Ad. 1.
Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 08.01.1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.), do dnia 30 kwietnia 2004 r. objęte były zwolnieniem od podatku ściśle wymienione rodzaje świadczonych usług wymienione w załączniku nr 2 do ustawy, w tym też usługi dezynfekcji i tępienia szkodników (PKWiU 74.70.11).
W związku z wejściem w życie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535), na podstawie art. 175 ww. ustawy, od dnia 01 maja br. utraciła moc ustawa z dnia 08 stycznia 1993 r., z wyłączeniem art. 9.
Tym samym, zwolnienie od podatku usług w zakresie dezynfekcji i tępienia szkodników obowiązywało do 30 kwietnia 2004 r., natomiast od 1 maja 2004 r. opodatkowanie ww. usług normuje ustawa z dnia 11 marca 2004 r.
W świetle nowej ustawy o VAT, w tym art. 43 dotyczącego zwolnień od podatku oraz przepisów określających przedmiot i zasady opodatkowania stawkami preferencyjnymi, należy stwierdzić, że usługi dezynfekcji, deratyzacji i dezynsekcji nie zostały wymienione w katalogu czynności zwolnionych od podatku lub podlegających opodatkowaniu stawkami w wysokości 0%, 3% lub 7%.
W rozporządzeniach Ministra Finansów:
- z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz
- z dnia 23 czerwca 2004 r. zmieniające rozporządzenie z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług,wydanych na podstawie delegacji z art. 41 ust. 16 ustawy, dodatkowo rozszerzono listę towarów i usług opodatkowanych stawkami obniżonymi lub co do których stosuje się zwolnienie od podatku.
Również w tych aktach prawnych nie zostały wymienione usługi dezynfekcji, deratyzacji i dezynsekcji.
W związku z powyższym należy stwierdzić, że świadczenie przedmiotowych usług podlega opodatkowaniu, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawką w wysokości 22%.
W przypadku wykonywania usług zegarmistrzowskich, właściwą stawką podatkowa jest również stawka 22%.
Ad. 2.
Zgodnie z art. 15 ustawy z dnia 11.marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, tj. wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Na podstawie art. 99 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15 ustawy, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu (z zastrzeżeniem ust. 2-10 art. 133) oraz w myśl art. 103 ust. 1 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2-4 i art. 33.
Wykonywanie określonych usług podlega obowiązkowi podatkowemu i opodatkowaniu stawką podatku na zasadach wyznaczonych w przepisach ustawy. Skoro dla danej usługi została określona jako właściwa stawka 22 %, to dla celów obliczenia podatku należnego należy stosować obowiązującą w danym okresie, tj. gdy wystąpi obowiązek podatkowy, prawidłową stawkę podatkową. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535) oraz ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 1997 r., Nr 137, poz. 926 ze zm.) nie uprawniają organów podatkowych do podejmowania decyzji w sprawie stosowania, innych niż określone w ustawie, stawek podatkowych. Jedynie minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia, może obniżać stawki podatku do wysokości 0%, 3%, 7% dla dostaw niektórych towarów i świadczenia niektórych usług albo dla części tych dostaw lub części świadczenia usług oraz warunki stosowania obniżonych stawek (art. 41 ust. 16 ustawy) lub może wprowadzić inne niż określone w obowiązującej ustawie, zwolnienia od podatku (art. 82 ust. 3).
W przypadku złożenia korekty deklaracji, w której podatnik wykaże kwotę podatku większą od uiszczonej na podstawie pierwszej wersji deklaracji, różnica w zobowiązaniu jako podatek nie uiszczony w terminie staje się zaległością podatkową (art. 51 § 1 Ordynacji podatkowej) i podlega wpłacie wraz z należnymi odsetkami (art. 53 § 1 Ordynacji podatkowej).