INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 31 stycznia 2013 r. (data wpływu 6 lutego 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 kwietnia 2013 r. (data wpływu 18 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do złożenia korekt deklaracji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 lutego 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do złożenia korekt deklaracji. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 16 kwietnia 2013 r. (data wpływu 18 kwietnia 2013 r.) poprzez doprecyzowanie własnego stanowiska oraz wpłatę dodatkowej opłaty.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Przedsiębiorstwo jest spółką prawa handlowego powstałą w roku 1997 w wyniku przekształcenia Przedsiębiorstwa w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. Jedynym właścicielem Spółki jest Miasto posiadające 100% udziałów w Spółce. Spółka w akcie założycielskim została powołana do prowadzenia działalności gospodarczej przejętej od przekształconego przedsiębiorstwa ze szczególnym uwzględnieniem wykonywania usług przewozowych dla ludności w zorganizowanym transporcie publicznym.

W celu realizacji zadania własnego, wynikającego z art. 7 ustawy o samorządzie gminnym, Miasto nałożyło na Spółkę obowiązek świadczenia usług komunikacji miejskiej na terenie Gminy.

Spółka jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Pomiędzy Miastem, a Spółką zawarte zostały:

1. Porozumienie pomiędzy Miastem i Spółką zawarte w dniu 29 grudnia 2006 r. na rok 2007, zawierające zasady obliczania i wypłaty refundacji utraconych wpływów z tytułu honorowania przez Spółkę uprawnień do ulgowych i bezpłatnych przejazdów środkami komunikacji miejskiej na terenie Miasta, przysługujących pasażerom na podstawie uchwały Rady Miasta. Ponadto, na mocy porozumienia Spółka respektowała uprawnienia do bezpłatnych przejazdów uczniów wynikające z ustawy o systemie oświaty. Porozumienie wskazywało, że środki finansowe przeznaczone na refundację określa uchwała budżetowa Rady Miasta na dany rok. W Porozumieniu zawarty został zapis o dążeniu do pełnego pokrycia utraconych przez Spółkę wpływów.
2. Porozumienie pomiędzy Miastem i Spółką zawarte w dniu 31 grudnia 2007 r. na rok 2008, zawierające zasady obliczania i wypłaty refundacji utraconych wpływów z tytułu honorowania przez Spółkę uprawnień do ulgowych i bezpłatnych przejazdów środkami komunikacji miejskiej na terenie Miasta, przysługujących pasażerom na podstawie uchwały Rady Miasta. Ponadto, na mocy porozumienia Spółka respektowała uprawnienia do bezpłatnych przejazdów uczniów wynikające z ustawy o systemie oświaty. Porozumienie wskazywało, że środki finansowe przeznaczone na refundację określa uchwała budżetowa Rady Miasta na dany rok. W Porozumieniu zawarty został zapis o dążeniu do pełnego pokrycia utraconych przez Spółkę wpływów.
3. Porozumienie pomiędzy Miastem i Spółką zawarte w dniu 29 grudnia 2008 r. na rok 2009, zawierające zasady obliczania i wypłaty refundacji utraconych wpływów z tytułu honorowania przez Spółkę uprawnień do ulgowych i bezpłatnych przejazdów środkami komunikacji miejskiej na terenie Miasta, przysługujących pasażerom na podstawie uchwały Rady Miasta. Ponadto, na mocy porozumienia Spółka respektowała uprawnienia do bezpłatnych przejazdów uczniów wynikające z ustawy o systemie oświaty. Porozumienie wskazywało, że środki finansowe przeznaczone na refundację określa uchwała budżetowa Rady Miasta na dany rok. W Porozumieniu zawarty został zapis o dążeniu do pełnego pokrycia utraconych przez Spółkę wpływów.
4. Umowa z dnia 1 grudnia 2009 r., obowiązująca od dnia 1 stycznia 2010 r., przedmiotem której jest wykonywanie przez Spółkę zadań z zakresu przewozu regularnego w ramach lokalnego transportu zbiorowego na rzecz Miasta, tj. komunikacji miejskiej w granicach administracyjnych Miasta i na terenie Gmin na podstawie porozumień międzygminnych. Z tytułu wykonywania zadania Spółka otrzymuje rekompensatę obliczoną jako iloczyn zrealizowanych wozokilometrów oraz stawki rekompensaty.
   
   

Spółka w odniesieniu do umowy z dnia 1 grudnia 2009 r. otrzymała interpretację indywidualną z dnia 19 grudnia 2011 r.

Spółka prowadzi sprzedaż biletów, przychody z tego tytułu przeznaczane są na pokrycie kosztów działalności przewozowej. Ceny biletów obowiązujące przy wykonywaniu usług komunikacji miejskiej na terenie Gminy ustala Rada Miasta w formie uchwał. Ceny tych biletów są w gruncie rzeczy wynikiem polityki społecznej i transportowej władz samorządowych. Rada Miasta stosowną uchwałą ustala dla różnych grup społecznych odpowiednie uprawnienia do ulgowych i bezpłatnych przejazdów komunikacją miejską.

W związku z tym, iż Spółka stosuje uprawnienia do bezpłatnych i ulgowych przejazdów zbiorowej komunikacji miejskiej przysługujących pasażerom na podstawie uchwał Rady Miejskiej i zgodnie z zawartymi na rok 2007-2009 Porozumieniami, otrzymuje zwrot kosztów stosowania przez przewoźnika uprawnień pasażerów/konsumentów. Należność otrzymywana od Gminy nie jest wynagrodzeniem za świadczone przez Spółkę usługi, gdyż Spółka świadczy usługę przewozu na rzecz pasażerów. Stosunek prawny wynikający z Porozumień wiążących Spółkę z Gminą powoduje, że ostatecznym beneficjentem jest społeczeństwo (grupy uprawnione do ulg i zwolnień korzystające z przewozów miejskich). Otrzymane kwoty zwrotu kosztów uprawnień do ulgowych i bezpłatnych przejazdów nie mają na celu sfinansowania ceny sprzedaży. Wysokość zwrotu kosztów stosowania przez przewoźnika uprawnień do bezpłatnych i ulgowych przejazdów zbiorowej komunikacji nie ma żadnego wpływu na ceny biletów. Ostateczne ustalenie wielkości zwrotu kosztów uzależnione jest od możliwości finansowej Gminy.

W Porozumieniach ustalono, że wielkość utraconych wpływów Spółka określać będzie w formie szacunkowego zestawienia dla sprzedanych biletów ulgowych oraz przejazdów bezpłatnych. Zgodnie z porozumieniami w latach 2007-2009 dopłaty przekazywane były przez Miasto w ratach miesięcznych na podstawie faktur wystawionych przez Spółkę (stawka podatku VAT 7%), załącznikiem do faktury było ilościowe zestawienie faktycznie sprzedanych przez Spółkę biletów ulgowych w danym miesiącu i wyliczone z tego tytułu zmniejszenie wpływów oraz szacunkowa wartość utraconych wpływów z tytułu przejazdów bezpłatnych za dany miesiąc.

Przychody z tytułu sprzedaży biletów z refundacji wynikających z porozumień na lata 2007-2009 nie rekompensowały kosztów prowadzonej działalności przewozowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku uznania stanowiska Spółki w zakresie opodatkowania otrzymywanych od gminy dopłat dotyczących refundacji utraconych dochodów z tytułu wprowadzonych ulg (pytanie 1 zawarte we wniosku) za prawidłowe, Wnioskodawca ma prawo do złożenia korekty deklaracji od XII/2007 do XII/2009...

Zdaniem Wnioskodawcy (sformułowanym w piśmie z dnia 16 kwietnia 2013 r.), w przypadku popełnienia błędów w deklaracji VAT, podatnik ma prawo do złożenia korekt deklaracji od XII/2007 r. do XII/2009 r. Uprawnienie to wynika z art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.). Natomiast zobowiązanie podatkowe na podstawie art. 70 § 1 cyt. ustawy, przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Ponieważ termin zapłaty VAT przypada na 25 dzień miesiąca po miesiącu poprzednim, to oznacza, że w zakresie korekty podatku należnego podatnik może do końca roku 2013 składać korekty deklaracji VAT począwszy od deklaracji za grudzień 2007 r. (termin zapłaty podatku z tej deklaracji przypada na 25 stycznia 2008 r. i 5-letni okres przedawnienia należy liczyć począwszy od roku 2009).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Podstawowy obowiązek dokumentowania obrotu dla potrzeb podatku od towarów i usług fakturami VAT przez podatników tego podatku, został określony w art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą. Zgodnie z tym przepisem, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Na mocy art. 106 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:

1. określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania;
2. może określić wzory faktur dla wszystkich lub niektórych rodzajów czynności;
3. może określić przypadki, w których faktury mogą być wystawiane przez inne podmioty niż wymienione w ust. 1 i 2, oraz szczegółowe zasady i warunki wystawiania faktur w takich przypadkach.
   
   

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w powyższym przepisie, Minister Finansów wydał obowiązujące od dnia 1 kwietnia 2011 r. rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm.), zwane dalej rozporządzeniem, regulujące m. in. zagadnienia związane z wystawianiem faktur korygujących.

W świetle § 4 ust. 1 rozporządzenia, fakturę wystawia:

1. zarejestrowany podatnik VAT czynny;
2. podatnik, o którym mowa w art. 16 ustawy, przy dokonywaniu wewnątrzwspólnotowej dostawy nowych środków transportu.
   
   

Co istotne, w § 13 ust. 1 rozporządzenia wskazano, iż w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą tę fakturę.

Przepisy ust. 1 i 2 – stosownie do § 13 ust. 5 rozporządzenia – stosuje się odpowiednio w przypadku:

1. zwrotu sprzedawcy towarów oraz zwrotu nabywcy kwot nienależnych, o których mowa w art. 29 ust. 4 ustawy;
2. zwrotu nabywcy całości lub części należności, o której mowa w § 10 ust. 1.
   
   

Faktury korygujące powinny zawierać wyraz „KOREKTA” albo wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” (§ 13 ust. 8 rozporządzenia).

Ponadto, na podstawie § 14 ust. 1 rozporządzenia, fakturę korygującą wystawia się również, gdy po wystawieniu faktury podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Z regulacji ww. aktu wykonawczego wynika, iż fakturę korygującą wystawia się w przypadku udzielenia rabatów, określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, zwrotu sprzedawcy towarów oraz zwrotu nabywcy kwot nienależnych, a także zwrotu nabywcy całości lub części należności oraz w sytuacji gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych. Faktury korygujące wystawia się w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym.

Jednocześnie ustawodawca na podstawie art. 99 ust. 1 ustawy nałożył na podatników, o których mowa w art. 15, obowiązek składania w urzędzie skarbowym deklaracji podatkowych za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Z kolei, w myśl art. 99 ust. 2 ustawy, mali podatnicy, którzy wybrali metodę kasową, składają w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym kwartale.

Stosownie do art. 99 ust. 3 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1, inni niż podatnicy rozliczający się metodą kasową, mogą również składać deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 2, po uprzednim pisemnym zawiadomieniu naczelnika urzędu skarbowego, najpóźniej do 25. dnia drugiego miesiąca kwartału, za który będzie po raz pierwszy złożona kwartalna deklaracja podatkowa (…).

W przedmiotowej sprawie warto również wyjaśnić, iż w świetle art. 103 ust. 1 ustawy, podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2–4 oraz art. 33 i 33b.

Natomiast podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 2 i 3, są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po kwartale, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2a–2g, 3 i 4 oraz art. 33 (art. 103 ust. 2 ustawy).

Na mocy art. 103 ust. 2a ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 3, inni niż mali podatnicy, są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do wpłacania zaliczek na podatek za pierwszy oraz za drugi miesiąc kwartału w wysokości 1/3 kwoty należnego zobowiązania podatkowego wynikającej z deklaracji podatkowej złożonej za poprzedni kwartał – w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym z kolejnych miesięcy, za które jest wpłacana zaliczka.

Ponadto, zgodnie z art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

W myśl art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej, skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

W tym miejscu wskazać należy, iż na podstawie art. 112 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty związane z tym rozliczaniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Jednocześnie, jak stanowi § 21 ust. 1 ww. rozporządzenia, podatnicy są obowiązani przechowywać faktury oraz faktury korygujące, a także duplikaty tych dokumentów, do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Według art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej, zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Istotą przedawnienia uregulowanego w art. 70 Ordynacji podatkowej jest to, że na skutek upływu czasu zobowiązanie podatkowe wygasa z mocy prawa, zobowiązanie podatkowe bowiem przestaje istnieć.

Przedawnienie zobowiązań podatkowych dotyczy wszystkich zobowiązań, bez względu na sposób ich powstania. Przedawnieniu podlegają zarówno zobowiązania powstałe po doręczeniu decyzji ustalającej, jak i zobowiązania powstające z mocy prawa.

W komentowanym przepisie określony jest jeden termin przedawnienia – wynoszący 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Termin ten nie może być ani odroczony (art. 48 Ordynacji podatkowej) przez organ podatkowy, ani też przedłużony przez Ministra Finansów (art. 50 Ordynacji podatkowej).

W związku z powyższym należy przyjąć tezę, że jeżeli przedawnia się zobowiązanie podatkowe, to wraz z nim przedawnieniu ulegają także inne elementy danego stosunku prawno-podatkowego.

Biorąc zatem pod uwagę cytowane wyżej przepisy stwierdzić należy, iż korekty faktur powinny być dokonane przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Z przedstawionych regulacji art. 112 ustawy oraz § 21 ust. 1 rozporządzenia wynika, że dla celów podatkowych okres przechowywania faktur VAT związany jest wyłącznie z okresem przedawnienia zobowiązania podatkowego. Wskutek przedawnienia wygasa nie tylko powinność zapłaty (z deklaracji albo z decyzji), ale także prawo do zmiany zobowiązania w stosunku do kwoty wynikającej z deklaracji podatkowej (prawo do korekty deklaracji). Do istoty prawa podatkowego należy ograniczona w czasie możliwość domagania się spełnienia zobowiązań przez podatników, jak i możliwość domagania się przez podatników uwzględnienia przez organy podatkowe przysługujących im praw. Dopuszczenie możliwości korygowania faktur VAT wystawionych sześć lub więcej lat wstecz pozbawia organ podatkowy możliwości skontrolowania, czy korekty są zasadne, a co za tym idzie, czy kwoty wykazane w deklaracjach są prawidłowe.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, będący czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, jest spółką prawa handlowego powstałą w roku 1997 w wyniku przekształcenia Przedsiębiorstwa w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. Jedynym właścicielem Spółki jest Miasto posiadające 100% udziałów w Spółce. Spółka w akcie założycielskim została powołana do prowadzenia działalności gospodarczej przejętej od przekształconego przedsiębiorstwa ze szczególnym uwzględnieniem wykonywania usług przewozowych dla ludności w zorganizowanym transporcie publicznym. W celu realizacji zadania własnego, wynikającego z art. 7 ustawy o samorządzie gminnym, Miasto nałożyło na Spółkę obowiązek świadczenia usług komunikacji miejskiej na terenie Gminy.

Pomiędzy Miastem a Spółką w grudniu 2006, 2007 oraz 2008 roku zawarte zostały Porozumienia na lata 2007, 2008 oraz 2009, zawierające zasady obliczania i wypłaty refundacji utraconych wpływów z tytułu honorowania przez Spółkę uprawnień do ulgowych i bezpłatnych przejazdów środkami komunikacji miejskiej na terenie Miasta, przysługujących pasażerom na podstawie uchwały Rady Miasta. Ponadto, na mocy tych Porozumień Spółka respektowała uprawnienia do bezpłatnych przejazdów uczniów wynikające z ustawy o systemie oświaty. Porozumienia wskazywały, że środki finansowe przeznaczone na refundację określa uchwała budżetowa Rady Miasta na dany rok. W Porozumieniach zawarte zostały zapisy o dążeniu do pełnego pokrycia utraconych przez Spółkę wpływów.

W związku z tym, iż Spółka stosuje uprawnienia do bezpłatnych i ulgowych przejazdów zbiorowej komunikacji miejskiej przysługujących pasażerom na podstawie uchwał Rady Miejskiej i zgodnie z zawartymi na rok 2007-2009 Porozumieniami, otrzymuje zwrot kosztów stosowania przez przewoźnika uprawnień pasażerów/konsumentów. Należność otrzymywana od Gminy nie jest wynagrodzeniem za świadczone przez Spółkę usługi, gdyż Spółka świadczy usługę przewozu na rzecz pasażerów. Stosunek prawny wynikający z Porozumień wiążących Spółkę z Gminą powoduje, że ostatecznym beneficjentem jest społeczeństwo (grupy uprawnione do ulg i zwolnień korzystające z przewozów miejskich). Otrzymane kwoty zwrotu kosztów uprawnień do ulgowych i bezpłatnych przejazdów nie mają na celu sfinansowania ceny sprzedaży. Wysokość zwrotu kosztów stosowania przez przewoźnika uprawnień do bezpłatnych i ulgowych przejazdów zbiorowej komunikacji nie ma żadnego wpływu na ceny biletów. Ostateczne ustalenie wielkości zwrotu kosztów uzależnione jest od możliwości finansowej Gminy.

W Porozumieniach ustalono, że wielkość utraconych wpływów Spółka określać będzie w formie szacunkowego zestawienia dla sprzedanych biletów ulgowych oraz przejazdów bezpłatnych. Zgodnie z Porozumieniami w latach 2007-2009 dopłaty przekazywane były przez Miasto w ratach miesięcznych na podstawie faktur wystawionych przez Spółkę (stawka podatku VAT 7%), załącznikiem do faktury było ilościowe zestawienie faktycznie sprzedanych przez Spółkę biletów ulgowych w danym miesiącu i wyliczone z tego tytułu zmniejszenie wpływów oraz szacunkowa wartość utraconych wpływów z tytułu przejazdów bezpłatnych za dany miesiąc. Przychody z tytułu sprzedaży biletów z refundacji wynikających z Porozumień na lata 2007-2009 nie rekompensowały kosztów prowadzonej działalności przewozowej.

W tym miejscu wskazać należy, iż zgodnie z rozstrzygnięciem zawartym w interpretacji indywidualnej nr ILPP1/443-98/13-4/MD, otrzymywane od Miasta w latach 2007-2009 dopłaty dotyczące refundacji utraconych dochodów z tytułu ulg wprowadzonych ustawami i uchwałami Rady Miasta w sytuacji gdy wysokość refundacji ustalana była w zależności od możliwości finansowych gminy i nie miała wpływu na wysokość ceny świadczonych przez Spółkę usług przewozowych, nie stanowiły obrotu w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy i tym samym nie podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca wyjaśnił natomiast, iż zgodnie z Porozumieniami w latach 2007-2009 dopłaty przekazywane były przez Miasto w ratach miesięcznych na podstawie faktur wystawionych przez Spółkę (stawka podatku VAT 7%). Ze względu na powyższe, wątpliwości Wnioskodawcy w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego dotyczą prawa do złożenia korekt deklaracji za okres od XII/2007 do XII/2009, w których Spółka nieprawidłowo wykazała jako opodatkowany obrót z tytułu otrzymywanych dopłat.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania należy stwierdzić, iż Zainteresowany zobowiązany jest do dokonania korekt za cały okres, w którym dokumentował i opodatkował otrzymywanie dopłat dotyczących refundacji w sposób inny niż wskazano w powołanej wyżej interpretacji, z uwzględnieniem terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, o którym mowa w art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej. Co istotne – w przedmiotowej sprawie termin płatności podatku wykazanego w deklaracji za grudzień 2007 r. złożonej w terminie do 25 stycznia 2008 r. upływa w roku 2008, stąd 5-letni okres przedawnienia, uregulowany w art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej, upływa w roku 2013. W konsekwencji Spółka ma prawo skorygować deklaracje, w których niewłaściwie wykazywała obrót z tytułu otrzymanych od Miasta dopłat, począwszy od deklaracji za grudzień 2007 r.

Reasumując, ze względu na fakt, iż otrzymywane od Miasta w latach 2007-2009 dopłaty dotyczące refundacji utraconych dochodów z tytułu ulg wprowadzonych ustawami i uchwałami Rady Miasta nie stanowiły czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, Wnioskodawca ma prawo do dokonania korekt deklaracji VAT-7 za cały okres, w którym błędnie dokumentował – a co za tym idzie również wykazywał w deklaracjach – otrzymywane dopłaty, z uwzględnieniem terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, o którym mowa w art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej, tj. począwszy od deklaracji złożonej za grudzień 2007 r. do deklaracji złożonej za grudzień 2009 r.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie prawa do złożenia korekt deklaracji. Natomiast wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania otrzymywanych od gminy dopłat dotyczących refundacji utraconych dochodów z tytułu wprowadzonych ulg, został załatwiony interpretacją z dnia 6 maja 2013 r. nr ILPP1/443-98/13-4/MD.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.