INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 19.05.2011r. (data wpływu 22.06.2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków związanych z emisją nowych akcji nie pozostających w bezpośrednim związku z podwyższeniem kapitału zakładowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22.06.2011r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków związanych z emisją nowych akcji nie pozostających w bezpośrednim związku z podwyższeniem kapitału zakładowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką akcyjną notowaną na alternatywnym rynku Giełdy NewConnect, prowadzącą działalność polegającą na sprzedaży żywności i produktów ekologicznych w sieci delikatesów handlowych. Spółka dokonała w roku 2007, 2008, 2009, 2010, 2011 podwyższenia kapitału zakładowego w drodze emisji nowych akcji w ofercie niepublicznej. W związku z tym faktem poniosła szereg kosztów, w tym w szczególności: koszty doradztwa prawnego oraz finansowego, koszty pośrednictwa finansowego, usługi ofertowania akcji w ofercie niepublicznej, koszty opłat sądowych, notarialnych, podatek Pcc oraz koszty promocji Spółki w związku z emisją. Środki pozyskane z tych emisji akcji Spółka przede wszystkim przeznaczyła na procesy inwestycyjne, związane z otwarciem nowych delikatesów oraz rozbudowę i modernizację istniejących, mających na celu rozbudowę sieci handlowych oraz poprawę jej funkcjonalności co pozostaje w bezpośrednim związku z celem pozyskania nowych klientów, a tym samym zwiększenia przychodów. Środki z emisji zostały przeznaczone również na poprawę płynności finansowej (regulację zobowiązań) mającą na celu poprawę atrakcyjności spółki dla inwestorów oraz instytucji finansowych, a także na zakup udziałów w przedsiębiorstwach działających na rynku produktów żywności ekologicznej (będących jego liderami) w ramach realizacji strategii rozwoju Spółki mającej na celu konsolidację rynku ekologicznych i prozdrowotnych produktów spożywczych, a także rozwijanie działalności dystrybucyjnej obok detalicznej. Podsumowując, środki finansowe pochodzące z emisji nowych akcji w ofercie niepublicznej Spółka przeznaczyła na ogólny rozwój, mający na celu zwiększenie źródła przychodów, a tym samym doprowadzenie do generowania zysku przez Spółkę.

W związku z powyższym zadano następujące pytania

1. Czy poniesione przez Spółkę koszty związane z emisją nowych akcji w ofercie niepublicznej są kosztem uzyskania przychodów dla Spółki...
2. Czy prawidłowym jest uznanie tylko kosztów związanych z emisją nowych akcji w ofercie niepublicznej, bez których podwyższenie kapitału zakładowego byłoby niemożliwe, za niepodatkowe, zaś pozostałych kosztów związanych z emisją nowych akcji w ofercie niepublicznej za podatkowe...
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy

Zdaniem Spółki, mając na uwadze uchwałę NSA z dnia 24-01-2011 II FPS 6/10 oraz uzasadnienie do uchwały, koszty związane z emisją nowych akcji w ofercie niepublicznej nie pozostające w bezpośrednim związku z samym faktem podwyższenia kapitału, tzn. takie bez których poniesienia, podwyższenie kapitału zakładowego byłoby formalnie możliwe, uznaje za podatkowe. Do kosztów tych spółka zalicza: koszty doradztwa prawnego i finansowego, koszty pośrednictwa finansowego oraz koszty promocji. Pozostałe koszty związane z emisją nowych akcji, bez których podwyższenie kapitału zakładowego byłoby niemożliwe, tj opłaty sądowe, notarialne oraz budżetowe (podatek PCC) Spółka uznaje za koszty niepodatkowe. Podstawą do przedstawionych przez Spółkę wniosków, obok przytoczonej uchwały NSA, jest fakt, że środki z emisji akcji Spółka przeznaczyła na rozwój prowadzonej działalności, co w bezpośredni sposób przyczyniło się do uzyskiwanego wzrostu sprzedaży, jaki Spółka obserwowała każdego roku. Środki finansowe pozyskane z emisji nowych akcji które podwyższyły kapitał zakładowy Spółki, przyczyniły się więc do osiągnięcia przez Spółkę przychodów oraz zabezpieczenia ich źródła.

Po przeanalizowaniu przedstawionego stanu faktycznego oraz obowiązującego stanu prawnego stwierdzam, co następuje:

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej: pdop)kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Interpretacja pojęcia "koszty uzyskania przychodów" zawartego w art. 15 ust. 1 updop, prowadzi do wniosku, że podatnik ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, pod warunkiem że:

• są to koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów,

• są to koszty poniesione w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

• nie są kosztami wymienionymi w art. 16 ust. 1 pdop.
  
  

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów.

Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Oprócz rozstrzygnięcia czy dany wydatek stanowi koszt uzyskania przychodów istotna pod względem podatkowym pozostaje jeszcze kwestia, w jakim momencie podatnik może zaliczyć taki wydatek do kosztów uzyskania przychodów.

Koszty podatkowe ponoszone przez podmiot gospodarczy możemy podzielić na koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanym przychodem i koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodem. Koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanym przychodem to wydatki, których poniesienie przyczynia się wprost do osiągnięcia konkretnych przychodów składających się na całość przychodów osiąganych przez podatnika w roku podatkowym. Należą do nich koszty określonego rodzaju działalności prowadzonej przez podatnika także koszty związane z konkretnymi transakcjami składającymi się na tę działalność.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy, wydatki poniesione przez Spółkę związane z emisją nowych akcji w ofercie niepublicznej takie jak: koszty doradztwa prawnego i finansowego, koszty pośrednictwa finansowego oraz koszty promocji, jako koszty pośrednie – mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich faktycznego poniesienia ponieważ są związane z ogólnym funkcjonowaniem Spółki. Powyższe wydatki poniesione przy okazji emisji nowych akcji są wydatkami bez których poniesienia można podwyższyć kapitał zakładowy Spółki.

Odnosząc się do kosztów bezpośrednio dotyczących podwyższenia kapitału zakładowego, Organ stwierdza, co następuje:

Jak stanowi art. 431 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks Spółek Handlowych (Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.), podwyższenie kapitału zakładowego spółek akcyjnych wymaga zmiany statutu i następuje w drodze emisji nowych akcji lub podwyższenia wartości nominalnej dotychczasowych akcji. Przy czym emisja nowych akcji sama w sobie nie prowadzi do podwyższenia kapitału zakładowego, niezbędne jest objęcie akcji nowej emisji. Oznacza to, iż przychód uzyskany przez Spółkę w związku z otrzymaniem aportu w formie udziałów w spółkach celowych jest bezpośrednio przeznaczony na powiększenie kapitału zakładowego. Należy zatem uznać, że wydatki bezpośrednio warunkujące nabycie aportu, ponoszone przez Spółkę, w związku z otrzymaniem wkładu niepieniężnego, pozostają w bezpośrednim związku z przychodem otrzymanym na podwyższenie kapitału zakładowego.

W myśl art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do przychodów nie zalicza się przychodów otrzymanych na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego (akcyjnego), funduszu udziałowego albo funduszu założycielskiego albo organizacyjnego ubezpieczyciela - a w towarzystwach powierniczych wartości aktywów tych funduszy. Powyższe oznacza, iż wartość wkładów zarówno pieniężnych jak i niepieniężnych wnoszona na pokrycie kapitału zakładowego w związku z utworzeniem spółki, jak również z podwyższeniem tego kapitału nie jest zaliczana do przychodów podatkowych spółki.

Skoro więc, przychód otrzymany na powiększenie kapitału zakładowego nie stanowi przychodu dla celów podatkowych, to koszty jego uzyskania, w przedmiotowej sprawie poniesione przez Spółkę wydatki, tj.: opłaty notarialne, opłaty sądowe, podatek od czynności cywilnoprawnych, związane z tym podwyższeniem, nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie bowiem z tym przepisem nie stanowią kosztów podatkowych wydatki, co prawda nie wymienione w art. 16 ust. 1 pdop, ale związane z przysporzeniami nie uważanymi za przychód przez ustawodawcę (art. 12 ust. 4 pkt 4 tej ustawy).

Przychodem otrzymanym na podwyższenie kapitału zakładowego, w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą być zarówno pieniądze, jak i wkład niepieniężny. W rezultacie środki pieniężne jak i wkłady niepieniężne, stanowiące przysporzenie majątkowe, uznane zostały przez ustawodawcę za przychód nie zaliczany do przychodów, jeżeli prowadzi do podwyższenia kapitału zakładowego. Przychód ten nie powstaje jako efekt bieżącej działalności gospodarczej podatnika.

Jeśli określone wydatki w sposób jednoznaczny wiążą się z osiągnięciem przysporzenia zidentyfikowanego przez ustawodawcę jako konkretny rodzaj przychodu, to bez względu na możliwość wywiedzenia pośredniego związku tych wydatków z ewentualnymi innymi przychodami, zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów oceniane być musi w kontekście, tego przychodu, z którym wydatki te są bezpośrednio związane.

Wydatki związane z uzyskaniem określonego przysporzenia pozostają z nim związane bez względu na to, czy stanowi ono przychód, czy też nie. Jeżeli przysporzenie to nie stanowi przychodu, to poniesione w związku z nim wydatki nie są kosztami uzyskania przychodu. Jak już wskazywano, nie czyni to ich natomiast kosztami uzyskania innego przychodu.

Z uwagi na powyższe, w przedmiotowej sprawie do kosztów związanych z podwyższeniem kapitału zakładowego nie znajduje zastosowania art. 15 ust. 1 pdop, ponieważ wydatki podatnika mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów tylko wówczas jeżeli związek, o którym stanowi art. 15 ust. 1 pdop. W przeciwnym razie przyrost środków pieniężnych lub wartości majątkowych podatnika nie podlegałby opodatkowaniu, gdyż pozostawałby bez wpływu na wysokość podstawy opodatkowania, podczas gdy wydatki na ich pozyskanie jednocześnie by ją pomniejszały.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, 09-402 Płock, ul. 1 Maja 10.