INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20.06.2012 r. (data wpływu 25.06.2012 r.) uzupełnionym w dniu 14.09.2012 r. (data wpływu 17.07.2012 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 03.09.2012 r. (skutecznie doręczone w dniu 07.09.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia wysokości proporcji stosowanej dla celów rozliczenia podatku VAT przez Spółkę prowadzącą działalność gospodarczą w Polsce za pośrednictwem Oddziału – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25.06.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia wysokości proporcji stosowanej dla celów rozliczenia podatku VAT przez Spółkę prowadzącą działalność gospodarczą w Polsce za pośrednictwem Oddziału.

Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 14.09.2012 r., złożonym w dniu 14.09.2012 r. (data wpływu 17.09.2012 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 03.09.2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

V. (dalej: V, Spółka, Centrala) z siedzibą w Wielkiej Brytanii jest podmiotem utworzonym i działającym w ramach Grupy P., czołowego usługodawcy działającego w Wielkiej Brytanii, w specyficznym sektorze rynku kredytowego. Główną działalnością Spółki jest oferowanie karty kredytowych w ramach niestandardowego segmentu rynku kredytowego w Wielkiej Brytanii, w szczególności osobom z ograniczonym dostępem do innych źródeł kredytu, lub takim, które nie mogą uzyskać kart kredytowych od innych podmiotów finansowych oferujących kart kredytowe.

Spółka utworzyła w Polsce oddział: Bank (Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością,) Oddział w Polsce (dalej: Oddział), który został zarejestrowany w Krajowym Rejestrze Sądowym, jako oddział przedsiębiorcy zagranicznego. Oddział rozpoczął działalność w trakcie 2012 r. Działalność Oddziału w Polsce jest analogiczna do działalności jaką prowadzi Centrala - polega na oferowaniu kart kredytowych, zazwyczaj osobom z ograniczonym dostępem do innych źródeł kredytu, które nie mogą uzyskać kart kredytowych od innych podmiotów finansowych oferujących karty kredytowe.

Usługi świadczone przez Spółkę (świadczone w Polsce r. pośrednictwem Oddziału) stanowią w przeważającej części usługi finansowe, zwolnione z VAT niedające prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego. Może się jednak zdarzyć, że Oddział będzie realizował w Polsce w niewielkim stopniu również usługi opodatkowane, dające prawo do odliczenia VAT.

Dla celów rozliczania podatku VAT w Polsce, Spółka (poprzez działający w jej imieniu Oddział) została zarejestrowana jako podatnik VAT w Polsce.

Zważywszy na profil działalności Spółki i jej polskiego Oddziału, Spółka jest podatnikiem VAT niemającym pełnego prawa do odliczenia VAT w stosunku do towarów i usług nabywanych przez Spółkę i Oddział i związanych ze świadczeniem zarówno usług opodatkowanych VAT, jak i usług zwolnionych z opodatkowania VAT (jeśli nie jest możliwa alokacja bezpośrednia, o której mowa w art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, Spółka odlicza VAT w oparciu o proporcję VAT). Spółka pragnie podkreślić, iż dla celów VAT w Polsce stosuje kwartalny system rozliczania VAT.

Z uwagi na fakt, iż Spółka rozpoczęła działalność w Polsce (za pośrednictwem Oddziału) dopiero w 2012 r., w celu potwierdzenia sposobu i zasad odliczania VAT w Polsce, Oddział zwrócił się do Naczelnika właściwego Urzędu Skarbowego o potwierdzenie zasad proporcjonalnego wstępnego odliczania VAT za 2012 r. Otóż na podstawie przepisów art. 90 ust. 8 ustawy o VAT Oddział poprosił o potwierdzenie w formie protokołu, iż zasadnym rozwiązaniem jest ustalenie wstępnej proporcji VAT za 2012 r. w oparciu o proporcję wyliczoną na bazie spodziewanych obrotów Oddziału w 2012 r., oszacowanych z uwzględnieniem planowanej struktury sprzedaży Oddziału (proponowany współczynnik to 1%).

Zgodnie z przepisami w zakresie VAT, jeśli podatnik VAT w danym roku podatkowym odliczał VAT w oparciu o wstępną proporcję VAT, po zakończeniu roku podatkowego podatnik ten, co do zasady, powinien skorygować swoje rozliczenia VAT stosując proporcję VAT ustaloną w oparciu o rzeczywiste obroty osiągnięte w danym roku podatkowym (art. 91 ustawy o VAT). Korekty tej dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty.

W konsekwencji, po stronie Spółki powstała wątpliwość, w jaki sposób powinna zostać wyliczona proporcja VAT dla Oddziału stosowana dla potrzeb ostatecznego rozliczenia VAT w Polsce za 2012 r. oraz na potrzeby polskich rozliczeń VAT w kolejnych latach.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka, prowadząc działalność gospodarczą w Polsce za pośrednictwem Oddziału, powinna ustalać wysokość ostatecznej proporcji VAT stosowanej dla celów rozliczenia VAT w Polsce w oparciu o obroty Spółki jako całości (tj. Centrali w Wielkiej Brytanii oraz Oddziału w Polsce), czy też tylko i wyłącznie w oparciu o obroty samego Oddziału...

Zdaniem Wnioskodawcy,

W ocenie Spółki, powinna ona zgodnie z art. 90 ustawy o VAT dokonywać odliczenia podatki. naliczonego w Polsce w oparciu o strukturę obrotów uzyskanych na terytorium Polski, tj. obrotów uzyskanych wyłącznie za pośrednictwem Oddziału.

Uzasadnienie:

W zakresie działalności prowadzonej w Polsce, Centrala zobowiązana jest do stosowania polskiej ustawy o VAT.

Zdaniem Spółki, zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nit przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatki naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (art. 90 ust. 2 ustawy o VAT).

Powołane przepisy posługują się określeniem „podatnik”. Definicja podatnika zawarta jest w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Definicja działalności gospodarczej znajduje się w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Z kolei według art. 5 pkt 4 ustawy z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U.; 2010 r. Nr 220, poz. 1447 ze zm., dalej jako: „usdg”), oddział jest to wyodrębniona i samodzielna organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywana przez przedsiębiorcę poza siedzib przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności. Oddział może prowadzić działalność wyłącznie w tym samym zakresie, co przedsiębiorca zagraniczny (art. 86 usdg). W świetle przywołanych regulacji, oddział posiada samodzielność organizacyjną nie posiada natomiast możliwości samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej we własnym imieniu i na własny rachunek.

Z powyższego wynika, że Spółka prowadząc działalność na terytorium Polski poprzez Oddział, powinna być traktowana jako jeden podmiot - przedsiębiorca zagraniczny. Zatem mimo, iż na terytorium kraju funkcjonuje oddział przedsiębiorcy zagranicznego, to podatnikiem podatku od towarów i usług pozostaje przedsiębiorca zagraniczny prowadzący działalność za pośrednictwem utworzonego w tym celu oddziału, Oddziałowi nie przysługuje więc status osobnego od Centrali podatnika VAT.

W ocenie Oddziału, dokonując proporcjonalnego odliczenia podatku od towarów i usług na podstawie art. 90 i 91 ustawy o VAT, Oddział powinien dokonać wyliczenia proporcji, o której mówi w art. 90 ust. 2 ustawy o VAT, w oparciu jedynie o obrót uzyskany na terytorium Polski, tj. z pośrednictwem Oddziału. Choć art. 90 i 91 ustawy o VAT przy obliczaniu proporcji VAT posługuje się pojęciem „podatnika”, które oznacza przedsiębiorcę zagranicznego (Centralę wraz z oddziałami), to są to przepisy regulujące proporcjonalne odliczanie podatku naliczonego wyłącznie w Polsce, tj. w odniesieniu do podatku naliczonego wynikającego z zakupów dokonanych przez Oddział w ramach działalności prowadzonej w Polsce, a także na podstawie obrotów wygenerowanych w Polsce. Zdaniem Spółki, nie ma uzasadnienia dokonywanie odliczenia podatku w oparciu o współczynnik wyliczony na podstawie wszystkich obrotów przedsiębiorcy.

Spółka pragnie wskazać, że pomimo harmonizacji przepisów dotyczących podatku VAT na poziomie Unii Europejskiej w poszczególnych państwach członkowskich wciąż istnieją rozbieżności regulacyjne w zakresie opodatkowania VAT, w tym odliczania podatku naliczonego. Co więcej, w sytuacji, w której Centrala prowadziłaby działalność również poza terytorium Unii Europejskiej - państwie, w którym podatek od towarów i usług ma odmienną konstrukcję niż polski podatek VAT, nie byłoby w ogóle możliwe rzetelne ustalenie wspólnej proporcji obejmującej całokształt działalności podatnika.

Możliwe jest również zaistnienie przypadku, w którym struktura obrotów uzyskiwanych przez Centralę w poszczególnych krajach może się znacznie różnić. Udział czynności opodatkowanych dających prawo do odliczenia w całości generowanych obrotów może być w niektórych państwach znacznie wyższy niż w Polsce. Mogłoby się okazać, że struktura obrotów w różnych państwach nie będzie do siebie zbliżona, wówczas zastosowanie proporcji opartej na całkowitych obrotach mogłoby być zupełnie nieadekwatne dla działalności Centrali prowadzonej w Polsce. To z kolei mogłoby prowadzić do zawyżenia lub zaniżenia odliczanego podatku w stosunku do rzeczywistych obrotów osiągniętych na terytorium Polski. Przykładowo w sytuacji, gdyby udział czynności dających prawo do odliczenia w obrotach uzyskiwanych poza granicami Polski był wyższy niż w obrotach uzyskanych w Polsce, kwota podatku odliczonego w Polsce byłaby wyższa niż kwota wynikająca z rzeczywistej struktury sprzedaży na terytorium Polski, a w konsekwencji zobowiązanie podatkowe Oddziału niższe.

Ponadto, w przypadku ustalenia jednego współczynnika VAT dla podatnika działającego w wielu państwach, który byłby oparty na sumie uzyskanych obrotów, organy podatkowe mogłyby mieć trudności z weryfikacją prawidłowości dokonania odliczenia. Polskie władze skarbowe w celu ustalenia, czy proporcja odliczenia podatku naliczonego związanego z czynnościami wykonanymi na terytorium Polski jest prawidłowa, byłyby bowiem zmuszone do uzyskania danych dotyczących obrotów uzyskanych przez Centralę we wszystkich państwach, w których prowadzi ona swoja działalność. Tym samym weryfikacja prawidłowości rozliczeń byłaby całkowicie uzależniona od sprawności wymiany informacji z zagranicznymi władzami skarbowymi. Mając na uwadze powyższe, w ocenie Spółki, zgodnie z art. 90 ustawy o VAT prawidłowym jest dokonywanie odliczenia podatku naliczonego dotyczącego działalności za pośrednictwem Oddziału w Polsce, wyłącznie w oparciu o strukturę obrotów uzyskanych przez ten Oddział.

Stanowisko takie znajduje również poparcie w interpretacjach organów podatkowych analogicznych sprawach (np. interpretacje Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 kwietnia 2010 r., sygn. IPPP3/443-81/10-6/MPe oraz z dnia 21 września 2010 r. sygn. IPPP3/443-662/10-2/JK).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Generalna zasada określająca prawne możliwości odliczenia podatku naliczonego wyrażona jest w art. 86 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) zwanej dalej ustawą. Zgodnie z tym przepisem w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego uregulowania wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje podatnikom w związku z zakupem towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych.

Wskazana powyżej zasada wyłącza możliwość dokonywania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które są wykorzystywane do czynności zwolnionych, bądź niepodlegajacych opodatkowaniu.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest zarejestrowanym w Polsce Oddziałem banku zagranicznego. Poprzez Oddział Spółka świadczy w Polsce usługi które polegają na oferowaniu kart kredytowych, zazwyczaj osobom z ograniczonym dostępem do innych źródeł kredytu, które nie mogą uzyskać kart kredytowych od innych podmiotów finansowym oferujących karty kredytowe. Usługi świadczone przez Spółkę (świadczone w Polsce za pośrednictwem Oddziału) stanowią w przeważającej części usługi finansowe, zwolnione z VAT niedające prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego. Może się jednak zdarzyć, że Oddział będzie realizował w Polsce w niewielkim stopniu również usługi opodatkowane, dające prawo do odliczenia VAT.

Zważywszy na profil działalności Spółki i jej polskiego Oddziału, Spółka jest podatnikiem VAT niemającym pełnego prawa do odliczenia VAT w stosunku do towarów i usług nabywanych przez Spółkę i Oddział i związanych ze świadczeniem zarówno usług opodatkowanych VAT, jak i usług zwolnionych z opodatkowania VAT (jeśli nie jest możliwa alokacja bezpośrednia, o której mowa w art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, Spółka odlicza VAT w oparciu o proporcję VAT). Wątpliwości Wnioskodawcy związane są ze sposobem wyliczenia proporcji stosowanej dla celów rozliczenia podatku VAT na terenie Polski.

Kwestię funkcjonowania oddziału podmiotu zagranicznego w Polsce regulują przepisy ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 220, poz. 1447). Zgodnie z art. 4 ust. 1 tej ustawy przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną – wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą. Z kolei oddział zdefiniowany został w art. 5 pkt 4 jako wyodrębniona i samodzielna organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywana przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności. Ponadto, zgodnie z art. 86 ww. ustawy oddział może prowadzić działalność wyłącznie w zakresie przedmiotu działalności przedsiębiorcy zagranicznego. W świetle powołanych unormowań podmiot zagraniczny, prowadzący działalność na terytorium Polski w formie oddziału, zarejestrowany dla potrzeb podatku od towarów i usług, traktowany jest jako jeden podmiot – przedsiębiorca zagraniczny. Rejestracja tego oddziału jest jednoznaczna z rejestracją przedsiębiorcy zagranicznego.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że oddział nie stanowi odrębnego podatnika podatku od towarów i usług. Przedsiębiorstwo zagraniczne rejestrując swój oddział w Polsce nie dokonuje rejestracji odrębnego podatnika lecz rejestracji własnego przedsiębiorstwa. W związku z powyższym mimo, iż na terytorium kraju funkcjonuje oddział przedsiębiorcy zagranicznego to podatnikiem podatku od towarów i usług pozostaje przedsiębiorca zagraniczny prowadzący działalność za pośrednictwem utworzonego w tym celu oddziału.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega, m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Natomiast na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się m.in. każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z powyższego wynika, iż aby doszło do świadczenia usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług muszą być spełnione łącznie następujące przesłanki:

1. świadczenie musi mieć charakter odpłatny,
2. świadczenie musi być uznane za wykonane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
3. świadczenie musi być wykonane na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
4. świadczenie nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu ustawy.
   
   

W myśl art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Dokonanie takiego podziału powoduje, że podatnik odlicza podatek związany ze sprzedażą opodatkowaną, natomiast nie odlicza podatku związanego ze sprzedażą zwolnioną.

Jeśli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w powyższym przepisie, to zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy o VAT, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego z zastrzeżeniem ust. 10.

Stosownie do ust. 3 powyższego artykułu, Proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Art. 91 ust. 1 stanowi iż po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Z powołanych przepisów wynika, iż proporcja ustalana jest w oparciu o obrót. To z obrotu bowiem wydziela się wartości potrzebne do jej wyliczenia. Pojęcie obrotu zostało zdefiniowane w art. 29 ust. 1 ustawy zgodnie, z którym obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Z kolei przez sprzedaż w myśl art. 2 pkt 22 ustawy rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów;

Uwzględniając powyższe wskazać należy, że przy obliczaniu współczynnika proporcji uprawniającego do częściowego odliczenia podatku naliczonego (art. 90 ust. 3 ustawy), nie uwzględnia się tych elementów składających się na deklarowaną przez Podatnika podstawę opodatkowania, które nie stanowią obrotu w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż proporcja VAT stosowana dla celów rozliczania VAT w Polsce powinna być ustalona w oparciu o strukturę obrotów uzyskanych na terytorium Polski, tj. za pośrednictwem Oddziału należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. 2012, poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.