Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB3/423-58/13-4/MS1
z 12 kwietnia 2013 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012, poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 03.01.2013r. (data wpływu 07.01.2013r.) uzupełniony na wezwanie z dnia 06.03.2013r. (data doręczenia 08.03.2013r.) pismem z dnia 13.03.2013r. (data nadania 14.03.2013r., data wpływu 18.03.2013r.) - w sprawie o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozpoznania kosztów uzyskania przychodów– jest prawidłowe.

Uzasadnienie


W dniu 07.01.2013r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozpoznania kosztów uzyskania przychodów.


W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.


Spółka R. Sp. z o.o. (dalej: R., Spółka) prowadzi działalność w zakresie sprzedaży książek kolekcjonerskich. Książki te są wydawane w Polsce na bazie kontentu merytorycznego dostarczonego przez R. (podmiot hiszpański). Poszczególne kolekcje składają się z kilkudziesięciu kolejnych wydań (numerów) i czasami kolekcja jest oferowana przez okres przekraczający rok kalendarzowy (maksymalny okres trwania kolekcji wynosi 3 lata).

W związku z prowadzoną działalnością Spółka ponosi m.in. wydatki na kampanię reklamową. Stosunkowo największa kwota wydatków jest ponoszona przed rozpoczęciem kolekcji i na jej początku. Dodatkowo Spółka ponosi koszty związane z adaptacją materiałów dostarczonych przez inną Spółkę z grupy R do warunków obowiązujących na polskim rynku (dalej: koszty adaptacyjne) . Tego rodzaju koszty obejmują przede wszystkim koszty związane z tłumaczeniem tekstu poszczególnych wydań kolekcji na język polski oraz koszty konsultacji naukowych.

W związku z wyżej opisanym stanem faktycznym Spółka zadała następujące pytania:


  1. W którym momencie Spółka powinna rozpoznawać koszty związane z kampanią reklamową?
  2. W jaki sposób Spółka powinna rozpoznawać koszty adaptacyjne?

Stanowisko Wnioskodawcy:


  1. KOSZTY KAMPANII REKLAMOWEJ

Przepisy ustawy o CIT dokonują podziału kosztów uzyskania przychodów na koszty bezpośrednio związane z przychodami oraz koszty pośrednie (koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami).


Określenie czy dany koszt jest bezpośrednio czy pośrednio związany z przychodem wymaga analizy tego kosztu zarówno pod kątem celu jego poniesienia jak również charakteru działalności gospodarczej danego podmiotu.


Opisany w stanie faktycznym charakter wydatków na kampanię reklamową, jak również ceł kampanii pozwala, zdaniem Spółki, na zaliczenie kosztów jej organizacji do kosztów pośrednio związanych z przychodami.


Kampania reklamowa ma bowiem na celu nie tylko zwiększenie sprzedaży poszczególnych wydań kolekcji publikowanych przez Spółkę, ale również zwiększenie rozpoznawalności marki R oraz wzmocnienie jej wizerunku na rynku wydawnictw kolekcjonerskich. Jest więc związana z ogólną działalnością Spółki.

Jednocześnie za uznaniem wydatków marketingowych (na kampanię reklamową) do kosztów pośrednich przemawia ugruntowane stanowisko organów podatkowych i sądów administracyjnych. Zarówno organy podatkowe jak i sądy administracyjne wskazują, iż pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, które nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika — brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m.in. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną, ubezpieczenia, świadczenia na rzecz pracowników, koszty promocji i reklamy (tak m.in. interpretacja Ministra Finansów z dnia 7 listopada 2012r., sygn. IPPB5/423-704/12-2/RS).

Zgodnie z ustawą o CIT koszty pośrednie są potrącalne w dacie ich poniesienia. W związku z powyższym koszty poniesione przez Spółkę na zorganizowanie kampanii reklamowej powinny być rozpoznawane w momencie ich poniesienia.

Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W związku z tym, jeśli dana kampania reklamowa trwa przez okres przekraczający rok podatkowy, koszt tej reklamy należy podzielić i rozpoznać jako koszt uzyskania przychodu proporcjonalnie do długości trwania kampanii reklamowej. Jeżeli natomiast kampania reklamowa zostanie przeprowadzona w jednym roku podatkowym, koszt tej kampanii powinien zostać rozliczony w całości w momencie jego poniesienia.


  1. KOSZTY ADAPTACYJNE

Koszty adaptacji mają na celu dostosowanie poszczególnych wydań kolekcji do warunków obowiązujących na polskim rynku (koszty tłumaczenia książek oraz opisów poszczególnych przedmiotów na język polski, koszty konsultacji naukowej). Koszty te są ponoszone przez Spółkę w związku ze sprzedażą poszczególnych kolekcji. W rezultacie bez poniesienia tego rodzaju wydatków sprzedaż materiałów kolekcjonerskich nie byłaby możliwa.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem organów podatkowych, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru.

Na tej podstawie, zdaniem Spółki, istnieje możliwość zaliczenia tego rodzaju wydatków do kategorii kosztów bezpośrednio związanych z przychodem. Są to bowiem koszty, których jest konieczne do uzyskania przez Spółkę konkretnych przychodów.

W rezultacie koszty adaptacyjne poszczególnych wydań powinny być ujęte (potrącone) przez Spółkę w roku podatkowym, w którym został osiągnięty odpowiadający im przychód, tj. w którym wprowadzono do sprzedaży poszczególne wydania.

Jednocześnie Spółka stoi na stanowisku, iż powinna rozpoznać całość przedmiotowych kosztów w tym roku podatkowym, w którym określone wydanie danej kolekcji zostało wprowadzone do sprzedaży, niezależnie od ilości sprzedanych egzemplarzy danego wydania kolekcji.

Takie stanowisko jest uzasadnione ze względu na specyfikę oraz charakter działalności wydawniczej Spółki. W momencie poniesienia kosztu adaptacyjnego Spółka nie jest w stanie określić ile egzemplarzy poszczególnego wydania zostanie sprzedanych w danym roku podatkowym, ile w następnym roku podatkowym, jak również ile nie zostanie sprzedanych wcale. Koszty adaptacyjne maja inną specyfikę niż koszty materiałowe (fizyczny wyrób egzemplarzy poszczególnego wydania kolekcji). W związku z tym, rozliczenie kosztów adaptacyjnych, proporcjonalnie do uzyskiwanego przychodu jest niezasadne.

Ponadto takie stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe (np. interpretacja Ministra Finansów z dnia 5 sierpnia 2008 r., sygn. IP-PB3/423-719/08-2/KB).


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.


Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.


Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj