Na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 137, poz. 926 z późn. zm.), odpowiadając na pismo z dnia 16 sierpnia 2004 r. uzupełnione w dniach 6 i 24 września 2004 r., Naczelnik Urzędu Skarbowego w Lubartowie po przeanalizowaniu stanu faktycznego przedstawionego w zapytaniu, nie podziela Pańskiego stanowiska w kwestii możliwości zaliczenia bezpośrednio w koszty uzyskania przychodu wartości tzw. odstępnego za adaptację wynajmowanego lokalu.

Jak wynika z zapytania i przedstawionych dokumentów od 2 czerwca 2003 roku zawarł Pan umowę dzierżawy powierzchni handlowej w Domu Handlowym „X”. Od poprzedniego dzierżawcy, który w tym miejscu również prowadził sklep odkupił Pan m. in. wartość prac adaptacyjnych wykonanych przez niego w sklepie przed uruchomieniem działalności handlowej. Poprzedni dzierżawca wystawił rachunek określając poniesione nakłady inwestycyjne jako tzw. „odstępne”. Wg Pana wyjaśnień na wartość odstępnego składała się wartość prac adaptacyjnych wykonanych przez poprzedniego dzierżawcę: m.in. prace hydrauliczne, elektryczne, dostosowania boksów kasowych, malowania i montażu paneli ściennych.

Kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tejże ustawy.

Na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się m. in. kosztów nabycia środków trwałych. Wydatki z tym związane zaliczane mogą być w ciężar kosztów uzyskania przychodu poprzez odpisy amortyzacyjne.

Środkami trwałymi, jako tzw. „inwestycje w obcych środkach trwałych” są również inwestycje w obcych obiektach. Pojęcie to oznacza koszty poniesione przez podatnika w związku z przystosowaniem obcego - wynajmowanego lub dzierżawionego obiektu, do stanu zdatnego do używania.

Zgodnie z art. 22a ust. 2 pkt 1 cytowanej ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania, przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych. Na podstawie art. 22j ust. 4 podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla przyjętych do używania inwestycji w obcych środkach trwałych, z tym, że dla inwestycji w obcych budynkach (lokalach) okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.

Zatem poniesiony wydatek na inwestycję w obcym środku trwałym zaliczony może być w koszty uzyskania przychodów jedynie poprzez odpisy amortyzacyjne.