UZASADNIENIE

W dniu 10 stycznia 2012r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości ustalenia marży na podstawie zamówienia (np. na transport autokarem) jeżeli Wnioskodawca nie otrzymał od kontrahenta faktury VAT (lub rachunku uproszczonego) przed upływem ustawowego terminu ustalenia marży oraz możliwości ustalenia marży na podstawie umowy zlecenia (lub innej) jeżeli Wnioskodawca nie otrzymał do niej rachunku (dokumentującego poniesiony koszt imprezy turystycznej) przed upływem ustawowego terminu ustalenia marży.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 3 kwietnia 2012r. (data wpływu 11 kwietnia 2012r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 20 marca 2012r. znak: IBPP1/443-25/12/BM, IBPP1/443-26/12/BM, IBPP1/443-27/12/BM, IBPP1/443-28/12/BM, IBPBI/1/415-34/12/KB, IBPBI/1/415-35/12/KB.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Podatnik prowadzi działalność gospodarczą w zakresie organizacji imprez turystycznych polegających na wycieczkach objazdowych prowadzonych przy użyciu sportowych jachtów żaglowych. Jachty służą wyłącznie do sportu i rekreacji, nie przewożą one natomiast pasażerów, tak jak robią to statki wycieczkowe. Każdy uczestnik rejsu stanowi załogę jachtu, a nie pasażera (między innymi dlatego jest to impreza turystyczna a nie usługa transportowa), pomimo, że płaci za możliwość wzięcia udziału w rejsie w charakterze członka załogi (w skład rejsu wchodzi zakwaterowanie na jachcie i żegluga po określonej trasie, usługi kapitana, ubezpieczenie, program itp.). Poza przemieszczaniem się jachtem pomiędzy różnymi miejscami, uczestnicy rejsu są także na nim zakwaterowani (np. w kabinach) - mieszkają i nocują na jachcie przez kilka-kilkanaście dni. Jachty są wypożyczane od specjalistycznych firm zajmujących się ich wynajmem. Na zorganizowanie przedmiotowych imprez podatnik pobiera zaliczki, które to są ewidencjonowane przy pomocy kas rejestrujących. Niekiedy dochodzi do sytuacji, że ze względu na zbyt małą ilość chętnych uczestników impreza nie dochodzi do skutku. Wtedy otrzymane zaliczki są zwracane potencjalnym uczestnikom przelewem bankowym na ich konto. Czasami zdarza się, że podatnik (np. przez błąd lub zaniedbanie pracownika) dokonuje zaewidencjonowania na kasie fiskalnej wpłaty otrzymanej od klienta (na poczet imprezy turystycznej lub innej usługi lub produktu) nie wchodzącej w skład imprezy turystycznej - np. wydanie certyfikatu żeglarskiego z błędną stawką VAT lub błędną datą. Na potrzeby zorganizowania imprezy turystycznej podatnik zatrudnia w ramach umowy o pracę lub wynajmuje w ramach umowy zlecenia szereg osób (np. pracowników biurowych, pilotów wycieczek, kapitanów jachtowych), dzięki pracy których dokonuje połączenia różnych elementów (transport, zakwaterowanie, ubezpieczenie, program, oprowadzanie, inne) w pakiet - imprezę turystyczną.

Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym od dnia 20 lutego 2008r. z tytułu dokonywania sprzedaży opodatkowanej. Dobrowolna rezygnacja ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1.

Zamówienie dokumentuje faktycznie poniesiony przez Wnioskodawcę wydatek na nabycie danej usługi (w przypadku transportu autokarem, który jest opłacany w całości przed rozpoczęciem transportu a faktura VAT z tego tytułu jest wystawiana przez kontrahenta dopiero po powrocie autokaru do kraju i w różnym terminie od tego powrotu - czasami przekraczającym ustawowy czas w jakim Wnioskodawca musi dokonać rozliczenia imprezy turystycznej w ramach której ów transport stanowi koszt Wnioskodawcy na poczet organizacji i rozliczenia tej imprezy). W przypadku zamówienia na transport autokarem Wnioskodawca posiada potwierdzenie nadania przelewu za owo zamówienie a samo zamówienie jest podpisane przez kontrahenta - dostawcę transportu autokarem.

Wnioskodawca nie otrzymał od kontrahenta faktury VAT lub rachunku potwierdzającego poniesione wydatki w ustalonym terminie do ustalenia marży ponieważ:

• kontrahent dokonał zaniedbania i nie wystawił faktury VAT w dniu zakończenia wykonywania usługi lub
• faktura została wysłana przez kontrahenta pocztą ale nie dotarła do Wnioskodawcy.
  
  

Umowa zlecenia z natury rzeczy nie może i nie dokumentuje faktycznie poniesionego przez Wnioskodawcę wydatku na nabycie danej usługi gdyż dokumentuje ona koszt który zostanie faktycznie poniesiony przez Wnioskodawcę w terminie późniejszym - w dniu otrzymania rachunku do umowy zlecenia od Zleceniobiorcy i wypłaty należnego Zleceniobiorcy wynagrodzenia (wypłata tego wynagrodzenia następuje w dniu otrzymania przez Wnioskodawcę owego rachunku) przy czym dzień otrzymania rachunku do umowy zlecenia może przekraczać ustawowy czas w jakim Wnioskodawca musi dokonać rozliczenia imprezy turystycznej w ramach której ów rachunek stanowi koszt Wnioskodawcy na poczet organizacji i rozliczenia tej imprezy. W przypadku umowy zlecenia, Wnioskodawca nie posiada dodatkowych dokumentów, ponieważ wypłata wynagrodzenia Zleceniobiorcy następuje dopiero w momencie otrzymania przez Wnioskodawcę rachunku wystawionego przez Zleceniobiorcę, przy czym zgodnie z zapisami umowy zlecenia, wysokość tego rachunku (wynagrodzenia Zleceniobiorcy jest z góry ustalona a zatem w momencie ustalania marży, Wnioskodawca zna wartość, która pojawi się na rachunku.

Wnioskodawca nie otrzymał od kontrahenta faktury VAT lub rachunku potwierdzającego poniesione wydatki w ustalonym terminie do ustalenia marży ponieważ:

1. zleceniobiorca dokonał zaniedbania i nie wystawił rachunku do umowy zlecenia w dniu zakończenia wykonywania usługi lub
2. rachunek został wysłany przez zleceniobiorcę pocztą ale nie dotarł do Wnioskodawcy lub
3. umowa zlecenia obejmuje kilka imprez turystycznych podczas których zleceniobiorca świadczy usługi na rzecz Wnioskodawcy a tym samym zleceniobiorca wystawia rachunek do tej umowy dopiero po zakończeniu trwania ostatniej imprezy turystycznej - w momencie zakończenia wykonywania całego zlecenia gdyż umowa zlecenia nie przewiduje i nie dopuszcza wypłaty wynagrodzenia za wykonanie jedynie części zlecenie będącego jej przedmiotem.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy podatnik może dokonać ustalenia marży na podstawie zamówienia (np. na transport autokarem) jeżeli nie otrzymał on od kontrahenta faktury VAT (lub rachunku uproszczonego) przed upływem ustawowego terminu ustalenia marży?
2. Czy podatnik może dokonać ustalenia marży na podstawie umowy zlecenia (lub innej) jeżeli nie otrzymał on do niej rachunku (dokumentującego poniesiony koszt imprezy turystycznej) przed upływem ustawowego terminu ustalenia marży?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy

Pytanie 1.

Podatnik może tak postąpić, o ile przekazał kontrahentowi płatność, lub dokona jej w przewidzianym w zamówieniu terminie.

Pytanie 2.

Podatnik może tak postąpić, o ile przekazał Zleceniobiorcy (lub innemu kontrahentowi/pracownikowi/itp.) płatność, lub dokona jej w przewidzianym w umowie terminie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r., Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do treści art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Przytoczona regulacja wskazuje zatem, na konieczność prowadzenia przez podatnika ewidencji, służącej prawidłowemu sporządzeniu deklaracji podatkowej.

Stosownie do art. 119 ust. 1 ww. ustawy, podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5.

Przez marżę, o której mowa w ust. 1, rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie (art. 119 ust. 2 ww. ustawy).

Według art. 119 ust. 3 ww. ustawy, przepis ust. 1 stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługę turystyki, w przypadku gdy podatnik:

• działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek;
• przy świadczeniu usługi nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty.
  
  

Zauważyć tutaj należy, że istotnym elementem specjalnych zasad opodatkowania usług turystyki jest uznanie całego pakietu świadczeń za jedną usługę. Usługa turystyki jest bowiem kompleksową usługą świadczoną na rzecz turysty, obejmującą swym zakresem usługi cząstkowe świadczone dla bezpośredniej korzyści turysty, bez których dana impreza turystyczna nie mogłaby się odbyć.

Jak stanowi art. 119 ust. 3a ww. ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 3, są obowiązani prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3, z uwzględnieniem kwot wydatkowanych na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, oraz posiadać dokumenty, z których wynikają te kwoty. Wskazany przepis zobowiązuje podatników świadczących usługi turystyki do prowadzenia specyficznej dla tego rodzaju działalności ewidencji. W efekcie, łączne spełnienie wszystkich przedmiotowych przesłanek przesądza o obligatoryjności zastosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą usług turystyki.

Zgodnie z art. 119 ust. 4 ustawy o VAT, podatnikom, o których mowa w ust. 3, nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego od towarów i usług nabytych dla bezpośredniej korzyści turysty.

Stosownie do art. 119 ust. 5 i ust. 6 ustawy o VAT w przypadku gdy przy świadczeniu usługi turystyki podatnik oprócz usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty część świadczeń w ramach tej usługi wykonuje we własnym zakresie, zwanych dalej "usługami własnymi", odrębnie ustala się podstawę opodatkowania dla usług własnych i odrębnie w odniesieniu do usług nabytych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. W celu określenia podstawy opodatkowania dla usług własnych stosuje się odpowiednio przepisy art. 29. W przypadkach, o których mowa powyżej, podatnik obowiązany jest do wykazania w prowadzonej ewidencji, jaka część należności za usługę przypada na usługi nabyte od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, a jaka na usługi własne.

Z powyższych przepisów wynika, że ustawodawca w odrębny sposób uregulował opodatkowanie specyficznej kategorii usług jakimi są usługi turystyki. Podstawa opodatkowania dla tego typu usług, ustalona w oparciu o przepisy art. 119, jest wyjątkiem od zasady ogólnej wyrażonej w art. 29 ustawy. Należy zauważyć, że z przepisu art. 119 ust. 2 ustawy wyraźnie wynika, jak należy obliczyć marżę będącą podstawą opodatkowania. Mianowicie przez marżę należy rozumieć różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty (pomniejszoną o kwotę podatku). Koniecznym jest zatem ustalenie, za jaką wartość podatnik nabył towary i usługi dla bezpośredniej korzyści danego turysty, a za jaką cenę sprzedaje temu turyście ostateczną usługę turystyczną.

Zatem zgodnie z ww. przepisami podatnik świadcząc usługi turystyki, w skład których wchodzą zarówno usługi nabyte od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, jak również usługi własne, winien prowadzić ewidencję zgodnie z treścią powołanych przepisów (art. 109 ust. 3 i 119 ust. 3a ustawy), która będzie zawierała w szczególności:

• przyporządkowanie kwot podatku naliczonego, które przysługują do odliczenia oraz kwot podatku naliczonego, które nie przysługują do odliczenia,
• dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania,
• wysokość podatku należnego,
• kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego,
• kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu,
• kwoty wydatkowane na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty,
• określenie, jaka część należności za usługę przypada na usługi nabyte od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, a jaka na usługi własne.
  
  

Wskazane wyżej przepisy nie określają sposobu, czy formy w jakiej powinna być prowadzona przedmiotowa ewidencja, jedynie nakładają wymóg uwidocznienia ww. danych.

Należy zwrócić uwagę na art. 193 § 1-3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), w myśl którego księgi podatkowe prowadzone rzetelnie i w sposób niewadliwy stanowią dowód tego, co wynika z zawartych w nich zapisów. Księgi podatkowe uważa się za rzetelne, jeżeli dokonywane w nich zapisy odzwierciedlają stan rzeczywisty. Za niewadliwe uważa się księgi podatkowe prowadzone zgodnie z zasadami wynikającymi z odrębnych przepisów.

Przez księgi podatkowe rozumie się księgi rachunkowe, podatkową księgę przychodów i rozchodów, ewidencje oraz rejestry, do których prowadzenia, do celów podatkowych, na podstawie odrębnych przepisów, obowiązani są podatnicy, płatnicy lub inkasenci – art. 3 pkt 4 Ordynacji podatkowej.

W celu prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej VAT-7, podatnik powinien kwotę marży ustalić, na podstawie danych wynikających z prowadzonej ewidencji dla potrzeb podatku od towarów i usług, jako różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia towarów i usług.

W § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), określono moment powstania obowiązku podatkowego w przypadku świadczenia usług turystyki opodatkowanych według szczególnej procedury, o której mowa w art. 119 ustawy. Z przepisu tego wynika, iż obowiązek podatkowy powstaje z chwilą ustalenia marży, nie później jednak niż 15. dnia od dnia wykonania usługi.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie organizacji imprez turystycznych polegających na wycieczkach objazdowych prowadzonych przy użyciu sportowych jachtów żaglowych. Jachty służą wyłącznie do sportu i rekreacji. Każdy uczestnik rejsu stanowi załogę jachtu, a nie pasażera (między innymi dlatego jest to impreza turystyczna a nie usługa transportowa), pomimo, że płaci za możliwość wzięcia udziału w rejsie w charakterze członka załogi (w skład rejsu wchodzi zakwaterowanie na jachcie i żegluga po określonej trasie, usługi kapitana, ubezpieczenie, program itp.). Poza przemieszczaniem się jachtem pomiędzy różnymi miejscami, uczestnicy rejsu są także na nim zakwaterowani (np. w kabinach) - mieszkają i nocują na jachcie przez kilka-kilkanaście dni. Jachty są wypożyczane od specjalistycznych firm zajmujących się ich wynajmem.

Na potrzeby zorganizowania imprezy turystycznej podatnik zatrudnia w ramach umowy o pracę lub wynajmuje w ramach umowy zlecenia szereg osób (np. pracowników biurowych, pilotów wycieczek, kapitanów jachtowych), dzięki pracy których dokonuje połączenia różnych elementów (transport, zakwaterowanie, ubezpieczenie, program, oprowadzanie, inne) w pakiet - imprezę turystyczną.

Wnioskodawca jest zainteresowany uzyskaniem interpretacji w zakresie ustalenia czy może on dokonać ustalenia marży na podstawie zamówienia (np. na transport autokarem) jeżeli nie otrzymał on od kontrahenta faktury VAT (lub rachunku uproszczonego) przed upływem ustawowego terminu ustalenia marzy oraz czy może dokonać ustalenia marży na podstawie umowy zlecenia (lub innej) jeżeli nie otrzymał on do niej rachunku (dokumentującego poniesiony koszt imprezy turystycznej) przed upływem ustawowego terminu ustalenia marży.

Zamówienie dokumentuje faktycznie poniesiony przez Wnioskodawcę wydatek na nabycie danej usługi (w przypadku transportu autokarem, który jest opłacany w całości przed rozpoczęciem transportu a faktura VAT z tego tytułu jest wystawiana przez kontrahenta dopiero po powrocie autokaru do kraju i w różnym terminie od tego powrotu - czasami przekraczającym ustawowy czas w jakim Wnioskodawca musi dokonać rozliczenia imprezy turystycznej w ramach której ów transport stanowi koszt Wnioskodawcy na poczet organizacji i rozliczenia tej imprezy). W przypadku zamówienia na transport autokarem Wnioskodawca posiada potwierdzenie nadania przelewu za owo zamówienie a samo zamówienie jest podpisane przez kontrahenta - dostawcę transportu autokarem.

Umowa zlecenia z natury rzeczy nie może i nie dokumentuje faktycznie poniesionego przez Wnioskodawcę wydatku na nabycie danej usługi gdyż dokumentuje ona koszt który zostanie faktycznie poniesiony przez Wnioskodawcę w terminie późniejszym - w dniu otrzymania rachunku do umowy zlecenia od Zleceniobiorcy i wypłaty należnego Zleceniobiorcy wynagrodzenia (wypłata tego wynagrodzenia następuje w dniu otrzymania przez Wnioskodawcę owego rachunku) przy czym dzień otrzymania rachunku do umowy zlecenia może przekraczać ustawowy czas w jakim Wnioskodawca musi dokonać rozliczenia imprezy turystycznej w ramach której ów rachunek stanowi koszt Wnioskodawcy na poczet organizacji i rozliczenia tej imprezy. W przypadku umowy zlecenia, Wnioskodawca nie posiada dodatkowych dokumentów, ponieważ wypłata wynagrodzenia Zleceniobiorcy następuje dopiero w momencie otrzymania przez Wnioskodawcę rachunku wystawionego przez Zleceniobiorcę, przy czym zgodnie z zapisami umowy zlecenia, wysokość tego rachunku (wynagrodzenia Zleceniodawcy jest z góry ustalona a zatem w momencie ustalania marży, Wnioskodawca zna wartość, która pojawi się na rachunku.

Z cyt. wyżej art. 119 ust. 3a ustawy o VAT wynika, że podatnicy, o których mowa w ust. 3, są obowiązani prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3, z uwzględnieniem kwot wydatkowanych na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, oraz posiadać dokumenty, z których wynikają te kwoty.

Natomiast w celu prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej VAT-7, podatnik powinien kwotę marży ustalić, na podstawie danych wynikających z prowadzonej ewidencji dla potrzeb podatku od towarów i usług, jako różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia towarów i usług.

Należy zauważyć, że ustawodawca ww. przepisach nie wskazał wyraźnie jakie dokumenty powinny dokumentować kwoty wydatkowane na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. Istotnym jest żeby posiadane dokumenty odzwierciedlały rzeczywisty przebieg danej usługi turystycznej (imprezy turystycznej).

Zatem jeżeli posiadane przez Wnioskodawcę wskazane we wniosku dokumenty (zamówienie podpisane przez kontrahenta, potwierdzenie nadania przelewu za zamówienie, umowa zlecenia, w której z góry ustalona jest wysokość wynagrodzenia Zleceniobiorcy) odzwierciedlają stan rzeczywisty (rzeczywiste kwoty wydatkowane na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty) i dają one Wnioskodawcy możliwość ustalenia rzeczywistej kwoty marży w momencie powstania obowiązku określonego w § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, Stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Należy jednak dodać, że otrzymane po dokonaniu wyliczenia marży faktury VAT lub rachunki muszą potwierdzać kwoty przyjęte przez Wnioskodawcę do wyliczenia marzy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

W pozostałym zakresie objętym wnioskiem ORD-IN zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.