Podatnik w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonał zakupu towaru od firmy austriackiej, z którą to firmą związany jest umową przedstawicielską. Firma austriacka jest natomiast przedstawicielem firmy ze Stanów Zjednoczonych na Europę Wschodnią. Towar będący przedmiotem transakcji został wcześniej sprowadzony przez firmę austriacką ze Stanów Zjednoczonych, a następnie przesłany tranzytem do odprawy celnej do Polski. Wnoszący zapytanie nadmienia, iż w związku z tą transakcją dokonał wszelkich formalności w Urzędzie Celnym Port Lotniczy Poznań, na dowód czego dołączył do zapytania kserokopię dokumentu odprawy celnej SAD. Z dokumentu tego wynika, iż eksporterem jest austriacka firma, kraj wysyłki (eksportu) to Austria, a towar objęto procedurą dopuszczenia do obrotu na terytorium RP i pobrano m. in. podatek VAT od importu.

Do zapytania dołączono również pismo austriackiej firmy, z którego wynika, iż towar będący przedmiotem transakcji został wysłany z USA do portu lotniczego Wiedeń, a następnie ze statusem „tranzyt” do portu lotniczego Poznań. Przesyłka przed importem do Polski nie została odprawiona w Urzędzie Celnym w Wiedniu, ani w żadnym innym mieście czy państwie Unii Europejskiej.

Do opisanego stanu faktycznego mają zastosowanie następujące normy prawa podatkowego:

• art. 2 pkt 7, art. 5 ust. 1 pkt 3 i pkt 4, art. 9 ust. 1, art. 19 ust. 7, art. 19 ust. 9, art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 54, poz. 535) zwanej dalej ustawą o VAT,
• art. 7 ust. 1 – 3 Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EEC) – zwanej dalej Szóstą Dyrektywa Rady.

Zgodnie z definicją wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zawartą w art. 9 ust. 1 ustawy o VAT czynność tę stanowi nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są przewożone z jednego państwa członkowskiego do innego kraju Unii Europejskiej. Natomiast na podstawie art. 25 ust. 1 ustawy o VAT miejscem opodatkowania wewnątrzwspolnotowego nabycia towarów jest kraj zakończenia transportu towarów. Innymi słowy, w przypadku gdy podmiot polski nabywa od austriackiego dostawcy towary i sprowadza je do Polski należałoby stwierdzić, że następuje wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, które winno być opodatkowane w Polsce.

Zgodnie z art. 2 pkt 7 ustawy o VAT importem towarów jest przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Polski. Natomiast zgodnie z art. 19 ust. 9 ustawy o VAT w przypadku importu towarów objętych procedurą tranzytu obowiązek podatkowy powstaje dopiero z chwilą wymagalności należności celnych. Polskie przepisy regulujące opodatkowanie podatkiem VAT nie zawierają co prawda jasnych regulacji dotyczących miejsca opodatkowania importu, jednak opierając się na postanowieniach art. 7 Szóstej Dyrektywy Rady, można stwierdzić, że w przypadku stosowania powyższej procedury celnej miejscem opodatkowania jest kraj, w którym kończy się ta procedura i towar jest dopuszczony do obrotu. W podanym przykładzie towary sprowadzone z USA do Austrii nie zostaną tam opodatkowane z tytułu importu, o ile nie zostanie dokonana ich ostateczna odprawa. Dopiero po ich przewiezieniu na terytorium Polski i dopuszczeniu do obrotu pobrany zostanie VAT z tytułu importu. W przypadku przedstawionym w zapytaniu krajem opodatkowania importu będzie Polska.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż ustawa o podatku od towarów i usług z 11 marca 2004 r. nie wyklucza opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w przypadkach, kiedy dana transakcja spełnia jednocześnie definicję importu towarów. Jednak w celu eliminacji podwójnego opodatkowania, w przypadku przedstawionym w zapytaniu czynność (transakcję) należy uznać jako import towaru. Nie wystąpi natomiast w tym przypadku wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.