Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/443-307/13/DM
z 17 czerwca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 marca 2013 r. (data wpływu 2 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• braku opodatkowania czynności związanych z rozliczeniem kosztów niepodlegających opodatkowaniu, tj. wynagrodzenia i składki ZUS - jest prawidłowe,

• braku opodatkowania czynności związanych z rozliczeniem kosztów podlegających opodatkowaniu - jest nieprawidowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 kwietnia 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania czynności związanych z rozliczeniem kosztów niepodlegających opodatkowaniu, tj. wynagrodzenia i składki ZUS oraz braku opodatkowania czynności związanych z rozliczeniem kosztów podlegających opodatkowaniu.

W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, prowadzącym działalność gospodarczą w branży energetycznej, funkcjonuje w ramach Grupy Kapitałowej, w której funkcjonują różne powiązane ze sobą podmioty gospodarcze.

W Spółce funkcjonują również Międzyzakładowe Organizacje Związkowe (dalej także: „OZ”). Zgodnie z odrębnymi przepisami prawa Spółka jest zobowiązana do pokrywania kosztów funkcjonowania OZ. W celu zoptymalizowania ponoszonych kosztów, Spółka zawarła z innymi podmiotami z grupy porozumienie w sprawie wspólnego ponoszenia kosztów działalności międzyzakładowych organizacji związkowych (dalej: „Porozumienie”).

Na mocy Porozumienia, kosztami działalności ponoszonymi wspólnie są:

1. koszty (w tym koszty wynagrodzeń i ich pochodnych), związane z zatrudnianiem pracowników zwolnionych z obowiązku świadczenia pracy na okres kadencji w zarządzie międzyzakładowej organizacji związkowej lub zwolnionych od pracy zawodowej z zachowaniem prawa do wynagrodzenia na czas niezbędny do wykonania doraźnej czynności wynikającej z funkcji związkowej, na podstawie art. 31 ustawy o związkach zawodowych z dnia 23 maja 1991 r. (Dz. U. z 2001 r. Nr 79, poz. 854 z póź. zm.);
   
2. pozostałe koszty związane z działalnością OZ, do których ponoszenia Pracodawcy są zobowiązani na mocy ustawy o związkach zawodowych, innych powszechnie obowiązujących przepisów prawa, Umowy Społecznej zawartej przez Grupę lub innych porozumień zawartych z OZ przez strony Porozumienia, w szczególności koszty:
   
   
   
   1. zapewnienia Organizacjom Związkowym nieodpłatnego korzystania z pomieszczeń biurowych wraz z wyposażeniem biurowym obejmującym standardowe urządzenia, w tym telefon, faks, komputer z oprogramowaniem i dostępem do Internetu,
      
   2. zapewnienia Organizacjom Związkowym korzystania z telefonów komórkowych,
      
   3. udziału Organizacji Związkowych (przejazdów, noclegów, wyżywienia, diet) w spotkaniach, konferencjach, szkoleniach itp.

Do kosztów ponoszonych wspólnie w ramach Porozumienia nie są jednocześnie zaliczane koszty, które mogą być przypisane bezpośrednio do danego przedsiębiorcy - strony Porozumienia i nie wiążą się z działalnością związkową prowadzoną na rzecz pracowników innych podmiotów. Koszty te ponoszone są wyłącznie przez tego przedsiębiorcę, któremu są przypisane.

Ponoszone wspólnie koszty działalności Organizacji Związkowych pokrywane są przez strony (w tym przez Spółkę) proporcjonalnie do udziału liczby członków tych Organizacji zatrudnionych u danego pracodawcy w łącznej liczbie członków Organizacji Związkowych zatrudnionych u wszystkich pracodawców - stron Porozumienia, w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy (klucz podziału kosztów).

Wśród kosztów rozliczanych zgodnie z Porozumieniem występują zarówno koszty niepodlegające opodatkowaniu VAT (np. wynagrodzenia), jak i koszty przy zakupie których naliczany jest VAT (np. zakup usług telekomunikacyjnych, biletów) - podlega on następnie odliczeniu przez ten podmiot - stronę Porozumienia, który zakupił dane towary/usługi.

Jednocześnie, zgodnie z treścią Porozumienia, jeżeli dany podmiot poniósł cały wydatek na OZ, przenosi następnie - w ustalonej proporcji - na pozostałe podmioty (strony Porozumienia) odpowiednią część tych kosztów.

W świetle Porozumienia, żadna z jego stron nie świadczy na rzecz pozostałych żadnych usług związanych z rozliczaniem tych kosztów. Istotą Porozumienia jest wyłącznie współudział w finansowaniu kosztów OZ i równomierne rozkładanie ciężarów ich finansowania przez przedsiębiorców - strony Porozumienia.

Wątpliwości Spółki związane są ze sposobem rozliczania współudziału wydatków na OZ w ramach Porozumienia, w szczególności sposobu traktowania na gruncie VAT oraz dokumentowania tych wydatków (podlegających i niepodlegających VAT), które podlegają wspólnemu rozliczeniu, czyli które są następnie w części ponoszone przez pozostałe podmioty -strony Porozumienia.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w przypadku, gdy rozliczane w ramach Porozumienia koszty nie podlegają opodatkowaniu VAT, Spółka przy ich proporcjonalnym przenoszeniu na pozostałe strony Porozumienia powinna naliczać VAT należny i wystawiać faktury VAT?
2. Czy w przypadku, gdy rozliczane w ramach Porozumienia koszty podlegają opodatkowaniu VAT w momencie ich zakupu przez Spółką, a Spółka w zależności od rodzaju zakupu dokonuje odliczenia VAT naliczonego, albo nie dokonuje takiego odliczenia, Spółka przy ich proporcjonalnym przenoszeniu na pozostałe strony Porozumienia powinna naliczać VAT należny i wystawiać faktury VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w uzasadnieniu pytania 1, w przypadku, gdy rozliczane w ramach Porozumienia koszty nie podlegają opodatkowaniu VAT, Spółka przy ich proporcjonalnym przenoszeniu na pozostałe strony Porozumienia nie powinna naliczać VAT należnego i nie powinna wystawiać faktur VAT.

Powołując z art. 2 pkt 22, art. 5 ust. 1, art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług Spółka wskazała, że na potrzeby podatku od towarów i usług dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Istotnymi elementami konstrukcji tej definicji są prawo do rozporządzania, przeniesienie tego prawa, możność rozporządzania towarem jak właściciel po stronie otrzymującego to prawo. Z ekonomicznego aspektu transakcji ważne jest zatem, czy w wyniku danego zdarzenia gospodarczego (dostawy towarów) dochodzi do przeniesienia na rzecz kontrahenta możliwości (prawa) dysponowania rzeczą w zakresie, jaki charakterystyczny jest dla właściciela. Jeśli możliwość korzystania z przedmiotu transakcji ma charakter trwały w momencie jej zawarcia, to uznać należy, że nastąpiła dostawa towaru. Warunek ten ujęto w sformułowaniu „przeniesienie”, które rozumieć należy jako przekazanie uprawnień właścicielskich między dotychczasowym posiadaczem towaru a jego kontrahentem.

Spółka zauważyła, że z przekazaniem praw do dysponowania towarem jak właściciel musi wiązać się odpłatność w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów, a otrzymanym wynagrodzeniem będącym świadczeniem wzajemnym. Dostawę towarów musi łączyć z odbiorcą stosunek prawny, z którego wynika obowiązek dostawy towarów oraz wysokość wynagrodzenia (świadczenia wzajemnego) za dokonanie tych czynności. Bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów, a otrzymanym wynagrodzeniem istnieje wówczas, gdy jest możliwe zidentyfikowanie bezpośredniej i jasno zidentyfikowanej korzyści na rzecz dostawcy towaru oraz świadczenie wzajemne pozostaje w bezpośrednim związku ze świadczeniem dokonanej czynności.

Wobec powyższego, zdaniem Spółki, należy stwierdzić, że każde świadczenie niebędące dostawą towarów, polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania, stanowi co do zasady usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

1. w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
2. świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Spółka podkreśliła, że ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby określona czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatne świadczenie usług.

Podnosząc, iż zgodnie z art. 8 ust. l ustawy, za usługę może być uznane każde niebędące dostawą towarów świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, Spółka podniosła, że z cywilistycznej istoty pojęcia „świadczenia” wynika, że musi ono polegać na działaniu albo na zaniechaniu podmiotu zobowiązanego do spełnienia świadczenia. Dodatkowo, aby możliwe było uznanie jakiegoś zdarzenia za odpłatne świadczenie usług w rozumieniu ww. przepisu, musi występować stosunek zobowiązaniowy pomiędzy podmiotami biorącymi udział w tym zdarzeniu, czyli obie strony muszą się zobowiązać do określonego działania bądź powstrzymania się od dokonania określonej czynności.

Spółka wskazała, iż szczegółowe przesłanki pozwalające na stwierdzenie, czy na gruncie podatku VAT następuje świadczenie usług wynikają z orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Trybunał, analizując kwestię świadczenia usług, wypracował następujące warunki, których łączne spełnienie umożliwia uznanie określonej czynności za odpłatne świadczenie usług:

1. w ramach danego stosunku prawnego muszą istnieć co najmniej dwa podmioty, z których jeden będzie świadczył usługi, drugi zaś będzie ich konsumentem (przykładowo wyrok TSUE z dnia 29 lutego 1996 r. w sprawie C-215/94 - Jurgen Mohr przeciwko Finanzamt Bad Segeberg),
2. stosunek prawny łączący usługodawcę i usługobiorcę opiera się na zasadzie wzajemności (przykładowo wyrok TSUE z dnia 3 marca 1994 r. w sprawie C-16/93 - R. J. Tolsma przeciwko Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden),
3. pomiędzy daną usługą a otrzymanym w zamian za jej wykonanie wynagrodzeniem istnieje bezpośredni i czytelny związek (przykładowo wyrok z dnia 5 lutego 1981 r. w sprawie C-154/80-Staatssecretaris van Financien przeciwko Associatron cooperative „Cooperatieve Aardappelenbewaarplaats GA”).

Biorąc powyższe pod uwagę, w ocenie Spółki, w przypadku rozliczania obciążeń związanych z kosztami OZ, które nie podlegają opodatkowaniu VAT jak np. wynagrodzenia, składki ZUS, itp., ich późniejsze częściowe przeniesienie na inne podmioty również nie podlega opodatkowaniu VAT. Spółka nie świadczy bowiem w związku z Porozumieniem jakichkolwiek usług na rzecz innych podmiotów stron Porozumienia, a jedynie przenosi (zgodnie z ustalonym kluczem podziału) część kosztów związanych z obsługą OZ. Skoro zatem pierwotnie koszty te nie mieściły się w zakresie opodatkowania VAT, ich późniejsze przeniesienie w części na inne podmioty - niezwiązane z jakąkolwiek usługą świadczoną przez Spółkę - również nie będzie wiązało się z opodatkowaniem VAT.

Ustosunkowując się do pytania 2, Spółka wskazała, że w przypadku, gdy rozliczane w ramach Porozumienia koszty podlegają opodatkowaniu VAT w momencie ich zakupu przez Spółkę a Spółka w zależności od rodzaju zakupu dokonuje odliczenia VAT naliczonego, albo nie dokonuje takiego odliczenia, Spółka przy ich proporcjonalnym przenoszeniu na pozostałe strony Porozumienia również nie powinna naliczać VAT należnego, ani też nie powinna wystawiać faktur VAT. W ocenie Spółki, biorąc pod uwagę opisaną w niniejszym wniosku treść Porozumienia, Spółka przenosząc częściowo koszty nabytych usług na inne podmioty - strony Porozumienia, w świetle uwag przedstawionych w uzasadnieniu do pytania nr 1, również nie świadczy na ich rzecz jakichkolwiek usług, ani nie realizuje na ich rzecz dostaw towarów, które mogłyby podlegać opodatkowaniu VAT. Istotą bowiem przedmiotowego Porozumienia jest wyłącznie podział kosztów pomiędzy jego stronami. W konsekwencji, biorąc powyższe pod uwagę, w ocenie Spółki należy uznać, że rozliczanie przez nią kosztów w ramach Porozumienia, nie podlega opodatkowaniu VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• prawidłowe – w zakresie braku opodatkowania czynności związanych z rozliczeniem kosztów niepodlegających opodatkowaniu, tj. wynagrodzeń i składek ZUS,

• nieprawidłowe – w zakresie braku opodatkowania czynności związanych z rozliczeniem kosztów podlegających opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Powołany przepis wskazuje, iż pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się podatnika – nie będące dostawą towarów – na rzecz innego podmiotu. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Ze świadczeniem usługi mamy do czynienia również w sytuacji, gdy podatnik dokonuje czynności działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej. Wówczas przyjmuje się, że dla celów podatku od towarów i usług podatnik (zleceniobiorca) sam nabył usługę od faktycznego wykonawcy, a następnie wyświadczył tę usługę zleceniodawcy. Powyższe wynika z art. 8 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym „w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi”.

Zauważyć należy także, że powyższe wynika również wprost z przepisu art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym w przypadku, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Z kolei zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Ze złożonego wniosku wynika, że Spółka będąca zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, celem zoptymalizowania ponoszonych kosztów funkcjonowania organizacji związkowych, zawarła z innymi podmiotami z grupy porozumienie w sprawie wspólnego ponoszenia kosztów działalności międzyzakładowych organizacji związkowych. Na mocy Porozumienia, kosztami działalności ponoszonymi wspólnie są koszty wynagrodzeń i ich pochodnych oraz pozostałe koszty takie jak koszty zapewnienia Organizacjom Związkowym nieodpłatnego korzystania z pomieszczeń biurowych wraz z wyposażeniem biurowym i dostępem do Internetu, zapewnienia Organizacjom Związkowym korzystania z telefonów komórkowych, udziału w spotkaniach, konferencjach, szkoleniach. Do kosztów ponoszonych wspólnie w ramach Porozumienia nie są zaliczane koszty, które mogą być przypisane bezpośrednio do danego przedsiębiorcy - strony Porozumienia i nie wiążą się z działalnością związkową prowadzoną na rzecz pracowników innych podmiotów. Koszty te ponoszone są wyłącznie przez tego przedsiębiorcę, któremu są przypisane. Ponoszone wspólnie koszty działalności Organizacji Związkowych pokrywane są przez strony, w tym przez Spółkę proporcjonalnie do udziału liczby członków tych Organizacji zatrudnionych u danego pracodawcy w łącznej liczbie członków Organizacji Związkowych zatrudnionych u wszystkich pracodawców - stron Porozumienia, w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy. Wśród kosztów rozliczanych zgodnie z Porozumieniem występują zarówno koszty niepodlegające opodatkowaniu VAT (wynagrodzenia), jak i koszty przy zakupie których naliczany jest VAT (zakup usług telekomunikacyjnych, biletów), który podlega następnie odliczeniu przez ten podmiot - stronę Porozumienia, który zakupił dane towary/usługi. Jednocześnie, zgodnie z treścią Porozumienia, jeżeli dany podmiot poniósł cały wydatek na OZ, przenosi następnie - w ustalonej proporcji - na pozostałe podmioty (strony Porozumienia) odpowiednią część tych kosztów. W świetle Porozumienia, żadna z jego stron nie świadczy na rzecz pozostałych żadnych usług związanych z rozliczaniem tych kosztów. Istotą Porozumienia jest współudział w finansowaniu kosztów OZ i równomierne rozkładanie ciężarów ich finansowania przez przedsiębiorców - strony Porozumienia.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że przedsiębiorcy działający w ramach wspólnego zadania związanego z realizację zadań nałożonych odrębnymi przepisami, powinni do wzajemnych rozliczeń stosować ogólne reguły wynikające z ustawy o podatku od towarów i usług oraz aktów wykonawczych do tej ustawy, w tym także w zakresie wystawiania faktur VAT dokumentujących wykonywane przez nich czynności.

W świetle przytoczonych przepisów o podatku od towarów i usług oraz przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, iż Spółka dokonując rozliczania obciążeń związanych z kosztami organizacji związkowych, które nie podlegają opodatkowaniu, tj. wynagrodzeń i składek ZUS (w proporcji wynikającej z zawartej między stronami umowy - Porozumienia) nie świadczy na rzecz pozostałych podmiotów z grupy kapitałowej usług. W konsekwencji czynność ta, jak słusznie wskazano we wniosku, nie powinna być dokumentowana fakturą VAT.

Natomiast w sytuacji, gdy Spółka ponosi wszystkie koszty związane ze wspólną realizacją zadań nałożonych odrębnymi przepisami, dotyczących ponoszenia kosztów międzyzakładowych organizacji związkowych - takich jak zapewnienie korzystania z pomieszczeń biurowych, telefonów, udział w spotkaniach, konferencjach czy szkoleniach - a następnie koszty te zostają rozdzielone pomiędzy pozostałych przedsiębiorców (strony Porozumienia), stosownie do ich udziału w Porozumieniu, wskazać należy, że w tej sytuacji pozostałych przedsiębiorców uznać należy za beneficjentów czynności wykonywanych przez Spółkę, dokonującą w istocie odsprzedaży określonych usług w stosownej części. Otrzymane od pozostałych uczestników Porozumienia wynagrodzenie stanowi zatem dla Spółki wynagrodzenie za świadczenie usług, które to czynności na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

A zatem wynikające z postanowień umownych Porozumienia zachowanie Spółki stanowi – wbrew stanowisku zawartemu we wniosku - określone w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, odpłatne świadczenie usług na rzecz pozostałych członków Porozumienia podlegające opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Uwzględniając powyższe, jak również brzmienie art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, z którego wynika, iż co do zasady, podatnicy podatku od towarów i usług dla udokumentowania wykonywanych czynności opodatkowanych wystawiają faktury VAT, wskazać należy, że skoro, jak wskazano powyżej świadczone czynności podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, to w konsekwencji czynności te powinny być przez Spółkę dokumentowane fakturą VAT.

Końcowo nadmienić należy, że zasady opodatkowania czynności podatkiem od towarów i usług zostały w sposób jednoznaczny określony przez ustawodawcę w obowiązujących ww. przepisach normujących te kwestie, tym samym, przesunięcie bądź pominięcie obowiązków nałożonych na podatnika przez ustawodawcę, poprzez postanowienia umowne stron, nie znajduje uzasadnionych podstaw prawnych.

Zaznacza się, że stanowisko organu interpretacyjnego dotyczy wyłącznie czynności ściśle wskazanych przez Spółkę w opisie stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.