POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. nr 8 z 2005r. poz. 60) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 12.01.2005r. (wpływ do tut. Urzędu 18.01.2005r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania art. 22 ust. 1, 5 i 6 oraz art. 22b ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U Nr 14 z 2000r. poz. 176 z późn. zm.) w odniesieniu do możliwości zaliczenia w koszty uzyskania przychodów zapłaty za przeniesienie praw wynikających z koncesji oraz za dokumentację z tym związaną, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Lipnie

POSTANAWIA

uznać stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 12.01.2005r. (wpływ 18.01.2005r.) jako wspólnik spółki cywilnej PPHU „…” … S.C. wniósł Pan (przedstawicielstwo ustawowe) o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w kwestii zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty zapłaconej za przeniesienie praw wynikających z koncesji w niżej przedstawionym stanie faktycznym.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą na wydobyciu i sprzedaży kruszywa na podstawie stosownych koncesji. W celu rozszerzenia prowadzonej działalności wspólnicy dokonali zakupu gruntu w skład którego wchodzi złoże kruszywa naturalnego. W umowie sprzedaży dokonano zapisu, iż poza nieruchomością sprzedający przenosi na rzecz kupujących wszelkie prawa wynikające z koncesji na eksploatację złoża kruszywa naturalnego jak również dokumentację geologiczną dotyczącą przedmiotowego złoża kruszywa wraz z uproszczonym projektem zagospodarowania złoża kruszywa. Sprzedający oświadcza, że powyższą koncesję i dokumentację kupujący zapłacili na podstawie odrębnej umowy. Za powyższe Spółka zapłaciła na podstawie faktury wystawionej w dniu 17.12.2004r. przez sprzedawcę.

Wątpliwości powstają przy kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów kwoty zapłaconej za przeniesienie praw wynikających z koncesji oraz pozostałej dokumentacji. Chodzi mianowicie o ustalenie czy powyższa kwota stanowi koszt uzyskania przychodów w całości w momencie jego poniesienia czy też kosztem będą odpisy amortyzacyjne od wartości niematerialnych i prawnych w postaci prawa majątkowego.

Zdaniem Pana omawiana kwota będzie kosztem uzyskania przychodów w momencie jej poniesienia zgodnie z art. 22 ust. 1, 5 i 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Uzyskanie w normalnym trybie koncesji na wydobywanie kruszywa wymaga ze strony ubiegającego się poniesienia znaczących wydatków wymaganych prawem geologicznym i górniczym. Wobec tego zapłata za przeniesienie praw do koncesji jest „zryczałtowaną” formą udokumentowania wydatków określonych powyżej. Poza tym koncesja sama w sobie nie jest prawem majątkowym lecz decyzją administracyjną.

Postanawiając jak w sentencji Naczelnik Urzędu Skarbowego w Lipnie wziął pod uwagę co następuje.

Decydujące znaczenie w budzącej Pana wątpliwości kwestii ma właściwa kwalifikacja poniesionego wydatku tj. ustalenie czy może być uznany za wartość niematerialną i prawną.

Sformułowana dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych definicja wartości niematerialnych i prawnych od których naliczane są odpisy amortyzacyjne znajduje się w art. 22b ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. Nr 14 z 2000r. poz. 176 z późn. zm.)

Zgodnie z ust.1 powołanego przepisu amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art. 22c, (dot. wyłączeń podlegania amortyzacji – przyp. tut. Urzędu) nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przejęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe
5. licencje,
6. prawa do wynalazków, patentów, znaków towarowych,
7. wartość stanowiąca równowartość uzyskanych i

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Ponadto w myśl art. 22b ust. 2 w/w ustawy wartościami niematerialnymi i prawnymi są również z pominięciem szczegółowego omawiania: wartość firmy, koszty prac rozwojowych, składniki majątku wymienione w ust. 1 nie stanowiące własności lub współwłasności podatnika – jeżeli odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający.

W przytoczonych przepisach ustawodawca wyróżnił składniki majątku uznawane za wartości niematerialne i prawne z punktu widzenia możliwości ich amortyzowania. Co ważne powołana wyżej regulacja zawiera tzw. zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych. Oznacza to, że podatnicy nie mają możliwości zaliczenia do wartości niematerialnych i prawnych innych praw majątkowych niż wymienione w art.22b ustawy. W konsekwencji amortyzacji podlegają jedynie te które zostały enumeratywnie wskazane w tym przepisie.

Wśród wymienionych w art. 22b wartości niematerialnych i prawnych brak jest już np. samej koncesji wobec czego jako taka nie stanowi wartości niematerialnej i prawnej w ujęciu podatkowym. Tym bardziej, jako nie wymieniona przez ustawodawcę, amortyzacji nie podlega wartość wydatku nazwanego przez wspólników zapłatą za przeniesienie praw wynikających z koncesji jak również zapłata za pozostałą dokumentację.

Zatem zarówno od samej koncesji jak i zapłaty za jej przeniesienie nie mogą być dokonywane odpisy amortyzacyjne, będące kosztem uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponieważ omawiany wydatek należy uznać za związany z prowadzoną działalnością gospodarczą (został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów) podlega on zaliczeniu bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przypadku stosowania przy księgowaniu metody kasowej (art. 22 ust. 4 w/w ustawy) powinien być zaewidencjonowany w całości w momencie jego faktycznego poniesienia.

Podobnie rzecz się ma gdy księgując koszty stosuje się metodę memoriałową (art. 22 ust. 5 i 6 ustawy) tj. obowiązek księgowania kosztów w roku podatkowym, którego koszty te dotyczą przy czym uznanie określonych wydatków za koszty uzyskania przychodów uzależnione jest od powiązania ich z konkretnym źródłem przychodu w danym roku podatkowym. Przedmiotowy wydatek analogicznie jak np. opłaty koncesyjne trudno jest powiązać z przychodem konkretnego roku podatkowego. Wobec tego stanowi koszt uzyskania przychodów w roku podatkowym w którym został faktycznie poniesiony.

Kończąc warto zauważyć, że koncesja sama w sobie jest aktem administracyjnym co wywołuje ten skutek, że nie jest możliwe uzyskanie koncesji na drodze czynności cywilnoprawnej. Zmiana koncesjonariusza nie następuje w ramach obrotu cywilnoprawnego a jedynie poprzez czynności (akty) administracyjne.

Prawo do kontynuacji praw i obowiązków wynikających z koncesji m.in. na eksploatację złoża kruszywa naturalnego określa art. 26a ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994r.- Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27 poz. 96 z późn. zm.) który formułuje podstawę prawną i obowiązek organu koncesyjnego do przeniesienia koncesji na inny niż dotychczasowy podmiot - po spełnieniu warunków wymienionych w tym przepisie.

Zapłatę za przeniesienie praw wynikających z w/w koncesji dokonaną przez wspólników na rzecz dotychczasowego koncesjonariusza należy zatem traktować jako rodzaj odstępnego bowiem samo przeniesienie koncesji ma formę aktu administracyjnego wydanego przez organ koncesyjny na podstawie przepisów Prawa geologicznego i górniczego.

Interpretację wydano w indywidualnej sprawie wg stanu faktycznego przedstawionego w piśmie oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stosownie do treści art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa powyższa interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika. Jeżeli jednak podatnik zastosuje się do tej interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia niniejszego postanowienia jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu. Stosownie do art. 14b § 2 Ordynacji podatkowej, interpretacja jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji.

Na postanowienie niniejsze służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu. (art. 236 § 2 pkt 1 w związku z art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej).