Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-183b/13/DP
z 6 maja 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 31 stycznia 2013 r. (data wpływu 5 lutego 2013 r.), uzupełnionym w dniu 29 kwietnia 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie konsekwencji podatkowych planowanego podziału przez wydzielenie występujących po stronie Wnioskodawcy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lutego 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych konsekwencji podatkowych planowanego podziału przez wydzielenie występujących po stronie Wnioskodawcy.

Wniosek uzupełniono w dniu 29 kwietnia 2013 r..

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca polski rezydent podatkowy jest akcjonariuszem spółki akcyjnej (dalej jako Spółka), która to Spółka prowadzi działalność w szerokim zakresie m.in. związaną z:

• dystrybucją, sprzedażą armatury i urządzeń przeznaczonych do wewnętrznych instalacji grzewczych i sanitarnych,
• importem i produkcją i dystrybucją (sprzedażą) armatury i urządzeń grzewczych i sanitarnych,
• produkcją towarów z gumy, tworzyw sztucznych, metalu,
• sprzedażą/handlem wyrobami metalowymi oraz sprzętem i dodatkowym wyposażeniem hydraulicznym i grzejnym.

W ramach usprawnienia procesu zarządzania różnymi obszarami działalności prowadzonej przez Spółkę, jak i z uwagi na fakt, że w ramach Spółki istnieje możliwość wyodrębnienia działu odpowiedzialnego za realizację szerokorozumianej działalności marketingowej Spółki (w tym w zakresie bieżącego zarządzania i administrowania znakami towarowymi), Spółka decyzją zarządu na mocy uchwały Zarządu, powoła Oddział Marketingu (dalej jako: „Dział Marketingu”, „Oddział”). Oddział będzie jednostką samodzielnie sporządzającą bilans, zgłoszoną do Krajowego Rejestru Sądowego. Dokonane będzie także zgłoszenie Oddziału jako jednostki lokalnej w Urzędzie Statystycznym, w celu nadania numeru identyfikacyjnego REGON.

Do zadań Oddziału należeć będzie przede wszystkim:

• organizacja/zlecanie badań marketingowych,
• zarządzanie marką,
• działania mające na celu wzrost wartości marki,
• działania mające na celu wzrost rozpoznawalności marki,
• zarządzanie wartością,
• ochrona znaków towarowych,
• monitoring wizerunku znaków towarowych,
• modyfikacja znaków towarowych,
• kampanie/decyzje dotyczące korzystania ze znaków towarowych,
• rejestracja/modyfikacja znaków towarowych,
• monitorowanie sytuacji rynkowej związanej z nieuczciwymi działaniami konkurentów,

rynkowych (ochrona znaków towarowych),

• opracowywanie/prowadzenie kampanii reklamowych,
• opracowywanie/prowadzenie kampanii marketingowych,
• opracowywanie/prowadzenie kampanii promocyjnych,
• tworzenie projektów/opracowań graficznych,
• obsługa kontaktów z mediami,
• współpraca z realizatorami i podwykonawcami w zakresie działań związanych z reklamą

i marketingiem,

• uzyskiwanie praw z rejestracji wzorów,
• rejestracja/uzyskiwanie praw ochronnych ze znaków towarowych,
• administrowanie stronami internetowymi.

Dodatkowo Spółka wyposaży Oddział we wszystkie niezbędne do prowadzenia samodzielnej działalności (w zakresie opisanym powyżej) składniki materialne i niematerialne. Dla Oddziału prowadzony będzie odrębny rachunek bankowy, na który wpłacane będą wszelkie przychody generowane przez Oddział, oraz z którego uiszczane będą płatności związane z funkcjonowaniem Oddziału (tj. np. wynagrodzenia dla osób świadczących pracę na rzecz Oddziału, opłaty bankowe, zobowiązania wynikające z umów, których stroną będzie Oddział). Celem powołania Oddziału jest stworzenie wyspecjalizowanej, organizacyjnie i finansowo wyodrębnionej w ramach Spółki jednostki realizującej zadania opisane powyżej.

Do Oddziału przyporządkowane zostaną, między innymi:

• aktywa trwałe oraz wartości niematerialne i prawne służące realizacji zadań marketingowych (zarządzanie i administrowanie znakami towarowymi) wraz ze związanymi z nimi zobowiązaniami (prawa do nieruchomości, w której prowadzona będzie działalność Działu Marketingu, sprzęt komputerowy, urządzenia, oprogramowanie, know-how, bazy danych, infrastruktura biurowa, itp.);
• Spółka zawrze umowę najmu z podmiotem trzecim na wynajem nieruchomości/lokalu, w której Dział Marketingu prowadzić będzie wyodrębnioną działalność. Niniejsza umowa w zakresie odpowiadającym pomieszczeniom zajmowanym przez Dział Marketingu zostanie „przypisana” do Działu marketingu.
• aktywa obrotowe - materiały biurowe, materiały reklamowe,
• określeni pracownicy (personel) Spółki, oddelegowani do wykonywania czynności związanych z działalnością Oddziału, jak również związane ze stosunkiem tej współpracy zobowiązania,
• prawa, zobowiązania, należności wynikające z umów o świadczenie usług marketingowych i innych umów których Spółka/Dział marketingu jest/będzie stroną, ewentualnie Spółka deklaruje, że zawrze z Oddziałem stosowną umowę na świadczenie usług marketingowych/reklamowych,
• dokumentacja rozliczeń finansowych związanych z funkcjonowaniem Działu Marketingu (Spółka ma i będzie mieć możliwość przyporządkowania majątku, przychodów i kosztów związanych z funkcjonowaniem Działu Marketingu, jak również może wykazać aktywa i pasywa Działu Marketingu),
• prawa do zarejestrowanych w Urzędzie Patentowym znaków towarowych (prawa ochronne do znaków towarowych),
• środki pieniężne.

Wszystkie składniki przyporządkowane do Oddziału będą służyć wyłącznie do realizacji wyznaczonych mu zadań gospodarczych.

W ramach prowadzonej ewidencji księgowej przez Spółkę wyodrębnione będą konta księgowe Oddziału, na których ewidencjonowane będą określone aktywa i pasywa oraz przychody i koszty związane z działalnością Oddziału. Dla potrzeb Oddziału prowadzone będą również odrębne rejestry. System księgowy Spółki pozwala na wygenerowanie w przyszłości danych finansowych dotyczących wyłącznie Oddziału. Oddział zobowiązany będzie do sporządzania odrębnego od Spółki sprawozdania finansowego.

W strukturze pracowników (personelu) Spółki wskazany zostanie członek zarządu Spółki, któremu podlegać będzie Oddział. Zarząd Spółki w związku z wyodrębnieniem Oddziału utworzy stanowisko Kierownika Oddziału, jak również wskazani zostaną pracownicy (personel) Spółki, którzy świadczyć będą pracę w Oddziale (łączące ich ze Spółką umowy o pracę zostaną odpowiednio zmienione).

W odniesieniu do kwestii zobowiązań związanych z prowadzoną przez Spółkę działalnością, Wnioskodawca zaznacza, że do działalności Oddziału przypisane zostaną zobowiązania związane z (wygenerowane przez) działalnością Działu Marketingu, zaś pozostałe zobowiązania związane z (wygenerowane przez) pozostałą działalnością Spółki zostaną przy Spółce. W ramach tworzenia Oddziału, na Oddział przejdzie ciężar ekonomiczny wynikający m.in. z umowy najmu lokalu, w której Oddział będzie prowadzić swoją działalność (na podstawie zawartej umowy najmu lokalu). Wszelkie koszty utrzymania i eksploatacji składników przyporządkowanych do Oddziału ponosić będzie Oddział.

Model prowadzenia przez Spółkę działalności biznesowej zakłada, iż w ramach usprawniania procesu zarządzania działami w Spółce, może dojść do restrukturyzacji działalności Spółki.

Wnioskodawca wskazuje, że w perspektywie czasu Spółka planuje dokonać w ramach swojej struktury podziału przez wydzielenie i w rezultacie wydzielić Oddział ze swojej struktury, poprzez przeniesienie wydzielonej części (Oddziału) na istniejącą spółkę lub na spółkę nowo zawiązaną utworzoną w tym celu (zgodnie z art. 529 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych, dalej jako: „KSH”).

Według założeń, wydzielenie nastąpi z kapitału zapasowego Spółki, bez obniżania jej kapitału zakładowego (stosownie do art. 532 § 2 w zw. z art. 542 § 4 KSH).

Kapitał zakładowy spółki z o.o. (spółki nowo zawiązanej lub spółki już istniejącej) zostanie podwyższony ze środków zgromadzonych na kapitale zapasowym Spółki (tzn. – bez „unicestwienia” akcji/części akcji należących do akcjonariuszy Spółki).

Akcjonariusze, w tym Wnioskodawca poza udziałami w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością (spółce nowo zawiązanej) nie uzyskają w związku z podziałem Spółki przez wydzielenie, żadnych innych korzyści majątkowych (np. dopłat).

Celem powyższej czynności (podziału) będzie wyodrębnienie z działalności głównej Spółki działalności związanej z szeroko rozumianym marketingiem. Wnioskodawca wskazuje, że z punktu widzenia Spółki istnieje wiele różnych powodów biznesowych uzasadniających planowaną transakcję podziału przez wydzielenie, m.in. w znacznym stopniu ułatwi to zarządzanie poszczególnymi rodzajami działalności, jak również będzie sprzyjać skupieniu się danej jednostki na realizacji przypisanych jej celów i zaangażowaniu w dany rodzaj działalności.

W odniesieniu do kwestii zobowiązań związanych z prowadzoną przez Spółkę działalnością, Wnioskodawca potwierdza za Spółką, że do działalności Oddziału przypisane zostaną zobowiązania związane z (wygenerowane przez) działalnością Oddziału, zaś pozostałe zobowiązania związane z (wygenerowane przez) pozostałą działalnością Spółki przypisane są Spółce.

Na skutek podziału przez wydzielenie Spółka będzie prowadzić działalność w dotychczasowym (głównym) zakresie z wyłączeniem działalności przypisanej Oddziałowi. Tym samym Spółka będzie nadal stanowić organizacyjnie i finansowo wyodrębniony zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań), przeznaczony do realizacji określonych zadań gospodarczych (główna działalność Spółki). W wyniku podziału przez wydzielenie spółka przejmująca (lub spółka nowo zawiązana) uzyska majątek od Spółki związany z działalnością Oddziału i działalność ta będzie wykonywana (kontynuowana) przez spółkę przejmującą (nowo zawiązaną) od momentu nabycia tego majątku.

Dodatkowo po dokonanym podziale Spółki, wspólnicy Spółki pozostaną wspólnikami Spółki oraz staną się automatycznie wspólnikami spółki, do której wydzielony będzie Oddział.

W związku z powyższym, zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 2).

Czy w przypadku podziału Spółki, której Wnioskodawca jest akcjonariuszem, zgodnie z przedstawionymi założeniami, tj. poprzez wydzielenie z niej w trybie art. 529 § 1 pkt 4 KSH niektórych rodzajów działalności do nowo powstałej lub istniejącej spółki z o.o., przy czym wydzielenie nastąpi z kapitału zapasowego Spółki, bez obniżania jej kapitału zakładowego, po stronie Wnioskodawcy powstanie przychód z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, o którym mowa w przepisie art. 24 ust. 5 pkt 4 ustawy PIT i czy w związku z tym Wnioskodawca zobowiązany będzie do zapłaty podatku?

Zdaniem Wnioskodawcy, uwzględniając stanowisko i argumentację przedstawioną w uzasadnieniu do pytania oznaczonego we wniosku nr 1, należy uznać, że w ramach przedstawionego zdarzenia przyszłego po Jego stronie nie powstanie dochód (przychód) z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, o którym mowa w art. 24 ust. 5 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z podziałem Spółki przez wydzielenie (jeżeli wydzielenie następować będzie z kapitału zapasowego tej Spółki, a w konsekwencji bez obniżenia jej kapitału zakładowego).

1. Zakres zastosowania art. 24 ust. 5 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

1.1.Wykładnia literalna, jako podstawowa metoda ustalenia znaczenia i zakresu zastosowania przepisu prawa podatkowego.

Wnioskodawca wskazuje, iż znaczenie i zakres normy prawa podatkowego ustalać należy w oparciu o dyrektywy wykładni językowej. Wykładnia językowa polega natomiast na ustaleniu znaczenia i zakresu wyrażeń tekstu prawnego ze względu na język, w którym wyrażenia te zostały sformułowane (K. Opałek, J. Wróblewski, Zagadnienia teorii prawa, Warszawa 1969, s. 246.). Sensu ustawy (a co za tym idzie również granic opodatkowania) należy poszukiwać tak daleko, jak umożliwia to jej tekst (R. Mastalski, Miejsce wykładni językowej w procesie stosowania prawa podatkowego, Przegląd Podatkowy, 8/2007, s. 7.). Zdaniem Wnioskodawcy jego pogląd znajduje pełne potwierdzenie w orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego i sądów administracyjnych.

Przykładowo Wnioskodawca wskazuje na:

• wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 czerwca 1999 r. (SK 12/98, OTK 1999/5/96), w którym wskazano, iż: „odwołanie się w pierwszej kolejności do wykładni językowej wynika z faktu, iż w państwie prawnym interpretator, musi zawsze w pierwszej kolejności brać pod uwagę językowe znaczenie tekstu prawnego,
• wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 3 grudnia 2009 r. (sygn. I SA/Gd 712/09), w którym skład orzekający wskazał, iż „przepisy prawa są sformułowane za pomocą języka, a zatem pierwszoplanowe znaczenie ma wykładnia językowa. Jest ona pierwszym etapem egzegezy tekstu prawnego. Prymat wykładni językowej w szczególności uwidacznia się na gruncie prawa podatkowego, gdyż tam właśnie każde odejście od gramatycznej treści zapisu powoduje niepożądane konsekwencje praktyczne".

1.2. Wykładnia literalna art. 24 ust. 5 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Artykuł 24 ust. 5 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż „dochodem (przychodem) z udziału w zyskach osób prawnych jest dochód (przychód) faktycznie uzyskany z tego udziału, w tym także (...) dochód przeznaczony na podwyższenie kapitału zakładowego, a w spółdzielniach - dochód przeznaczony na podwyższenie funduszu udziałowego oraz dochód stanowiący równowartość kwot przekazanych na ten kapitał (fundusz) z innych kapitałów (funduszy) osoby prawnej”.

Stosownie do powołanej regulacji za dochód z tytułu udziału w zyskach osób prawnych uważa się dochód faktycznie uzyskany z udziału, a w tym również dochód z tytułu tzw. kapitalizacji rezerw (czyli równowartość kwot przekazanych na kapitał zakładowy z innych kapitałów danej osoby prawnej).

Literalna wykładnia powołanego przepisu nakazuje - w opinii Wnioskodawcy - przyjąć, iż określenie „dochód stanowiący równowartość kwot przekazanych na ten kapitał z innych kapitałów osoby prawnej” odnosi się wyłącznie do sytuacji, gdy na kapitał zakładowy przekazywane są kwoty z kapitałów zapasowych tej samej spółki (tzn. powinna zachodzić tożsamość podmiotu, w którym istnieje kapitał zapasowy i podmiotu, w którym podwyższany jest kapitał zakładowy), natomiast zwrot „dochód przeznaczony na podwyższenie kapitału zakładowego” dotyczy wyłącznie przypadku, gdy na kapitał zakładowy przekazywany jest dochód wypracowany przez spółkę, której kapitał zakładowy ma zostać podwyższony (tzn. powinna istnieć tożsamość podmiotu, który wygenerował dochód i podmiotu, którego kapitał zakładowy ma zostać - z tego dochodu - podwyższony). Innymi słowy obowiązek podatkowy z tytułu, o którym mowa w przepisie art. 24 ust. 5 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powstaje zatem po stronie wspólnika osoby prawnej tylko w takim przypadku i to pod warunkiem, że w zamian za przekazanie dochodu z zysku na kapitał zakładowy osoby prawnej, udziałowiec uzyska dodatkowe udziały tej osoby prawnej.

W konsekwencji - w oparciu o dyrektywy wykładni literalnej - Wnioskodawca wskazuje, iż art. 24 ust. 5 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma zastosowania w sytuacji, gdy z kapitałów zapasowych jednej spółki podwyższany jest kapitał zakładowy innej spółki.

2. Zakaz stosowania analogii wykładni rozszerzającej w prawie podatkowym.

Wnioskodawca podkreśla, iż zakaz stosowania wnioskowania per analogiam i wykładni rozszerzającej na niekorzyść podatnika znajduje pełne potwierdzenie w doktrynie i orzecznictwie sądów administracyjnych. Nie jest bowiem dopuszczalne objęcie przepisem prawa większej liczby przedmiotów, niżby to wynikało z jego językowego znaczenia (K. Radzikowski, Analogia w prawie podatkowym, Przegląd Podatkowy, 4/2007, s. 18.).

Zakaz stosowania analogii i wykładni rozszerzającej w prawie podatkowym znajduje uzasadnienie również na gruncie regulacji ustawy zasadniczej (art. 84 Konstytucji wskazuje, jednoznacznie iż „każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń, publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie", natomiast w myśl art. 217 nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych „(...) następuje w drodze ustawy ").

Wnioskodawca wskazuje, iż Jego stanowisko może potwierdzać m.in.:

• wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 15 lipca 2009 r. (sygn. I SA/Gd 712/09), w którym skład orzekający wskazał, iż „nie może być stosowana taka wykładnia prawa krajowego, która będzie prowadziła do nakładania na podatnika obowiązków niewyrażonych wprost w prawie krajowym ",
• wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 listopada 2008 r. (sygn. III SA/Wa 1306/08), w którym stwierdzono, iż „prawo podatkowe jest prawem ingerencyjnym i należy przestrzegać w nim zasady, że obowiązki nakładane na obywateli mają wynikać bezpośrednio z ustawy (...). Stosowanie innych metod wykładni prawa ogranicza pewność prawa. Analogia jest postrzegana jako forma stosowania prawa, która zagraża pewności sytuacji prawnej podatnika. Należy podzielić poglądy, że milczenie ustawodawcy co do opodatkowania jakiegoś prawnopodatkowego stanu faktycznego, nawet gdyby było wyrazem błędu legislacyjnego, trzeba uznać nie za lukę prawną, lecz za obszar wolny od ustawowej regulacji. Zgodnie z zasadą zakazu stosowania analogii w prawie podatkowym - granic opodatkowania należy szukać w ustawie podatkowej; przez analogię nie można tworzyć nowych prawnopodatkowych stanów faktycznych podlegających opodatkowaniu”,
• wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 15 lipca 2009 r. (sygn. I SA/Wr 507/09), w którym uznano, iż „fundamentalną zasadą prawa podatkowego w demokratycznym państwie prawnym jest to, iż zakres przedmiotu opodatkowania musi być precyzyjnie określony w ustawie podatkowej a interpretacja jej przepisów nie może być rozszerzająca. W prawie podatkowym istnieje także zakaz stosowania analogii na niekorzyść podatnika”.

3. Niedopuszczalność rozszerzenia zakresu zastosowania art. 24 ust. 5 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego.

Uznanie, iż w przedmiotowym stanie faktycznym po stronie Wnioskodawcy powstaje dochód (przychód) z tytułu udziału w zyskach osób prawnych stanowiłoby niedopuszczalną wykładnię rozszerzającą art. 24 ust. 5 pkt 4 Ustawy o PIT.

Jak wskazano powyżej, zakresem zastosowania art. 24 ust. 5 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, objęta jest wyłącznie sytuacja, gdy na kapitał zakładowy przekazywane są kwoty pochodzące z kapitałów zapasowych tej samej spółki. Tym samym po stronie wspólnika nie powstanie dochód (przychód) z tytułu udziału w zyskach osób prawnych w przypadku, gdy kwoty zgromadzone na kapitale zapasowym spółki dzielonej zostaną przeniesione na podwyższenie kapitału zakładowego spółki przejmującej (nowo powstałej lub już istniejącej).

Skoro art. 24 ust. 5 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednoznacznie wskazuje, iż dochód po stronie wspólnika powstaje jedynie w przypadku przekazania na kapitał zakładowy kwot z kapitałów zapasowych tej samej spółki, intencją ustawodawcy było pozostawienie poza zakresem zastosowania przepisu art. 24 ust. 5 pkt 4 ww. ustawy, innych stanów faktycznych (a w tym np. sytuacji, gdy z kapitałów zapasowych jednej spółki podwyższany jest kapitał zakładowy innej spółki).

Wniosek przeciwny mógłby być - zdaniem Wnioskodawcy - wyprowadzony wyłącznie w oparciu o niedopuszczalne w prawie podatkowym wnioskowanie przez analogię – wymagałby bowiem zastosowania do stanu faktycznego nieuregulowanego w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych (tzn. sytuacji, gdy z kapitałów zapasowych jednej spółki podwyższany jest kapitał zakładowy innej spółki) na zasadzie podobieństwa regulacji prawnej dotyczącej stanu faktycznego uregulowanego w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych (tzn. przekazania na kapitał zakładowy kwot z kapitałów zapasowych tej samej spółki).

W konsekwencji po stronie Wnioskodawcy nie powstanie dochód, o którym mowa w art. 24 ust. 5 pkt 4 omawianej ustaw, w przypadku podziału przez wydzielenie Spółki i podwyższenie kapitału zakładowego spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (spółki nowo powstałej lub już istniejącej) ze środków zgromadzonych na kapitale zapasowym Spółki.

Zainteresowany wskazuje, że Jego stanowisko potwierdzają również interpretacje indywidualne wydawane przez organy podatkowe.

Przykładowo Wnioskodawca powołuje interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 21 września 2009 r. (sygn. IPPB1/415-489/09-4/EC), w której wskazano, iż „brak jest podstaw, aby przepis art. 24 ust. 5 pkt 4 updof interpretować rozszerzająco i przyjmować, że dochód z udziału w zyskach osób prawnych, o którym mowa w tym przepisie, powstaje po stronie wspólników spółki nowo zawiązanej (będących zarazem wspólnikami spółki dzielonej) w przypadku otrzymania przez spółkę nowo zawiązaną majątku wydzielonego z kapitału zapasowego spółki dzielonej na utworzenie nowej spółki (...). Językowa wykładnia przepisu art. 24 ust. 5 pkt 4 updof nakazuje bowiem przyjąć, że zakres (hipoteza) jego regulacji nie obejmuje takich sytuacji, w których (..) osoba prawna (spółka dzielona) środki uprzednio zgromadzone na własnych kapitałach przekazuje na kapitał zakładowy należący do innej osoby prawnej (spółki nowo zawiązanej)”.

Analogiczne stanowisko wynika z następujących interpretacji:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 27 lipca 2012 r., (sygn. IPPB2/415-443/12-2/MK) oraz z dnia 14 kwietnia 2010 r. (sygn. IPPB2/415-29/10-2/MK),
• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 9 kwietnia 2010 r. (sygn. ILPB2/415-104/10-2/JK);
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 listopada 2011 r., (sygn. IPPB1/415-859/11-2/ES).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14 c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, tutejszy organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Jednocześnie informuje się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Oznacza to, że niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie w indywidualnej sprawie Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków prawnych dla pozostałych wspólników. Chcąc uzyskać interpretację każda z tych osób winna osobiście lub za pomocą ustanowionego pełnomocnika zwrócić się do tutejszego organu o wydanie interpretacji w indywidualnej sprawie i uiścić związaną z tym opłatę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.