INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 27 czerwca 2012 r. (data wpływu 3 lipca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorygowania podatku należnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 lipca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorygowania podatku należnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu nieruchomości.

Działalność gospodarcza prowadzona jest w formie firmy jednoosobowej, opodatkowanej podatkiem liniowym, rozliczana przy zastosowaniu księgi przychodów i rozchodów.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczyła usługi na rzecz firmy P… okresie od 1 kwietnia 2010 roku do 2 sierpnia 2010 roku wystawiła następujące faktury za czynsz i opłaty eksploatacyjne związane z zajmowanym przez Najemcę lokalem użytkowym:

1. Faktura nr /2010 z dnia 1.04.2010 roku, termin płatności: 14 dni na kwotę netto: 113,30, VAT: 24,92 brutto:138,22
2. Faktura nr /2010 z dnia 4.05.2010 roku, termin płatności: 14 dni na kwotę netto: 5858,80, VAT: 1288,94, brutto: 7147,74
3. Faktura Nr /2010 z dnia 24.05.2010 roku, termin płatności: 14 dni na kwotę netto: 241,23, VAT: 16,89, brutto 258,12
4. Faktura nr /2010 z dnia 25.05.2010 roku, termin płatności: 7.06.2010 r. na kwotę netto: 5858,80, VAT: 1288,94, brutto: 7147,74
5. Faktura nr /2010 z dnia 28.06.2010 roku, termin płatności: 14 dni na kwotę netto:5858,80, VAT: 1288,94, brutto: 7147,74
6. Faktura nr /2010 z dnia 14.07.2010 roku, termin płatności 14 dni na kwotę netto: 74,43, VAT 5,21, brutto: 79,64
7. Faktura nr /2010 z dnia 14.07.2010 roku, termin płatności: 26.07.2010 r. na kwotę netto: 112,30, VAT: 24,71, brutto: 137,01
8. Faktura nr /2010 z dnia 15.07.2010 roku, termin płatności: 14 dni na kwotę netto: 2734,10, VAT: 601,50, brutto: 3335,60
9. Faktura nr /2010 z dnia 2.08.2010 roku, termin płatności: 10.08.2010 na kwotę netto: 893,84, VAT: 196,64, brutto: 1090,48.
   
   

Łączna kwota wynosi netto: 21 745,60, VAT: 4 736,69, brutto: 26 482,29.

Kontrahent należności za faktury nie zapłacił. Dnia 25 sierpnia 2010 roku Wnioskodawczyni wystąpiła do Sądu Rejonowego V Wydział Gospodarczy o nakaz zapłaty należności. W dniu 3 listopada 2010 roku Sąd Rejonowy wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

Następnie Wnioskodawczyni wystąpiła do Komornika Sądowego o przeprowadzenie egzekucji. Komornik Sądowy nie odzyskał należnych zajęć z uwagi na niemożność zaspokojenia z majątku dłużnika. W dniu 30.12.2011 roku Zainteresowana otrzymała postanowienie o umorzeniu bezskuteczności egzekucji na zasadzie art. 824 § 1 pkt 3 kpc – pkt 1 postanowienia. W dniu 17 maja 2012 roku zostało wysłane zawiadomienie o zamiarze skorygowania podatku należnego od nie zapłaconych faktur listem poleconym za potwierdzeniem odbioru. Dłużnik odebrał zawiadomienie dnia 24.05.2012 roku. Wierzytelność w ciągu następnych 14 dni nie została zapłacona. Należności wynikające nie zostały uregulowane do dnia dzisiejszego.

Wierzytelności te zostały wykazane w deklaracjach jako obrót opodatkowany i zapłacony został podatek należny VAT. Wskazane przez Wnioskodawczynię faktury zostały zaksięgowane i opodatkowane podatkiem liniowym. W chwili świadczenia usługi dłużnik był podatnikiem czynnym VAT, nie znajdował się w stanie upadłości ani likwidacji. Wierzytelność nie została zbyta i nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonej w fakturze. Tym samym nieściągalność została uprawdopodobniona i spełniony warunek art. 89a ust. 1 ustawy o VAT. Na dzień dokonania korekty Wnioskodawczyni jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny. Od daty wystawienia faktur dokumentujących wierzytelności nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym zostały wystawione. Wierzytelności te nie uległy przedawnieniu. Ponadto zgodnie z art. 32 ust. 2-4 ustawy o podatku od towarów i usług, między Wnioskodawczynią a dłużnikiem nie zachodzą powiązania o charakterze rodzinnym, z tytułu przysposobienia, majątkowym oraz wynikające ze stosunku pracy. Zarówno nie łączą Zainteresowanej z dłużnikiem funkcje zarządzające, nadzorcze ani kontrolne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w zaistniałym stanie faktycznym istnieje możliwość skorygowania podatku należnego na podstawie art. 89a ustawy o VAT...

Zdaniem Wnioskodawczyni, powołując się na art. 89a ustawy o VAT przysługuje możliwość dokonania korekty podatku należnego od faktur sprzedaży, ponieważ przepis ust. 2 pkt 1 mówi, że świadczenie usług jest dokonane na rzecz podatnika zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny niebędący w trakcie likwidacji. Na dzień dokonania korekty zarówno Wnioskodawczyni jak i dłużnik są podatnikami czynnymi VAT. Wierzytelności te nie zostały uregulowane w ciągu 180 dni od upływu płatności określonych na fakturach. Wierzytelności te nie zostały zbyte. Od daty wystawienia faktur nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym zostały wystawione. Ponadto pomiędzy Wnioskodawczynią a dłużnikiem nie występują powiązania, o których mowa w art. 23 ust. 2-4 ustawy o podatku od towarów i usług, a więc nie zachodzą powiązania o charakterze rodzinnym, z tytułu przysposobienia, majątkowym oraz wynikającym ze stosunku pracy. Ponadto nie łączą Wnioskodawczynię z dłużnikiem funkcje zarządzające, nadzorcze ani kontrolne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (art. 89a ust. 1a ustawy)

Natomiast na podstawie art. 89a ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towarów lub świadczenie usług jest dokonywana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji,
2. wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny,
3. wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1, są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,
4. wierzytelności nie zostały zbyte,
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona,
6. wierzyciel zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust. 1, a dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie.
   
   

W myśl art. 89a ust. 3 ustawy, korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa ust. 2 pkt 6. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa ust. 2 pkt 6.

Zgodnie z ust. 4 ww. artykułu, w przypadku gdy po dokonaniu korekty określonej w ust. 1 należność została uregulowana w jakiejkolwiek formie, podatnik, o którym mowa w ust. 1, obowiązany jest zwiększyć podatek należny w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek należny zwiększa się w odniesieniu do tej części.

Stosownie do art. 89a ust. 7 ustawy, przepisów ust. 1-6 nie stosuje się, jeżeli pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4.

Powołane wyżej przepisy dopuszczają zatem możliwość dokonania przez podatnika korekty podatku należnego, który powstał w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług na terytorium kraju, w sytuacji gdy nabywca towaru bądź usługi nie dokonał zapłaty na rzecz dostawcy.

Jednocześnie ustawodawca zawarł swoją własną definicję takich wierzytelności. W myśl dodanego do ustawy art. 89a ust. 1a ustawy, wierzytelności których nieściągalność została uprawdopodobniona, to takie wierzytelności, które nie zostały uregulowane w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze. Zatem status wierzytelności (jako wierzytelności o uprawdopodobnionej nieściągalności) związany jest z upływem określonego czasu od dnia upływu terminu płatności do chwili powstania uprawnienia do skorzystania z możliwości dokonania korekty. Uprawnienie to powstanie po upływie 180 dni, licząc od dnia upływu terminu płatności określonego na umowie lub fakturze. Są to wystarczające przesłanki, aby uznać wierzytelność za uprawdopodobnioną jako nieściągalną.

Możliwość korekty wierzytelności nieściągalnych uzależniona została od spełnienia również szeregu innych warunków, które zostały wskazane w art. 89a ust. 2 ustawy, a dotyczących zarówno samej wierzytelności, warunków jej powstania, jak i osoby dłużnika i wierzyciela.

Po pierwsze, czynność opodatkowana, dla której obrotem jest wierzytelność nieściągalna, powinna zostać wykonana na rzecz podatnika VAT (prowadzącego działalność gospodarczą) zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny. Warunek ten musi być spełniony nie tylko w momencie powstania obowiązku podatkowego, a także później - w momencie dokonywania korekty. Warunek ten jest związany z faktem, że tylko czynni podatnicy są zdolni do dokonywania korekty. Takie, a nie inne określenie statusu dłużnika dla wierzytelności nieściągalnej, od której podatek ma podlegać u wierzyciela korekcie, związane jest z faktem, że korekta podatku należnego u wierzyciela skutkuje obowiązkiem korekty podatku naliczonego u podatnika dłużnika. Tak więc dłużnik musi mieć taki status, aby mogło u niego dojść do korekty podatku naliczonego. Ponadto dłużnik w chwili dokonania transakcji nie może być podatnikiem będącym w trakcie postępowania upadłościowego ani likwidacji.

Podkreślenia wymaga fakt, iż ustawodawca w dwóch różnych punktach art. 89a ust. 2 ustawy określa wymóg co do statusu stron transakcji. W art. 89a ust. 2 pkt 1 ustawy mówi się o tym, iż dłużnik w chwili dokonywania transakcji musi być czynnym podatnikiem niebędącym w trakcie postępowania upadłościowego ani likwidacji, natomiast w pkt 3 - iż w chwili dokonania korekty zarówno wierzyciel, jak i dłużnik powinni być czynnymi podatnikami VAT. W pkt 3 nie znajduje się już powtórzenie warunku zawartego w pkt 1 odnośnie postępowania likwidacyjnego czy upadłościowego.

Po drugie, koniecznym jest, aby wierzytelność nieściągalna została wykazana w deklaracji jako obrót, od którego zadeklarowano podatek należny oraz aby istniała w momencie dokonywania korekty. Potwierdza to jednoznacznie przepis art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy, z którego wynika, że korekty podatku należnego można dokonać, jeśli wierzytelności - z których wynika korygowany podatek należny - nie zostały zbyte.

Następnym przepisem ustawodawca znacznie ogranicza możliwość korekty wierzytelności nieściągalnych wskazując na termin nie dłuższy niż 2 lata od daty wystawienia faktury, dokumentującej wierzytelność, licząc od końca roku, w którym faktura została wystawiona.

Ostatni wreszcie warunek ma charakter formalny. Należy zawiadomić dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na uprawdopodobnienie nieściągalności wierzytelności przysługującej względem tego dłużnika.

Po otrzymaniu potwierdzenia o odebraniu zawiadomienia przez dłużnika wierzyciel powinien wstrzymać się ze skorzystaniem z korekty przez 14 dni. Jeśli bowiem dłużnik w tym czasie ureguluje należność (jej część), wówczas korekta wierzytelności nie znajdzie zastosowania lub też znajdzie zastosowanie tylko częściowe.

Wobec powyższego, aby podatnik mógł dokonać korekty określonej w art. 89a ust. 1 ustawy, warunki określone w art. 89a ust. 2 ustawy muszą być spełnione łącznie. Brak któregokolwiek z wymienionych warunków stanowi przesłankę do braku takiego prawa.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że Wnioskodawczyni – czynny zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług - prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu nieruchomości. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczyła usługi na rzecz firmy, na rzecz której - okresie od 1 kwietnia 2010 roku do 2 sierpnia 2010 roku - wystawiła faktury za czynsz i opłaty eksploatacyjne związane z zajmowanym lokalem użytkowym. Kontrahent należności za faktury nie zapłacił. W dniu 17 maja 2012 roku zostało wysłane zawiadomienie o zamiarze skorygowania podatku należnego od nie zapłaconych faktur listem poleconym za potwierdzeniem odbioru. Dłużnik odebrał zawiadomienie dnia 24.05.2012 roku. Wierzytelność w ciągu następnych 14 dni nie została zapłacona. Należności wynikające nie zostały uregulowane do dnia dzisiejszego.

Ponadto, jak wskazała Wnioskodawczyni:

• w chwili świadczenia usługi dłużnik był podatnikiem czynnym VAT, nie znajdował się w stanie upadłości ani likwidacji,

• wierzytelności zostały wykazane w deklaracjach jako obrót opodatkowany i zapłacony został podatek należny VAT,

• wierzytelność nie została zbyta i nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonej w fakturze (tym samym nieściągalność została uprawdopodobniona),

• na dzień dokonania korekty zarówno Wnioskodawczyni jak i dłużnik są podatnikami czynnymi VAT,

• od daty wystawienia faktur dokumentujących wierzytelności nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym zostały wystawione,

• wierzytelności te nie uległy przedawnieniu.
  
  

Między Wnioskodawczynią a dłużnikiem nie zachodzą powiązania o charakterze rodzinnym, z tytułu przysposobienia, majątkowym oraz wynikające ze stosunku pracy. Nie łączą Zainteresowanej z dłużnikiem funkcje zarządzające, nadzorcze ani kontrolne (art. 32 ust. 2-4 ustawy).

Mając na uwadze przytoczone wyżej przepisy prawa podatkowego oraz przedstawione okoliczności sprawy, należy stwierdzić, że skoro spełnione są wszystkie warunki przewidziane w art. 89a ust. 2 ustawy, to Wnioskodawczyni ma prawo skorzystać z regulacji art. 89a ust. 1 ustawy w odniesieniu do przedmiotowych wierzytelności.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowana ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.