INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 18.11.2010 r. (data wpływu 24.11.2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 10.02.2011 r. (data wpływu 16.02.2011 r.) na wezwanie z dnia 03.02.2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia do dostawy działki niezabudowanej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24.11.2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia do dostawy działki niezabudowanej.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 10.02.2011 r. (data wpływu 16.02.2011 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu Nr IPPP3/443-1192/10-2/KB z dnia 03.02.2011 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Miasto zamierza sprzedać działkę oznaczoną nr geodezyjnym 30184 o pow. 1496 m² na poprawienie warunków zagospodarowania nieruchomości przylegającej z przeznaczeniem pod budowę bocznicy kolejowej dla obsługi bloku Elektrowni. Zgodnie z obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego działka ta jest przeznaczona do zalesienia i zadrzewienia.

Została wszczęta procedura zmiany planu zagospodarowania przestrzennego dla tej działki - Rada Miasta podjęła uchwałę z dnia 26.06.2008 r. w sprawie przystąpienia do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego rejonu. Zgodnie z dokumentacją projektową działka ta jest przeznaczona pod tereny kolejowe. Procedura zmiany planu jest na etapie po uzgodnieniach z właściwymi instytucjami i obecnie Prezydent Miasta wystąpił z wnioskiem o zmianę przeznaczenia nieruchomości na cele nieleśne. Przewidywane uchwalenie planu - I kwartał 2011 r.

Zgodnie z wypisem z rejestrów gruntów Miasta działka ta jest oznaczona symbolem dr-drogi. Przez przedmiotową działkę przechodzą dwie podziemne linie elektroenergetyczne średniego napięcia oraz nadziemna linia elektroenergetyczna wysokiego napięcia – posadowione są dwa słupy WN. Właścicielem tych linii, które w myśl art. 3 pkt 3a Ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo Budowlane są obiektami linowymi jest Rejon Energetyczny. Miasto z tego tytułu nie otrzymuje wynagrodzenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedając w/w działkę przed uchwaleniem nowego planu zagospodarowania przestrzennego Miasto może przy sprzedaży zastosować stawkę VAT zwolnioną powołując się na art. 43 ust. 1 pkt 9: „zwalnia się od podatku: dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę”...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedając rzeczową działkę przed zmianą miejscowego planu zagospodarowania Miasto może wystawić fakturę stosując stawkę VAT zwolnioną powołując się na art. 43 ust 1 pkt 9: „zwalnia się od podatku: dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę” gdyż zgodnie z obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego działka ta jest przeznaczona do zalesienia i zadrzewienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - w świetle art. 7 ust. 1 powołanej ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przy czym, towarami, w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W związku z powyższym odpłatna dostawa gruntu stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu.

Co do zasady stawka podatku – na podstawie art. 41 ust. 1 wskazanej ustawy o VAT - wynosi 22%. Jednakże na podstawie art. 146a ustawy, obowiązującym od dnia 01.01.2011r., w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednocześnie, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi. I tak, stosownie do zapisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Z przytoczonego wyżej przepisu jednoznacznie wynika, że kluczowym elementem pozwalającym stwierdzić, czy dostawa nieruchomości niezabudowanych może skorzystać ze zwolnienia od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę.

Z treści zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza sprzedać działkę o pow. 1496 m² na poprawienie warunków zagospodarowania nieruchomości przylegającej z przeznaczeniem pod budowę bocznicy kolejowej. Zgodnie z obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego działka ta jest przeznaczona do zalesienia i zadrzewienia. Została wszczęta procedura zmiany planu zagospodarowania przestrzennego dla tej działki. Zgodnie z dokumentacją projektową działka ta jest przeznaczona pod tereny kolejowe. Procedura zmiany planu jest na etapie po uzgodnieniach z właściwymi instytucjami. Zgodnie z wypisem z rejestrów gruntów działka ta jest oznaczona symbolem dr-drogi.

Wnioskodawca wskazał również, iż przez przedmiotową działkę przechodzą dwie podziemne linie elektroenergetyczne średniego napięcia oraz nadziemna linia elektroenergetyczna wysokiego napięcia – posadowione są dwa słupy WN. Właścicielem tych linii, które w myśl art. 3 pkt 3a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo Budowlane są obiektami liniowymi jest Rejon Energetyczny. Miasto z tego tytułu nie otrzymuje wynagrodzenia.

Zgodnie z art. 47 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Jak stanowi § 2 cyt. przepisu, częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

Stosownie do art. 49 k.c., urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania wody, pary, gazu, prądu elektrycznego oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych gruntu lub budynku, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa lub zakładu.

Dokonując analizy powyższych przepisów należy stwierdzić, iż z uwagi na fakt, że posadowione na gruncie urządzenia nie stanowią własności Wnioskodawcy, nie można ich traktować jako części składowej nieruchomości, która ma być przedmiotem zbycia w przyszłości. A zatem, pomimo, że na przedmiotowej nieruchomości znajdują się obiekty liniowe stanowiące budowle w rozumieniu ustawy Prawo budowlane, to należy ją traktować jako tereny niezabudowane.

W tym miejscu, w celu stwierdzenia, czy dostawa opisanej we wniosku działki może korzystać ze zwolnienia należy określić przeznaczenie tych terenów. Należy wskazać, że zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej, oraz zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy, określa ustawa z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.).

Stosownie do art. 3 ust. 1 ww. ustawy, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Realizacja zadań publicznych gminy na jej terytorium dokonywana jest między innymi w drodze uchwalania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, które jako akty prawa miejscowego w rozumieniu art. 87 Konstytucji RP są źródłami powszechnie obowiązującego prawa na terenie gminy.

Z przepisu art. 14 ust. 8 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym wynika, plan miejscowy jest aktem prawa miejscowego.

Ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego mają charakter normatywny, a zatem są powszechnie obowiązujące. Wiążą zatem zarówno podmioty władzy, w tym organy administracji publicznej, jak i podmioty pozostające poza strukturą władzy, to jest jednostki i ich organizacje.

O normatywności miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego świadczy przede wszystkim jego funkcja. Zgodnie bowiem z art. 6 ust. 1 powołanej ustawy, ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego kształtują, wraz z innymi przepisami, sposób wykonywania prawa własności nieruchomości.

Normatywny charakter miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wiąże się z wieloma wymogami dotyczącymi zasad tworzenia, ogłaszania i obowiązywania aktów prawnych o powszechnej mocy obowiązującej. Przepisy ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w sposób szczegółowy normują procedurę sporządzania i uchwalania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Zatem ustalanie przeznaczenia i zasad zagospodarowania terenu dokonuje się w ramach określonej procedury unormowanej w tej ustawie.

Z art. 28 ust. 1 tej ustawy wynika, że naruszenie zasad sporządzania studium lub planu miejscowego, istotne naruszenie trybu ich sporządzania, a także naruszenie właściwości organów w tym zakresie, powodują nieważność uchwały rady gminy w całości lub części. Naruszenie trybu postępowania, poprzez zaniechanie którejś z czynności przewidzianych w ramach procedury sporządzania planu w szczególności pominiecie uzgodnień z określonymi w przepisach instytucjami, skutkuje nieważnością uchwały rady gminy.

Art. 14 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż w celu ustalenia przeznaczenia terenów, w tym dla inwestycji celu publicznego, oraz określenia sposobów ich zagospodarowania i zabudowy rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, zwanego dalej „planem miejscowym”, z zastrzeżeniem ust. 6.

Tut. Organ zgadza się z Wnioskodawcą, że o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. Jednakże, biorąc pod uwagę powyższe przepisy oraz przedstawione zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że pomimo obowiązującego planu miejscowego, zgodnie z którym działka jest przeznaczona do zalesienia i zadrzewienia, przedmiotowa działka nie stanowi terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Bowiem z art. 14 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym wynika, że w celu ustalenia przeznaczenia terenów rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a w analizowanej sytuacji taka uchwała została już podjęta i zgodnie z nią przedmiotowa działka przeznaczona jest pod tereny kolejowe. A zatem, podjęcie przez Radę Miasta ww. uchwały jednoznacznie świadczy o przeznaczeniu przedmiotowych terenów pod zabudowę.

Reasumując, sprzedając ww. działkę w opisanych we wniosku okolicznościach, Wnioskodawca nie jest uprawniony do zastosowania zwolnienia od podatku powołując się na art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.