Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-113/13-4/MD
z 9 maja 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, przedstawione we wniosku z dnia 5 lutego 2013 r. (data wpływu 11 lutego 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 kwietnia 2013 r. (data wpływu 26 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za dostawę towarów transakcji sprzedaży nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem stacji transformatorowej na rzecz spółki energetycznej oraz określenia podstawy opodatkowania ww. czynności – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lutego 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za dostawę towarów transakcji sprzedaży nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem stacji transformatorowej na rzecz spółki energetycznej oraz określenia podstawy opodatkowania ww. czynności. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 24 kwietnia 2013 r. (data wpływu 26 kwietnia 2013 r.) o informacje doprecyzowujące przedstawiony stan faktyczny.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W roku 2012 spółka energetyczna wystąpiła do burmistrza o kupno gruntu pod stacją transformatorową położoną na działce uzasadniając, że przedmiotowa stacja znajduje się na majątku spółki i kupno gruntu pozwoli uregulować stan prawny nieruchomości. Przygotowanie do sprzedaży gruntu pod budynkiem stacji transformatorowej wymagało podziału działki, stanowiącej wewnętrzną drogę gminną. W wyniku podziału powstała działka zabudowana, której sposób użytkowania z dotychczasowego „Bp” (zurbanizowane tereny niezabudowane) został zmieniony na „Ba” (tereny zabudowy przemysłowej). Zmiany dokonano na podstawie wykazu zmian danych ewidencyjnych wydanych przez starostę. W kwietniu 2012 r. burmistrz wydał zarządzenie w sprawie sprzedaży nieruchomości przeznaczając do sprzedaży, w drodze przetargu ustnego ograniczonego do przedsiębiorstw zajmujących się dystrybucją energii elektrycznej, działkę zabudowaną budynkiem stacji transformatorowej, stanowiącym własność spółki energetycznej. Cena wywoławcza nieruchomości została określona na podstawie operatu szacunkowego sporządzonego przez rzeczoznawcę majątkowego i zawierała łącznie wartość gruntu oraz wartość budynku stacji transformatorowej. W wyniku przetargu ustnego ograniczonego, cena nieruchomości została ustalona na kwotę 32.061,00 zł. W cenie tej zawierała się wartość gruntu tj. 2.301,00 zł. Na poczet ceny nabycia nieruchomości zostały zaliczone udokumentowane nakłady poniesione przez nabywcę na wybudowanie obiektu, które wynosiły 29.760,00 zł. W przedmiotowej sprawie zastosowano zwolnienie od podatku na mocy przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a, w związku z art. 29 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), ponieważ w stosunku do budynku nie przysługiwało Gminie prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz nie ponosiła wydatków na jego ulepszenie. We wrześniu 2012 r. zawarto umowę sprzedaży, w której zapisano, że pełnomocnik Gminy sprzedaje spółce „zabudowaną działkę oznaczoną numerem (...) za cenę 32.061,00 zł, w tym wartość gruntu 2.301,00”. Ponadto, w umowie zapisano, że „cena sprzedaży została w całości zapłacona (...) z tym, że na poczet ceny sprzedaży zaliczono nakłady poniesione na wybudowanie obiektu w wysokości 29.760,00”. Zgodnie z powyższymi zapisami, Gmina wystawiła fakturę VAT, gdzie za podstawę opodatkowania przyjęto wartość nieruchomości, tj. kwotę 32.061,00 zł i zastosowano zwolnienie od podatku. Na fakturze odnotowano, że kwotę 29.760,00 zł zapłacono nakładami poniesionymi na stację transformatorową natomiast 2.301,00 zapłacono przelewem.

Ponadto, w uzupełnieniu do wniosku z dnia 24 kwietnia 2013 r. Wnioskodawca wskazał, iż:

1. Wnioskodawca (Gmina) jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług,
2. stacja transformatorowa stanowiąca własność spółki energetycznej, na moment zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości, była podłączona do sieci należących do tej spółki.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy transakcja sprzedaży nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem stacji transformatorowej na rzecz spółki energetycznej stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT tylko w zakresie wartości gruntu, czy też wartości gruntu wraz z wartością budynku stacji stanowiącego własność spółki i czy w związku z tym prawidłowo wystawiono fakturę, przyjmując za podstawę opodatkowania wartość całej nieruchomości?

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcja sprzedaży nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem stacji transformatorowej na rzecz spółki energetycznej stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT w zakresie wartości gruntu wraz z wartością budynku stacji stanowiącego własność spółki. Przedmiotem opodatkowania dostawy zabudowanego gruntu, będzie wartość całej dostawy, mimo że ekonomicznie odpowiada jedynie wartości gruntu.

Stosownie do art. 48 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania. Z tą zasadą wiąże się art. 47 k.c., który mówi, że część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych oraz że częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Ponadto art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W tym temacie wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, w interpretacji indywidualnej sygn. IPTPP2/443-193/12-4/AW z dnia 8 czerwca 2012 r. uznając za prawidłowe zdanie wnioskodawcy, iż w przypadku sprzedaży gruntu zabudowanego, przedmiotem zbycia nie może być sam grunt, nawet jeśli to nie gmina poczyniła nakłady na wzniesiony na jej gruncie budynek. Zatem sprzedaż nieruchomości obejmować będzie zarówno grunt, jak i posadowiony na nim budynek, czyli podstawę opodatkowania stanowić będzie zarówno wartość gruntu, jak i wartość wzniesionego na nim budynku.

W analogiczny sposób kwestia ta została opisana w interpretacji indywidualnej również Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi sygn. IPTPP1/443-1001/11-4/IG z dnia 8 marca 2012 r.: ,,(...) przedmiotem sprzedaży będzie budynek wraz z gruntem, bowiem w dniu podpisania aktu notarialnego wnioskodawca przenosi prawo do rozporządzania jak właściciel dotyczące nieruchomości zabudowanej. W konsekwencji w przedmiotowej sprawie po stronie wnioskodawcy wystąpi dostawa budynku wraz z gruntem. Jeżeli, z przyczyn uzasadnionych okolicznościami, wartość transakcji zostanie skalkulowana jedynie jako wartość gruntu to jednak w praktyce przedmiotem opodatkowania dostawy budynków lub budowli będzie wartość całej transakcji, mimo, że ekonomicznie odpowiadać będzie jedynie wartości gruntu”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m. in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem.

I tak, na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Ponadto, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z powyższych przepisów wynika zatem, iż zarówno grunt, jak i budynek czy budowla spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Podatnikami – stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r.).

Konieczność implementacji przepisów prawa wspólnotowego do prawa krajowego wymusiła na ustawodawcy odrębne określenie statusu organów władzy publicznej. I tak, na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powyższego wynika, że wyłączenie organów władzy publicznej z zakresu podatku od towarów i usług uzależnione jest od spełnienia przesłanki podmiotowej – ich statusu oraz przesłanki przedmiotowej – a więc od charakteru podejmowanych przez organy działań.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE.L. Nr 347), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Ponadto, w świetle § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2013 r., poz. 247 ze zm.), zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Analiza wskazanych powyżej przepisów prowadzi do następujących wniosków:

1. wyłączenie organów władzy publicznej i urzędów obsługujących te organy z kategorii podatników podatku od towarów i usług oraz zwolnienie od podatku jednostek samorządu terytorialnego ma charakter wyłącznie podmiotowo – przedmiotowy,
2. w celu skorzystania przez ww. podmioty z wyłączenia lub ze zwolnienia od podatku konieczne jest spełnienie dwóch kumulatywnych warunków:
   • czynności – co do zasady podlegające opodatkowaniu VAT – muszą być wykonane przez ściśle określone podmioty,
   • ponadto czynności te muszą być wykonywane w ramach sprawowanego przez te podmioty władztwa publicznego.
   
   

W związku z powyższym należy podkreślić, iż tylko spełnienie ww. warunków łącznie daje możliwość legalnego wyłączenia z kategorii podatników podatku od towarów i usług na mocy art. 15 ust. 6 ustawy, lub zwolnienia realizowanych czynności od podatku, w oparciu o § 13 ust. 1 pkt 12 powołanego wyżej rozporządzenia.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Natomiast odnosząc się do kwestii określenia podstawy opodatkowania dla transakcji sprzedaży nieruchomości wskazać należy, iż zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Z kolei przepis art. 29 ust. 5 ustawy rozstrzyga kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle. W świetle tej regulacji, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Jednocześnie wyjaśnić należy, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani – w oparciu o art. 106 ust. 1 ustawy – wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur VAT i innych dokumentów z nimi zrównanych uregulowane zostały w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm.), wydanego na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 pkt 1 ustawy.

W myśl § 4 ust. 1 powołanego wyżej rozporządzenia, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., fakturę wystawia:

1. zarejestrowany podatnik VAT czynny;
2. podatnik, o którym mowa w art. 16 ustawy, przy dokonywaniu wewnątrzwspólnotowej dostawy nowych środków transportu.
   
   

Z opisu sprawy wynika, iż w roku 2012 spółka energetyczna wystąpiła do burmistrza o kupno gruntu pod stacją transformatorową położoną na działce uzasadniając, że przedmiotowa stacja znajduje się na majątku spółki i kupno gruntu pozwoli uregulować stan prawny nieruchomości. Przygotowanie do sprzedaży gruntu pod budynkiem stacji transformatorowej wymagało podziału działki, stanowiącej wewnętrzną drogę gminną. W wyniku podziału powstała działka zabudowana. W kwietniu 2012 r. burmistrz wydał zarządzenie w sprawie sprzedaży nieruchomości przeznaczając do sprzedaży, w drodze przetargu ustnego ograniczonego do przedsiębiorstw zajmujących się dystrybucją energii elektrycznej, działkę zabudowaną budynkiem stacji transformatorowej, stanowiącym własność spółki energetycznej. Cena wywoławcza nieruchomości została określona na podstawie operatu szacunkowego sporządzonego przez rzeczoznawcę majątkowego i zawierała łącznie wartość gruntu oraz wartość budynku stacji transformatorowej. Na poczet ceny nabycia nieruchomości zostały zaliczone udokumentowane nakłady poniesione przez nabywcę na wybudowanie obiektu. We wrześniu 2012 r. zawarto umowę sprzedaży, w której zapisano, że pełnomocnik Gminy sprzedaje spółce „zabudowaną działkę oznaczoną numerem (...) za cenę 32.061,00 zł, w tym wartość gruntu 2.301,00”. Ponadto, w umowie zapisano, że „cena sprzedaży została w całości zapłacona (...) z tym, że na poczet ceny sprzedaży zaliczono nakłady poniesione na wybudowanie obiektu w wysokości 29.760,00”. Zgodnie z powyższymi zapisami, Gmina wystawiła fakturę VAT, gdzie za podstawę opodatkowania przyjęto wartość nieruchomości, tj. kwotę 32.061,00 zł. Na fakturze odnotowano, że kwotę 29.760,00 zł zapłacono nakładami poniesionymi na stację transformatorową natomiast 2.301,00 zapłacono przelewem. Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Stacja transformatorowa stanowiąca własność spółki energetycznej, na moment zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości, była podłączona do sieci należących do tej spółki.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi przy tym kwestia uznania za dostawę towarów transakcji sprzedaży nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem stacji transformatorowej na rzecz spółki energetycznej oraz określenia podstawy opodatkowania ww. czynności.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy stwierdzić należy, iż zbycie nieruchomości na podstawie zawartej umowy cywilnoprawnej jest niewątpliwie czynnością cywilnoprawną (nie zaś publicznoprawną). W przedmiotowej sprawie zatem Gmina nie działała jako organ władzy publicznej, zatem nie może skorzystać z wyłączenia zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy. Nie może też skorzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w powołanym § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia, bowiem ww. transakcja została wykonana na podstawie zawartej umowy cywilnoprawnej. W konsekwencji w przedmiotowej sprawie Gmina wystąpi w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego zbycie przez Wnioskodawcę nieruchomości, traktowanej jako towar, na rzecz spółki energetycznej stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy.

W przedmiotowej sprawie Zainteresowany poddaje jednakże w wątpliwość kwestię, co jest przedmiotem dostawy w sytuacji zbycia działki, na której znajduje się stacja transformatorowa stanowiąca własność spółki energetycznej.

W celu wyjaśnienia powyższej kwestii należy odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), zwanej dalej k.c.

Z regulacji art. 47 § 1-3 k.c. wynika, iż część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

Natomiast w świetle art. 48 k.c., do części składowych gruntu – z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych – należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Przytoczony przepis łączy się z art. 191 k.c. wyrażającym klasyczną zasadę superficies solo cedit („własność nieruchomości rozciąga się na rzecz ruchomą, która została połączona z nieruchomością w taki sposób, że stała się jej częścią składową”).

Wzniesienie budynku w całości na cudzym gruncie ma miejsce z zachowaniem zasady superficies solo cedit.

Jednakże – co istotne w przedmiotowej sprawie – urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania wody, pary, gazu, prądu elektrycznego oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych gruntu lub budynku, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa lub zakładu (art. 49 § 1 k.c.).

Zwrócić należy uwagę na okoliczność, iż zgodnie z prezentowanym w orzecznictwie stanowiskiem (vide: Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 8 marca 2006 r., III CZP 105/05), aby urządzenia energetyczne stały się częścią zakładu energetycznego muszą być łącznie spełnione dwa warunki:

• urządzenie musi być faktycznie przyłączone do sieci przedsiębiorstwa;
• przedsiębiorstwo musi posiadać tytuł prawny do korzystania z przyłączonych urządzeń.
  
  

Dodatkowo wskazać należy, że stacje transformatorowe traktować należy jako całość, tj. zarówno urządzenia wewnątrz, jak i budynek spełniają funkcję urządzenia określonego w art. 49 k.c. Stanowisko powyższe znajduje potwierdzenie w orzecznictwie Sądu Najwyższego (sygn. II CK 359/03, sygn. I OSK 196/07), w rozstrzygnięciach których wskazano, iż trwałe fizyczne i funkcjonalne połączenie konstrukcji ścian, dachu i podłoża z instalacjami energetycznymi przeznaczonymi do odprowadzania, przetwarzania i rozdzielania prądu elektrycznego przesądza o tym, że zarówno budynek, jak i instalacje energetyczne należy uznać za części składowe całości w postaci rzeczy złożonej (art. 47 § 2 k.c.) i że dopiero ta całość wyczerpuje treść pojęcia „urządzenie”.

Opisany we wniosku budynek stanowi stację transformatorową, która jest urządzeniem do doprowadzania prądu. Z opisu sprawy wynika ponadto, że stacja na moment zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości była podłączona do sieci należących do spółki energetycznej. Z uwagi na powyższe, przedmiotowa stacja w momencie sprzedaży wchodziła w skład tej spółki, tj. stanowiła część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 49 k.c., a tym samym nie stanowiła własności Gminy. W rezultacie budynku stacji transformatorowej nie można traktować jako części składowej nieruchomości będącej przedmiotem zbycia przez Gminę. Zatem przedmiotem dostawy w rozpatrywanej sprawie był jedynie grunt.

W rezultacie, pomimo, że na przedmiotowej nieruchomości znajduje się budynek stacji transformatorowej, to należy tą nieruchomość dla celów dostawy rozpatrywać jako grunt niezabudowany. Zatem, w analizowanej sprawie, podstawą opodatkowania będzie kwota należna obejmująca całość świadczenia należnego od nabywcy, a więc wyłącznie wartość gruntu, bowiem w odniesieniu do budynku stacji nie występuje dostawa towaru. Gmina winna więc udokumentować transakcję zbycia opisanej nieruchomości fakturą VAT i przyjąć za podstawę opodatkowania wartość samego gruntu. Faktura dokumentująca przedmiotową transakcję, gdzie za podstawę opodatkowania przyjęto wartość gruntu wraz z budynkiem, została wystawiona przez Wnioskodawcę w sposób nieprawidłowy.

Reasumując, sprzedaż na rzecz spółki energetycznej nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem stacji transformatorowej, stanowiącej odrębny od gruntu przedmiot własności, stanowi zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy, dostawę towaru w postaci gruntu niezabudowanego. W konsekwencji, Spółka przyjmując za podstawę opodatkowania na wystawionej fakturze wartość „całej” nieruchomości, tj. gruntu wraz z budynkiem, postąpiła nieprawidłowo.

Tutejszy Organ informuje ponadto, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego oraz we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności kwestii zastosowania zwolnienia od podatku dla czynności sprzedaży nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem stacji transformatorowej na rzecz spółki energetycznej.

Należy dodatkowo zauważyć, iż interpretacje organów podatkowych wydawane są w indywidualnych sprawach podatników w oparciu o aktualnie obowiązujące przepisy prawa i stan faktyczny przedstawiony przez podatnika. Wobec powyższego wskazać należy, iż powołane w treści wniosku interpretacje Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi nr IPTPP2/443-193/12-4/AW z dnia 8 czerwca 2012 r. oraz nr IPTPP1/443-1001/11-4/IG z dnia 8 marca 2012 r. nie mogą wpłynąć na ocenę przedmiotowej sprawy, gdyż interpretacje te zostały wydane w oparciu o inny stan prawny niż interpretacja będąca przedmiotem wniosku. Interpretacje te dotyczą wprawdzie kwestii zbycia przez jednostkę samorządu terytorialnego nieruchomości gruntowej, na której znajdują się wybudowane ze środków dzierżawcy budynki (odpowiednio domek letniskowy oraz budynek jednokondygnacyjny o funkcji medycznej), jednakże budynki te nie stanowią urządzeń służących do doprowadzania lub odprowadzania wody, pary, gazu, prądu elektrycznego oraz innych urządzeń podobnych, o których mowa w art. 49 Kodeksu cywilnego, tak jak ma to miejsce w przedmiotowej sprawie.

Jednocześnie zaznacza się, iż cytowany przepis art. 15 ust. 2 ustawy od dnia 1 kwietnia 2013 r. posiada następujące brzmienie: działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.