Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/415-1153/12-5/TR
z 26 marca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, reprezentowanego przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 18 grudnia 2012 r. (data wpływu: 19 grudnia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 marca 2013 r. oraz pismem z dnia 21 marca 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego – jest:

• prawidłowe odnośnie pierwszego z zadanych we wniosku pytań
• nieprawidłowe – odnośnie prawidłowe –drugiego z zadanych we wniosku pytań.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 19 grudnia 2012 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem dnia 13 marca 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

Z uwagi na fakt, że przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 14 marca 2013 r., nr ILPB2/415-1153/12-3/TR, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowanego, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 14 marca 2013 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 18 marca 2013 r.), zaś w dniu 22 marca 2013 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Podatnik (Wnioskodawca) jest pracownikiem naukowym uczelni wyższej (ze stopniem naukowym doktora), dalej zwaną Uczelnią, zatrudnionym na podstawie umowy o pracę. Podatnik jest uczestnikiem I edycji programu „X”, ustanowionego przez Ministra Nauki Szkolnictwa Wyższego w Komunikacie z dnia 22 listopada 2010 r. (M. F. Nr 91, poz. 1062), wydanego na podstawie ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. z 2010 r. Nr 96, poz. 615). Celem programu jest umożliwienie naukowcom udziału w badaniach naukowych prowadzonych w renomowanych zagranicznych ośrodkach naukowych pod opieką wybitnych naukowców. Program ma pomóc uczestnikom w rozwoju kariery naukowej przez zdobywanie doświadczenia i wiedzy dzięki udziałowi w badaniach naukowych lub pracach rozwojowych realizowanych przy wykorzystaniu aparatury metod niedostępnych w kraju.

Decyzją z dnia 19 sierpnia 2011 r. Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego przyznał Wydziałowi Uczelni środki finansowe na finansowanie w latach 2012-2015 uczestnictwa Podatnika w ww. programie. Zawarto dwie umowy, pomiędzy Ministrem Nauki i Szkolnictwa Wyższego a Uczelnią i dodatkową umowę pomiędzy Uczelnią a Podatnikiem.

Warunki realizacji, finansowania, rozliczania wykonania zadania zostały określone w umowie z dnia 6 października 2011 r. zawartej pomiędzy Ministrem Nauki i Szkolnictwa Wyższego a Uczelnią. Następnie Uczelnia, w dniu 26 stycznia 2012 r., zawarła z Podatnikiem odrębną umowę o przekazanie środków finansowych otrzymanych przez Uczelnię w ramach programu „X”. Przedmiotem niniejszej umowy było finansowanie udziału Podatnika w badaniach naukowych lub pracach rozwojowych realizowanych w zagranicznym ośrodku naukowym w terminie od 1 lutego 2012 r. do 31 stycznia 2015 r. Środki finansowe zgodnie z zawarta umową mają zostać wykorzystane przez Podatnika na finansowanie naukowego pobytu zagranicznego, tj. na pokrycie kosztów utrzymania i bieżące wydatki związane z pobytem w zagranicznym ośrodku oraz kosztów podróży Podatnika i członków jego rodziny.

Podatnik jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę w Uczelni a wykonywane w ramach projektu badania naukowe wykonuje dla swojego pracodawcy, a nie zagranicznego ośrodka. Podczas uczestnictwa w programie „X” Podatnik przebywał na urlopie wypoczynkowym w okresie od 1 do 10 lutego 2012 r., następnie w okresie od 13 lutego do 12 kwietnia 2012 r. był na płatnym urlopie dla celów naukowych, a od 13 kwietnia 2012 r. przebywa na bezpłatnym urlopie dla celów naukowych.

Ponadto, Wnioskodawca wskazał, że w okresie, którego wniosek dotyczy odbywa podróż służbową w rozumieniu przepisów prawa pracy.

Odpowiadając na wezwanie do uzupełnienia wniosku o doprecyzowanie opisanego stanu faktycznego poprzez jednoznaczne wskazanie, czy przedmiotowe wynagrodzenie otrzymywane przez Wnioskodawcę w ramach stosunku pracy – którego dotyczy pierwsze z pytań przedstawionych we wniosku – stanowi dietę lub inną należność za czas podróży służbowej pracownika w rozumieniu przepisów prawa pracy, Zainteresowany wskazał, co następuje.

Charakter otrzymywanych przez Podatnika świadczeń w świetle obowiązujących przepisów należy uznać za dietę i inne należności za czas podróży służbowej pracownika, ponieważ podczas pobytu poza granicami kraju Podatnik cały czas pozostaje w stosunku pracy i wykonuje polecenie otrzymane od swojego pracodawcy. Podatnik jako pracownik naukowy Uczelni został skierowany poleceniem pracodawcy do udziału w projekcie badawczym w instytucie naukowym poza granicami kraju. Podatnik podczas zagranicznego pobytu ponosi koszty utrzymania, zwiększone koszty wyżywienia oraz inne wydatki ponoszone w związku z realizacją polecenia.

Zgodnie z § 2 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, pracownikowi z tytułu podróży odbywanej w terminie i państwie określonym przez pracodawcę przysługują diety oraz zwrot niektórych kosztów. Natomiast stosownie do § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia dieta przeznaczona jest na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia w czasie podróży.

Ponadto w myśl art. 775 § 1 Kodeksu pracy, Pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.

W związku z powyższym Podatnik uważa, że otrzymywane świadczenia stanowią diety oraz inne należności, o których mowa w przywołanych przepisach.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy wynagrodzenie otrzymywane przez Podatnika w ramach stosunku pracy podczas odbywania podróży służbowej poza granice kraju korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy środki pieniężne pochodzące z budżetu państwa przekazywane w transzach Podatnikowi przez Uczelnię na podstawie decyzji Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego w celu pokrycia kosztów pobytu i podróży związanych z uczestnictwem przez Podatnika w badaniach naukowych lub pracach rozwojowych, realizowanych w ramach programu „X” w terminie od 1 lutego 2012 r. do 31 stycznia 2015 r. korzystają w całości ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, od dnia 1 lutego 2012 r. uczestniczy On w badaniach naukowych poza granicami kraju, do wykonywania których został skierowany przez swojego pracodawcę na mocy zawartej w dniu 26 stycznia 2012 r. umowy. Podatnik podczas pobytu za granicą, cały czas pozostaje w stosunku pracy ze swoim pracodawcą – Uczelnią, pomimo że korzysta z urlopu okresowo płatnego i bezpłatnego. W związku z tym, że Podatnik jest pracownikiem Uczelni oraz wykonuje swoje obowiązki poza granicami kraju, przysługują Mu z tego tytułu diety. Ponadto, w związku ze zwiększonymi kosztami utrzymania wynikającymi ze zmiany miejsca zamieszkania, Podatnik otrzymuje środki finansowe na podstawie umowy o finansowaniu uczestnictwa w programie „X” z dnia 26 stycznia 2012 r.

Podatnik stoi na stanowisku, że osiągane przez Niego dochody podlegają opodatkowaniu zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), w myśl którego opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W czasie pobytu za granicą w celu prowadzenia badań naukowych, Podatnik osiąga dochody z dwóch różnych źródeł, tj. ze stosunku pracy w związku z zatrudnieniem w Uczelni oraz z grantu pochodzącego z budżetu Państwa, przekazywanego przez Uczelnię w ramach realizowanego programu „X”, a wypłacanego Podatnikowi w kilku transzach.

Zdaniem Podatnika, możliwe jest zwolnienie środków otrzymywanych w ramach nawiązanego stosunku pracy z Uczelnią otrzymywanych przez Podatnika podczas zagranicznego pobytu do określonej kwoty, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika i osoby niebędącej pracownikiem - do wysokości określonej w odrębnych przepisach.

Ustawa podatkowa nie definiuje pojęcia podróży służbowej. Z tego względu należy odwołać się do pojęcia podróży służbowej zawartego w art. 775 Kodeksu pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94), zgodnie z którym podróż służbowa charakteryzuje się tym, że jest to polecenie pracodawcy dotyczące wykonania przez pracownika określonego zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem jego pracy.

Pojęcie diety natomiast zostało zdefiniowane w § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1990 ze zm.). Wmyśl wskazanej definicji dieta jest przeznaczona na pokrycie kosztów wyżywienia i inne drobne wydatki.

Zdaniem Podatnika warunki, na jakich został skierowany do prac badawczych odpowiadają warunkom, jakim powinna odpowiadać podróż służbowa. Podatnik został skierowany do udziału w projekcie badawczym w instytucie naukowym poza granicami kraju przez zatrudniającą go Uczelnię. Odrębna umowa określa okres, na jaki skierowano Podatnika do badań naukowych i prac rozwojowych w zagranicznym ośrodku. Określa także związane z tym obowiązki Podatnika. Podatnik przez cały czas realizacji projektu musi pozostawać w stosunku pracy z kierującą go na badania Uczelnią. Przeznaczenie otrzymywanych przez Podatnika kwot na pobyt i pokrycie kosztów utrzymania, wyżywienia i bieżących wydatków związanych z pobytem w zagranicznym ośrodku zgodne jest z definicją diet.

Podsumowując, Podatnik stoi na stanowisku, że do środków finansowych otrzymywanych od pracodawcy w ramach stosunku pracy, w związku z odbywaną podróżą służbową, na pokrycie kosztów jego utrzymania za granicą zastosowanie ma zwolnienie na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowych od osób fizycznych.

Jak wskazał Wnioskodawca, z uwagi na to, że nie tylko zwolnienie podatkowe na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowych od osób fizycznych może mieć zastosowanie w przedstawionym stanie faktycznym, zauważyć należy, co następuje:

Podatnik w wyniku odbywania podróży służbowej poza granice kraju ponosi zwiększone koszty utrzymania, w związku z tym korzysta również z grantu Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego. W ocenie Podatnika, środki otrzymywane tytułem pokrycia kosztów pobytu i podróży związanych z uczestnictwem Podatnika w badaniach naukowych (lub pracach rozwojowych), realizowanych w ramach programu „X” w całości korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, wolne od podatku dochodowego są świadczenia pomocy materialnej dla uczniów, studentów, uczestników studiów doktoranckich i osób uczestniczących w innych formach kształcenia, pochodzące z budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz ze środków własnych szkół i uczelni - przyznane na podstawie przepisów o systemie oświaty oraz Prawo o szkolnictwie wyższym.

Warunkiem zastosowania zwolnienia jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

1. dochody te są świadczeniem pomocy materialnej dla uczniów, studentów, uczestników studiów doktoranckich i osób uczestniczących w innych formach kształcenia,
2. pochodzą z budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz ze środków własnych szkół i uczelni,
3. zostały przyznane na podstawie przepisów o systemie oświaty, Prawo o szkolnictwie wyższym.
   
   

Niespełnienie którejkolwiek z ww. przesłanek skutkuje brakiem możliwości skorzystania ze zwolnienia podatkowego.

Zdaniem Podatnika, uczestnictwo w programie „X” jest „inną formą kształcenia”, na co wskazuje fakt, że celem udziału Podatnika w programie „X” jest podwyższanie poziomu umiejętności, wiedzy i kompetencji.

Program uznawany jest za element wzbogacający karierę naukową, służący podniesieniu umiejętności i poziomu wiedzy, wymianie myśli, poznaniu nowych metod badawczych, krytycznej weryfikacji rezultatów badań. Podatnik, jako pracownik naukowy Uczelni, po zakończeniu projektu powróci do pełnowymiarowej pracy dydaktycznej na Uczelni, w której będzie mógł wykorzystywać zdobytą wiedzę.

Środki finansowe otrzymywane przez Podatnika w ramach programu „X” to środki finansowe pochodzące z budżetu Państwa, które Minister rozdysponował na podstawie decyzji i przyznał na realizacje ww. programu Uczelni, z przeznaczeniem dla uczestnika programu – Podatnika. Przy tym, należy podkreślić, że otrzymane środki finansowe nie pochodzą ze środków własnych Pracodawcy, tj. Uczelni, a jedynie za jej pośrednictwem są przekazywane Podatnikowi, co wynika z umowy zawartej pomiędzy Uczelnią a Ministrem Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Ponadto, w Komunikacie Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 22 listopada 2010 r. o ustanowieniu programu pod nazwą „X” podkreślono, że udział w programie jest finansowany ze środków finansowych na naukę wyodrębnionych z części budżetu państwa – „Nauka” na finansowanie programów i przedsięwzięć określanych przez ministra właściwego do spraw nauki. Uwzględniając powyższe, spełniona jest w ocenie Podatnika druga przesłanka pozwalająca na zastosowanie zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 40 w odniesieniu do otrzymanego przez Podatnika grantu w ramach programu „X”.

Podatnik zauważył, że ustawodawca odsyłając w art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do norm zawartych w przepisach o systemie oświaty oraz norm w przepisach Prawa o szkolnictwie wyższym nie odesłał jednoznacznie do konkretnego aktu prawnego regulującego kwestie związane ze świadczeniami pomocy materialnej wypłacanej osobom korzystającym z innych form kształcenia, jak to zostało doprecyzowane w innych punktach art. 21 ww. ustawy.

W opinii Wnioskodawcy, wobec tak sformułowanego przepisu uznać należy, że chodzi o szerokie rozumienie przepisów o systemie oświaty oraz Prawa o szkolnictwie wyższym, tj. jako wszelkich przepisów regulujących funkcjonowanie szkolnictwa wyższego, do których należy także zaliczyć ustawę o finansowaniu nauki, na podstawie której Podatnikowi przyznano środki finansowe na pokrycie naukowego pobytu zagranicznego. Potwierdzeniem tego jest fakt, że art. 97 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym bezpośrednio odsyła do ustawy o finansowaniu nauki w zakresie zasad i trybu finansowania badań naukowych i prac rozwojowych.

Powyższa interpretacja jest zgodna z linią orzecznictwa sądów administracyjnych, m.in. w wyrokach:

• WSA w Warszawie z dnia 3 marca 2010 r. (III SA/Wa 16/10),
• WSA w Warszawie z dnia 7 kwietnia 2010 r. (III SA/Wa 15/10),
• WSA w Krakowie z dnia 25 stycznia 2011 r. (I SA/Kr 2030/10),
• WSA w Krakowie z dnia 12 września 2011 r. (I SA/Kr 1628/11),
• WSA w Warszawie z dnia 14 września 2011 r. (III SA/Wa 213/11),
• WSA w Krakowie z dnia 23 listopada 2011 r. (I SA/Kr 1079/11),
• WSA w Warszawie z dnia 27 kwietnia 2012 r. (III SA/Wa 2144/11),
  
  

i tak, Podatnik przytoczył:

– III SA/Wa 16/10 – Wyrok WSA w Warszawie z dnia 3 marca 2010 r.

(...) nieuprawnione byłoby stwierdzenie, że w art. 21 ust. 1 pkt 40 u.p.d.o.f. mowa wyłącznie o tych świadczeniach pomocy materialnej, które są przyznawane bezpośrednio na podstawie przepisów ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 164, poz.1365 ze zm.). Wobec tak sformułowanego przepisu właściwszą wydaje się interpretacja, że chodzi o szerokie rozumienie Prawa o szkolnictwie wyższym, tj. jako wszelkich przepisów regulujących funkcjonowanie szkolnictwa wyższego...

– III SA/Wa 15/10 – Wyrok WSA w Warszawie z dnia 7 kwietnia 2010 r.

(...) ustawodawca odsyłając do norm prawa zawartych w przepisach o systemie oświaty oraz prawie o szkolnictwie wyższym nie wskazał jednoznacznie aktów prawnych regulujących w sposób szczegółowy kwestie związane z wypłacanymi osobom korzystającym z innych form kształcenia, w tym polskim naukowcom przebywającym za granicą, świadczeniami pomocy materialnej – uznać należy, że przepisy dotyczące zasad finansowania nauki mieszczą się w grupie przepisów prawa z zakresu szkolnictwa wyższego...

– I SA/Kr 2030/10 – Wyrok WSA w Krakowie z dnia 25 stycznia 2011 r.

(...) zauważyć należy, że ustawodawca odsyłając w art. 21 ust. 1 pkt 40 u.p.d.o.f. do norm zawartych m.in. w przepisach Prawa o szkolnictwie wyższym nie odesłał jednoznacznie do konkretnego aktu prawnego regulującego kwestie związane ze świadczeniami pomocy materialnej wypłacanymi osobom korzystającym z innych form kształcenia. Za słusznością przyjętego stanowiska świadczy fakt, że w innych punktach art. 21 u.p.d.o.f. odwołuje się do określonych aktów prawnych, np. w pkt: 25a, 25b czy 40c. Z tego względu nieuprawnione byłoby stwierdzenie, że art. 21 ust. 1 pkt 40 u.p.d.o.f. odnosi się wyłącznie do tych świadczeń pomocy materialnej, które są przyznawane bezpośrednio na podstawie przepisów ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 164, poz.1365 ze zm.). Wobec tak sformułowanego przepisu właściwszą wydaje się interpretacja, że chodzi o szerokie rozumienie Prawa o szkolnictwie wyższym, tj. jako wszelkich przepisów regulujących funkcjonowanie szkolnictwa wyższego...

– I SA/Kr 1628/11 -Wyrok WSA w Krakowie z dnia 12 września 2011 r.

(...) jednocześnie należy uznać, że środki te są przyznawane na podstawie przepisów Prawo o szkolnictwie wyższym. Odesłania, zawartego w 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie można rozumieć jako jednoznacznego wskazania konkretnego aktu prawnego, który regulowałby przyznawanie środków pieniężnych. Brak jest podstaw, że zwolnienie odnosi się tylko do takiej pomocy, która jest przyznawana bezpośrednio na podstawie przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 164, poz.1365 ze zm.). Gdyby ustawodawca chciał zawrzeć w omawianym przepisie odesłanie tylko i wyłącznie do jednego, skonkretyzowanego aktu prawnego, uczyniłby to w taki sposób, jak np. w art. 21 ust. 1 pkt 25a, 25b, 30a, 40c, 42, 45, 46a, 49, 52, 59a i wielu innych ustawy, gdzie odesłanie zawierało zarówno datę dzienną aktu prawnego, jak i wyraźnie wskazany publikator. Przyjąć zatem trzeba, że w art. 21 ust. 1 pkt 40 zawarte zostało odesłanie szerokie, zarówno do samej ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym, jak i wszystkich przepisów, regulujących funkcjonowanie tegoż szkolnictwa...

– III SA/Wa 213/11 – Wyrok WSA w Warszawie z dnia 14 września 2011 r.

(...) w ocenie Sądu, z uwagi na to, iż ustawodawca odsyłając do norm prawa zawartych w przepisach o systemie oświaty oraz prawie o szkolnictwie wyższym nie wskazał jednoznacznie aktów prawnych regulujących w sposób szczegółowy kwestie związane z wypłacanymi osobom korzystającym z innych form kształcenia, w tym polskim naukowcom przebywającym za granicą, świadczeniami pomocy materialnej – uznać należy, że przepisy dotyczące zasad finansowania nauki mieszczą się w grupie przepisów prawa z zakresu szkolnictwa wyższego...

– I SA/Kr 1079/11 – Wyrok WSA w Krakowie z dnia 23 listopada 2011 r.

(...) jednocześnie zauważyć należy, że ustawodawca odsyłając w art. 21 ust. 1 pkt 40 u.p.d.o.f. do norm zawartych m.in. w przepisach Prawa o szkolnictwie wyższym nie kierował jednoznacznie do konkretnego aktu prawnego regulującego kwestie związane ze świadczeniami pomocy materialnej wypłacanymi osobom korzystającym z innych form kształcenia. Za słusznością przyjętego stanowiska świadczy fakt, że w innych punktach art. 21 u.p.d.o.f. odwołuje się do określonych aktów prawnych, np. w pkt: 25a, 25b czy 40c. Z tego względu nieuprawnione byłoby stwierdzenie, że art. 21 ust. 1 pkt 40 u.p.d.o.f. odnosi się wyłącznie do tych świadczeń pomocy materialnej, które są przyznawane bezpośrednio na podstawie przepisów ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 164, poz.1365 ze zm.). Wobec tak sformułowanego przepisu właściwą jest interpretacja, że chodzi o szerokie rozumienie Prawa o szkolnictwie wyższym, tj. jako zbiór wszelkich przepisów regulujących funkcjonowanie szkolnictwa wyższego....

– III SA/Wa 2144/11 – Wyrok WSA w Warszawie z 27 kwietnia 2012 r.

(...) na podstawie celowościowej wykładni przepisu art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uwzględniającej treść art. 97 Prawa o szkolnictwie wyższym, należy zatem uznać, że świadczenie, otrzymywane przez podatnika, którego dotyczy zaskarżona interpretacja, jest objęte spornym zwolnieniem przedmiotowym...

Zdaniem Podatnika, uzyskany grant w ramach programu „X” należy zakwalifikować do innych form kształcenia” przewidzianych w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które są objęte zwolnieniem od podatku dochodowego od osób fizycznych. Spełnione zostały przesłanki, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 40. Podatnik otrzymuje pomoc materialną w zakresie tzw. innych form kształcenia, która pochodzi z budżetu państwa i która została przyznana na podstawie ustawy o zasadach finansowania nauki i przepisów wykonawczych do tej ustawy, które należy uznać za objęte zakresem Prawa o szkolnictwie wyższym.

Środki finansowe przyznane przez Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego Uczelni na sfinansowanie uczestnictwa w programie „X” nie mogą natomiast korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są stypendia otrzymywane na podstawie przepisów o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki, stypendia doktoranckie otrzymywane na podstawie przepisów - Prawo o szkolnictwie wyższym oraz inne stypendia naukowe i za wyniki w nauce, których zasady przyznawania zostały zatwierdzone przez ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego po zasięgnięciu opinii Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego albo przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania.

Jak wskazał Wnioskodawca, zauważyć należy, że akt prawny stanowiący podstawę prawną przyznania tych środków określa je mianem „środki finansowe”, a nie „stypendium” tak jak ma to miejsce w przypadku stypendiów naukowych przyznawanych młodym naukowcom przez Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, na podstawie przepisów ustawy o zasadach finansowania nauki. Wynika z tego, że Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego świadomie użył tego pojęcia dla odróżnienia tychże środków finansowych od faktycznych stypendiów.

Ponadto, Zainteresowany podkreślił, że przepis art. 21 ust. 1 pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawęża zwolnienie przedmiotowe do stypendiów naukowych lub za wyniki w nauce, których zasady przyznawania zostały zatwierdzone przez ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego po zasięgnięciu opinii Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego albo przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania. W orzecznictwie sądów administracyjnych, w których podjęto próbę zdefiniowana pojęcia „stypendium naukowego”, podkreśla się, że o naukowym charakterze stypendium winien każdorazowo decydować cel i rodzaj działalności stypendysty. Przez „stypendium naukowe” należy rozumieć takie stypendia, które służą wspieraniu działalności twórczej i badawczej w dziedzinie nauki, a nie stypendia związane ze zdobywaniem wiedzy czy nowych umiejętności.

Podatnik zgodził się, że przywołana definicja „stypendium naukowego” nie przystaje do stanu faktycznego opisanego w przedmiotowym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Z powyższych względów otrzymywane środki z tytułu uczestnictwa w programie „X” nie podlegają zwolnieniu przewidzianemu w art. 21 ust. 1 pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, Podatnik stoi na stanowisku, że otrzymywane przez Niego środki finansowe w związku z uczestnictwem w programie „X” w całości korzystają ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• prawidłowe – odnośnie pierwszego z zadanych we wniosku pytań
• nieprawidłowe – odnośnie drugiego z zadanych we wniosku pytań.
  
  

Zgodnie z generalną zasadą opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jednakże, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy, diety i inne należności za czas:

1. podróży służbowej pracownika,
2. podróży osoby niebędącej pracownikiem

– do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Odrębnymi przepisami, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ww. ustawy są przepisy odpowiednio:

• rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 ze zm.),
• rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.).
  
  

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego uznać należy, iż zastosowanie w sprawie ma rozporządzenie w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju.

Na podstawie § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, z tytułu podróży, odbywanej w terminie i w państwie określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

1. diety;
   
2. zwrot kosztów:
   
   1. przejazdów i dojazdów,
      
   2. noclegów,
      
   3. innych wydatków, określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.
   
   

Dieta jest przeznaczona na pokrycie kosztów wyżywienia i inne drobne wydatki. Wysokość diety za dobę podróży w poszczególnych państwach jest określona w załączniku do tego rozporządzenia (§ 4 ust. 1 i ust. 2).

Pracownikowi, który otrzymuje za granicą bezpłatne całodzienne wyżywienie lub gdy wyżywienie opłacone jest w cenie karty okrętowej (promowej), przysługuje 25% diety ustalonej zgodnie z § 4 ust. 4. Pracownikowi, który otrzymuje za granicą częściowe wyżywienie, przysługuje odpowiednio na:

• śniadanie – 15% diety,
• obiad – 30% diety,
• kolację – 30% diety,
• inne wydatki – 25% diety.
  
  

Pracownikowi, który otrzymuje za granicą ekwiwalent pieniężny na wyżywienie, dieta nie przysługuje. W sytuacji natomiast, gdy ekwiwalent jest niższy od diety, pracownikowi przysługuje wyrównanie do wysokości należnej diety.

O ograniczeniu wysokości diety stanowi § 5 rozporządzenia MPiPS w sprawie zagranicznych podróży służbowych.

Jak wskazał natomiast Zainteresowany, odpowiadając na wezwanie do uzupełnienia wniosku o doprecyzowanie opisanego stanu faktycznego poprzez jednoznaczne wskazanie, czy przedmiotowe wynagrodzenie otrzymywane przez Wnioskodawcę w ramach stosunku pracy – którego dotyczy pierwsze z pytań przedstawionych we wniosku – stanowi dietę lub inną należność za czas podróży służbowej pracownika w rozumieniu przepisów prawa pracy, charakter otrzymywanych przez Wnioskodawcę świadczeń w świetle obowiązujących przepisów należy uznać za dietę i inne należności za czas podróży służbowej pracownika, ponieważ podczas pobytu poza granicami kraju Wnioskodawca cały czas pozostaje w stosunku pracy i wykonuje polecenie otrzymane od swojego pracodawcy.

Stwierdzić zatem należy, iż skoro faktycznie – jak doprecyzował Zainteresowany – wynagrodzenie otrzymywane przez Wnioskodawcę w ramach stosunku pracy – którego dotyczy pierwsze z pytań przedstawionych we wniosku – stanowi dietę lub inną należność za czas podróży służbowej pracownika w rozumieniu przepisów prawa pracy, świadczenie to korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie uregulowania ww. art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) cyt. ustawy podatkowej, do wysokości limitu określonego w tym przepisie.

Tym samym, w części dotyczącej pierwszego z zadanych we wniosku pytań stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Przechodząc z kolei do odpowiedzi na drugie z zadanych we wniosku pytań dotyczących opisanego stanu faktycznego, wskazać należy, iż na mocy art. 21 ust. 1 pkt 40 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są świadczenia pomocy materialnej dla uczniów, studentów, uczestników studiów doktoranckich i osób uczestniczących w innych formach kształcenia, pochodzące z budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz ze środków własnych szkół i uczelni - przyznane na podstawie przepisów o systemie oświaty oraz Prawo o szkolnictwie wyższym.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Podatnik (Wnioskodawca) jest uczestnikiem I edycji programu „X”, ustanowionego przez Ministra Nauki Szkolnictwa Wyższego w Komunikacie z dnia 22 listopada 2010 r. (M. F. Nr 91, poz. 1062), wydanego na podstawie ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. z 2010 r. Nr 96, poz. 615). Decyzją z dnia 19 sierpnia 2011 r. Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego przyznał Wydziałowi Uczelni środki finansowe na finansowanie w latach 2012-2015 uczestnictwa Podatnika w ww. programie. Zawarto dwie umowy, pomiędzy Ministrem Nauki i Szkolnictwa Wyższego a Uczelnią i dodatkową umowę pomiędzy Uczelnią a Podatnikiem. Warunki realizacji, finansowania, rozliczania wykonania zadania zostały określone w umowie z dnia 6 października 2011 r. zawartej pomiędzy Ministrem Nauki i Szkolnictwa Wyższego a Uczelnią. Następnie Uczelnia, w dniu 26 stycznia 2012 r., zawarła z Podatnikiem odrębną umowę o przekazanie środków finansowych otrzymanych przez Uczelnię w ramach programu „X”.

Zasady przyznawania środków finansowych w ramach analizowanego programu zostały określone w niżej przywołanych regulacjach prawnych.

Zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. Nr 96, poz. 615 ze zm.), finansowanie nauki obejmuje finansowanie działań na rzecz realizacji polityki naukowej, naukowo-technicznej i innowacyjnej państwa, w szczególności badań naukowych, prac rozwojowych oraz realizacji innych zadań szczególnie ważnych dla postępu cywilizacyjnego, rozwoju gospodarczego i kulturalnego państwa.

Na mocy art. 5 ww. ustawy o zasadach finansowania nauki, środki finansowe na naukę przeznacza się na:

1. strategiczne programy badań naukowych i prac rozwojowych oraz inne zadania finansowane przez Narodowe Centrum Badań i Rozwoju, zwane dalej "Centrum Rozwoju";
   
2. badania naukowe lub prace rozwojowe na rzecz obronności i bezpieczeństwa państwa prowadzone w ramach strategicznych programów badań naukowych i prac rozwojowych oraz innych zadań, o których mowa w pkt 1;
   
3. badania podstawowe i inne zadania finansowane przez Narodowe Centrum Nauki, zwane dalej "Centrum Nauki";
   
4. działalność statutową jednostek naukowych;
   
5. działalność jednostek naukowych uczelni, jednostek naukowych Polskiej Akademii Nauk, instytutów badawczych i międzynarodowych instytutów naukowych polegającą na prowadzeniu badań naukowych lub prac rozwojowych oraz zadań z nimi związanych, służących rozwojowi młodych naukowców oraz uczestników studiów doktoranckich, finansowanych w wewnętrznym trybie konkursowym;
   
6. inwestycje w zakresie dużej infrastruktury badawczej oraz inwestycje budowlane służące badaniom naukowym lub pracom rozwojowym;
   
7. współpracę naukową z zagranicą;
   
8. zadania współfinansowane ze środków funduszy strukturalnych Unii Europejskiej albo z niepodlegających zwrotowi środków z pomocy udzielonej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA);
   
9. działalność upowszechniającą naukę;
   
10. programy i przedsięwzięcia ustanawiane przez Ministra;
    

10a) tworzenie warunków rozwoju naukowego wybitnie uzdolnionych absolwentów studiów pierwszego stopnia oraz studentów, którzy ukończyli trzeci rok jednolitych studiów magisterskich, w tym ustanowienie programu "Diamentowy Grant";

11. nagrody za wybitne osiągnięcia naukowe lub naukowo-techniczne oraz stypendia naukowe dla wybitnych młodych naukowców;
    
12. finansowanie działalności Komitetu Ewaluacji Jednostek Naukowych oraz Komitetu Polityki Naukowej, zespołów, recenzentów i ekspertów oraz działalności kontrolnej;
    
13. finansowanie bibliotek naukowych niewchodzących w skład jednostek naukowych, o których mowa w art. 2 pkt 9 lit. a-c, w zakresie prowadzonej działalności naukowej oraz działalności upowszechniającej naukę.
    
    

Stosownie do art. 9 ww. ustawy o zasadach finansowania nauki, minister przyznaje środki finansowe na naukę:

1. jednostkom naukowym - na realizację zadań, o których mowa w art. 5 pkt 4-8 i 10;
   
2. uczelniom - na działalność, o której mowa w art. 18 ust. 1 pkt 4, oraz na rozbudowę i utrzymanie infrastruktury informatycznej nauki, o których mowa w art. 18 ust. 1 pkt 2 i art. 20 ust. 1 pkt 2;
   
3. Polskiej Akademii Umiejętności - na realizację zadań określonych w art. 5 pkt 9;
   
4. podmiotom działającym na rzecz nauki - na realizację zadań określonych w art. 5 pkt 7, 9 i 10;
   
5. innym jednostkom organizacyjnym posiadającym osobowość prawną i siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niebędącym jednostkami naukowymi - na realizację zadań określonych w art. 5 pkt 8 oraz art. 18 ust. 1 pkt 4;
   
6. bibliotekom naukowym niewchodzącym w skład jednostek naukowych, o których mowa w art. 2 pkt 9 lit. a-c, w zakresie prowadzonej działalności naukowej oraz działalności upowszechniającej naukę.
   
   

W myśl art. 13 ust. 1 tejże ustawy, minister przyznaje środki finansowe na zadania określone w art. 5 pkt 4-7 oraz pkt 9-11 i 13 w drodze decyzji, na podstawie wniosków złożonych przez uprawnione podmioty, po zasięgnięciu opinii właściwego zespołu, o którym mowa w art. 52 ust. 1-3.

Art. 26 powołanej ustawy o finansowaniu nauki stanowi, iż:

1. Finansowanie programów lub przedsięwzięć ustanawianych przez Ministra obejmuje działania dotyczące realizacji określonych przez Ministra zadań wynikających z polityki naukowej i naukowo-technicznej państwa.
   
2. Minister właściwy do spraw nauki w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" ogłasza komunikaty o ustanowieniu programu i przedsięwzięcia, z zastrzeżeniem ust. 3.
   
3. Minister właściwy do spraw nauki określi, w drodze rozporządzenia, programy lub przedsięwzięcia, w ramach których będzie udzielana pomoc publiczna, w tym:
   
   przeznaczenie pomocy,
   
   1. rodzaje kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą,
      
   2. sposób kumulowania pomocy,
      
   3. maksymalne wielkości pomocy
   - z uwzględnieniem celów polityki naukowej, naukowo-technicznej i innowacyjnej państwa.
   
4. Środki finansowe przeznaczone na finansowanie programów lub przedsięwzięć, o których mowa w ust. 2 i 3, są przekazywane jednostce naukowej lub innemu uprawnionemu podmiotowi na podstawie umowy.
   
   

Szczegóły dotyczące przyznawania środków są regulowane rozporządzeniem wykonawczym do ww. ustawy, tj. rozporządzeniem Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 11 stycznia 2011 r. w sprawie kryteriów i trybu przyznawania oraz rozliczania środków finansowych na naukę przeznaczonych na finansowanie współpracy naukowej z zagranicą (Dz. U. Nr 20, poz. 103).

Na podstawie cyt. art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są dochody otrzymane przez podatnika pod warunkiem, że dochody te spełniają łącznie następujące przesłanki:

• dochody te są świadczeniem pomocy materialnej dla uczniów, studentów, uczestników studiów doktoranckich i osób uczestniczących w innych formach kształcenia,
• pochodzą z budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz ze środków własnych szkół i uczelni,
• zostały przyznane na podstawie przepisów o systemie oświaty bądź Prawo o szkolnictwie wyższym.
  
  

Zatem, niespełnienie którejkolwiek z ww. przesłanek skutkuje brakiem możliwości skorzystania ze zwolnienia podatkowego na podstawie powyższego przepisu.

W opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca uzyskuje środki w ramach programu „X”. Program ten został wdrożony i finansowany na podstawie przepisów ustawy o zasadach finansowania nauki z dnia 30 kwietnia 2010 r. Zatem, środki te nie zostały przyznane na podstawie przepisów o systemie oświaty, ani też Prawo o szkolnictwie wyższym. Środki te zostały przyznane Wnioskodawcy na podstawie innych przepisów niż tych, które literalnie zostały wymienione w cyt. powyżej przepisie art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nie można też zgodzić się z przedstawioną przez Wnioskodawcę argumentacją, że użycie przez ustawodawcę w regulacji powyższego artykułu zwrotu „Prawo o szkolnictwie wyższym” oznacza wszystkie przepisy regulujące funkcjonowanie szkolnictwa wyższego, przez co należy również rozumieć przepisy dotyczące zasad funkcjonowania nauki (w tym akty wykonawcze). Przedstawiona przez Wnioskodawcę wykładnia pozostaje, zdaniem tut. Organu w sprzeczności z zasadami techniki prawodawczej. Stosownie bowiem do treści § 7 załącznika do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. Zasady techniki prawodawczej (Dz. U. Nr 100, poz. 908 ze zm.), zdania w ustawie redaguje się zgodnie z powszechnie przyjętymi regułami składni języka polskiego, unikając zdań wielokrotnie złożonych. W świetle zaś obowiązujących reguł stosowania języka polskiego nazwy ustaw piszemy zasadniczo małą literą (np. ustawa o izbach lekarskich, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych), chyba, że dany akt prawny ma konkretną nazwę (np. ustawa Kodeks cywilny, ustawa Prawo o szkolnictwie wyższym).

W związku z powyższym w art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca wskazał konkretne akty prawne (tj. ustawę o systemie oświaty, ustawę Prawo o szkolnictwie wyższym oraz ustawę o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki), na podstawie których muszą zostać przyznane dane środki, aby skorzystać z tej ulgi podatkowej. Skoro zatem w analizowanym wniosku mamy do czynienia z otrzymanymi przez Wnioskodawcę środkami w oparciu o akt wykonawczy do ustawy o zasadach finansowania nauki, to uznać wówczas należy, iż wspomniany powyżej warunek nie został spełniony. Tym samym, nie zostały spełnione wszystkie przesłanki niezbędne do skorzystania ze zwolnienia z ww. art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, iż przedmiotowe środki pieniężne otrzymywane przez Wnioskodawcę – których dotyczy drugie z pytań przedstawionych we wniosku – nie korzystają ze zwolnienia od podatku na mocy art. 21 ust. 1 pkt 40 cyt. ustawy podatkowej, bowiem nie zostały spełnione wszystkie przesłanki warunkujące możliwość skorzystania z rzeczonego zwolnienia, a w szczególności nie został spełniony warunek przyznania ich na podstawie przepisów o systemie oświaty bądź Prawo o szkolnictwie wyższym.

W konsekwencji, w części dotyczącej drugiego z zadanych we wniosku pytań stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Końcowo, należy wskazać, iż powołane w treści wniosku orzeczenia sądów nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, iż zdaniem tut. Organu podatkowego, tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.