INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 25.01.2010 r. (data wpływu 25.01.2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia wysokości ostatecznej proporcji stosowanej dla celów rozliczenia podatku VAT przez Spółkę prowadzącą działalność gospodarczą w Polsce za pośrednictwem Oddziału – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25.01.2010 r. wpłynął ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia wysokości ostatecznej proporcji stosowanej dla celów rozliczenia podatku VAT przez Spółkę prowadzącą działalność gospodarczą w Polsce za pośrednictwem oddziału.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest podmiotem utworzonym i działającym w ramach Grupy C. świadczącej usługi w sektorze bankowym i finansowym. Spółka ta w 2009 r. otworzyła w Polsce oddział banku zagranicznego (na podstawie paszportu europejskiego). C. (Luxemburg) S.A. Spółka Akcyjna, Oddział w Polsce (dalej: Oddział) został zarejestrowany w Krajowym Rejestrze Sądowym, jako Oddział przedsiębiorcy zagranicznego.

Poprzez Oddział Spółka świadczy w Polsce usługi bankowości prywatnej oraz usługi o podobnym charakterze na rzecz klientów indywidualnych oraz klientów korporacyjnych. Usługi świadczone przez Spółkę (świadczone za pośrednictwem Oddziału) stanowią zarówno usługi dające prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, jak i takiego prawa niedające.

Dla celów rozliczania podatku VAT w Polsce, Spółka (poprzez działający w jej imieniu Oddział) została zarejestrowana jako podatnik VAT w Polsce.

Zważywszy na profil działalności Spółki, Spółka jest podatnikiem VAT niemającym pełnego prawa do odliczenia VAT w stosunku do towarów i usług nabywanych przez Spółkę i związanych ze świadczeniem przez Spółkę zarówno usług opodatkowanych VAT, jak i usług zwolnionych z opodatkowania VAT (Spółka odlicza VAT w oparciu o proporcję VAT). Spółka pragnie podkreślić, iż w dla celów VAT w Polsce stosuje kwartalny system rozliczania VAT.

Z uwagi na fakt, iż Spółka rozpoczęła działalność w Polsce (za pośrednictwem Oddziału) dopiero 2009 r. w celu potwierdzenia sposobu i zasad odliczania VAT w Polsce, Spółka (poprzez Oddział) zwróciła się do Naczelnika właściwego Urzędu Skarbowego o potwierdzenie zasad proporcjonalnego wstępnego odliczania VAT za 2009 r. Naczelnik właściwego Urzędu Skarbowego, działając na podstawie przepisów art. 90 ust. 8 ustawy o VAT, potwierdził w formie protokołu uzgodnionego ze Spółką, iż najbardziej zasadnym rozwiązaniem jest ustalenie wstępnej proporcji VAT za 2009 r. w oparciu o proporcję wyliczoną na bazie obrotów osiągniętych w 2008 r. przez Spółkę (tj. centralę Spółki działającą w Luksemburgu). Protokół w tej sprawie został podpisany pomiędzy Naczelnikiem właściwego Urzędu Skarbowego a Spółką (działającą poprzez Oddział) w dniu 25 czerwca 2009 r. Ustalony wstępny współczynnik VAT wynosił 64%.

Zgodnie z przepisami w zakresie VAT, jeśli podatnik VAT w danym roku podatkowym odliczał VAT w oparciu o wstępną proporcję VAT, po zakończeniu roku podatkowego podatnik ten, co do zasady powinien skorygować swoje rozliczenia VAT stosując proporcję VAT ustaloną w oparciu o rzeczywiste obroty osiągnięte w danym roku podatkowym (art. 91 ustawy o VAT). Korekty tej dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty. W przypadku działalności Spółki wykonywanej za pośrednictwem Oddziału będzie to deklaracja za pierwszy kwartał 2010 r. składana do 25 kwietnia 2010 r.

W konsekwencji, po stronie Spółki powstała wątpliwość, w jaki sposób powinna zostać wyliczona proporcja VAT stosowana dla potrzeb ostatecznego rozliczenia VAT za 2009 r. w Polsce oraz w kolejnych latach.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka, prowadząc działalność gospodarczą w Polsce za pośrednictwem Oddziału, powinna ustalać wysokość ostatecznej proporcji VAT stosowanej dla celów rozliczenia VAT w Polsce w oparciu o obroty Spółki jako całości (tj. centrali w Luksemburgu oraz Oddziału w Polsce), czy też tylko i wyłącznie w oparciu o obroty samego Oddziału...

W opinii Spółki, z uwagi na fakt, iż Spółka oraz jej Oddział (za pośrednictwem którego prowadzi ona działalność w Polsce) z perspektywy VAT są jednym i tym samym podatnikiem VAT, proporcja VAT stosowana dla celów rozliczania VAT w Polsce powinna być ustalona w oparciu o rzeczywiste obroty osiągnięte przez całą Spółkę (uwzględniające obroty centrali w Luksemburgu oraz Oddziału w Polsce podatnika VAT).

Uzasadnienie stanowiska podatnika

Zasady odliczania VAT

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika VAT do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty VAT należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik VAT jest obowiązany do odrębnego określenia kwot VAT naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi VAT przysługuje prawo do obniżenia VAT należnego. Jeśli brak jest możliwości jednoznacznego i bezpośredniego określenia takich kwot, podatnik VAT może pomniejszyć VAT należny o kwotę VAT naliczonego ustaloną proporcjonalnie w odniesieniu do czynności, do których podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia VAT.

Proporcję VAT ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności dających prawo do odliczenia VAT w całkowitym obrocie uzyskanym przez podatnika VAT w danym roku podatkowym z tytułu czynności dających prawo do odliczenia VAT oraz czynności takiego prawa niedających.

Co do zasady, odliczenie VAT w oparciu o proporcję VAT następuje w dwóch etapach. W pierwszym etapie (tj. na początku roku podatkowego lub po rozpoczęciu działalności opodatkowanej), podatnik VAT ustala wstępną proporcję odliczenia VAT w oparciu o obroty osiągnięte w roku podatkowym poprzedzającym dany rok podatkowy lub w oparciu o szacunkową proporcję uzgodnioną z właściwym Naczelnikiem Urzędu Skarbowego. W oparciu o taką proporcję VAT, podatnik VAT obniża VAT należny w trakcie całego roku podatkowego.

Jednocześnie, w drugim etapie (tj. po zakończeniu danego roku podatkowego), podatnik VAT ustala ostateczną proporcję odliczenia VAT w oparciu o rzeczywiste obroty osiągnięte przez tego podatnika VAT w danym roku podatkowym. Jeśli ostateczna proporcja różni się od wstępnej proporcji o więcej niż 2%, zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy o VAT, podatnik VAT ma obowiązek skorygowania kwoty VAT odliczonego w danym roku podatkowym (tj. ma obowiązek odpowiednio pomniejszyć lub powiększyć VAT podlegający odliczeniu w danym roku podatkowym).

Z powyższego wynika, iż zasadą jest przyznanie podatnikowi VAT prawa do pomniejszania VAT należnego o kwoty VAT naliczonego związanego z czynnościami opodatkowanymi VAT. W celu dokonania takiego pomniejszenia niezbędne jest jednak określenie wysokości obrotów (opodatkowanych VAT i obrotów całkowitych) osiągniętych przez podatnika VAT w danym roku podatkowym.

Podatnik VAT

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami VAT są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W przypadku zagranicznych przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą w Polsce za pośrednictwem oddziałów, powstaje specyficzna sytuacja w której funkcjonują dwa podmioty traktowane jako jeden podatnik VAT. Zgodnie bowiem z obowiązującą praktyką podatkową, oddziały przedsiębiorców zagranicznych (w tym oddziały banków zagranicznych) nie są traktowane jako samodzielni podatnicy VAT, lecz są traktowane (wraz z centralami/przedsiębiorcami zagranicznymi) jako jeden podatnik VAT.

Wynika to głównie z faktu, iż oddziały przedsiębiorców zagranicznych (pomimo, iż z perspektywy prawnej mogą stanowić odrębne podmioty) z punktu widzenia VAT, nie wykonują samodzielnej działalności gospodarczej. Działalność ta jest bowiem prowadzona przez centralę/przedsiębiorcę zagranicznego, która również ponosi główne ryzyko prowadzenia tej działalności gospodarczej. W konsekwencji więc, oddziały przedsiębiorców zagranicznych są traktowane jako jeden podatnik VAT wraz z centralami/przedsiębiorcami zagranicznymi. Tezę tą potwierdza fakt, iż w przypadku usług pomiędzy centralą a oddziałem przedsiębiorcy zagranicznego nie dochodzi do świadczenia usług podlegających opodatkowaniu VAT (gdyż są to usługi świadczone w ramach jednego podatnika VAT).

Powyższe stanowisko wynika z ugruntowanej praktyki podatkowej, w tym również z orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przykładowo, w wyroku z dnia 23 marca 2006 r., sygn. C-210/04 (wyrok w sprawie FCE Bank) Europejski Trybunał Sprawiedliwości uznał, iż oddział banku stanowi wraz ze spółką macierzystą jednolity podmiot podlegający opodatkowaniu VAT. Również polska praktyka podatkowa oraz orzecznictwo polskich sądów administracyjnych potwierdza powyższe stanowisko. Przykładowo, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w prawomocnym wyroku z dnia 10 czerwca 2008 r., sygn. III SA/Wa 166/08, stwierdził, iż: „(...) Oddział zagranicznego przedsiębiorcy nie stanowi odrębnego podatnika podatku od towarów i usług. Przedsiębiorstwo zagraniczne rejestrując swój oddział w Polsce nie dokonało rejestracji odrębnego podatnika lecz rejestracji własnego przedsiębiorstwa. W związku z powyższym mimo, iż na terytorium kraju funkcjonuje oddział przedsiębiorcy zagranicznego to podatkiem podatku od towarów i usług pozostaje przedsiębiorca zagraniczny prowadzący działalność za pośrednictwem utworzonego w tym celu oddziału.”

Takie same stanowisko zajmują również organy skarbowe w wydawanych interpretacjach prawa podatkowego, przykładowo interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 17 listopada 2009 r., sygn. IBPP2/443-677/09/BW, interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 grudnia 2008 r., sygn. IPPP2/443-1555/08-2/KK, interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 27 czerwca 2008 r., sygn. ITPP2/443-341/08/AW czy interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 17 czerwca 2008 r., sygn. ILPP2/443-254/08-3/ISN. Organy podatkowe w wskazanych interpretacjach uznały za prawidłowe stwierdzenia podatników, że rejestracja oddziału przedsiębiorcy zagranicznego jest równoznaczna z rejestracją przedsiębiorcy zagranicznego.

Proporcja VAT — Spółka jako podatnik VAT w Polsce

Z powyższego wynika, iż w przedmiotowej sytuacji podatnikiem VAT w Polsce jest Spółka (prowadząca działalność za pośrednictwem Oddziału w Polsce), a nie sam Oddział. To Spółka jest bowiem podmiotem prowadzącym samodzielną działalność gospodarczą opodatkowaną VAT w Polsce.

Jednocześnie, z uwagi na fakt, iż proporcja VAT powinna być ustalana w oparciu o obroty osiągnięte przez podatnika VAT, zdaniem Spółki, to łączne obroty osiągnięte przez Spółkę (jako podatnika VAT) w danym roku podatkowym uwzględniające czynności wykonywane przez centralę w Luksemburgu oraz poprzez Oddział w Polsce (dające i niedające prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego) powinny być brane pod uwagę przy ustaleniu rzeczywistej proporcji VAT za 2009 r., jak również proporcji VAT za kolejne lata.

Stanowisko takie wynika z rozumienia pojęcia podatnika VAT w praktyce podatkowej, jak również z zasad odliczania VAT przez podatników VAT mających ograniczone prawo do obniżania VAT należnego.

Ponadto, słuszność takiego podejścia obrazuje przykład rozliczeń podmiotu z siedzibą w Polsce, który miałby w Polsce dwa oddziały — jeden wykonujący wyłącznie czynności opodatkowane, a drugi wyłącznie czynności zwolnione. Jako, że centrala i oddziały są jednym podatnikiem, proporcja VAT służąca do określania kwoty podatku naliczonego do odliczenia wynikającego z zakupów związanych ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną, byłaby wyliczona na podstawie wszystkich danych (obejmujących centralę i oddziały). Przepisy VAT nie umożliwiają bowiem stosowania kilku proporcji VAT w ramach jednego podatnika VAT tylko dlatego, że formalnie działa on za pośrednictwem oddziałów. Należy przy tym wskazać, że brak jest przepisów różnicujących wyliczanie proporcji VAT dla podmiotów działających wyłącznie na terenie Polski i dla podmiotów takich jak Spółka, która prowadzi działalność w Polsce poprzez Oddział, ale również poza Polską (z Luksemburga).

Biorąc pod uwagę powyższe Spółka uważa, że dla celów określenia zakresu prawa do odliczenia podatku naliczonego na terenie Polski, bardziej prawidłowe będzie wyliczanie proporcji VAT przy uwzględnieniu obrotów zarówno luksemburskiej centrali, jak i polskiego Oddziału, niż wyliczenie jej wyłącznie na podstawie obrotów samego Oddziału (Oddział bowiem dla celów VAT nie jest odrębnym podatnikiem).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Generalna zasada określająca prawne możliwości odliczenia podatku naliczonego wyrażona jest w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”. Zgodnie z tym przepisem w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego uregulowania wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje podatnikom w związku z zakupem towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych.

Wskazana powyżej zasada wyłącza możliwość dokonywania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które są wykorzystywane do czynności zwolnionych, bądź niepodlegajacych opodatkowaniu.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca jest zarejestrowanym w Polsce Oddziałem banku zagranicznego. Poprzez Oddział Spółka świadczy w Polsce usługi bankowości prywatnej oraz usługi o podobnym charakterze na rzecz klientów indywidualnych oraz klientów korporacyjnych. Usługi świadczone przez Spółkę (świadczone za pośrednictwem Oddziału) stanowią zarówno usługi dające prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, jak i takiego prawa niedające. Dla celów rozliczania podatku VAT w Polsce, Spółka (poprzez działający w jej imieniu Oddział) została zarejestrowana jako podatnik VAT w Polsce i wybrała kwartalny system rozliczania VAT.

Z uwagi na fakt, iż Spółka rozpoczęła działalność w Polsce (za pośrednictwem Oddziału) dopiero 2009 r. w celu potwierdzenia sposobu i zasad odliczania VAT w Polsce, Spółka (poprzez Oddział) zwróciła się do Naczelnika właściwego Urzędu Skarbowego o potwierdzenie zasad proporcjonalnego wstępnego odliczania VAT za 2009 r. Naczelnik właściwego Urzędu Skarbowego, działając na podstawie przepisów art. 90 ust. 8 ustawy o VAT, potwierdził w formie protokołu uzgodnionego ze Spółką, iż najbardziej zasadnym rozwiązaniem jest ustalenie wstępnej proporcji VAT za 2009 r. w oparciu o proporcję wyliczoną na bazie obrotów osiągniętych w 2008 r. przez Spółkę (tj. centralę Spółki działającą w Luksemburgu). W związku z obowiązkiem dokonania korekty kwoty podatku odliczonego dla zakończonego roku podatkowego, o której mowa w art. 91 ustawy, po stronie Spółki powstała wątpliwość, w jaki sposób powinna zostać wyliczona proporcja VAT stosowana dla potrzeb ostatecznego rozliczenia VAT za 2009 r. w Polsce oraz w kolejnych latach.

Kwestię funkcjonowania oddziału podmiotu zagranicznego w Polsce regulują przepisy ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz. U. z 2007r. Nr 155, poz. 1095 ze zm.). Zgodnie z art. 4 ust. 1 tej ustawy przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną – wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą. Z kolei oddział zdefiniowany został w art. 5 pkt 4 jako wyodrębniona i samodzielna organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywana przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności. Ponadto, zgodnie z art. 86 ww. ustawy oddział może prowadzić działalność wyłącznie w zakresie przedmiotu działalności przedsiębiorcy zagranicznego. W świetle powołanych unormowań podmiot zagraniczny, prowadzący działalność na terytorium Polski w formie oddziału, zarejestrowany dla potrzeb podatku od towarów i usług, traktowany jest jako jeden podmiot – przedsiębiorca zagraniczny. Rejestracja tego oddziału jest jednoznaczna z rejestracją przedsiębiorcy zagranicznego.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że oddział nie stanowi odrębnego podatnika podatku od towarów i usług. Przedsiębiorstwo zagraniczne rejestrując swój oddział w Polsce nie dokonuje rejestracji odrębnego podatnika lecz rejestracji własnego przedsiębiorstwa. W związku z powyższym mimo, iż na terytorium kraju funkcjonuje oddział przedsiębiorcy zagranicznego to podatnikiem podatku od towarów i usług pozostaje przedsiębiorca zagraniczny prowadzący działalność za pośrednictwem utworzonego w tym celu oddziału.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, iż oddziały przedsiębiorców zagranicznych (w tym odziały banków zagranicznych) nie są traktowane jako samodzielni podatnicy VAT, lecz są traktowane (wraz z centralami/przedsiębiorcami zagranicznymi) jako jeden podatnik VAT, należy uznać za słuszne.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega, m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się m.in. każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z powyższego wynika, iż aby doszło do świadczenia usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług muszą być spełnione łącznie następujące przesłanki:

1. świadczenie musi mieć charakter odpłatny,
2. świadczenie musi być uznane za wykonane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
3. świadczenie musi być wykonane na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
4. świadczenie nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu ustawy.
   
   

W myśl art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Dokonanie takiego podziału powoduje, że podatnik odlicza podatek związany ze sprzedażą opodatkowaną, natomiast nie odlicza podatku związanego ze sprzedażą zwolnioną, bądź niepodlegającą opodatkowaniu.

Jeśli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w powyższym przepisie, to zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy o VAT, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego z zastrzeżeniem ust. 10.

Stosownie do ust. 3 powyższego artykułu, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo. W ust. 4 tegoż artykułu wskazano, iż ww. proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Art. 91 ust. 1 ustawy stanowi, że po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-9, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11, dla zakończonego roku podatkowego. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli różnica między proporcją odliczenia, określoną w art. 90 ust. 4, a proporcją określoną w zdaniu poprzednim nie przekracza 2 punktów procentowych.

Z powołanych przepisów wynika, iż proporcja ustalana jest w oparciu o obrót. To z obrotu bowiem wydziela się wartości potrzebne do jej wyliczenia. Pojęcie obrotu zostało zdefiniowane w art. 29 ust. 1 ustawy zgodnie, z którym obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnych charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Z kolei przez sprzedaż, w myśl art. 2 ust. 22, należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Uwzględniając powyższe wskazać należy, że przy obliczaniu współczynnika proporcji uprawniającego do częściowego odliczenia podatku naliczonego (art. 90 ust. 3 ustawy), nie uwzględnia się tych elementów składających się na deklarowaną przez Podatnika podstawę opodatkowania, które nie stanowią obrotu w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż proporcja VAT stosowana dla celów rozliczania VAT w Polsce powinna być ustalona w oparciu o rzeczywiste obroty osiągnięte przez całą Spółkę (uwzględniające obroty centrali w Luksemburgu oraz Oddziału w Polsce podatnika VAT), należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.