W odpowiedzi na pismo z dnia 09.08.2004 r., Naczelnik Urzędu Skarbowego w Nowym Sączu w oparciu o art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa (Dz. U. Nr 137 poz. 926 ze zm.) informuje:

Pytanie dotyczy ewidencjonowania środków trwałych.

Zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych, oraz dokonywania odpisów amortyzacyjnych określone zostały w przepisach art. 22a – 22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. (Dz. U. Nr 14 z 2000 r. poz. 176 ze zm.).
Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy za środki trwałe uznaje się składniki majątku stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania – o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1.
Art. 22g ust. 1 ustawy stanowi iż za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w razie nabycia w drodze kupna – uważa się cenę ich nabycia.
Za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania – art. 22g ust. 3.
Odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22f ust. 3 ustawy dokonuje się zgodnie z art. 22h-22m, gdy wartość początkowa środka trwałego w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3500 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3500 zł, podatnicy z zastrzeżeniem art. 22d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22h-22m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego, albo w miesiącu następnym.

A zatem wartością początkową środków trwałych o których mowa w piśmie będzie cena ich nabycia wynikająca z faktury zakupu. Od tak ustalonej wartości odpisów należy dokonać w oparciu o wymienione wyżej przepisy ustawy.