Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-1115/12-2/AA
z 19 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 listopada 2012 r. (data wpływu 19 listopada 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Firma Wnioskodawcy zajmuje się m.in. pozycjonowaniem stron internetowych w wyszukiwarkach, tworzeniem stron www oraz świadczeniem innych usług związanych z oprogramowaniem. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zatrudnia pracowników, na stanowiskach, które wymagają ciągłej pracy przy komputerze. Pod koniec września utworzona zostanie w firmie drużyna piłkarska, w skład której wchodzić będą pracownicy. Celem utworzenia reprezentacji firmy, oprócz lepszej integracji pracowników, jest również pozyskanie nowych kontaktów biznesowych, bowiem drużyna piłkarska będzie brała udział w rozgrywkach organizowanych między różnymi firmami. Wydatki finansowane będą ze środków obrotowych. W firmie nie działa zakładowy fundusz świadczeń socjalnych. Wydatki związane z założeniem i funkcjonowaniem drużyny piłkarskiej to przede wszystkim zakup strojów piłkarskich z logo firmy, wpisowe do turnieju itp.

Dodać też należy, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT i prowadzi sprzedaż opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.

W związku z tym powstała wątpliwość czy koszty związane z funkcjonowaniem drużyny piłkarskiej stanowić będą koszt podatkowy dla pracodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki związane z funkcjonowaniem drużyny piłkarskiej można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów firmy?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W świetle powyższego przepisu, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile ustawodawca obligatoryjnie ich nie wyłączył z kosztów podatków.

Koszty poniesione dla zachowania źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano, oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Zgodnie natomiast z art. 23 ust. 1 pkt 42 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych; kosztem uzyskania przychodów są jednak świadczenia urlopowe wypłacone zgodnie z przepisami o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

Zasady tworzenia przez pracodawców zakładowego funduszu świadczeń socjalnych i zasady gospodarowania środkami tego funduszu, przeznaczonego na finansowanie działalności socjalnej organizowanej na rzecz osób uprawnionych do korzystania z funduszu oraz na dofinansowanie zakładowych obiektów socjalnych określa ustawa z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t. j. Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 ze zm.).

Przez działalność socjalną, w myśl art. 2 ust. 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, należy rozumieć usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form krajowego wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Wskazane we wniosku wydatki na zakup m.in. strojów piłkarskich oraz opłaty wpisowego do turnieju mogą zostać uznane za koszt podatkowy, bowiem mają pośredni związek z prowadzoną działalnością. I nie mogą zostać uznane za działalność socjalną, gdyż nie mieszczą się w pojęciu wynikającym z ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Służą podniesieniu efektywności pracy poprzez udział w turniejach piłkarskich, co będzie sprzyjać integracji pracowników. Ponadto wydatki na zakup strojów piłkarskich z logo firmy mają charakter reklamowy, co może przyczynić się do rozpowszechnienia nazwy firmy wśród uczestników turnieju i w efekcie do pozyskania nowych klientów. Wydatków tych nie można uznać za wydatki o charakterze reprezentacyjnym, gdyż służą przede wszystkim rozpowszechnianiu informacji o firmie, a zakupione stroje piłkarskie nie będą miały charakteru okazałego, czy wytwornego. W tym przypadku nie ma zatem zastosowania przepis art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zamierza finansować drużynę piłkarską ze środków obrotowych firmy.

Zdaniem Wnioskodawcy, udział w turniejach piłkarskich ma na celu zwiększenie wydajności pracowników, co może przyczynić się do zwiększenia przychodów firmy, gdyż pracownicy po pracy umysłowej będą mieli okazję nie tylko zregenerować swoje siły do lepszej pracy, ale także udział w turniejach może przyczynić się do lepszej integracji pracowników w grupie i nawiązywania kontaktów biznesowych z innymi firmami biorącymi udział w rozgrywkach.

W świetle definicji kosztów uzyskania przychodów, zawartej w powołanej powyżej ustawie o podatku dochodowym, jeśli poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu może być on dla celów podatkowych zaliczony do kosztów uzyskania przychodu poza przypadkami wydatków wyraźnie wymienionych w art. 23 tej ustawy, które to nie stanowią kosztów uzyskania przychodu.

W związku z powyższym, jeżeli wydatki na udział w turniejach piłkarskich pracowników nie stanowią działalności socjalnej w rozumieniu art. 2 pkt 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych oraz nie mają charakteru reprezentacyjnego to mogą, co do zasady, stanowić koszt uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z przepisu tego wynika zatem, że wszystkie poniesione wydatki, nie wymienione w art. 23 tej ustawy, zawierającym zamknięty katalog wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami (tzn. wydatki takie są uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, ponieważ w rezultacie ich poniesienia podatnik może oczekiwać zwiększenia swoich przychodów), w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów, stanowią koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym podkreślić, iż ciężar co do prawidłowego udokumentowania wydatku jak i wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem a uzyskaniem przychodu spoczywa na podatniku. Podatnik bowiem musi wykazać, że poniósł koszt celowy i zasadny z punktu widzenia prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

Stosownie do przepisu art. 23 ust. 1 pkt 23 powołanej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Zwrot „w szczególności” oznacza, że nie jest to katalog zamknięty, a tylko przykładowo ustawodawca wymienia niektóre wydatki związane z reprezentacją firmy, które są wyłączone z kosztów uzyskania przychodów.

Wyłączając z kosztów podatkowych koszty reprezentacji, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje terminu „reprezentacja”, ani też nie odsyła do innych przepisów prawa. Brak ustawowej definicji pojęcia „reprezentacja”, nie uprawnia jednak do dowolnego określania zakresu znaczeniowego tego terminu.

Występujący w obrocie prawnym termin „reprezentacja”, wyrażający się w sposobie jego stosowania i rozumienia przez ustawodawcę, a także przez naukę i praktykę prawa, prowadzi jednak do wniosku że termin ten w zakresie języka prawnego i prawniczego należy rozumieć jako „przedstawicielstwo, reprezentowanie czyichś interesów, występowanie w czyimś imieniu”, a nie „wystawność, okazałość, wytworność”.

Dlatego też termin „reprezentacja” użyty w art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy rozumieć jako „przedstawicielstwo podatnika, działanie w jego imieniu, w jego interesie, na jego rzecz”, a nie jako „wystawność, wytworność, czy okazałość”.

Podkreślenia wymaga również fakt, iż norma art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy, nie zawiera żadnych wyjątków, tak odnoszących się do miejsca, w którym obowiązki przedstawicielstwa są realizowane, jak i do wystawności lub braku wystawności w zakresie nabywania usług gastronomicznych, zakupu żywności lub napojów. Rozróżnienie wydatków związanych z reprezentacją na przeciętne, typowe i wystawne, okazałe, nie ma żadnego uzasadnienia normatywnego.

Ponadto należy wskazać, iż za koszt uzyskania przychodów można uznać wydatki ponoszone na reklamę.

W związku z tym należy wyjaśnić, iż reklama to działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego podmiotu gospodarczego. Reklama może być realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu.

Zatem w przypadku pracowników należących do drużyny piłkarskiej i reprezentujących firmę Wnioskodawcy, wyposażenie ich w stroje z logo firmy na czas zawodów sportowych, w których uczestniczą, służy propagowaniu pozytywnego wizerunku firmy. Jak wskazuje Wnioskodawca celem utworzenia reprezentacji firmy, oprócz lepszej integracji pracowników, jest również pozyskanie nowych kontaktów biznesowych, bowiem drużyna piłkarska będzie brała udział w rozgrywkach organizowanych między różnymi firmami. Wydatki te będą finansowane ze środków obrotowych.

Wydatki na ich nabycie mogą zostać w takich okolicznościach zaliczone do kosztów uzyskania przychodów jako koszty reklamy, także pozostałe wydatki w omawianym przypadku, tj. związane z wynajęciem sali oraz wpisowe do turnieju stanowią – z uwzględnieniem powyższych zastrzeżeń – koszt uzyskania przychodów.

Reasumując, wydatki związane z funkcjonowaniem drużyny piłkarskiej, poniesione na zakup strojów sportowych z logo firmy, wynajęcie sali oraz wpisowe do turnieju, jeśli ich źródłem finansowania są środki obrotowe firmy, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto tut. organ wskazuje, że dokonując weryfikacji prawidłowości zajętego stanowiska nie odniósł się do zagadnienia regulowanego przepisami ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 592 ze zm.) – tj. zasad tworzenia przez pracodawców zakładowego funduszu świadczeń socjalnych i zasad gospodarowania tego funduszu, przeznaczonego na finansowanie działalności socjalnej organizowanej na rzecz osób uprawnionych do korzystania z funduszu oraz na dofinansowanie zakładowych obiektów socjalnych.

Zgodnie bowiem z art. 14b § 1 ww. ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Ponadto przepis art. 3 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa stanowi, iż ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego – rozumie się przez to przepisy m.in. ustaw podatkowych oraz przepisy wydanych na ich podstawie aktów wykonawczych.

Poprzez ustawy podatkowe, zgodnie z art. 3 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Należy zatem zauważyć, iż zagadnienia dotyczące stosowania przepisów ustawy niepodatkowej (tu: ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych) nie mogą być rozstrzygane w drodze interpretacji indywidualnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.