INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 sierpnia 2011r. (data wpływu 31 sierpnia 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 listopada 2011r. (data wpływu 14 listopada 2011r.) oraz pismem z dnia 29 listopada 2011r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności korygowania faktur VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 sierpnia 2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności korygowania faktur VAT. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 8 listopada 2011r. ( data wpływu 14 listopada 2011r.) oraz pismem z dnia 29 listopada 2011r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest przedsiębiorstwem podmiotu leczniczego w rozumieniu art. 205 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2011r. Nr 112, poz. 654), pełniącym funkcje leczniczo-naukowe. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca w trybie przewidzianym w Dziale VI ustawy z dnia 27 sierpnia 2004r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008r. Nr 164, poz. 1027) zawiera każdego roku umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej. Umowa o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej – umowa, w sposób szczegółowy określa zasady rozliczenia świadczonych przez Wnioskodawcę usług medycznych finansowanych ze środków publicznych. Ponadto w umowie zawarte są limity ilości świadczonych usług opieki zdrowotnej, oraz co za tym idzie limity przewidzianego dla Wnioskodawcy wynagrodzenia. Niezależnie od świadczeń opieki zdrowotnej przewidzianych w umowie, Wnioskodawca wykonuje również świadczenia opieki zdrowotnej, które nie są przewidziane w umowie. Świadczenia opieki zdrowotnej świadczone ponad limit przewidziany w umowie tzw. nadwykonania, można podzielić na:

1. świadczenia opieki zdrowotnej, o których mowa w art. 15 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011r. o działalności leczniczej czyli świadczenia zdrowotne na rzecz osoby, która potrzebuje natychmiastowego udzielenia takiego świadczenia ze względu na zagrożenie życia lub zdrowia,
2. świadczenia opieki zdrowotnej pozostałe.
   
   

W myśl art. 132 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, podstawą udzielania świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych przez Fundusz jest umowa o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej zawarta pomiędzy świadczeniodawcą (w tym przypadku Wnioskodawcą) a dyrektorem oddziału wojewódzkiego Funduszu. Co do zasady jedynie świadczenia opieki zdrowotnej przewidziane w umowie podlegają finansowaniu przez Narodowy Fundusz Zdrowia. Wnioskodawca wskazuje ponadto, że zgodnie z art. 19 ust. 2 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych w przypadku, gdy świadczenia opieki zdrowotnej w stanie nagłym są udzielane przez świadczeniodawcę, który nie zawarł umowy o udzielenie świadczeń opieki zdrowotnej, świadczeniobiorca ma prawo do tych świadczeń w niezbędnym zakresie. Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z art. 5 pkt 33 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, stan nagły to stan, o którym mowa w art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 8 września 2006r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. Nr 191, poz. 1410, z 2007r. Nr 89, poz. 590 i Nr 160, poz. 1172 oraz z 2008r. Nr 17, poz. 101), czyli stan nagłego zagrożenia zdrowotnego – stan polegający na nagłym lub przewidywanym w krótkim czasie pojawieniu się objawów pogarszania zdrowia, którego bezpośrednim następstwem może być poważne uszkodzenie funkcji organizmu lub uszkodzenie ciała lub utrata życia, wymagający podjęcia natychmiastowych medycznych czynności ratunkowych i leczenia.

Podsumowując, Wnioskodawca świadczy usługi będące świadczeniami opieki zdrowotnej przewidzianymi w umowie, będącymi nadwykonaniami ale świadczonymi w stanach nagłych oraz świadczenia opieki zdrowotnej pozaumowne niezwiązane ze stanami nagłymi. W dwóch pierwszych przypadkach Wnioskodawca uzyskuje co do zasady wynagrodzenie w 100% – zgodnie z wyceną danych usług, natomiast w przypadku nadwykonań niezwiązanych ze stanami nagłymi otrzymanie wynagrodzenia Wnioskodawcy oraz jego wysokość uzależnione są od negocjacji z NFZ. Zdarza się, że część świadczeń opieki zdrowotnej nie jest wynagradzana przez NFZ, co w konsekwencji oznacza, iż są to świadczenia nieodpłatne – Wnioskodawcy nie przysługuje nawet roszczenie względem NFZ o zapłatę.

W piśmie z dnia 8 listopada 2011r. Wnioskodawca wyjaśnił dodatkowo, że w zakresie usług będących świadczeniami opieki zdrowotnej świadczonymi ponad limit przewidziany w umowie, o których mowa w pkt b) ww. wniosku czyli świadczenia opieki zdrowotnej pozostałe (inne niż te, o których mowa w art. 15 ustawy z dnia 15 kwietnia 2001r. o działalności leczniczej) rozliczenie z NFZ przebiega w następujący sposób:

1. świadczenia opieki zdrowotnej pozostałe są dokumentowane fakturą VAT nie bezpośrednio po ich wyświadczeniu a dopiero po uzyskaniu akceptacji NFZ,
2. należy wyjaśnić, że Wnioskodawcy – zgodnie z kontraktem – przysługuje określona kwota środków finansowych, dedykowanych danemu typowi świadczeń opieki zdrowotnej (objętych kontraktem). Zdarza się, że w danym kwartale środki dedykowane zakontraktowanym świadczeniom opieki zdrowotnej nie są wykorzystane w uwagi np. na mniejszą od planowanej liczby wykonanych zabiegów. W takim przypadku Wnioskodawca zwraca się do NFZ z prośbą o wyrażenie zgody na przesunięcie niewykorzystanych środków pieniężnych w taki sposób, by możliwe było pokrycie wynagrodzenia Wnioskodawcy z tytułu wykonanych świadczeń opieki zdrowotnej pozostałych (nieobjętych kontraktem),
3. w przypadku zaakceptowania przez NFZ wniosku o zgodę na alokację środków podpisywany jest aneks do kontraktu. W oparciu o postanowienia zawarte w aneksie, Wnioskodawca na koniec bieżącego okresu rozliczeniowego wystawia fakturę zbiorczą obejmującą wyświadczone w danym okresie rozliczeniowym świadczenia opieki zdrowotnej. W fakturze wykazywana jest ilość świadczonych usług (świadczeń opieki zdrowotnej) w rozbiciu na poszczególne rodzaje świadczeń. W fakturze tej wskazywany jest okres rozliczeniowy i data sprzedaży przypadająca na ostatni dzień danego okresu rozliczeniowego. W treści faktury nie wskazuje się daty wyświadczenia poszczególnych usług w tym świadczeń opieki zdrowotnej pozostałych.
4. w przypadku braku zgody na alokację środków pieniężnych Wnioskodawca nie dokumentuje wykonywanych świadczeń opieki zdrowotnej fakturą VAT.
   
   

Podsumowując, świadczenia opieki zdrowotnej pozostałe, są fakturowane dopiero w momencie uzyskania akceptacji z NFZ, udokumentowanej w formie aneksu do kontraktu z NFZ i pod warunkiem podpisania takiego aneksu.

W piśmie z dnia 29 listopada 2011r. Wnioskodawca wskazał, że jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w odniesieniu do nadwykonanych świadczeń opieki medycznej, w przypadku gdy NFZ w wyniku negocjacji wyraża zgodę na zapłatę jedynie części pierwotnie wskazanego w fakturze wynagrodzenia właściwym jest skorygowanie faktury w taki sposób, by wykazana w niej wartość odpowiadała ustalonemu z NFZ wynagrodzeniu...

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do nadwykonanych świadczeń opieki medycznej, w przypadku, gdy NFZ w wyniku negocjacji wyraża zgodę na zapłatę jedynie części pierwotnie wskazanego w fakturze wynagrodzenia właściwym jest skorygowanie faktury w taki sposób, by wykazana w niej wartość odpowiadała ustalonemu z NFZ wynagrodzeniu.

Zgodnie z art. 29 ustawy VAT, podstawą opodatkowania jest obrót z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej (…). W myśl natomiast art. 29 ust. 4a ustawy VAT w przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie uzyskano.

W konsekwencji zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli w wyniku negocjacji z NFZ ustalone zostaną inne niż pierwotnie zafakturowane stawki wynagrodzenia, zmianie ulega kwota należna z tytułu sprzedaży świadczeń opieki medycznej czyli obrót. Powyższe skutkuje obowiązkiem skorygowania faktur zgodnie z art. 29 ust. 4a ustawy o VAT. Wnioskodawca po uzyskaniu od NFZ potwierdzenia otrzymania faktury korygującej powinien skorygować również deklarację na podatek VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do art. 29 ust. 4 ustawy podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Na podstawie art. 29 ust. 4a ustawy, w przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Na mocy art. 29 ust. 4b ustawy, warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia odbioru korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi nie stosuje się w:

1. eksporcie towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów;
2. dostawie towarów i świadczeniu usług, dla których miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju;
3. sprzedaży: energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy;
4. pozostałych przypadkach, jeżeli w wystawionej fakturze, do której odnosi się korekta, nie wykazano kwoty podatku.
   
   

Przepis ust. 4a stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia korekty faktury do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna (art. 29 ust. 4c ustawy).

Należy wskazać, że zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy).

Przepis art. 106 ust. 1 ustawy o VAT określa, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...).

Na podstawie delegacji zawartej w art. 106 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT, w rozporządzeniu z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 682, poz. 360), zwanym dalej rozporządzeniem, Minister Finansów określił szczegółowo zasady wystawiania faktur, dane które powinny zawierać oraz sposób i okres ich przechowywania.

Zgodnie z § 13 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

Stosownie do § 13 ust. 2 rozporządzenia faktura korygująca powinna zawierać co najmniej:

1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
2. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
   • określone w § 5 ust. 1 pkt 1-4,
   • nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych rabatem;
3. kwotę i rodzaj udzielonego rabatu;
4. kwotę zmniejszenia podatku należnego.
   
   

Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku:

1. zwrotu sprzedawcy towarów oraz zwrotu nabywcy kwot nienależnych, o których mowa w art. 29 ust. 4 ustawy;
2. zwrotu nabywcy zaliczek, przedpłat, zadatków lub rat, podlegających opodatkowaniu ( § 13 ust. 3 rozporządzenia).
   
   

Zgodnie z § 14 ust. 1 ww. rozporządzenia, fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Powołane wyżej regulacje oraz przepisy art. 29 ust. 4a i 4c ustawy stanowią, iż kwoty, o które zmniejsza się podstawę opodatkowania oraz podatku należnego muszą zostać udokumentowane fakturą korygującą. Potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę spowoduje akceptację zmiany wartości zawartych na fakturze i da prawo do takiego obniżenia. Wyjątkiem, jak wskazano powyżej, są sytuacje, o których mowa w art. 29 ust. 4b ustawy.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest przedsiębiorstwem podmiotu leczniczego w rozumieniu art. 205 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011r. o działalności leczniczej, pełniącym funkcje leczniczo-naukowe. W ramach prowadzonej działalności zawiera co roku umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej. Umowa o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej w sposób szczegółowy określa zasady rozliczenia świadczonych przez Wnioskodawcę usług medycznych finansowanych ze środków publicznych. Ponadto w umowie zawarte są limity ilościowe świadczonych usług opieki zdrowotnej, oraz co za tym idzie limity przewidzianego dla Wnioskodawcy wynagrodzenia. Niezależnie od świadczeń opieki zdrowotnej przewidzianych w umowie, Wnioskodawca wykonuje również świadczenia opieki zdrowotnej, które nie są przewidziane w umowie. Świadczenia opieki zdrowotnej świadczone ponad limit przewidziany w umowie tzw. nadwykonania, można podzielić na:

1. świadczenia opieki zdrowotnej, o których mowa w art. 15 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011r. o działalności leczniczej czyli świadczenia zdrowotne na rzecz osoby, która potrzebuje natychmiastowego udzielenia takiego świadczenia ze względu na zagrożenie życia lub zdrowia.
2. świadczenia opieki zdrowotnej pozostałe.
   
   

Co do zasady jedynie świadczenia opieki zdrowotnej przewidziane w umowie podlegają finansowaniu przez Narodowy Fundusz Zdrowia. Wnioskodawca wskazał ponadto, że zgodnie z art. 19 ust. 2 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych w przypadku, gdy świadczenia opieki zdrowotnej w stanie nagłym są udzielane przez świadczeniodawcę, który nie zawarł umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, świadczeniobiorca ma prawo do tych świadczeń w niezbędnym zakresie.

Wnioskodawca świadczy zatem usługi będące świadczeniami opieki zdrowotnej przewidzianymi w umowie, usługi będące nadwykonaniami ale świadczonymi w stanach nagłych oraz świadczenia opieki zdrowotnej pozaumowne, niezwiązane ze stanami nagłymi. W dwóch pierwszych przypadkach Wnioskodawca uzyskuje co do zasady wynagrodzenie w 100% zgodnie z wyceną danych usług, natomiast w przypadku nadwykonań niezwiązanych ze stanami nagłymi otrzymanie wynagrodzenia Wnioskodawcy oraz jego wysokość uzależnione jest od negocjacji z NFZ. Zdarza się, że część świadczeń opieki zdrowotnej nie jest wynagradzana, co w konsekwencji oznacza, iż są to świadczenia nieodpłatne.

Powołane wyżej regulacje art. 29 ust. 4a i 4c ustawy zatem jasno stanowią, iż kwoty, o które zmniejsza się podstawę opodatkowania oraz podatku należnego, muszą zostać udokumentowane fakturą korygującą. Faktura korygująca, bez potwierdzenia jej odbioru nie stanowi wystarczającej podstawy do obniżenia podatku należnego – dopiero potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę powoduje akceptację zmiany wartości zawartych na fakturze i daje prawo do takiego obniżenia.

Jednakże warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia odbioru korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi nie stosuje się w sytuacji, gdy w wystawionej fakturze, do której odnosi się korekta, nie wykazano kwoty podatku.

Biorąc pod uwagę obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego oraz opisany we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, że sposób rozliczeń pomiędzy Wnioskodawcą a NFZ z tytułu usług medycznych świadczonych przez Wnioskodawcę nie może wpływać na termin i sposób dokumentowania faktycznie wykonanych usług.

Wnioskodawca winien fakturować wszystkie wykonane usługi świadczenia opieki zdrowotnej. Jeżeli jednak w przypadku nadwykonań, gdy NFZ w wyniku negocjacji wyraża zgodę na zapłatę jedynie części pierwotnie wskazanego w fakturze wynagrodzenia, w wyniku czego kwota należna za świadczone usługi ulegnie zmniejszeniu, zastosowanie znajdą ww. przepisy dotyczące trybu wystawiania korekt faktur.

W takim bowiem przypadku, gdy nie następuje zapłata za całość wykonanych przez Wnioskodawcę usług medycznych, zmniejszeniu ulega kwota obrotu z tytułu świadczenia usługi.

Powyższe skutkuje zaś obowiązkiem skorygowania faktur zgodnie z art. 29 ust. 4a i 4b ustawy o VAT.

W sytuacji wystawienia przez Spółkę faktury korygującej obniżającej wykazaną w fakturze pierwotnej podstawę opodatkowania za wyświadczone usługi opieki zdrowotnej, Wnioskodawca może dokonać obniżenia podstawy opodatkowania bez konieczności posiadania potwierdzenia przez NFZ odbioru faktury korygującej – zgodnie z art. 29 ust. 4b pkt 3 ustawy VAT, jeżeli są to usługi zwolnione od podatku VAT.

Jeżeli jednak na fakturze pierwotnej, do której odnosi się korekta, wykazano podatek VAT, Wnioskodawca może dokonać obniżenia podstawy opodatkowania zgodnie z art. 29 ust. 4a ustawy o VAT.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.