W odpowiedzi na zapytanie zawarte w piśmie z dnia 29.11.2004 r., data wpływu 01.12.2004 roku Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków-Podgórze informuje, że zgodnie z art. 14a § 1 i 2 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr. 137, poz. 926 ze zm.) stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego na pisemne zapytanie podatnika lub płatnika ma obowiązek udzielić pisemnej informacji w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Składając zapytanie podatnik lub płatnik jest obowiązany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie.
Zapytanie podatnika dotyczy metody amortyzacji środka trwałego - budynku mieszkalnego w związku z rozszerzeniem wykonywanej działalności gospodarczej o usługi najmu lokali mieszkalnych i niemieszkalnych w tym budynku, w sytuacji, gdy dotychczas przychody z najmu lokali rozliczane były przez obu małżonków w ramach źródła przychodu - najem. Budynek będący własnością obu małżonków był amortyzowany od wartości początkowej ustalonej zgodnie z art. 22g ust. 10 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), czyli przyjmując w każdym roku podatkowym wartość stanowiącą iloczyn metrów kwadratowych wynajmowanej przez właściciela powierzchni użytkowej tego budynku lub lokalu i kwoty 988 zł., przy zastosowaniu stawki amortyzacyjnej 1,5%.
Zgodnie z art. 22h ust. 2 cyt. ustawy podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji, wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania środka trwałego.

W przypadku rozszerzenia działalności gospodarczej przez jednego z małżonków o usługi najmu omawianej nieruchomości nie zmienił się rodzaj środka trwałego - jest nim ten sam budynek mieszkalny, nie zmieniła się również forma jego własności. W myśl art. 22g ust. 11 cyt. ustawy w razie, gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika zasada ustalania wartości początkowej w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków. Małżonkowie amortyzując budynek mieszkalny ustalili jego wartość początkową w/g zasad wyrażonych w art. 22g ust. 10 ustawy o podatku doch. od osób fiz., który stanowi iż podatnicy mogą ustalić wartość początkową budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych: wynajmowanych, wydzierżawianych albo używanych przez właściciela na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, przyjmując w każdym roku podatkowym wartość stanowiącą iloczyn metrów kwadratowych wynajmowanej lub wydzierżawianej lub używanej przez właściciela powierzchni użytkowej tego budynku lub lokalu i kwoty 988 zł., przy czym za powierzchnię użytkową uważa się powierzchnię przyjętą dla celów podatku od nieruchomości. Zatem podatnik uzyskując przychody z najmu nieruchomości w ramach działalności gospodarczej jest obowiązany do kontynuacji dotychczasowej metody amortyzacji od wartości początkowej ustalonej na podst. art. 22g ust. 10.

W tej sytuacji, ponosząc wydatki na adaptację strychu przeznaczonego na wynajem ma Pan prawo zaliczyć je bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów działalności gospodarczej co wynika z treści art. 22g ust. 17 cyt. ustawy, w myśl którego jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustalona zgodnie z ust 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie (...). W omawianym przypadku wartość początkowa jest ustalona w/g zasad określonych w art 22g ust 10, a więc wydatki poniesione na adaptację strychu nie zwiększają wartości początkowej nieruchomości (czyli art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c w/w ustawy nie ma zastosowania w tym przypadku), zatem w myśl art. 22 ust. 1 cyt. ustawy stanowią koszt uzyskania przychodu, zgodnie z stanowiskiem przedstawionym w piśmie w tej kwestii.

Natomiast nie można poprzez zmianę kwalifikacji źródła przychodów, w ramach którego rozliczany jest przychód z najmu środka trwałego uznać, że został on nabyty dla celów działalności gospodarczej i uznać, iż budynek był używany w myśl art. 22j, ust. 3, pkt 1 cyt. ustawy; taką możliwość wyboru metody amortyzacji mieliby ewentualnie małżonkowie przed rozpoczęciem amortyzacji budynku mieszkalnego tytułem osiągania przychodów z najmu lokali, jeżeli wykazaliby, że przed nabyciem budynek był wykorzystywany co najmniej przez okres 60 miesięcy.

Zdaniem tut. Organu podatkowego niesłuszne jest również stanowisko, iż podatnik nie ma obowiązku kontynuowania amortyzacji w ramach prowadzonej działalności gospodarczej od wartości początkowej ustalonej uprzednio w/g zasad określonych w art. 22g ust. 10 cyt. ustawy, nie ma zatem też prawa do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej ustalonej przez biegłego.