INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2011 r. (data wpływu 16 grudnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów uzyskanych z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Szwajcarii – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów uzyskanych z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Szwajcarii.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej zwany Podatnikiem) jest obywatelem polskim. Podatnik prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług informatycznych, w tym w szczególności usługi wdrażania oprogramowania finansowo-księgowego i wspomagającego zarządzanie, tworzenia i rozwoju aplikacji komputerowych itp. W chwili obecnej Podatnik świadczy usługi na rzecz spółki mającej siedzibę w Szwajcarii (dalej zwanej Kontrahentem).

Umowa na świadczenie usług przez Podatnika na rzecz szwajcarskiego Kontrahenta została zawarta w styczniu 2010 r. i zgodnie z jej aktualnym brzmieniem obowiązuje do końca lipca 2012 r. Charakter świadczonych usług wymaga od Podatnika częstej obecności w siedzibie Kontrahenta, w związku z czym Podatnik okresowo przebywa w Szwajcarii. Łączny czas przebywania Podatnika w Szwajcarii w związku ze świadczeniem przedmiotowych usług przekracza w ciągu roku 183 dni.

W związku z częstym przebywaniem na terytorium Szwajcarii Podatnik otrzymał szwajcarski certyfikat rezydencji dla celów podatkowych wydany przez właściwe organy tamtejszej administracji skarbowej (tzw. Aufenthaltsbewilligung B).

Interesy gospodarcze Podatnika koncentrują się w Polsce, o czym świadczą następujące okoliczności:

1. w Polsce Podatnik posiada zarejestrowaną działalność gospodarczą; w Polsce znajduje się siedziba firmy Podatnika; w Polsce prowadzone są księgi podatkowe dla działalności gospodarczej Podatnika;
2. w ramach wykonywania działalności gospodarczej Podatnik korzysta z usług podwykonawców prowadzących i faktycznie wykonujących działalność gospodarczą w Polsce;
3. Podatnik jest wspólnikiem w polskiej spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, w której pełni także funkcję członka zarządu; z uwagi na fakt, iż spółka ta znajduje się w początkowej fazie swojej działalności, Podatnik nie uzyskuje jak na razie dochodów z tytułu uczestnictwa w tejże spółce oraz pełnienia funkcji członka zarządu;
4. do niedawna Podatnik był też wspólnikiem w spółce komandytowej mającej siedzibę w Polsce, jednakże w maju 2011 r. wypowiedział umowę spółki;
5. w Polsce Podatnik posiada mieszkanie (prawo własności), w którym przebywa podczas pobytów w Polsce i w którym znajduje się większość majątku ruchomego należącego do Podatnika; Podatnik jest także zameldowany w Polsce (przy czym ma także pozwolenie na pobyt w Szwajcarii); Podatnik nie zamierza zmieniać aktualnego stałego miejsca zamieszkania w Polsce;
6. Podatnik posiada samochód zarejestrowany w Polsce;
7. w Polsce Podatnik posiada rachunki bankowe i w Polsce gromadzi oszczędności.

Ponadto, Podatnik posiada w Polsce także ściślejsze powiązania osobiste, o czym świadczą następujące okoliczności:

1. Podatnik w maju 2011 r. zawarł cywilny związek partnerski z obywatelem Polski, będącym polskim rezydentem podatkowym; związek ten został zawarty zgodnie z właściwym prawem szwajcarskim, w szwajcarskim odpowiedniku polskiego urzędu stanu cywilnego, z uwagi na fakt, iż polskie prawo cywilne nie przewiduje takiej instytucji; partner Podatnika jest przez Niego zatrudniony w charakterze asystenta, w związku z czym także okresowo przebywa na terytorium Szwajcarii, razem z Podatnikiem;
2. w Polsce mieszka na stałe pozostała najbliższa rodzina Podatnika (rodzice, rodzeństwo), a także najbliżsi przyjaciele Podatnika, z którymi utrzymuje stały kontakt i z którymi często spotyka się w czasie pobytu w Polsce.

W związku z częstym przebywaniem na terytorium Szwajcarii, Podatnik wynajął tam mieszkanie. Takie rozwiązanie, z jednej strony pozwala znacznie ograniczyć koszty podróży i pobytu w Szwajcarii (w porównaniu do każdorazowego wynajmowania pokoju w hotelu), z drugiej zaś strony stanowi dla Podatnika stałą bazę, z której korzysta przy świadczeniu usług na rzecz Kontrahenta. Mieszkanie to cały czas pozostaje do pełnej dyspozycji Podatnika.

Podczas pobytu w Szwajcarii Podatnik część świadczonych na rzecz Kontrahenta usług wykonuje zdalnie z wynajętego mieszkania (charakter świadczonych przez Podatnika usług informatycznych pozwala na taki sposób ich wykonywania). W związku z powyższym konieczne było także odpowiednie dostosowanie zaplecza technicznego mieszkania do celów świadczenia usług informatycznych, poprzez zwiększenie limitu transferu internetowego do wielkości wystarczającej do pracy zdalnej. Z prowadzonej przez Podatnika ewidencji czasu pracy wynika, iż około 20-25% usług wykonywanych jest w formie pracy zdalnej z wynajętego mieszkania, natomiast reszta – bezpośrednio w siedzibie Kontrahenta lub innym wskazanym ustalonym z Kontrahentem miejscu w zależności od charakteru konkretnych zadań i czynności.

Informację o wynajmowaniu przez Podatnika mieszkania w Szwajcarii posiada także Kontrahent, który w wymagających tego wypadkach może kierować korespondencję bezpośrednio na adres Podatnika w Szwajcarii.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego Podatnik podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu...
2. Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego Podatnik posiada w Szwajcarii zakład w rozumieniu art. 5 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku...
3. Czy w przypadku udzielenia twierdzących odpowiedzi na pytania oznaczone numerami 1 i 2 do dochodów Podatnika z tytułu świadczenia usług na rzecz Kontrahenta, osiągniętych poprzez zakład położony w Szwajcarii, będzie miała zastosowanie tzw. metoda wyłączenia z progresją, o której mowa w art. 23 ust. 1 lit. a) Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku...

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania 1 – podlega On opodatkowaniu w Polsce od całości osiąganych dochodów, w tym także od dochodów ze świadczenia usług na rzecz spółki z siedzibą w Szwajcarii, tj. podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.; dalej zwanej „ustawą o PIT”) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Polski, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Wyjaśnienie pojęcia miejsca zamieszkania zawiera natomiast art. 3 ust. la ustawy o PIT, zgodnie z którym za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski uważa się osobę fizyczną, która:

• posiada na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
• przebywa na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
  
  

Biorąc pod uwagę okoliczności wskazane w opisie stanu faktycznego, należy uznać, iż Podatnik nie spełnia drugiego z powyższych kryteriów, określonego w art. 3 ust. la pkt 2 ustawy o PIT. Fakt, iż w związku ze świadczeniem usług na rzecz szwajcarskiego Kontrahenta Podatnik przebywa poza terytorium Polski przez okres przekraczający 183 dni w roku podatkowym, nie daje podstaw do uznania, iż Podatnik posiada w Polsce miejsce zamieszkania dla celów opodatkowania podatkiem PIT.

Tym niemniej nie powinno budzić wątpliwości, iż Podatnik ma miejsca zamieszkania dla celów opodatkowania podatkiem PIT w Polsce na podstawie pierwszego z wymienionych powyżej kryteriów (art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT). Z Polską łączą bowiem Podatnika zarówno ściślejsze powiązania osobiste, jak i gospodarcze.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Podatnik zawarł cywilny związek partnerski z obywatelem Polski. W Polsce zamieszkuje także pozostała najbliższa rodzina Podatnika. Ponadto Podatnik posiada prawo własności mieszkania położonego w Polsce, w którym ma stałe miejsce zamieszkania. O powyższym świadczą zarówno przesłanki obiektywne, takie jak utrzymywanie w tym mieszkaniu większości majątku ruchomego Podatnika, jak i przesłanki subiektywne, takie jak zamiar stałego zamieszkania w Polsce i brak planów na zmianę takiego stanu.

Za uznaniem, iż Podatnik posiada rezydencję podatkową w Polsce, w rozumieniu art. 3 ustawy o PIT, przemawia także to, iż w Polsce znajduje się centrum interesów gospodarczych Podatnika. Podkreślenia wymaga fakt, iż Podatnik rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej w Polsce i cały czas tutaj ją kontynuuje, współpracując z polskimi podwykonawcami. Siedziba firmy Podatnika znajduje się w Polsce. Podatnik korzysta z usług polskiego biura rachunkowego, w którym są prowadzone i przechowywane księgi podatkowe dla działalności Podatnika. Ponadto Podatnik korzysta z usług polskiego banku, w którym także gromadzi swoje oszczędności. Co więcej, Podatnik jest także wspólnikiem polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, w której pełni także funkcję członka zarządu. Co prawda spółka ta jak na razie nie przynosi Podatnikowi żadnych dochodów z uwagi na to, że znajduje się w początkowej fazie funkcjonowania, nie mniej jednak Podatnik w znacznym stopniu angażuje w rozwój spółki swoją wiedzę, doświadczenie, posiadane kwalifikacje zawodowe.

Zdaniem Podatnika, częste przebywanie na terytorium Szwajcarii w związku ze świadczeniem usług informatycznych na rzecz Kontrahenta nie może przesądzać o tym, że Podatnik ma w Szwajcarii centrum interesów gospodarczych w rozumieniu art. 3 ust. la pkt 1 ustawy o PIT. Taki stan rzeczy wynika wyłącznie ze specyfiki i charakteru świadczonych przez Podatnika usług, które z przyczyn praktycznych wymagają osobistej obecności Podatnika w miejscu prowadzenia działalności gospodarczej przez Kontrahenta, tj. w Szwajcarii.

Fakt częstego przebywania na terytorium Szwajcarii spowodował jednak, iż szwajcarska administracja podatkowa uznała, iż Podatnik jest także szwajcarskim rezydentem podatkowym, co potwierdziła przez wydanie certyfikatu rezydencji (tzw. Aufenthaltsbewilligung B).

W związku z powyższym, w celu określenia miejsca podlegania nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu przez Podatnika, zachodzi konieczność sięgnięcia do odpowiednich uregulowań Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Bernie dnia 2 września 1991 r. (Dz. U. z 1993 r. Nr 22, poz. 92; dalej zwanej „Konwencją”), co także wprost nakazuje art. 4a ustawy o PIT.

Zagadnienie to reguluje art. 4 ust. 1 i 2 Konwencji. Z przepisów tych wynikają następujące zasady:

1. W rozumieniu Konwencji określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze.
   Z uwagi na fakt, iż Podatnik posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych zarówno w Szwajcarii (certyfikat rezydencji), jak i w Polsce (o czym świadczą przedstawione powyżej okoliczności), konieczne jest zatem sięgnięcie do odpowiednich reguł kolizyjnych (vide poniżej).
2. Jeżeli osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Państwach, to jej status będzie określony według następujących zasad:
   1. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
   2. jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym zwykle przebywa;
   3. jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem;
   4. jeżeli jest ona obywatelem obu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną zagadnienie w drodze wzajemnego porozumienia.
   
   

W opinii Podatnika, już pierwsza z powyższych reguł kolizyjnych przesądza o tym, że Podatnik ma miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce. Podatnik ma bowiem stałe miejsce zamieszkania w Polsce, gdzie znajduje się Jego mieszkanie własnościowe i w którym ma zamiar stałego pobytu. Co prawda Podatnik wynajmuje mieszkanie w Szwajcarii, jednak fakt ten nie może przesądzać, iż mamy w tym przypadku do czynienia ze stałym miejscem zamieszkania w Szwajcarii. Co najwyżej w świetle przedstawionych w opisie stanu faktycznego okoliczności, mieszkanie to może stanowić dodatkową placówkę, przy pomocy której Podatnik wykonuje działalność gospodarczą w Szwajcarii.

Niezależnie od powyższego, jeżeliby nawet uznać, iż Podatnik ma stałe miejsce zamieszkania zarówno w Polsce, jak w Szwajcarii, ostatecznie o miejscu zamieszkania Podatnika w Polsce przesądzałby fakt umiejscowienia w Polsce ośrodka interesów życiowych (druga reguła kolizyjna wyrażona w art. 4 ust. 2 lit. a) in fine Konwencji). Jak wynika z argumentacji przytoczonej powyżej, ośrodek interesów życiowych Podatnika znajduje się w Polsce.

Reasumując, zarówno na gruncie ustawy o PIT, jak i Konwencji Podatnik ma miejsce zamieszkania w Polsce, w związku z czym Podatnik podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania 2 – na gruncie Konwencji dochody osiągane przez Podatnika z tytułu świadczenia usług informatycznych na rzecz Kontrahenta winny być kwalifikowane do kategorii „zysków z przedsiębiorstw”. Zgodnie z art. 7 ust. 1 Konwencji zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład.

Zgodnie natomiast z art. 3 ust. 1 lit. e) Konwencji określenia „przedsiębiorstwo jednego Umawiającego się Państwa” i „przedsiębiorstwo drugiego Umawiającego się Państwa” oznaczają odpowiednio, przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie i przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie.

Mając na uwadze brzmienie powyższych przepisów, dochody osiągane przez Podatnika z działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu usług na rzecz Kontrahenta co do zasady powinny podlegać opodatkowaniu wyłącznie w Polsce, jako zyski przedsiębiorstwa prowadzonego przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce. Wyjątek od tej reguły mogą stanowić jedynie dochody osiągane przez położony w Szwajcarii zakład.

Pojęcie zakładu zostało zdefiniowane w art. 5 Konwencji. W rozumieniu Konwencji określenie „zakład” oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie albo częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa. Określenie „zakład” obejmuje w szczególności: miejsce zarządu, filię, biuro, zakład fabryczny, warsztat oraz kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazów, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.

Wskazówki interpretacyjne pojęcia zakładu można znaleźć w Komentarzu do Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku (dalej zwanej: „Modelową Konwencją”), stanowiącej swoisty wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są co prawda źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią istotną wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji (punkt 2 Komentarza do art. 5 Modelowej Konwencji) dla istnienia zakładu przedsiębiorstwa jednego państwa w drugim państwie - stronie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, konieczne jest spełnienie trzech podstawowych warunków:

1. istnienie miejsca gdzie prowadzona jest działalność gospodarcza, w tym np. określonej powierzchni lub pomieszczeń bądź w pewnych przypadkach maszyn lub wyposażenia;
2. miejsce to powinno mieć stały charakter, tj. cechować się określonym stopniem trwałości;
3. za pośrednictwem takiej placówki powinna być wykonywana działalność gospodarcza przedsiębiorstwa.

W ocenie Podatnika, w odniesieniu do wynajmowanego przez Podatnika mieszkania w Szwajcarii wszystkie powyższe warunki są spełnione. Mieszkanie to stanowi bowiem konkretne miejsce, zespół pomieszczeń (lit. a powyżej), pozostające do stałej dyspozycji Podatnika (lit. b powyżej), które może On wykorzystywać i faktycznie wykorzystuje – z określoną regularnością – do świadczenia usług na rzecz Kontrahenta (lit. c powyżej).

Także w doktrynie międzynarodowego prawa podatkowego wskazuje się na pewne okoliczności / kryteria pozwalające ocenić czy w danym państwie istnieje zakład / stała placówka w rozumieniu Modelowej Konwencji oraz umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Za powszechnie akceptowany w doktrynie pogląd można uznać stwierdzenie, iż „podstawą uznania, że dana osoba posiada w umawiającym się państwie stałą placówkę, są okoliczności faktyczne. Należy przyjąć, że chodzi tu o każde miejsce wykorzystywane przez daną osobę z dającą się zaobserwować regularnością, w celu prowadzenia omawianej działalności. Regularne wykorzystywanie danego miejsca nie oznacza, że musi ono być używane w sposób ciągły. Przerwy w jego wykorzystywaniu nie mają same przez się wpływu na ocenę, czy mamy do czynienia ze stałą placówką czy nie. Podobnie nie mają istotnego znaczenia dla tej oceny okoliczności o charakterze prawno-instytucjonalnym, takie jak zarejestrowanie bądź nie danej działalności czy też uzyskanie zezwolenia kraju przyjmującego na jej podjęcie. (...) za stałą placówkę nie uważa się miejsca zamieszkania w kraju źródła, jeżeli nie jest ono wyposażone w środki służące do wykonywania działalności i działalność ta nie jest faktycznie wykonywana przy wykorzystaniu tych środków”. („Model Konwencji OECD Komentarz”, red. B. Brzeziński, Oficyna Prawa Polskiego, Warszawa 2010).

Odnosząc powyższe do przedmiotowego stanu faktycznego, uznać należy, iż Podatnik posiada na terytorium Szwajcarii zakład / stałą placówkę w rozumieniu Konwencji. W szczególności należy podkreślić, iż wynajmowane przez Podatnika mieszkanie, z jednej strony jest środkiem mającym na celu zaspokojenie jego potrzeb mieszkaniowych podczas częstych pobytów w Szwajcarii, z drugiej jednak strony:

• stanowi miejsce wykorzystywane przez Niego do świadczenia usług na rzecz Kontrahenta z określoną stałością i regularnością,
• zostało wyposażone przez Podatnika w praktycznie jedyny niezbędny do świadczenia usług informatycznych na rzecz Kontrahenta zasób, jakim jest dostęp do sieci internetowej z odpowiednio wysokim limitem transferu danych, zapewniający tym samym przedmiotowej placówce właściwą dla prowadzonej przez Podatnika działalności gospodarczej funkcjonalność.
  
  

W konsekwencji, mając na uwadze normę prawną wynikającą z art. 7 ust. 1 Konwencji, dochody uzyskiwane przez Podatnika z tytułu świadczenia usług na rzecz Kontrahenta mogą podlegać opodatkowaniu w Szwajcarii, jako zyski zakładu przedsiębiorstwa Podatnika, znajdującego się w Szwajcarii.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania 3 – mając na uwadze, że dochody Podatnika z tytułu świadczenia usług informatycznych na rzecz Kontrahenta będą podlegać opodatkowaniu zarówno w Polsce (gdzie Podatnik posiada nieograniczony obowiązek podatkowy), jak i w Szwajcarii (gdzie znajduje się zakład przedsiębiorstwa Podatnika, przez który generowane są te dochody), zastosowanie powinna znaleźć odpowiednia metoda unikania podwójnego opodatkowania przewidziana przepisami Konwencji.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 lit. a) Konwencji, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej konwencji może być opodatkowany w Szwajcarii, to Polska zwolni (z zastrzeżeniem szczególnego traktowania dochodów z dywidend, odsetek i należności licencyjnych), taki dochód lub majątek od opodatkowania, z tym jednak że przy obliczaniu podatku od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby może zastosować stawkę podatkową, która byłaby zastosowana, gdyby dochód lub majątek zwolniony od opodatkowania w powyższy sposób nie był tak właśnie zwolniony od opodatkowania. Jest to tzw. metoda wyłączenia z progresją.

Innymi słowy, dochód Podatnika z tytułu świadczenia usług informatycznych na rzecz Kontrahenta będzie zwolniony z opodatkowania w Polsce, jednak powinien on być uwzględniony przy obliczaniu stawki podatkowej mającej zastosowanie do pozostałych dochodów Podatnika podlegających opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.