Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź – Górna, w odpowiedzi na pismo z dnia 30 lipca 2004 r., dotyczące informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w następujących kwestiach:

1. Czy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług czynność przekazania towarów na potrzeby reprezentacji i reklamy w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa,

2. Czy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług czynność zamontowania na siedzibie bannera zawierającego informacje o prowadzonej działalności,

3. Czy przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, otrzymanie tylko części dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535), bezspornie potwierdzających otrzymanie towarów przez odbiorcę, bądź gdy dokumenty te otrzymano w formie faksu, uprawnia do zastosowania stawki podatku VAT 0%,

4. Czy kwoty podatku naliczonego, o których mowa w art. 87 ust. 6 cytowanej ustawy obejmują tylko podatek naliczony wynikający z faktur zakupu z danego miesiąca, bez uwzględniania kwot z przeniesienia z poprzednich miesięcy,

5. Czy do przeliczenia wartości faktury eksportowej na potrzeby podatku VAT, wystawionej w walucie obcej na rzecz kontrahenta zagranicznego dopuszczalne jest w przypadku braku pieczątki VAT z datownikiem przyjęcie kursu waluty stosowanego na dokumencie celnym SAD do obliczenia wartości statystycznej, a także w jakiej dacie w omawianym przypadku powstaje obowiązek podatkowy,

6. Czy za formę potwierdzenia wywozu towarów poza terytorium Wspólnoty można przyjąć dokument potwierdzony pieczątką organu celnego państwa członkowskiego bez datownika,

7. Czy państwa Wspólnoty przekazały polskim organom podatkowym wzory pieczątek urzędu celnego, stosowane do sporządzenia potwierdzenia wywozu oraz gdzie możemy się z nimi zapoznać, bowiem w praktyce spotykamy się z różną treścią pieczątek stosowanych nawet w tym samym państwie Wspólnoty,

po sprawdzeniu, że spełnione zostały warunki określone w art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) informuje, co następuje:

Ad. 1 W ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) nie występuje pojęcie „reprezentacji i reklamy”, jednakże przepisy tej ustawy odnoszą się w swej treści do przekazania przez podatnika prezentów. Przekazywanie przez podatnika prezentów w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa stanowi działanie związane z reklamą i reprezentacją. Zgodnie z art. 7 cytowanej ustawy, przekazanie prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli jest bezpośrednio związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem, nie jest traktowane jako dostawa towarów. Pod pojęciem prezentów o małej wartości, należy rozumieć przekazanie (wręczenie) przez podatnika jednej osobie towarów o łącznej wartości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty 50 zł. Łączna wartość prezentów nie może przekroczyć w roku podatkowym 0,125% wartości sprzedaży opodatkowanej podatnika w poprzednim roku podatkowym. Przy spełnieniu powyższych warunków – na podstawie art. 86 ust. 8 pkt 2 wyżej cytowanej ustawy – podatnik ma prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów, stanowiących prezenty o małej wartości. Przekazanie natomiast towarów nie będących prezentami o małej wartości na cele „reprezentacji i reklamy” w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych.

Ad. 2 Informacja handlowa różni się od reklamy tym, że nie zawiera elementów wartościujących przedmiot sprzedaży, zachęcających do jego nabycia. Reklama ma na celu nakłonienie potencjalnego nabywcy do zakupu produktu. Informacja handlowa zawiera natomiast podstawowe informacje niezbędne do złożenia oferty, lub podjęcia rokowań, takie jak adres firmy, przedmiot oferty, cenę sprzedaży, warunki nabycia. Wywieszenie na siedzibie firmy bannera zawierającego informacje o prowadzonej przez podatnika działalności – jako czynność nie wymieniona w art. 7 cytowanej ustawy o VAT – nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ad. 3 Z przepisu art. 42 ust. 1 pkt 2 cytowanej ustawy o VAT wynika, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podatku 0% pod warunkiem, że podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, o którym mowa w art. 99 posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnatrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

- dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku, gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi)

- kopia faktury dostawy

- specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku

- dokument potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego, innym niż terytorium kraju.

Art. 42 ust. 3 przewiduje, iż dowody o których mowa wyżej, muszą łącznie, jednoznacznie potwierdzać dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium innego państwa członkowskiego. W sytuacji, gdy powyższe dokumenty nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium innego państwa członkowskiego, wówczas dostawca może dowieść tej okoliczności także innymi dokumentami. Mogą to być dowolne dokumenty, w tym m. in. te, o których mowa w art. 42 ust. 11 ustawy:

- korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie,

- dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu,

- dokument potwierdzający zapłatę za towar.

Tutejszy Organ podkreśla, że dokumenty o których mowa wyżej są jedynie uzupełnieniem dowodów, które mogą być pomocne dla ustalenia, że towar został wywieziony z Polski do innego państwa członkowskiego w sytuacji, gdy dowody określone w ust. 3 nie stwierdzają stanu faktycznego jednoznacznie.

Ad. 5 Zgodnie z § 37 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970) – waluty obce przelicza się na złote według bieżącego kursu średniego waluty obcej, wyliczonegoi ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na dzień wystawienia faktury. Natomiast w przypadku, gdy na dzień wystawienia faktury bieżący kurs średni waluty nie został wyliczony i ogłoszony, do przeliczenia stosuje się kurs wymiany ostatnio wyliczony i ogłoszony (§ 37 ust. 2 cytowanego rozporządzenia). Zasada ta ma również zastosowanie w przypadku, gdy faktura jest wystawiana zanim NBP wyliczy i ogłosi bieżący kurs średni waluty obcej. Z przepisu art. 19 ust. 6 cytowanej ustawy o VAT wynika, że w eksporcie towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą potwierdzenia przez urząd celny wyjścia wywozu towarów poza terytorium Wspólnoty.

Ad. 6 Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 8 – przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny wyjścia wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ust. 1 pkt 1 – 4, jeżeli wywóz dokonywany jest przez:

- dostawcę lub w jego imieniu, lub

- nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub w jego imieniu.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie określa jak powinien wyglądać dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty. Zgłoszeń celnych w ramach określonych procedur podmiot prowadzący działalność gospodarczą dokonuje na podstawie jednolitego dokumentu administracyjnego – SAD. Jeżeli zgłoszenie wywozowe sporządzone zostało na podstawie SAD-u, to wewnętrzny urząd celny wyjścia, w którym złożone zostało zgłoszenie wywozowe opatruje pieczęcią dokument SAD z adnotacją np. o zwolnieniu towaru z wnioskowanej procedury wywozu. Natomiast potwierdzenia wywozu do kraju trzeciego dokonuje zewnętrzny urząd celny wyjścia, tj. ostatni urząd celny przed opuszczeniem przez towary obszaru celnego Wspólnoty. Fakt fizycznego wywozu towarów urząd celny wyjścia potwierdza na odwrotnej stronie egzemplarza 3 SAD i zwraca go do urzędu celnego, w którym zgłoszono procedurę wywozu. Dokument ten odbiera się w tym urzędzie, który uwiarygadnia właściwe potwierdzenie wywozu. Potwierdzenie to przyjmuje formę pieczęci z datą. Wymieniony wyżej sposób potwierdzenia wywozu ostatecznego określają przepisy art. 792 i 793 Rozporządzenia Komisji (EWG) Nr 2454 z dnia 2 lipca 1993 r., ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny.

Ad. 4 Przepis art. 87 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) stanowi, iż na umotywowany wniosek podatnika złożony wraz z deklaracją podatkową urząd skarbowy jest obowiązany zwrócić różnicę podatku, o której mowa w ust. 2, w terminie 25 dni, a w przypadku kwoty, o której mowa w ust. 3 - w terminie 60 dni, licząc od dnia złożenia rozliczenia, gdy kwoty podatku naliczonego, wykazane w deklaracji podatkowej, wynikają z:

- faktur dokumentujących kwoty należności, które zostały w całości zapłacone bezpośrednio podatnikowi będącemu wystawcą faktury, z uwzględnieniem art. 113 ust. 1 pkt 1 Prawa działalności gospodarczej,

- dokumentów celnych oraz decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34 i zostały przez podatnika zapłacone,

- wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importu usług lub dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, jeżeli w deklaracji podatkowej została wykazana kwota podatku należnego od tych transakcji.

Powyższe przesłanki dotyczą zarówno kwot okresu bieżącego, jak i kwot z przeniesienia.

Ad. 7 Tutejszy Organ informuje, iż nie dysponuje wykazami wzorów pieczęci, które służą organom celnym do potwierdzenia wywozu towarów poza terytorium Wspólnoty.