Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/423-467/12-2/AO
z 5 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 26 października 2012 r. (data wpływu 09 listopada 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu uwzględnienia wystawionych faktur korygujących - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 09 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu uwzględnienia wystawionych faktur korygujących.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu hurtowego sprzętem, odzieżą i obuwiem sportowym.

W związku z prowadzoną działalnością, wystawia faktury korygujące m.in. w następujących przypadkach:

1. Kontrahenci zwracają zakupiony uprzednio towar, gdyż umowa lub ustalenia ustne przewidują, że po zakończonym sezonie jest taka możliwość lub zaistniała inna sytuacja i Spółka wyraziła zgodę na zwrot towaru. Przypadek ten odnosi się do sytuacji, w których kontrahenci zwracają towar, którego nie udało im się sprzedać w danym sezonie - często zgodnie z ustaleniami jest on ponownie dostarczany w pierwszej kolejności w kolejnym sezonie. Zdarza się również, że kontrahenci błędnie ocenili popyt na dany towar, a Spółka ze względu na chęć zachowania dobrych stosunków wyraża zgodę na zwrot. Spółka woli również otrzymać towar z powrotem niż z dużym prawdopodobieństwem mieć przeterminowane należności, które nie wiadomo w jakim terminie zostaną uregulowane.
2. Po zakończeniu roku obrotowego i ustaleniu wyniku finansowego przez podmiot powiązany zgodnie z art. 11 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka wystawia na rzecz tego podmiotu korektę in plus lub in minus korygującą cenę sprzedaży wszystkich artykułów. Wartość korekty oraz jej znak zależy od stopnia realizacji założonego, przeciętnego na danym rynku i w danej branży poziomu zysku operacyjnego przez podmiot powiązany. Poziom zysku oszacowany został (procentowo) przez niezależną firmę działającą w branży audytorskiej i consultingowej. Przed rozpoczęciem roku obrotowego sporządzane są prognozy w zakresie przychodów oraz kosztów operacyjnych podmiotu powiązanego i w oparciu o ustalony procentowo poziom zysku, wyznaczany jest oczekiwany poziom zysku operacyjnego w ujęciu nominalnym. Na tej podstawie ustalane są ceny sprzedaży towarów Spółki dla podmiotu powiązanego. Po zakończeniu roku obrotowego i ustaleniu przez podmiot powiązany wyniku finansowego, w tym operacyjnego, wystawiana jest przez Spółkę odpowiednia korekta doprowadzająca faktyczny poziom zysku do poziomu oczekiwanego. Podmiot powiązany zarejestrowany jest w …. Rok podatkowy pokrywa się z rokiem podatkowym Spółki. Podmiot powiązany ustala wynik finansowy zgodnie z miejscowymi przepisami, po zakończeniu wszystkich księgowań. Zatem zdarza się, że Spółka uzyskuje informację o konieczności korekty przychodu in plus lub in minus nawet po złożeniu przez siebie rocznej deklaracji CIT.
3. Po zakończeniu roku obrotowego w przypadku zrealizowania określonego poziomu sprzedaży, Spółka wystawia niektórym odbiorcom korekty na rabat - różny w zależności od wielkości sprzedaży zrealizowanej dla danego odbiorcy w danym roku. Ponadto, korekty na rabat (tzw. rabat wyprzedażowy) wystawiane są niektórym odbiorcom również w przypadku, kiedy nie sprzedali oni danej partii towarów, zgodnie z ustaleniami mogliby go zwrócić, ale zamiast tego pozostawiają towar uzyskując na niego obniżkę ceny.
   
   

Są to zatem sytuacje, w których wystawienie korekty uwarunkowane jest ziszczeniem się pewnych warunków, co ma miejsce już po dokonaniu sprzedaży, zwykle po zakończeniu roku obrotowego lub sezonu na dany towar. W momencie sprzedaży Spółka nie może ustalić wysokości korekty, a nawet czy zaistnieje konieczność jest wystawienia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka postępuje prawidłowo uwzględniając korekty wystawiane w przypadkach opisanych we wniosku w przychodach okresu, w którym zostały wystawione?

Zdaniem Wnioskodawcy, wszystkie opisane przypadki należy rozpatrywać na gruncie art. 12 ust. 3 w powiązaniu z treścią art. 7 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.).

Zgodnie z powołanym przepisem, za przychody związane z działalnością gospodarczą i działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w danym roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Należy zauważyć, że przepisy wspomnianej ustawy nie regulują wprost zasad dokonywania korekt przychodów.

Przepis nie precyzuje, w jakim momencie czasowym należy pomniejszyć przychód o zwrócone towary, udzielone bonifikaty i skonta, w szczególności zaś, czy zwrócone towary, bonifikaty i skonta pomniejszają przychód należny okresu, w którym bonifikaty i skonta zostały udzielone a towary zwrócone, czy powinny być ujęte jako zmniejszające przychody tego roku podatkowego, w którym Spółka rozpoznała jako przychody należne przychody ze sprzedaży towarów, których to przychodów te zwroty lub upusty dotyczą.

Zdaniem Spółki, analiza literalna wykładni wspomnianego przepisu prowadzi do wniosku, że przychód podatkowy (należny) powstały w danym okresie rozliczeniowym, należy pomniejszyć o wszelkie udzielone w tym okresie rozliczeniowym bonifikaty, skonta, czy też o wartość zwróconych towarów, również w sytuacji, gdy przedmiotowe upusty i zwrócone towary dotyczą sprzedaży z wcześniejszych okresów rozliczeniowych. Potwierdzeniem tego stanowiska jest wyrok WSA w Opolu z dnia 28 kwietnia 2010 r. (sygn. akt I SA/Op 46/10), w którym stwierdzono, m.in.: ,,przychód podatkowy (należny) powstały w roku podatkowym, należy pomniejszyć o wszelkie udzielone w tym okresie upusty, również w sytuacji, gdy upusty te dotyczą sprzedaży - przychodu wcześniejszych lat podatkowych, a zostały przyznane w tym właśnie roku podatkowym”.

Istotna jest również kwestia zdefiniowania przychodów osiągniętych w danym roku podatkowym. W przepisie mowa jest o przychodach należnych, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane. Prowadzi to do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są należne podatnikowi, czyli są wymagalne, niewątpliwe i bezwarunkowe.

W tym momencie uzasadnienia wymaga kwestia czy podane 3 przypadki mieszczą się w kategorii: należnych przychodów, zwrotów, bonifikat i skont, o których mowa w powołanym wyżej przepisie art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nie ma wątpliwości co do przypadku 1, czyli zwrotów towarów. Jeżeli chodzi o pojęcia „bonifikat” i „skont” nie zostały one w cytowanej ustawie podatkowej zdefiniowane. Posługując się wykładnią językową oraz analizując literaturę przedmiotu należy stwierdzić, że „bonifikata” jest zniżką od ustalonej ceny przyznaną już po dokonanej transakcji, natomiast „skonto” to zniżka ceny, wynikająca z wcześniejszej zapłaty.

Zdaniem Spółki, zarówno rabaty (za osiągnięcie określonego pułapu sprzedaży i wyprzedażowe) jak również korekty wystawiane dla podmiotu powiązanego, należy traktować jak bonifikaty w rozumieniu powołanego przepisu art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przyznawane rabaty, zależne od wielkości sprzedaży, są zniżką ceny przyznawaną już po dokonanej transakcji w zależności od spełnienia lub nie przez odbiorcę założonych warunków oraz od stopnia spełnienia tych warunków, korzystnych z punktu widzenia Spółki. Natomiast przyznawane rabaty wyprzedażowe są z kolei rekompensatą za pozostawienie (brak zwrotu) przez odbiorcę towarów po sezonie (towarów z danej kolekcji). Podobnie obniżka ceny przyznawana dla podmiotu powiązanego jest rekompensatą za osiągnięcie wyniku gorszego niż zakładany i również przyznawaną już po dokonanych transakcjach. Takie rozumienie pojęcia bonifikata jest zgodne m.in.: z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo PWN 2003), który „bonifikatę” określa jako „zniżkę od ustalonej ceny towaru, zwłaszcza jako forma odszkodowania za poniesioną stratę”.

Z kolei ewentualne podwyższenie ceny towarów dla podmiotu powiązanego w postaci korekty in plus mające miejsce w sytuacji osiągnięcia wyniku lepszego niż zakładany będzie przychodem należnym Spółki. Zgodnie natomiast z literalną wykładnią „przychodu należnego” będzie to przychód wymagalny, niewątpliwy i bezwarunkowy w momencie ziszczenia się okoliczności, które spowodują konieczność wystawienia faktury korygującej.

Zdaniem Spółki, za słusznością Jej stanowiska przemawia nie tylko literalna wykładnia przepisu art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ale również analiza przepisu art. 81 ustawy Ordynacja podatkowa. Wskazać bowiem należy, że zgodnie ze stanowiskiem doktryny korekta deklaracji, o której mowa w powołanym art. 81 ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim sporządzaniu deklaracji.

Należy rozróżnić następujące sytuacje, w których wystawiane są korekty, mające wpływ na wysokość przychodu:

• korekta jest wynikiem błędu (np.: zastosowano błędną cenę, stawkę podatku, podano błędną ilość dostarczanego towaru czy usługi, itp.), czyli przyczyna korekty powstaje już w momencie rozpoznania przychodu,
• przyczyna korekty powstaje w terminie późniejszym (np. w wyniku trudnej sytuacji odbiorcy lub chcąc zachować dobre kontakty z odbiorcą zapada decyzja o obniżeniu ceny czy możliwości zwrotu dostarczonych towarów),
• w momencie zawarcia umowy dopuszczono możliwość korekty, jednak jej przesłanki powstały w okresie późniejszym (np.: strony ustalając cenę sprzedaży, ustanawiają mechanizm jej przyszłej korekty, w razie zaistnienia określonych zdarzeń, przykładowo określonego zysku nabywcy z odsprzedaży, czy osiągnięcia określonego pułapu sprzedaży).
  
  

Zdaniem Spółki, tylko pierwsza ze wskazanych powyżej sytuacji będzie rodziła obowiązek określony w art. 81 ustawy Ordynacja podatkowa. Tylko bowiem w tym wypadku można mówić o błędzie, który spowodował, że wykazany pierwotnie przychód już w momencie jego rozpoznania określony został w sposób nieprawidłowy.

Dwie pozostałe sytuacje nie wynikają natomiast z błędu. Na dzień rozpoznania przychodu wykazywana w fakturach pierwotnych wartość jest, zdaniem Spółki, jedyną prawidłową wartością. Dlatego, zdaniem Spółki, nie zasadnym byłoby korygowanie deklaracji na postawie wspomnianego art. 81 Ordynacji podatkowej.

Należy również zauważyć, że wszystkie przypadki, będące przedmiotem niniejszego wniosku są od Spółki niezależne. Pomimo istnienia określonych mechanizmów wystawiania korekt ich wartość, a także sam fakt konieczności ich wystawienia nie są Spółce znane w momencie sprzedaży.

Zwroty dokumentowane są fakturą korygującą w momencie otrzymania towaru. Natomiast korekty na rabat za osiągnięcie obrotu lub wyprzedażowy wystawiane są zgodnie z umową w momencie kiedy ustalona zostanie wysokość obrotu stanowiąca podstawę naliczenia rabatu. Przy czym obrót musi zostać potwierdzony przez kontrahenta. W związku z tym, może zdarzyć się sytuacja, że korekta zostanie wystawiona nawet po złożeniu rocznej deklaracji CIT przez Spółkę.

Podobnie, w przypadku korekty wobec podmiotu powiązanego. Jak opisano powyżej, Spółka otrzymuje informację o wysokości zysku operacyjnego podmiotu powiązanego stosunkowo późno - nawet po złożeniu rocznej deklaracji CIT - i w tym momencie wystawiana jest korekta.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy są obowiązani m.in.: do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Spółka prowadzi księgi rachunkowe zgodnie z ustawą z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223). Korekty, o których mowa powyżej dokumentowane są zgodnie z przepisami ww. ustawy o rachunkowości, odzwierciedlając rzeczywisty przebieg zdarzeń gospodarczych.

Podsumowując, mając na względzie literalną wykładnię przepisu art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz z uwagi na celowość art. 81 ustawy Ordynacja podatkowa, Spółka stoi na stanowisku, że w opisanych przez Nią na wstępie przypadkach korekty przychodów, zarówno in plus jak i in minus dokonywać należy w miesiącu wystawienia korekt.

Potwierdzeniem stanowiska Spółki mogą być następujące interpretacje indywidualne, wydane w podobnych sprawach:

• IPPB3/423-1097/11-2/MS z dnia 22 marca 2012 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie,
• ILPB3/423-1004/09-3/KS z dnia 21 stycznia 2010 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu,
• ILPB3/423-795/09-5/KS z dnia 10 grudnia 2009 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu,
• PD/423-48/MC/07 z dnia 02 października 2007 r. przez Opolski Urząd Skarbowy,
• ZD/4061-137/06 z dnia 12 września 2006 r. przez I Wielkopolski Urząd Skarbowy w Poznaniu.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

W myśl art. 12 ust. 3 ww. ustawy, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zatem przychodem są wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, których rzeczywiste otrzymanie, a w niektórych przypadkach już sam fakt, że są należne, powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego. Co do zasady, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa.

Podstawowa zasada określania daty powstania przychodu związanego z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej została uregulowana przez ustawodawcę w treści art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na mocy tego przepisu, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c - 3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

Wykładnia powołanego powyżej przepisu art. 12 ust. 3 ww. ustawy prowadzi do wniosku, iż objęte hipotezą tego przepisu przychody muszą być następstwem prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem, między przychodem, a wymienionymi rodzajami działalności gospodarczej musi istnieć związek, skutkujący powstaniem przychodu. Omawiany przepis stanowi, że przychodami uznanymi za przychody z działalności gospodarczej są nie tylko przychody otrzymane, ale także należne, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane. Przychodami należnymi są przychody które w następstwie działalności gospodarczej stały się należnością (wierzytelnością), chociaż faktycznie jeszcze ich nie uzyskano.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż w związku z prowadzoną działalnością, Spółka wystawia faktury korygujące m.in. w następujących przypadkach:

1. Kontrahenci zwracają zakupiony uprzednio towar, gdyż umowa lub ustalenia ustne przewidują, że po zakończonym sezonie jest taka możliwość lub zaistniała inna sytuacja i Spółka wyraziła zgodę na zwrot towaru.
2. Po zakończeniu roku obrotowego i ustaleniu wyniku finansowego przez podmiot powiązany Spółka wystawia na rzecz tego podmiotu korektę in plus lub in minus korygującą cenę sprzedaży wszystkich artykułów. Wartość korekty oraz jej znak zależy od stopnia realizacji założonego, przeciętnego na danym rynku i w danej branży poziomu zysku operacyjnego przez podmiot powiązany. Poziom zysku oszacowany został (procentowo) przez niezależną firmę działającą w branży audytorskiej i consultingowej. Przed rozpoczęciem roku obrotowego sporządzane są prognozy w zakresie przychodów oraz kosztów operacyjnych podmiotu powiązanego i w oparciu o ustalony procentowo poziom zysku, wyznaczany jest oczekiwany poziom zysku operacyjnego w ujęciu nominalnym. Na tej podstawie ustalane są ceny sprzedaży towarów Spółki dla podmiotu powiązanego. Po zakończeniu roku obrotowego i ustaleniu przez podmiot powiązany wyniku finansowego, w tym operacyjnego, wystawiana jest przez Spółkę odpowiednia korekta doprowadzająca faktyczny poziom zysku do poziomu oczekiwanego.
3. Po zakończeniu roku obrotowego w przypadku zrealizowania określonego poziomu sprzedaży, Spółka wystawia niektórym odbiorcom korekty na rabat - różny w zależności od wielkości sprzedaży zrealizowanej dla danego odbiorcy w danym roku. Ponadto, korekty na rabat (tzw. rabat wyprzedażowy) wystawiane są niektórym odbiorcom również w przypadku, kiedy nie sprzedali oni danej partii towarów, zgodnie z ustaleniami mogliby go zwrócić, ale zamiast tego pozostawiają towar uzyskując na niego obniżkę ceny.
   
   

Tut. Organ zauważa, że przepisy analizowanej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, poza cyt. przepisem art. 12 ust. 3 (w części dotyczącej wyłączenia z przychodów należnych określonych kategorii, wymienionych w tym przepisie), nie określają zasad dokonywania korekt przychodów. Brak jest również uregulowań dotyczących momentu powiększenia (zmniejszenia) przychodów, tj. czy przychód powiększa (pomniejsza) się w dacie korekty, czy też w dacie powstania przychodu pierwotnego.

Wobec powyższego, należy posłużyć się literalną wykładnią wyżej powołanych przepisów, która prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które są należne podatnikowi, czyli są wymagalne, niewątpliwe i bezwarunkowe, choć nie ma znaczenia, czy już je faktycznie uzyskał.

Dla ustalenia przychodu istotnym zagadnieniem jest określenie daty uzyskania przychodu, z którą ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych łączy moment powstania obowiązku podatkowego. Pierwszeństwo w kształtowaniu daty powstania przychodu należnego ma dzień dokonania czynności - wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego, wykonania usługi lub jej częściowego wykonania. Późniejsze wystawienie faktury VAT korygującej nie powoduje zmiany daty powstania przychodu, który powstał na powyższych zasadach.

W tym miejscu należy podkreślić, iż faktura stanowi dowód księgowy będący podstawą ujmowania w księgach rachunkowych przychodu należnego oraz wskazuje na wielkość i wartość sprzedaży. Powinna potwierdzać więc jednoznacznie wartość transakcji. Natomiast faktury korygujące tę wartość korygują. Przychód należny wskazany na fakturze może być zatem korygowany poprzez wystawienie faktury korygującej. Tak więc faktura korygująca odnosi się do konkretnej faktury sprzedaży. Innymi słowy faktura korygująca nie dokumentuje odrębnego, niezależnego zdarzenia gospodarczego, lecz odnosi się ściśle do stanu zaistniałego w przeszłości. Przyczyny jej wystawienia mogą być zróżnicowane. Niezależnie jednak od przyczyny korekty wskazać należy, że punktem odniesienia dla faktury korygującej jest zawsze faktura pierwotna. Faktura korygująca nie generuje bowiem nowego (innego) momentu powstania przychodu lecz modyfikuje jedynie „pierwotną” wysokość przychodu.

Należy zatem stwierdzić, iż wartość rabatu obniża kwotę należną zbywcy danego towaru, w konsekwencji obniża określony przychód u zbywcy tego towaru. Do podobnych wniosków można dojść w przypadku zwrotu towarów oraz korekty in minus ceny sprzedaży artykułów dla podmiotu powiązanego - w tych sytuacjach również dochodzi do zmniejszenia przychodów ze sprzedaży. Natomiast korekty in plus korygujące ceny sprzedaży artykułów dla podmiotu powiązanego powodują zwiększenie przychodów Spółki. W związku z tym, zwroty towaru, korekty wystawiane dla podmiotu powiązanego oraz udzielanie rabatu (za osiągnięcie określonego pułapu sprzedaży i wyprzedażowe) powinno skutkować dokonaniem korekty przychodów uzyskanych z tytułu sprzedaży tych towarów, z którymi dana korekta jest związana. Zwrotu towaru, zmiany ceny sprzedaży na rzecz podmiotu powiązanego czy udzielenia rabatu, nie należy traktować jako odrębnego zdarzenia gospodarczego, ale jako skorygowanie mającej wcześniej miejsce czynności prawnej.

W przedmiotowej sprawie, faktury korygujące wystawione przez Spółkę służą rzetelnemu obliczeniu (doprecyzowaniu) prawidłowej wysokości już osiągniętego przychodu należnego za dany okres rozliczeniowy. W związku z tym, przychody objęte takimi fakturami winny korygować przychody właściwego okresu sprawozdawczego, czyli w przedstawionym stanie faktycznym, w dacie uzyskania pierwotnego przychodu związanego z dokonywaną sprzedażą towarów Spółki. Nie ma przy tym żadnego powodu, by możliwość skorygowania wielkości przychodów określonego roku podatkowego ograniczać wyłącznie do takich zdarzeń, które zaistniały jeszcze w tym roku podatkowym. W konsekwencji, nieprawidłowe jest stwierdzenie Spółki, że: „w opisanych przez nią na wstępie przypadkach korekty przychodów, zarówno in plus jak i in minus dokonywać należy w miesiącu wystawienia korekt”.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka powinna uwzględnić faktury korygujące wystawiane w przypadkach opisanych we wniosku w okresie sprawozdawczym, w którym powstał przychód należny ze sprzedaży Jej towarów. Późniejsze wystawienie faktury korygującej nie powoduje bowiem zmiany daty powstania przychodu, a koryguje jedynie wysokość tego przychodu.

W stosunku do zagadnień dotyczących korygowania deklaracji podatkowych za poprzednie lata, należy wskazać, iż przepisy regulujące zasady uprawniające do skorygowania deklaracji oraz jej wymogi formalne zawarto w art. 81 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.). Z treści § 1 ww. artykułu wynika, że jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty - art. 81 § 2 ww. ustawy.

Przez deklarację rozumie się również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci - art. 3 pkt 5 Ordynacji podatkowej.

Zwrócić jednak należy uwagę, iż korekta deklaracji jest możliwa tylko w sytuacji, gdy za ten rok wysokość należnego zobowiązania w podatku dochodowym od osób prawnych wynika z zeznania, tzn. nie była określona decyzją organu podatkowego.

Stosownie bowiem do regulacji art. 81b § 1 Ordynacji podatkowej uprawnienie do skorygowania deklaracji ulega zawieszeniu na czas trwania postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej - w zakresie objętym tym postępowaniem lub kontrolą i przysługuje nadal po zakończeniu kontroli podatkowej, postępowania podatkowego (w zakresie nieobjętym decyzją określającą wysokość zobowiązania podatkowego).

W tym miejscu zaznaczyć należy, że uprawnienie wynikające z powyższych regulacji nie zostało ograniczone do konkretnych podatków. Zatem, przysługuje wszystkim wskazanym w tym przepisie podmiotom, zobowiązanym na podstawie przepisów prawa podatkowego do składania deklaracji podatkowych, w których treści wykazywane jest zobowiązanie podatkowe lub kwota nadpłaty podatku. Jednocześnie, korekta zeznania jest możliwa tylko wtedy, jeśli zobowiązanie podatkowe nie uległo przedawnieniu (zobowiązanie przedawnia się, co do zasady, z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku - art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej).

Końcowo tut. Organ podkreśla, iż przedmiotowa interpretacja dotyczy jedynie kwestii sposobu korygowania przychodów w związku z wystawianiem faktur korygujących, natomiast nie rozstrzyga kwestii zasadności, celowości i prawidłowości dokonywania korekt cen, o których mowa we wniosku.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pism urzędowych, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Jednocześnie należy wskazać, iż powołane w treści wniosku orzeczenie sądu administracyjnego nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, iż zdaniem tut. Organu podatkowego, teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w przedmiotowym postępowaniu, podobnie jak tezy rozstrzygnięć prezentujących odmienne stanowisko, np. wyrok NSA z dnia 16 maja 2012 r. sygn. II FSK 2005/10.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.