Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-292/13/ZK
z 12 czerwca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 marca 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 18 marca 2013 r.), uzupełnionym w dniu 31 maja 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości uznania wskazanych we wniosku form wtryskowych za środki trwałe w prowadzonej w formie spółki jawnej pozarolniczej działalności gospodarczej oraz możliwości dokonania ich jednorazowej amortyzacji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 marca 2013 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości uznania wskazanych we wniosku form wtryskowych za środki trwałe w prowadzonej w formie spółki jawnej pozarolniczej działalności gospodarczej oraz możliwości dokonania ich jednorazowej amortyzacji. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 17 maja 2013 r. Znak: IBPBI/1/415-292/13/ZK, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 31 maja 2013 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność produkcyjno-handlową w formie spółki jawnej. Jednym ze sprzedawanych asortymentów są nabywane od innych kontrahentów dodatki kaletnicze (klamerki, regulatory) wykonane z tworzywa sztucznego. Spółka nie posiada własnej wtryskarki, natomiast nabyte przez spółkę formy wtryskowe będą zamontowane na wtryskarkach stanowiących własność innych podmiotów. Podmioty te będą świadczyć na formach spółki, dla niej usługę wtrysku. Formy wtryskowe można montować i demontować na różnych wtryskarkach, w zależności od potrzeb na dany asortyment. Koszt jednej formy to wydatek rzędu 30.000 - 80.000 zł, koszt wykonania wszystkich form dla otrzymania całej linii dodatków to koszt około 280.000 zł. Przy użyciu form spółki, firma zewnętrzna wykona usługę wtrysku wyrobów, których sprzedaż będzie stanowić przychód spółki. Wnioskodawca jest małym podatnikiem, zgodnie z oznaczeniem w art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym dla osób fizycznych.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z dnia 27 maja 2013 r., wskazano m.in., iż:

• formy wtryskowe zostały nabyte w miesiącu kwietniu i maju 2013 r. oraz będą nabywane w miesiącach czerwiec i lipiec 2013 r. Ich przeznaczenie to produkcja dodatków kaletniczych z tworzywa sztucznego. Dodatki te stanowić będą poszerzenie asortymentu spółki przeznaczonego do sprzedaży.
• każda z form stanowi odrębne samodzielne narzędzie, przy użyciu którego wykonuje się wypraski i klasyfikowana jest zgodnie z KŚT do grupy 5 rodzaju 503,
• przewidywany okres wykorzystania form wtryskowych na potrzeby działalności gospodarczej to okres nie krótszy niż 12 m-cy, jednak okres ten uzależniony jest od trwałości form i wykorzystywanego tworzywa i powinien wynosić około l mln cykli,
• formy zostaną udostępnione na podstawie umowy wypożyczenia, niemniej bez przenoszenia własności; spółka pozostaje cały czas właścicielem form,
• spółka jawna, której Wnioskodawca jest wspólnikiem spełnia kryteria uznania jej za małego podatnika, zgodnie z art. 5a pkt 20 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy każdą formę wtryskową można potraktować jako samodzielny podlegający jednorazowej amortyzacji środek trwały?

Zdaniem Wnioskodawcy, mimo, iż spółka nie posiada własnych wtryskarek, formy wtryskowe są dla niej samodzielnym kompletnym narzędziem, będącym środkiem trwałym, które to narzędzie klasyfikuje zgodnie z KŚT do grupy 5, rodzaju 503. Ze względu na ich wartość podlegają amortyzacji, zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Spółce przysługuje również prawo dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej środków trwałych, zgodnie z art. 22k pkt 7 (winno być art. 22k ust. 7) wyżej cytowanej ustawy, w limicie nie większym niż 50.000 EURO.

Mając na uwadze to, iż formy stanowią samodzielne kompletne narzędzie (okres użytkowania powyżej 12 miesięcy, wartość jednostkowa nabycia powyżej 3.500 zł), przy użyciu którego wtryskarki wykonują wypraski można dokonywać ujęcia ich w kosztach zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a po spełnieniu kryterium małego podatnika (art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) dokonać jednorazowego odpisu amortyzacyjnego w limicie nie większym niż 50.000 EURO.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzania przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, iż konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty lub prawa wieczystego użytkowania gruntów środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z treścią art. 22a ust. 1 tej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z powyższych przepisów wynika, iż aby dany składnik majątku mógł być uznany za środek trwały musi łącznie spełniać następujące warunki:

• stanowić własność lub współwłasność podatnika,
• być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,
• jego przewidywany okres używania musi być dłuższy niż rok,
• musi być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą lub oddany do używania innym podmiotom, na podstawie umów wymienionych w cyt. art. 22a ust. 1 ww. ustawy, tj. na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub leasingu.
  
  

Z przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnienia opisu zdarzenia przyszłego wynika m.in., iż spółka jawna, której Wnioskodawca jest wspólnikiem prowadzi działalność produkcyjno-handlową. Jednym ze sprzedawanych asortymentów są nabywane od innych kontrahentów dodatki kaletnicze (klamerki, regulatory) wykonane z tworzywa sztucznego. Spółka nie posiada własnej wtryskarki do ich produkcji. W kwietniu i maju 2013 r. spółka nabyła formy wtryskowe przeznaczone do produkcji dodatków kaletniczych z tworzywa sztucznego. Spółka zakupi formy wtryskowe również w czerwcu i lipcu 2013 r. Zostaną one zamontowane na wtryskarkach stanowiących własność innych podmiotów, które będą świadczyć dla spółki na tych formach usługę wtrysku. Formy wtryskowe można montować i demontować na różnych wtryskarkach, w zależności od potrzeb na dany asortyment. Koszt jednej formy to wydatek rzędu 30.000 - 80.000 zł, koszt wykonania wszystkich form dla otrzymania całej linii dodatków to koszt około 280.000 zł. Każda z form stanowi odrębne samodzielne narzędzie, przy użyciu którego wykonuje się wypraski i klasyfikowana jest zgodnie z KŚT do grupy 5 rodzaju 503. Przewidywany okres wykorzystania form wtryskowych na potrzeby działalności gospodarczej nie jest krótszy niż 12 miesięcy, jednak okres ten uzależniony jest od trwałości form i wykorzystywanego tworzywa i powinien wynosić około l mln cykli. Zakupione formy wtryskowe pozostaną własnością spółki jawnej.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, iż jeżeli w świetle przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. Nr 242, poz. 1622), stanowiących odrębne przepisy nie będące przepisami prawa podatkowego, a tym samym nie mogących być przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej – każda z form, o których mowa we wniosku stanowi samodzielne kompletne narzędzie (składnik majątku), zakwalifikowany do Grupy 5 rodzaju 503 Klasyfikacji Środków Trwałych, to w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowić będzie ona środek trwały (pod warunkiem spełnienia pozostałych warunków określonych w art. 22a ust. 1 tej ustawy). Tym samym, jeżeli środki te zostaną wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, gdy ich przewidywany okres wykorzystywania na potrzeby działalności gospodarczej będzie przekraczał 1 rok, to Wnioskodawca może co do zasady w ciężar kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki jawnej pozarolniczej działalności gospodarczej zaliczać odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej.

Zaznaczyć przy tym należy, iż ustaleń w zakresie, tj. czy określony składnik majątku stanowi samodzielny środek trwały oraz jaka jest jego Klasyfikacja w świetle KŚT dokonuje sam podatnik. Powyższe wynika z Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 roku w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zgodnie z którym zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane, według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W razie wątpliwości zainteresowany może zwrócić się o wydanie opinii do Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacji Urzędu Statystycznego w Łodzi, ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź. Opinie wydawane są na wniosek zainteresowanego podmiotu.

Wydatki poniesione na nabycie środków trwałych podlegają, co do zasady, zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej pośrednio, poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej. W myśl bowiem art. 22f ust. 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b. Zgodnie z art. 22h ust. 2 ww. ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego. Możliwość dokonywania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego przez małych podatników oraz podatników rozpoczynających prowadzenie działalności gospodarczej przewiduje art. 22k ust. 7 ww. ustawy. Zgodnie z treścią tego przepisu, podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych. Podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 7, nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, lub stosować zasady określone w art. 22h ust. 4. Od następnego roku podatkowego podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych zgodnie z ust. 1 lub art. 22i; suma odpisów amortyzacyjnych, w tym dokonanych w pierwszym roku podatkowym oraz niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 1, nie może przekroczyć wartości początkowej tych środków trwałych (art. 22k ust. 8 ww. ustawy).

W myśl art. 22k ust. 9 tej ustawy, przy określaniu limitu, o którym mowa w ust. 7, nie uwzględnia się odpisów amortyzacyjnych od nieprzekraczającej 3.500 zł wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22f ust. 3.

Zgodnie z art. 22k ust. 12 ww. ustawy, przeliczenia na złote kwoty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wystąpiło zdarzenie, o którym mowa w tym przepisie, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Pomoc, o której mowa w ust. 7, stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa wspólnotowego dotyczących pomocy w ramach zasady de minimis (art. 22k ust. 10 ww. ustawy).

Przy czym, w myśl art. 22k ust. 13 tej ustawy, (przepis obowiązujący od dnia 22 maja 2009 r.), w przypadku spółki niemającej osobowości prawnej kwota limitu odpisów amortyzacyjnych, o której mowa w ust. 7, dotyczy spółki.

Zatem z możliwości jednorazowej amortyzacji mogą skorzystać mali podatnicy lub podatnicy, którzy rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej za wyłączeniem sytuacji, określonych w art. 22k ust. 11 powołanej ustawy, zgodnie z którym przepis ust. 7 nie ma zastosowania do podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności gospodarczej, który w roku rozpoczęcia tej działalności, a także w okresie dwóch lat, licząc od końca roku poprzedzającego rok jej rozpoczęcia, prowadził działalność gospodarczą samodzielnie lub jako wspólnik spółki niemającej osobowości prawnej lub działalność taką prowadził małżonek tej osoby, jeżeli między małżonkami istniała w tym czasie wspólność majątkowa.

Określenie „mały podatnik” zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza ono podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

W 2013 r. za małego podatnika można uznać tego, u którego przychód brutto ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) za 2012 r. nie przekroczył kwoty 4.922.000 zł, wg wyliczenia: średni kurs euro ogłoszony przez Narodowy Bank Polski na dzień 01 października 2012 r. (zgodnie z tabelą kursów NBP z dnia 01 października 2012 r. Nr 190/A/NBP/2012 ) wynosił 4,1020 zł x 1.200.000 = 4.922.400 zł, w zaokrągleniu 4.922.000 zł.

Natomiast dopuszczalny w 2013 r. limit jednorazowych odpisów amortyzacyjnych, stosownie do postanowień art. 22k ust. 7 i 12 ww. ustawy, wynosi 205.000 zł, wg wyliczenia: ww. kurs euro tj. 4,1020 zł x 50.000 = 205.100 zł, w zaokrągleniu 205.000 zł.

Ponadto przy ocenie spełnienia kryteriów pojęcia „małego podatnika” w przypadku, gdy działalność gospodarcza wykonywana jest w formie spółki nie będącej osobą prawną, do limitu 1.200.000 euro należy uwzględniać przychody z działalności prowadzonej w tej spółce. Bowiem dla skorzystania z jednorazowej amortyzacji na podstawie ww. przepisów istotne jest kto nabywa środki trwałe, prowadzi ich ewidencję i dokonuje odpisów amortyzacyjnych. Wynika to z cyt. powyżej art. 22k ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz z dyspozycji zawartej w art. 24a ww. ustawy, zgodnie z którym osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Jak już wskazano, z wniosku oraz jego uzupełnienia wynika, iż nabyte przez spółkę jawną, której Wnioskodawca jest wspólnikiem, formy wtryskowe stanowią odrębne (samodzielne) narzędzia, zgodnie z KŚT zaliczone do Grupy 5 rodzaju 503. Przy czym, spółka spełnia kryteria uznania jej za małego podatnika, zgodnie z art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na względzie przedstawiony we wniosku oraz jego uzupełnieniu opis zdarzenia przyszłego oraz powołane wyżej przepisy stwierdzić należy, iż jeżeli w istocie formy wtryskowe, o których mowa we wniosku stanowią samodzielne środki trwałe prawidłowo zaliczone do grupy 5 KŚT, a spółka jawna, której Wnioskodawca jest wspólnikiem spełnia kryteria uznania jej za „małego podatnika” zgodnie z art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to można dokonać ich jednorazowej amortyzacji na zasadach określonych w art. 22k ust. 7-12 tej ustawy do wysokości ograniczonej limitem 205.000 zł, wg wskazanego wyżej wyliczenia.

Nadmienić także należy, iż możliwość uznania wskazanych we wniosku form wtryskowych za środki trwałe w prowadzonej w formie spółki jawnej pozarolniczej działalności gospodarczej oraz możliwość dokonania ich jednorazowej amortyzacji, może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego stanowisko Wnioskodawcy, z ww. zastrzeżeniami, uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.