Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie, działając na podstawie art. 14b § 2 ordynacji podatkowej (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), weryfikuje niniejszym treść informacji udzielonej przez Naczelnika Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie pismem z dnia 27.04.2004 r. (znak: PUS.II/443/43/2004) o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego:

Zapytanie podatnika dotyczy kwestii, kiedy, w świetle ustawy z dnia 8.01.1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.), można uznać wywóz towarów do oddziału w Niemczech za eksport i stosować stawkę 0 %? Jednostka ponadto podaje, iż oddział ten, w świetle tamtejszych przepisów, będzie jednostką samobilansującą nieposiadającą osobowości prawnej, płacącą podatek dochodowy i podatek VAT na terenie Niemiec i traktowany będzie przez prawo niemieckie jako zakład. Celem założenia oddziału jest sprzedaż towarów należących do spółki za granicą, zaś wpływy ze sprzedaży będą przekazywane na jej rachunek.

Odnosząc się do treści pytania spółki, należy zwrócić uwagę, iż zgodnie z zapisem art. 4 pkt 4 ww. ustawy przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez graniczny urząd celny wywóz towarów z polskiego obszaru celnego w wykonaniu czynności określonych w art. 2 ust. 1 i 3 ustawy. Zatem, żeby dana czynność została uznana za eksport towarów muszą być spełnione łącznie trzy warunki:

1. musi nastąpić wywóz towarów z polskiego obszaru celnego,
2. wywóz towarów musi być potwierdzony przez graniczny urząd celny,
3. wywóz towarów musi nastąpić w wykonaniu określonej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, takiej jak: sprzedaż, darowizna, przekazanie na cele reprezentacji i reklamy itp.

Jedynie spełnienie łącznie wymienionych warunków stanowi eksport w rozumieniu cyt. ustawy o VAT. Nie może zatem być uznana za eksport towarów sama czynność wywozu towarów, mimo że została potwierdzona przez graniczny urząd celny, bowiem nie wypełnia ona wszystkich koniecznych przesłanek w rozumieniu art. 4 pkt 4 ustawy o VAT.

W rozpatrywanym przypadku występuje specyficzna sytuacja, w której spełnienie ww. warunków zostaje rozłożone w czasie. Jak wynika z przedstawionego przez stronę stanu faktycznego, najpierw następuje wywóz towarów do oddziału za granicę, a dopiero w dalszej kolejności sprzedaż na rzecz kontrahentów zagranicznych. Wobec powyższego, jednostka posiadając wyłącznie dokument potwierdzający wywóz towarów za granicę nie będzie mogła zakwalifikować opisanej czynności jako sprzedaży eksportowej. Prawo takie podatnik nabędzie dopiero po dokonaniu faktycznej sprzedaży towarów za granicą kraju. Zaliczenie transakcji do eksportu będzie możliwe w oparciu o dokument SAD poświadczający wywóz towarów za granicę oraz fakturę dokumentującą sprzedaż towarów. Jednocześnie prawo do zastosowania 0-procentowej stawki VAT, stosownie do zapisu art. 18 ust. 3 ustawy o VAT, uwarunkowane będzie prowadzeniem przez podatnika ewidencji określonej w art. 27 ust. 4 cyt. ustawy.

Informacja udzielona wg stanu prawnego obowiązującego w dacie sporządzenia informacji przez organ I instancji.