyskanych z pracy w Irlandii w 2004 roku

stwierdzam, że:

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Podatnik pismem z dnia 18.01.2005 roku złożył wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Z pisma wynika, że w roku 2004 Podatnik przebywał w Irlandii. W okresie 18 maja 2004 roku do 10 września 2004 roku uzyskiwał dochody z pracy. Zarejestrowany był w irlandzkim urzędzie skarbowym i tam został zapłacony podatek za świadczoną pracę. W roku 2004 nie uzyskał żadnych dochodów w Polsce.

Wątpliwości podatnika dotyczą czy ma obowiązek złożenia w polskim organie podatkowym zeznania podatkowego za 2004 rok.

Zdaniem podatnika za 2004 rok nie ma obowiązku złożenia zeznania podatkowego za 2004 rok, ponieważ nie uzyskała żadnych dochodów w Polsce, a od dochodu uzyskanego za granicą podatek został zapłacony w Irlandii.

Zgodnie z generalną zasadą zawartą w treści art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 roku Nr 14, poz. 176 z późniejszymi zmianami) w brzmieniu obowiązującym od dnia 01.01.2003 r. osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Natomiast osoby fizyczne, jeśli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy), – o czym stanowi nowy art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26.07.1991 roku.

Jak wynika z treści przytoczonych przepisów o tym czy podatnik podlega w Polsce ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu decyduje wyłącznie miejsce zamieszkania podatnika. Dla celów podatkowych miejscem zamieszkania osoby fizycznej będzie miejscowość, w której dana osoba przebywa z zamiarem stałego pobytu. Ze względu na fakt, iż przepisy polskiego prawa podatkowego nie określają dla swoich potrzeb odmiennej regulacji w tym zakresie, zastosowanie będą miały unormowania przewidziane w przepisach prawa cywilnego. Zgodnie z art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93 z późn. zmianami) "miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu”. Zatem na miejsce zamieszkania składa się zarówno element faktycznego przebywania, jak i zamiar stałego pobytu w danym miejscu. W przypadku gdy podatnik będzie posiadał miejsce zamieszkania w obu państwach, przyjmuje się, ze posiada miejsce zamieszkania w tym kraju, w którym ma ściślejsze powiązania osobiste i ekonomiczne. Podstawą rozstrzygnięć jest w takiej sytuacji tzw. centrum interesów życiowych. W związku z powyższym o miejscu zamieszkania decydują dwa czynniki: zewnętrzny (faktyczne przebywanie) i wewnętrzny (zamiar stałego pobytu), występujące i trwające łącznie. Warunek przebywania w danej miejscowości ma charakter obiektywny, ponieważ łatwo jest wykazać, że osoba przebywa w danej miejscowości. Przerwa w faktycznym przebywaniu w miejscu zamieszkania, nawet długotrwała, nie pozbawia danej osoby miejsca zamieszkania, jeżeli nie towarzyszy jej odpowiedni zamiar (wyrok SN z 15.07.1978 r., sygn. akt IV CR 242/78, OSN z 1979 r., Nr 6, poz. 120). Można przyjąć, że zamieszkiwanie z zamiarem stałego pobytu w danej miejscowości ma charakter subiektywny i wynika z woli (intencji) danej osoby. W tym przypadku wystarcza, że zamiar taki wynika z zachowania danej osoby polegającego na ześrodkowaniu swojej aktywności życiowej w określonej miejscowości ( orzeczenie SN z 25.11.1975 r., sygn. akt III CRN 53/75, OSN z 1976 r., Nr 10, poz. 218), która stanowi np. centrum życiowej działalności danego człowieka (dom, rodzina).

Zgodnie z art. 4a w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisy art. 3 ust. 1 i 2 tej ustawy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczypospolita Polska.

Zasady opodatkowania przychodów uzyskanych ze źródeł położonych w Irlandii określają postanowienia umowy zawartej w dniu 13.07.1995 roku między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Irlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobieganiu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz.U. z 1996 r. Nr 29, poz. 129 ze zmianami).

Artykuł 15 w/w umowy zatytułowany ,,Praca najemna” reguluje zasady opodatkowania przychodów z pracy najemnej. W myśl art. 15 ust.1 tej umowy, pensje, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w umawiającym się państwie osiąga z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie, chyba, że praca wykonywana jest w drugim umawiającym się państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w drugim państwie. W myśl art. 15 ust. 2 tej umowy, bez względu na postanowienia ustępu 1, wynagrodzenie osoby mającej miejsce zamieszkania w umawiającym się państwie osiągane z pracy najemnej, wykonywanej w drugim umawiającym się państwie, podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym państwie, jeżeli:

– odbiorca przebywa w drugim państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni w danym roku podatkowym tego drugiego państwa,

– wynagrodzenia są wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma w tym drugim państwie miejsca zamieszkania lub siedziby,

2. wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład pracy lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim państwie.

Stosownie natomiast do treści art. 24 ust. 1 lit. a omawianej umowy realizując jej postanowienia Polska będzie unikać podwójnego opodatkowania dochodów z pracy najemnej oraz majątku w ten sposób, że jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w Irlandii lub otrzymuje dywidendy, których dotyczą postanowienia art. 10 ust. 3, to Polska zwolni od podatku taki dochód lub dywidendy.

Ponadto w myśl art. 24 ust. 3 przedmiotowej umowy, jeżeli zgodnie z jakimikolwiek postanowieniami tej umowy dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w umawiającym się państwie jest zwolniony od podatku w tym państwie, to państwo to może mimo to przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu takiej osoby wziąć pod uwagę dochód zwolniony od podatku.

Do końca 2003 roku katalog zwolnień zawierał dwa przepisy dotyczące opodatkowania przychodów uzyskiwanych przez osoby objęte nieograniczonym obowiązkiem podatkowym za granicą: I tak:

• zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne były od podatku dochody osób fizycznych uzyskane z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli umowa międzynarodowa, której Rzeczypospolita Polska jest stroną, tak stanowi,
• zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 66 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku były dochody uzyskane z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów położonych w państwie, z którym Rzeczypospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania dochodów, jeżeli zostały one opodatkowane w tym państwie podatkiem tego samego rodzaju.

Z dniem 1 stycznia 2004 roku oba przepisy zostały uchylone. Nie oznacza to jednak, że zmieniły się, (co do zasady) zasady opodatkowania tych przychodów. Stosowne zwolnienia bowiem i tak zawarte są w umowach międzynarodowych dotyczących unikania (zapobiegania) podwójnemu opodatkowaniu, jakie zawarła Polska z innymi krajami. Do zmian tych dostosowane zostały przepisy art. 27 ust. 8 i 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pierwszy z tych przepisów stanowi obecnie, że jeżeli podatnik oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnienie od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych – podatek określa się w następujący sposób:

1. do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego podatku i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali,
2. ustala się stopę procentową tego podatku od tak obliczonej sumy dochodów,
3. ustaloną zgodnie z pkt 2 stopę procentową stosuje się do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Zgodnie z nowym brzmieniem art. 27 ust. 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 roku Nr 14, poz. 176 z późniejszymi zmianami), jeżeli, podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących sie poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.

Z pisma Podatnika wynika, że wyjazd do Irlandii jakkolwiek pociągnął za sobą konieczność zmiany miejsca pobytu i zamieszkania na okres 01.01.2004 r. -12.09.2004 r. jednak fakt ten nie przesądził o zmianie miejsca pobytu z krajowego na zagraniczne.

Nie zmienił się również ośrodek Pani osobistych i majątkowych interesów mający istotne znaczenie dla ustalenia miejsca zamieszkania.

Wobec powyższego, przy zastosowaniu powyższych regulacji należy uznać, że w Irlandii przebywała Pani jedynie czasowo, natomiast miejscem Pana zamieszkania dla celów podatkowych będzie Polska.

Jednak biorąc pod uwagę stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, iż z uwagi fakt, że w 2004 roku nie uzyskała Pani żadnych dochodów w Polsce, a od dochodu uzyskanego z pracy za granicą podatek został zapłacony w Irlandii nie ma Pani obowiązku składania rocznego zeznania podatkowego w polskim organie podatkowym.

Mając na uwadze powyższe stanowisko przedstawione przez Panią we wniosku jest prawidłowe.