INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 października 2011r. (data wpływu do tut. Biura 17 października 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 stycznia 2012r. (data wpływu do tut. Biura 19 stycznia 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek wydzielonych z nieruchomości gruntowej obejmującej działki o nr ewidencyjnych 120/20 i 127/20 w transakcji wiązanej, w której kupujący osobno zapłaci za uzbrojenie firmie, która je wykonała – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 października 2011r. do tut. Biura wpłynął wniosek z dnia 12 października 2011r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek wydzielonych z nieruchomości gruntowej obejmującej działki o nr ewidencyjnych 120/20 i 127/20 w transakcji wiązanej, w której kupujący osobno zapłaci za uzbrojenie firmie, która je wykonała.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 stycznia 2012r. (data wpływy do tut. Biura 19 stycznia 2012r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-1556,1557,1558/11/MS z dnia 9 stycznia 2012r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W 2002r. Wnioskodawca zakupił wraz z żoną niezabudowaną nieruchomość gruntową obejmującą działki gruntowe o nr ewidencyjnych: 120/20 i 127/20 o łącznym obszarze 27,8688 ha wpisaną w księgach wieczystych pod nr KW xxxxx. Nieruchomość ta na dzień jej nabycia stanowiła w części tereny zieleni łęgowej, a w części tereny usług handlu, gastronomii, rzemiosła, urządzeń energetycznych. Wg oświadczenia sprzedającego ww. nieruchomość stanowi gospodarstwo rolne w rozumieniu ustawy o podatku rolnym.

Ziemia od dnia zakupu do dzisiaj nie jest uprawiana. Cały czas płacony jest za nią podatek rolny.

W dniu nabycia nieruchomości Wnioskodawca na stałe zamieszkiwał w Austrii. Celem zakupu nieruchomości było uruchomienie produkcji rolnej.

W dniu 4 lipca 2003r. Wnioskodawca nabył całość ww. nieruchomości w wyniku zawarcia umowy o częściowy podział majątku dorobkowego dokonany aktem notarialnym repertorium A nr xxxx/2003. W tym samym roku w grudniu Wnioskodawca rozwiódł się z żoną.

W międzyczasie uchwalono nowy plan zagospodarowania dla ww. terenów, w którym określono, że jest on w znacznej części przeznaczony pod usługi handlu, gastronomii, rzemiosła, zabudowy jednorodzinnej o niskiej intensywności. W 2005r. w związku z rozwodem i zmianą planów życiowych, Wnioskodawca postanowił ww. nieruchomość sprzedać. Niestety sprzedaż ww. nieruchomości w całości, pomimo wielu prób, nie doszła do skutku. Działki te mają w dniu dzisiejszym wprawdzie status budowlanych, ale bez dostępu do mediów, ponieważ gmina nie uzbroiła tych terenów pomimo zmiany planów zagospodarowania. Wnioskodawca nadmienia, że plan zagospodarowania zmienił się bez jego udziału, tzn. Wnioskodawca nigdy nie zabiegał o zmianę planu zagospodarowania na tym terenie. Wnioskodawca zaznacza, że nigdy nie prowadził działalności gospodarczej. W związku z zaistniałą sytuacją życiową (rozwód), pomimo wcześniejszych planów nie prowadził również nigdy działalności rolniczej.

Po wielu nieudanych próbach sprzedaży ww. nieruchomości w całości Wnioskodawca postanowił, że podzieli zakupioną nieruchomość na mniejsze działki, które łatwiej będzie sprzedać.

W międzyczasie Wnioskodawca otrzymał również propozycję od firmy, która zaproponowała mu pomoc w sprzedaży tych działek. Podział tak dużej nieruchomości na mniejsze działki wymaga również wydzielenia działek drogowych. Firma ta w związku z tym przedstawiła Wnioskodawcy dwie propozycje:

1. Firma kupi od Wnioskodawcy działki drogowe, na własny koszt uzbroi je w media, a następnie będzie sprzedawać osobom, którym Wnioskodawca sprzeda pozostałe nieuzbrojone działki, udział w uzbrojonej działce drogowej,
2. Firma uzbroi działki, które będą w posiadaniu Wnioskodawcy na swój koszt wpisując się na hipotekę. Podpisze jednocześnie z Wnioskodawcą umowę, że właścicielem uzbrojenia terenu pozostaje jego wykonawca. Przy sprzedaży działki wraz z udziałem w drodze kupiec zostanie poinformowany, że działka została uzbrojona i warunkiem zakupu tej działki jest zapłata za uzbrojenie terenu, firmie która je wykonała na działkach drogowych. Firma na powyższe wystawi faktury VAT.
   
   

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. Nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Nieruchomość gruntowa, której dotyczy wniosek nie jest i nie była przez Wnioskodawcę wykorzystywana do jakiejkolwiek działalności. Wnioskodawca zamierzał hodować kwiaty w porozumieniu z partnerem holenderskim. Działalności nie rozpoczął z uwagi na rozwód i podział wspólnego majątku dorobkowego, co nastąpiło w 2003r. i skutkowało pozbawieniem go zdolności inwestycyjnej.

Wnioskodawca żadnych konkretnych działań nie podjął poza wstępnymi rozmowami z partnerem holenderskim z których wynikało, że taka współpraca byłaby możliwa.

Prowadzenie powyższej działalności nie wymagałoby stałego pobytu w Polsce, jednakowoż już w 2002r. Wnioskodawca zamierzał wrócić do Polski, co faktycznie nastąpiło w 2003r.

Wnioskodawca nie wie ile działek zostanie wydzielonych. Jego zamiarem jest tylko sprzedaż tej nieruchomości. Najlepszym rozwiązaniem byłoby jej sprzedanie w całości.

Nieruchomość nie była nigdy przez Wnioskodawcę wynajmowana, ani wydzierżawiana. Wnioskodawca nie czerpał żadnych pożytków z tej nieruchomości.

Decyzję o sprzedaży ww. nieruchomości Wnioskodawca podjął ze względu na brak środków finansowych. Wnioskodawca zamierzał nieruchomość sprzedać w całości, ale nie znalazł kupca. Wnioskodawca nadmienia, że ma 66 lat i chce wyjść z impasu posiadania czegoś co generuje tylko koszty (podatki), a nie przynosi żadnych korzyści.

Wg planu zagospodarowania przestrzennego na dzień dzisiejszy ww. nieruchomość ma następujące przeznaczenie: 12UH – usługi – handel, UG – usługi gastronomiczne, MN – zabudowa jednorodzinna.

Samodzielnie Wnioskodawca nie będzie podejmował żadnych działań. Wnioskodawcy zależy jedynie na sprzedaży tej nieruchomości. Ze względu na panujący kryzys i trudności ze sprzedażą ziemi Wnioskodawca będzie starał się dostosować do wymagań stawianych przez kupujących. Niektórzy chcą mieć zapewnienie, że działka będzie uzbrojona. Jeżeli będzie to warunek dokonania transakcji, to Wnioskodawca zleci uzbrojenie zewnętrznemu wykonawcy.

Wnioskodawca nie będzie podejmował żadnych profesjonalnych działań marketingowych.

Wnioskodawca kupił 0,5 ha ziemi rolnej w miejscowości J. koło W. w 2003r. Sprzedał tą ziemię i nie odprowadził podatku VAT, nie rejestrował się też nigdy jako podatnik VAT.

Wnioskodawca nie zamierza w przyszłości dokonywać ani zakupu, ani sprzedaży innych gruntów niż te o których mowa we wniosku.

Pieniądze przeznaczy na konsumpcję. Ma nadzieję, że pozwolą mu one zapewnić spokojne życie na emeryturze.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 18 stycznia 2012r. w zakresie sprzedaży działek wydzielonych z nieruchomości gruntowej obejmującej działki o nr ewidencyjnych 120/20 i 127/20 w transakcji wiązanej, w której kupujący osobno zapłaci za uzbrojenie firmie, która je wykonała Wnioskodawca stwierdził, że jeżeli dojdzie do takiej sprzedaży to przedmiotem odrębnej sprzedaży będzie uzbrojenie wykonane przez firmę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż działek wydzielonych z nieruchomości opisanej w części G w transakcji wiązanej w której kupujący osobno zapłaci za ich uzbrojenie firmie która je wykonała, będzie musiała być przez Wnioskodawcę opodatkowana podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177 poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem VAT, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Art. 2 pkt 6 ww. ustawy definiuje towary jako rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. W myśl art. 7 ust. 1 przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu ww. ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika. Definicja podatnika jest natomiast zawarta w art. 15 ust. 1 ustawy, zgodnie z którą podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza zgodnie z ust. 2 powyższego art. obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności. Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż działek powstałych w wyniku podziału nieruchomości opisanej w części G wniosku nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, pomimo sprzedaży większej ich ilości. Jest to sprzedaż majątku osobistego i nie ma charakteru zorganizowanego.

Nie można uznać za podatnika kogoś, kto sprzedaje kilka działek, gdy podział warunkował w ogóle ich zbycie. Nie ma tu znaczenia, który ze sposobów sprzedaży dojdzie do skutku. W każdym przypadku cena przez Wnioskodawcę uzyskana będzie ceną rynkową nieuzbrojonych działek, gdyż Wnioskodawca jako właściciel nie będzie ich uzbrajał, jak również nie będzie pokrywał kosztów tego uzbrojenia, a nieruchomość, która zostanie podzielona nie była nabyta z zamiarem jej odsprzedaży. Nie można więc mówić tu o działaniach w charakterze podatnika VAT.

Podobnie uznał Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji nr ILPP2/443-1104/10-2/EWW z 24 września 2010r. W żadnym z ww. przypadków nie można też mówić o podejmowaniu przez Wnioskodawcę profesjonalnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami o których mowa w wyrokach ETS z dnia 15 września 2011r., które dotyczyły dwóch połączonych spraw (sygnatury akt C-180/10 i C-181/10) bo nie angażuje środków podobnych do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. Sprzedaż tych działek jest jedynie czynnością związaną ze zwykłym wykonywaniem przez Wnioskodawcę prawa własności. Działania profesjonalne podejmuje zewnętrzna firma, która tą sprzedaż opodatkuje podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011r., są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o VAT definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

1. podwójnego opodatkowania,
2. braku opodatkowania,
3. zakłócenia konkurencji.

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

1. powszechność opodatkowania,
2. faktyczne opodatkowanie konsumpcji,
3. stosowanie podatku od wartości dodanej na wszystkich etapach obrotu towarami i usługami.
   
   

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ww. ustawy, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

Nie każda bowiem czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 2 pkt 15 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011r., działalność rolnicza obejmuje produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia „częstotliwości”, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W oparciu o przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że jeśli osoba fizyczna dokonuje dostawy ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowych, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca w 2002r. zakupił wraz z żoną niezabudowaną nieruchomość gruntową obejmującą działki gruntowe o nr ewidencyjnych: 120/20 i 127/20 o łącznym obszarze 27,8688 ha wpisaną w księgach wieczystych pod nr KW xxxxx. Nieruchomość ta na dzień jej nabycia stanowiła w części tereny zieleni łęgowej, a w części tereny usług handlu, gastronomii, rzemiosła, urządzeń energetycznych. Wg oświadczenia sprzedającego ww. nieruchomość stanowi gospodarstwo rolne w rozumieniu ustawy o podatku rolnym.

Ziemia od dnia zakupu do dzisiaj nie jest uprawiana. Cały czas płacony jest za nią podatek rolny.

W dniu nabycia nieruchomości Wnioskodawca na stałe zamieszkiwał w Austrii. Celem zakupu nieruchomości było uruchomienie produkcji rolnej.

W dniu 4 lipca 2003r. Wnioskodawca nabył całość ww. nieruchomości w wyniku zawarcia umowy o częściowy podział majątku dorobkowego dokonany aktem notarialnym repertorium A nr xxxx/2003. W tym samym roku w grudniu Wnioskodawca rozwiódł się z żoną.

W międzyczasie uchwalono nowy plan zagospodarowania dla ww. terenów, w którym określono, że jest on w znacznej części przeznaczony pod usługi handlu, gastronomii, rzemiosła, zabudowy jednorodzinnej o niskiej intensywności. W 2005r. w związku z rozwodem i zmianą planów życiowych, Wnioskodawca postanowił ww. nieruchomość sprzedać. Niestety sprzedaż ww. nieruchomości w całości, pomimo wielu prób, nie doszła do skutku. Działki te mają w dniu dzisiejszym wprawdzie status budowlanych, ale bez dostępu do mediów, ponieważ gmina nie uzbroiła tych terenów pomimo zmiany planów zagospodarowania. Wnioskodawca nadmienia, że plan zagospodarowania zmienił się bez jego udziału, tzn. Wnioskodawca nigdy nie zabiegał o zmianę planu zagospodarowania na tym terenie. Wnioskodawca zaznacza, że nigdy nie prowadził działalności gospodarczej. W związku z zaistniałą sytuacją życiową (rozwód), pomimo wcześniejszych planów nie prowadził również nigdy działalności rolniczej.

Po wielu nieudanych próbach sprzedaży ww. nieruchomości w całości Wnioskodawca postanowił, że podzieli zakupioną nieruchomość na mniejsze działki, które łatwiej będzie sprzedać.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. Nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Nieruchomość gruntowa, której dotyczy wniosek nie jest i nie była przez Wnioskodawcę wykorzystywana do jakiejkolwiek działalności. Wnioskodawca zamierzał hodować kwiaty w porozumieniu z partnerem holenderskim. Działalności nie rozpoczął z uwagi na rozwód i podział wspólnego majątku dorobkowego, co nastąpiło w 2003r. i skutkowało pozbawieniem go zdolności inwestycyjnej.

Wnioskodawca żadnych konkretnych działań nie podjął poza wstępnymi rozmowami z partnerem holenderskim z których wynikało, że taka współpraca byłaby możliwa.

Prowadzenie powyższej działalności nie wymagałoby stałego pobytu w Polsce, jednakowoż już w 2002r. Wnioskodawca zamierzał wrócić do Polski, co faktycznie nastąpiło w 2003r.

Wnioskodawca nie wie ile działek zostanie wydzielonych. Jego zamiarem jest tylko sprzedaż tej nieruchomości. Najlepszym rozwiązaniem byłoby jej sprzedanie w całości.

Nieruchomość nie była nigdy przez Wnioskodawcę wynajmowana, ani wydzierżawiana. Wnioskodawca nie czerpał żadnych pożytków z tej nieruchomości.

Decyzję o sprzedaży ww. nieruchomości Wnioskodawca podjął ze względu na brak środków finansowych. Wnioskodawca zamierzał nieruchomość sprzedać w całości, ale nie znalazł kupca. Wg planu zagospodarowania przestrzennego na dzień dzisiejszy ww. nieruchomość ma następujące przeznaczenie: 12UH – usługi – handel, UG – usługi gastronomiczne, MN – zabudowa jednorodzinna.

Samodzielnie Wnioskodawca nie będzie podejmował żadnych działań. Wnioskodawcy zależy jedynie na sprzedaży tej nieruchomości. Ze względu na panujący kryzys i trudności ze sprzedażą ziemi Wnioskodawca będzie starał się dostosować do wymagań stawianych przez kupujących. Niektórzy chcą mieć zapewnienie, że działka będzie uzbrojona. Jeżeli będzie to warunek dokonania transakcji, to Wnioskodawca zleci uzbrojenie zewnętrznemu wykonawcy.

Wnioskodawca kupił 0,5 ha ziemi rolnej w miejscowości J. koło W. w 2003r. Sprzedał tą ziemię i nie odprowadził podatku VAT, nie rejestrował się też nigdy jako podatnik VAT.

Wnioskodawca nie zamierza w przyszłości dokonywać ani zakupu, ani sprzedaży innych gruntów niż te o których mowa we wniosku.

Pieniądze przeznaczy na konsumpcję. Ma nadzieję, że pozwolą mu one zapewnić spokojne życie na emeryturze.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 18 stycznia 2012r. w zakresie sprzedaży działek wydzielonych z nieruchomości gruntowej obejmującej działki o nr ewidencyjnych 120/20 i 127/20 w transakcji wiązanej, w której kupujący osobno zapłaci za uzbrojenie firmie, która je wykonała Wnioskodawca stwierdził, że jeżeli dojdzie do takiej sprzedaży to przedmiotem odrębnej sprzedaży będzie uzbrojenie wykonane przez firmę.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Konieczne jest zatem ustalenie, czy w świetle zaprezentowanego zdarzenia przyszłego sprawy Wnioskodawca w celu dokonania dostawy gruntów podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ta nastąpiła w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym.

Przyjęcie, że Wnioskodawca sprzedając działki budowlane działał w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą wymaga ustalenia, że jego działalność w tym zakresie przybrała formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar wykazany obiektywnymi dowodami ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną.

Przedstawione okoliczności faktyczne sprawy (w sytuacji gdy Wnioskodawca dokona sprzedaży działek wydzielonych z nieruchomości gruntowej obejmującej działki o nr ewidencyjnych 120/20 i 127/20 w transakcji wiązanej, w której kupujący osobno zapłaci za uzbrojenie firmie, która je wykonała) wskazują, że aktywność Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia przedmiotowych gruntów będzie porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Z wniosku wynika, że Firma uzbroi działki, które będą w posiadaniu Wnioskodawcy na swój koszt wpisując się na hipotekę. Podpisze jednocześnie z Wnioskodawcą umowę, że właścicielem uzbrojenia terenu pozostaje jego wykonawca. Przy sprzedaży działki wraz z udziałem w drodze kupiec zostanie poinformowany, że działka została uzbrojona i warunkiem zakupu tej działki jest zapłata za uzbrojenie terenu, firmie która je wykonała na działkach drogowych. Firma na powyższe wystawi faktury VAT.

Wnioskodawca będzie zatem w przedmiotowym przypadku podejmował działania zmierzające do uatrakcyjnienia sprzedawanych nieruchomości poprzez zapewnienie im dostępu do mediów.

Wnioskodawca w celu sprzedaży działek będzie zatem podejmował profesjonalne działania marketingowe (poprzez współpracę z firmą która dokona uzbrojenia działek), wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia.

Prawidłowe jest wobec tego przyjęcie, że Wnioskodawca w sytuacji gdy dokona sprzedaży działek wydzielonych z nieruchomości gruntowej obejmującej działki o nr ewidencyjnych 120/20 i 127/20 w transakcji wiązanej, w której kupujący osobno zapłaci za uzbrojenie firmie, która je wykonała, dokona czynności w zakresie sprzedaży działek, które przybiorą formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą i zorganizowaną. Przy czym dla powyższego uznania bez znaczenia jest fakt, że przedmiotowego uzbrojenia działek nie dokona Wnioskodawca osobiście lecz za pomocą Firmy, której to zleci.

Wobec powyższego uznać należy, że zbycie przedmiotowych działek, wchodzących w skład gospodarstwa rolnego i nie użytkowanych rolniczo przez Wnioskodawcę, stanowi w tej sytuacji działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. W przedmiotowej sytuacji istnieją wskazane przesłanki świadczące o takiej aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia przedmiotowych gruntów, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. To wskazuje, że w takim przypadku nie mamy do czynienia z czynnościami mieszczącymi się w ramach zarządu majątkiem prywatnym – nie mających cech działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając zatem na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy uznać, że w ocenie tut. organu (w sytuacji gdy Wnioskodawca dokona sprzedaży działek wydzielonych z nieruchomości gruntowej obejmującej działki o nr ewidencyjnych 120/20 i 127/20 w transakcji wiązanej, w której kupujący osobno zapłaci za uzbrojenie firmie, która je wykonała) stwierdzono aktywność Wnioskodawcy w zbyciu przedmiotowych działek, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności – zatem Wnioskodawcę można w tej konkretnej sytuacji uznać za podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji stwierdzić należy, że dostawa przedmiotowych działek będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

W takiej sytuacji dostawa działek kwalifikuje tę czynność jako działalność gospodarczą podejmowaną w celach zarobkowych. Powyższym czynnościom można jak najbardziej przypisać charakter częstotliwy. Nie można zatem uznać, aby powyższe działania podejmowane były przez Wnioskodawcę wyłącznie dla realizacji prawa do rozporządzania swoim majątkiem osobistym.

Podsumowując jeszcze raz należy wskazać, że wymienione powyżej okoliczności jednoznacznie wskazują, iż Wnioskodawca podejmie działania wskazujące na zamiar wykorzystania zakupionej nieruchomości do działalności gospodarczej, a zatem sprzedaż działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż jak już wcześniej wskazano opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów, a grunt niewątpliwie jest towarem.

W efekcie planowaną sprzedaż działek przeznaczonych pod zabudowę należy traktować jako dostawę towarów, która w oparciu o regulację zawartą w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług przy zastosowaniu odpowiedniej stawki podatku VAT lub zwolnienia od podatku VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy wyłącznie sytuacji kiedy Wnioskodawca dokona sprzedaży działek wydzielonych z nieruchomości gruntowej obejmującej działki o nr ewidencyjnych 120/20 i 127/20 w transakcji wiązanej, w której kupujący osobno zapłaci za uzbrojenie firmie, która je wykonała (w sytuacji gdy Firma uzbroi działki, które będą w posiadaniu Wnioskodawcy na swój koszt wpisując się na hipotekę. Podpisze jednocześnie z Wnioskodawcą umowę, że właścicielem uzbrojenia terenu pozostaje jego wykonawca. Przy sprzedaży działki wraz z udziałem w drodze kupiec zostanie poinformowany, że działka została uzbrojona i warunkiem zakupu tej działki jest zapłata za uzbrojenie terenu, firmie która je wykonała na działkach drogowych).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Przedmiotem niniejszej interpretacji nie była kwestia ustalenia właściwej stawki podatku VAT lub zwolnienia od podatku VAT tej dostawy, gdyż w tym zakresie Wnioskodawca nie zadał pytania i nie przedstawił własnego stanowiska w tej sprawie. Jeżeli Wnioskodawca jest zainteresowany uzyskaniem interpretacji indywidualnej w tym zakresie, to należy złożyć odrębny wniosek, przedstawić właściwy dla siebie stan faktyczny (zdarzenie przyszłe), sformułować pytanie oraz przedstawić własne stanowisko w sprawie i wnieść odpowiednią opłatę.

Odnośnie powołanego we własnym stanowisku przez Wnioskodawcę orzeczenia Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 15 września 2011r. sygnatura akt C-180/10 i C-181/10 stwierdzić należy, że tut. organ dokonując przedmiotowego rozstrzygnięcia wziął pod uwagę powołane przez Wnioskodawcę orzeczenie i stwierdził, że Wnioskodawca podjął taką aktywność w przedmiocie zbycia gruntów, w wyniku której należałoby go uznać za podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji uznano, iż sprzedaż w zakresie wskazanym we wniosku podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Na marginesie należy też zauważyć, że powołana przez Wnioskodawcę interpretacja indywidualna została wydana w indywidualnej sprawie, w której indywidualnie oceniano stan faktyczny i stanowisko wnioskodawcy. Powołana interpretacja nie stanowi źródła prawa i tut. organ nie jest nią związany.

W zakresie opodatkowania:

• sprzedaży działek wydzielonych z nieruchomości gruntowej obejmującej działki o nr ewidencyjnych 120/20 i 127/20 różnym osobom,
• sprzedaży nieuzbrojonych działek drogowych wydzielonych z nieruchomości gruntowej obejmującej działki o nr ewidencyjnych 120/20 i 127/20, a następnie sprzedaży nieuzbrojonych działek powstałych w wyniku podziału nieruchomości gruntowej obejmującej działki o nr ewidencyjnych 120/20 i 127/20 różnym osobom, po cenach rynkowych dla działek nieuzbrojonych,

wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.