Na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 1997 r. Nr 137, poz. 926 ze zm.) Naczelnik Zachodniopomorskiego Urzędu Skarbowego w Szczecinie na pisemne zapytanie Spółki z dnia 29.09.2004 r. udziela informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego i stwierdza, co następuje.

Wnoszący zapytanie przedstawił stan faktyczny z którego wynika, że:

1. Spółka jest importerem kamienia z terytorium państw trzecich na terytorium kraju. Przy imporcie z krajów trzecich do odprawy towarów w Urzędzie Celnym przedstawia fakturę za towar, fakturę za transport i inne np. magazynowanie lub składowanie, które zwiększają wartość celną towarów. Usługą transportu towarów zajmuje się firma niemiecka, czyli państwo członkowskie.
2. 2. Jednym z importerów jest firma z Austrii, która sprowadza kamienie z Brazylii, a następnie sprzedaje je Spółce. Towar ten przypływa statkami i nie jest składowany w Austrii, tylko bezpośrednio po przeładunku w Antwerpii na mniejsze statki jest dostarczany do portów w Polsce. Obsługą transportu zajmuje się ta sama firma niemiecka.
3. 3. Spółka otrzymała za czynności składowania w porcie w Antwerpii od kontrahenta ze Wspólnoty fakturę w maju 2004r., która dotyczyła usługi wykonanej przed wejściem Polski do Unii Europejskiej. Towar odprawiono w Urzędzie Celnym w Polsce, importerem była Spółka. Towar następnie sprzedano w kraju. Nabywca usługi nie podał numeru pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od towarów i usług lub podatku od wartości dodanej.

W związku z przedstawionym stanem faktycznym podatnik pyta:

1. Czy faktury za transport lub składowanie trzeba traktować jako wewnątrzwspólnotowe nabycie i opodatkować, czy też należałoby wyłączyć z podstawy opodatkowania w procedurze celnej wartość usługi transportowej lub składowania, a tylko zgłosić do odprawy fakturę za towar, co jest sprzeczne z procedurą celną?
2. Czy jest to wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów czy import z kraju trzeciego?
3. 3. Czy należy usługę składowania potraktować jako wewnątrzwspólnotowe nabycie i opodatkować stawką 0 % jako usługi portów polskich, czy jako import usług i opodatkować stawką 22 %?

Na tle powyższych okoliczności faktycznych podatnik formułuje następujące stanowisko:

Ad. 1 Jest to import towarów z terytorium państwa trzeciego. Usługi transportu oraz składowania wykonane przez państwo wchodzące w skład Wspólnoty powinny być opodatkowane jednorazowo przy odprawie celnej, gdyż wówczas nie zajdzie sytuacja podwójnego opodatkowania.

Ad. 2 Z uwagi na fakt, że towar nie znalazł się fizycznie na terytorium Wspólnoty to jest to import towarów, a nie wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, gdyż pochodzenie towaru decyduje, czy jest to wewnątrzwspólnotowe nabycie, czy import towaru.

Ad. 3 Usługi składowania należy traktować jako import usług i opodatkować stawką 0 %, gdyż dotyczy portu zagranicznego.

Naczelnik Zachodniopomorskiego Urzędu Skarbowego stwierdza, że stanowisko to jest prawidłowe w części w zakresie pytania nr 1 oraz nieprawidłowe w zakresie pytania nr 2 i 3.

Do opisanego stanu faktycznego mają zastosowanie normy prawa podatkowego: art. 9 ust. 1, art. 17 ust. 1 pkt 5 , art. 17 ust. 2 i 5, art. 22 ust. 4, art. 29 ust. 13, 15, 16, art. 106 ust. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535), art. 2, art. 4 pkt 5, art. 5 ust. 1 pkt 4 i 5, art. 6 ust. 8b pkt 5, art. 15 ust. 5 i 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11 poz. 50 ze zm.).

Zastosowanie powołanych norm skutkuje dokonaniem powyższej oceny prawnej stanowiska, uzasadnionej w sposób następujący

W zakresie pytania Nr 1.

Zgodnie z ar. 29 ust. 13 ustawy, podstawą opodatkowania w imporcie towarów jest wartość celna powiększona o należne cło.

W myśl art. 29 ust. 15 ustawy, podstawa opodatkowania w przypadku importu towarów obejmuje, o ile elementy takie nie zostały do niej włączone: prowizję, opakowania, transport i koszty ubezpieczenia, które zostały już poniesione albo będą poniesione do pierwszego miejsca przeznaczenia na terytorium kraju. Przez pierwsze miejsce przeznaczenia rozumie się miejsce wymienione w dokumencie przewozowym lub innym dokumencie, na podstawie którego towary są importowane. Elementy, o których mowa w zdaniu pierwszym, wlicza się do podstawy opodatkowania, również gdy powstają one w związku z transportem do innego miejsca przeznaczenia na terytorium Wspólnoty, jeżeli miejsce to jest znane w momencie dokonania importu.

Do podstawy opodatkowania, o której mowa w ust. 13, dolicza się określone w odrębnych przepisach opłaty oraz inne należności, jeżeli organy celne mają obowiązek pobrać te należności z tytułu importu towarów (art. 29 ust. 16 ustawy).

W świetle przedstawionego stanu prawnego należy uznać, iż podstawę opodatkowania dla celów podatku od towarów i usług stanowi wartość celna importowanego towaru powiększona o koszty transportu i ubezpieczenia do pierwszego miejsca przeznaczenia na terytorium kraju i inne elementy wymienione enumeratywnie w art. 29 ust. 15 ustawy z uwzględnieniem opłat i innych należności, jeżeli organy celne mają obowiązek pobrać te należności z tytułu importu towarów.

Reasumując należy stwierdzić, iż w świetle uregulowań ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług wartość wykonanych usług transportowych w przypadku importu towarów zwiększa podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług, natomiast wykonana usługa składowania (po 1 maja 2004 r.) podlega opodatkowaniu z uwzględnieniem zasad określonych w art. 27 ustawy.

W zakresie pytania Nr 2.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz. Przytoczony przepis stosuje się pod warunkiem, że:

1. Nabywcą towarów jest:

1. Podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika,
2. Osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit.a) – z zastrzeżeniem art. 10,

2. Dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit.a).

Z powołanego przepisu wynika, iż za wewnątrzwspólnotowe nabycie rozumie się sytuację, w której towary są wysyłane lub transportowane na terytorium jednego państwa członkowskiego z terytorium innego państwa członkowskiego (rozpoczęcia wysyłki lub transportu). W przedstawionej sytuacji faktycznej brak jest podstaw do uznania, iż spełnione zostały warunki wewnątrzwspólnotowego nabycia.

W myśl art. 22 ust. 4 ustawy w przypadku, gdy miejscem rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów jest terytorium państwa trzeciego, dostawę towarów dokonywaną przez podatnika, który również jest podatnikiem z tytułu importu tych towarów, uważa się za dokonaną na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy podatnikami są również osoby prawne nabywające towary, jeżeli dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania na terytorium kraju, z zastrzeżeniem art. 135 - 138 ustawy.

W myśl art. 17 ust. 2 przepisu ust. 1 pkt 5 nie stosuje się w przypadku usług i towarów, od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę lub dokonującego dostawy towarów na terytorium kraju, z wyłączeniem usług określonych w art. 27 ust. 3 oraz art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7 dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca.

Stosownie do art. 17 ust. 5 przepis ust. 1 pkt 5 stosuje się, jeżeli nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15 posiadający siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 106 ust. 7 ustawy w przypadku dostawy towarów, dla których podatnikiem jest ich nabywca wystawiane są faktury wewnętrzne.
Reasumując dostawa towarów z firmy mającej siedzibę w Austrii, będzie zgodnie z art. 22 ust. 4 ustawy, uznana za dokonaną na terytorium Polski, czyli sprzedaż krajową. Oznacza to, iż firma z Austrii winna zapłacić w Polsce podatek od towarów i usług z tytułu tej dostawy. Dopóki jednak tego nie uczyni, dopóty odpowiedzialność za rozliczenie podatku spoczywa na polskiej firmie zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy.

W zakresie pytania nr 3.

Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego wynika, iż Spółka otrzymała fakturę za usługi składowania wykonane przed dniem 1 maja 2004 r. Wobec powyższego zastosowanie znajdą przepisy ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11 poz. 50 ze zm.).

Zgodnie z obowiązującymi do 30.04.2004 r. przepisami ustawy, opodatkowaniu podlega sprzedaż towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium RP, opodatkowaniu podlega również eksport i import towarów lub usług (art. 2).

Zgodnie z art. 4 pkt 5 ustawy, importem usług były usługi świadczone na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, za których wykonanie należność była przekazywana osobie lub jednostce mającej siedzibę bądź miejsce zamieszkania za granicą, a także usługi turystyki wyjazdowej.

Podatnikiem z tytułu importu usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 5 był usługobiorca usługi pochodzącej z importu. Obowiązek podatkowy powstawał zgodnie z art. 6 ust. 8b pkt 5. Zgodnie z art. 15 ust. 5 i 6 ustawy, podstawą opodatkowania w imporcie usług jest kwota, którą usługobiorca jest obowiązany zapłacić.

Przepisu ust. 5 nie stosuje się, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów wartość usługi zwiększa wartość celną importowanego towaru oraz w przypadku, gdy podatek został pobrany od podatnika, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 (ust. 6 art. 15).

W związku z powyższym podstawę opodatkowania z tytułu usługi wykonanej przez kontrahenta niemieckiego stanowić będzie kwota, jaką usługobiorca obowiązany jest zapłacić – chyba że wartość usługi zwiększyła wartość celną importowanego towaru, ponieważ podatek został pobrany w tym przypadku od zwiększonej wartości celnej towaru.

Jeżeli usługa, w myśl przepisów prawa celnego nie musiała zwiększać wartości celnej, wówczas do opodatkowania jej przez usługobiorcę muszą zaistnieć przesłanki, o których mowa w art. 4 pkt 5 ustawy.

Z przedstawionego stanu faktycznego nie wynika, aby usługa składowania wykonana na terenie portu w Antwerpii wyczerpywała kryteria uznania jej za import usług, stąd nie stanowi ona importu usług, ani wewnątrzwspólnotowego nabycia usług, pozostając poza zakresem przedmiotowym ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym.