INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 04.06.2012 r. (data wpływu 04.07.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04.07.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest konsultantem biznesowym i jednocześnie zostanie wkrótce jednym ze wspólników - komandytariuszem w spółce komandytowej (zwanej dalej „Spółka”). Przedmiotem działalności Spółki będzie świadczenie szerokozakrojonych usług doradczych, wdrożeniowych, coachingowych i innych usług wsparcia biznesowego. Z tytułu udziału w Spółce Wnioskodawcy przypadać będzie stosowny udział w zysku Spółki.

Niezależnie od bycia wspólnikiem w Spółce, Wnioskodawca będzie odpłatnie świadczyć na rzecz Spółki usługi - doradcze, szkoleniowe, coachingowe, itd. Usługi te będą świadczone na podstawie stosownej umowy cywilnoprawnej zawartej między Spółką, a Wnioskodawcą. Usługi to świadczone będą w ramach indywidualnej działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę pod firmą „C” I B. W związku z tym, Wnioskodawca - w relacjach ze Spółką - występować będzie jako odrębny podmiot gospodarczy (Wnioskodawca posiada odrębne od Spółki numery REGON i NIP).

Za usługi, o których mowa powyżej, wykonane na rzecz Spółki Wnioskodawca otrzymywać będzie od Spółki wynagrodzenie (dalej jako „Wynagrodzenie Wnioskodawcy za usługi”). Usługi świadczone na rzecz Spółki dokumentowane będą wystawianymi przez Wnioskodawcę fakturami VAT. Wynagrodzenie Wnioskodawcy będzie zaliczane do przychodów Wnioskodawcy z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej.

Na podobnej zasadzie usługi na rzecz Spółki będą świadczone przez pozostałych komandytariuszy Spółki, będących osobami fizycznymi i prowadzących w tym zakresie własne, indywidualne działalności gospodarcze. Poszczególni Wspólnicy obciążać będą Spółkę wynagrodzeniem za wykonane na jej rzecz usługi i wystawiać będą na Spółkę faktury VAT.

Wnioskodawca będzie zaliczać kwotę swojego Wynagrodzenia Wnioskodawcy za usługi do przychodów z tytułu prowadzenia własnej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy odpowiednia część Wynagrodzenia Wnioskodawcy za usługi, wynikająca z zasad podziału zysku w Spółce, może być na podstawie art. 22 w związku z art. 8 i art. 23 Ustawy o PIT uznana przez Wnioskodawcę za koszt uzyskania przychodów... Czyli jeśli, przykładowo, udział Wnioskodawcy w zysku Spółki wyniesie 15%, to czy może on do kosztów uzyskania przychodów ze swojej działalności gospodarczej zaliczyć 15% wartości Wynagrodzenia Wnioskodawcy za usługi świadczone na rzecz Spółki...

Zdaniem Wnioskodawcy odpowiednia część Wynagrodzenia Wnioskodawcy za usługi świadczone na rzecz Spółki, która wynika z zasad podziału zysku w Spółce, może być uznana przez Wnioskodawcę za koszt uzyskania przychodów z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 Ustawy o PIT przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 Ustawy o PIT. Zgodnie natomiast z art. 8 ust. la, przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 Ustawy o PIT, osiąganych przez podatników opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c (a więc tych, którzy wybrali liniową metodę opodatkowania), nie łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 Ustawy o PIT. Stosownie zaś do art. 8 ust. 2 Ustawy o PIT, zasady wyrażone w art. 8 ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, a także wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat, jak również do ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.

Z przytoczonych powyżej regulacji jednoznacznie wynika, że osobowe spółki prawa handlowego, w tym spółka komandytowa, na gruncie podatku dochodowego, nie są podatnikami. Podatnikami są wyłącznie wspólnicy spółek osobowych. W związku z tym, zgodnie z art. 8 ust. 1 Ustawy o PIT, Spółka nie będzie uznawana za podatnika podatku dochodowego (jest ona transparentna podatkowo). Podatnikami podatku dochodowego będą poszczególni wspólnicy Spółki, w tym Wnioskodawca. Przychody uzyskiwane w związku z prowadzeniem działalności przez Spółkę, jak i koszty ich uzyskania, dzielone są między poszczególnych wspólników Spółki (w tym między Wnioskodawcę) przy uwzględnieniu proporcji odpowiadającej udziałowi w zysku Spółki. W związku z tym, Wnioskodawca uważa, że każdy wspólnik (również on sam) ma prawo do wykazywania - jako koszty uzyskania przychodów - odpowiedniej części kosztów ponoszonych przez Spółkę w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Z art. 22 ust. 1 Ustawy o PIT wynika, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 Ustawy o PIT. W związku z tym, wydatek może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, jeśli:

1. jest poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu (ma on pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu);
2. nie znajduje się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 Ustawy o PIT;
3. jest właściwie udokumentowany,
   
   

W przedmiotowym stanie faktycznym wydatek w postaci wynagrodzenia Wnioskodawcy z tytułu świadczonych usług pozostaje w bezpośrednim związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę, jako że przedmiotem usług są świadczenia głównie merytoryczne takie jak usługi konsultingowe, szkolenia, coaching, itd., które są świadczone przez Wnioskodawcę na zlecenie Spółki na rzecz klientów tej Spółki. Wydatki, o których mowa powyżej mają zatem wpływ na osiągany przez Wnioskodawcę przychód z tytułu udziału w zyskach Spółki. Przedmiotem działalności gospodarczej Spółki jest bowiem świadczenie właśnie tego rodzaju usług wparcia biznesowego na rzecz klientów zewnętrznych. W związku z tym Wynagrodzenie Wnioskodawcy za usługi świadczone Spółce będzie pozostawać w związku przyczynowym z przychodem uzyskiwanym przez Wnioskodawcę jako Wspólnika Spółki. Wnioskodawca będzie miał zatem możliwość zaliczenia odpowiedniej części Wynagrodzenia Wnioskodawcy za usługi - ustalonej przy uwzględnieniu posiadanego udziału w zysku Spółki do kosztów uzyskania przychodów.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że Wynagrodzenie Wnioskodawcy nie podlega wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 23 ust. 1 Ustawy o PIT. W szczególności w odniesieniu do wynagrodzenia Wnioskodawcy z tytułu świadczonych usług nie znajdzie zastosowania art. 23 ust. 1 pkt 10 Ustawy o PIT. Zgodnie z tym przepisem, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej - także małżonków i małoletnich dzieci wspólników. Wnioskodawca uważa, że z uwagi na formę, jaką przybierze współpraca gospodarcza pomiędzy nim, a Spółką (współpraca dwóch podmiotów gospodarczych) nie można uznać, że Wynagrodzenie Wnioskodawcy za usługi stanowi wartość własnej pracy podatnika”.

Wnioskodawca podkreśla, że relacje, jakie będą łączyć Spółkę i Wnioskodawcę, to relacje pomiędzy dwoma odrębnymi podmiotami gospodarczymi, za czym przemawia dodatkowo okoliczność, że Wnioskodawca będzie wystawiał Spółce faktury VAT. Nie można zatem uznać, że świadczenie usług w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej stanowi „pracę własna”, o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 10 Ustawy o PIT.

Z uwagi na powyższe należy uznać, że Wynagrodzenie Wnioskodawcy za usługi na rzecz Spółki może być kosztem uzyskania przychodu związanym z prowadzeniem działalności przez Spółkę. Skoro natomiast Spółka nie jest odrębnym podatnikiem, gdyż podatnikami są jej wspólnicy, to koszt ten może być rozliczony przez każdego wspólnika, w tym również i przez Wnioskodawcę, proporcjonalnie do udziału w zysku Spółki.

Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę na ugruntowanie prezentowanego stanowiska w rozstrzygnięciach organów podatkowych, które zapadły na tle omawianych wyżej przepisów Ustawy o PIT. Organy podatkowe potwierdziły stanowisko zaprezentowane przez Wnioskodawcę w niniejszym wniosku m.in. interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 20 lipca 2011 r. sygn. IPPBI/415-405/11-2/KS, Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 23 sierpnia 2011 r. sygn. ITPBI/415-651/11/TK, Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, w interpretacji z dnia 23.08.2009 r., sygn. ILPBI/415-420/09-2/IM, Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 12.04.2009 r. sygn. ILPB1/415-136/09-2/AK, również takie stanowisko zostało zawarte w interpretacjach Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 03.11.2010 r. znak IPPBI/415-786/10-2/AM, z 21.10.2010 r. znak IPPBI/415-785/10-2/AM, z 01.12.12.2010 r. znak IPPBI/415-818/10-2/ES.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.