INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 04 marca 2013 r. (data wpływu 07 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodu podatkowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 07 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony w dniu 26 kwietnia 2013 r. - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodu podatkowego oraz w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Uchwała Rady Miasta z dnia 30 maja 2012 r. w sprawie opłat, zwolnień i ulg w opłatach za usługi przewozowe komunikacją miejską oraz sposobu ustalania wysokości opłat dodatkowych i opłaty manipulacyjnej z tytułu przewozu osób, zabranych ze sobą do przewozu rzeczy i zwierząt w § 2.1. ustala cyt.:

„Do korzystania z przejazdów bezpłatnych na wszystkich liniach uprawnieni są:

1. pracownicy, emeryci i renciści Miejskiego Zakładu Komunikacji w zakresie ustalonym w załączniku do regulaminu wynagradzania - na podstawie biletu upoważniającego do bezpłatnych przejazdów komunikacją miejską, ze zdjęciem posiadacza, wydanego przez Miejski Zakład Komunikacji”.
   
   

Regulamin Wynagradzania uchwalony został Uchwałą Zarządu Spółki z dnia 31 grudnia 2012 r. Uchwała weszła w życie 01 stycznia 2013 r.

Załącznik nr 2 do Regulaminu - Wykaz osób uprawnionych do bezpłatnych przejazdów w zakresie zbiorowego transportu osobowego środkami komunikacji miejskiej w ramach usług przewozowych świadczonych przez Miejski Zakład Komunikacji Sp. z o.o. zgodnie z obowiązującą Uchwałą Rady Miasta ustala cyt.:

„ § 1. W Miejskim Zakładzie Komunikacji Sp. z o.o. bezpłatne bilety okresowe na przejazdy tramwajami i autobusami otrzymują:

1. Pracownicy Miejskiego Zakładu Komunikacji Sp. z o.o. zatrudnieni w pełnym wymiarze czasu pracy oraz wymiarze co najmniej połowa etatu.

3. Emeryci (renciści) i pracownicy przechodzący na świadczenie przedemerytalne, którzy w okresie 5 lat bezpośrednio przed przejściem na emeryturę (rentę) bądź świadczenie przedemerytalne byli zatrudnieni w Miejskim Zakładzie Komunikacji lub w Miejskim Zakładzie Komunikacji Sp. z o.o. w pełnym wymiarze czasu pracy, bądź w wymiarze co najmniej połowy etatu, jeśli było to dla pracownika jedyne źródło utrzymania. Warunek przepracowania 5 lat nie jest wymagany, jeżeli pracownik przeszedł na rentę inwalidzką wskutek wypadku przy pracy zaistniałego w wyniku pracy w Miejskim Zakładzie Komunikacji lub w Miejskim Zakładzie Komunikacji Sp. z o.o., bądź choroby zawodowej nabytej w związku z pracą w Miejskim Zakładzie Komunikacji lub w Miejskim Zakładzie Komunikacji Sp. z o.o.

§ 2. Uprawnienia do bezpłatnych przejazdów w zakresie transportu osobowego środkami komunikacji miejskiej w zakresie świadczonym przez Miejski Zakład Komunikacji Sp. z o.o. nie przysługują pracownikom korzystającym z urlopu bezpłatnego, bądź wychowawczego trwającego powyżej jednego miesiąca”.

W związku z powyższym, że uprawnienia do korzystania z bezpłatnych przejazdów komunikacją miejską ustala Rada Miasta, Miejski Zakład Komunikacji Sp. z o.o. realizuje tylko postanowienia Uchwały Rady Miasta w tym zakresie.

W sytuacji zabrania przez Radę Miasta ww. bezpłatnych przejazdów komunikacją miejską Spółka nie będzie przyznawać nadal uprawnień do bezpłatnych przejazdów. Pracownicy, emeryci i renciści wskazani w Uchwale Rady Miasta zobowiązani będą do odpłatności za przejazdy komunikacją miejską. Zapisy Regulaminu Wynagradzania przestaną obowiązywać z mocy zmiany Uchwały Rady Miasta - zabranie bezpłatnych uprawnień.

Uchwałą Rady Miasta z dnia 30 maja 2012 r. z dniem 01 stycznia 2013 r. zlikwidowany został zakład budżetowy Miejski Zakład Komunikacji w celu przekształcenia w spółkę Miejski Zakład Komunikacji spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Spółka powstała w celu realizacji zadania własnego Miasta polegającego na zapewnieniu przewozów komunikacją miejską oraz gminach, z którymi zawarte jest Porozumienie Komunalne. Składniki mienia przekształconego zakładu stają się majątkiem Spółki i stanowią pokrycie kapitału. Spółka powstała w wyniku przekształcenia wstępuje we wszystkie prawa i obowiązki związane z działalnością zakładu.

Wnioskodawca zgodnie z zawartą umową z dnia 31 grudnia 2012 r. - Organizatorem publicznego transportu zbiorowego, przyjął do realizacji zadanie polegające na dystrybucji biletów uprawniających do przejazdów środkami lokalnego publicznego transportu zbiorowego w imieniu i na rzecz Organizatora, tj. Miasta. Przychody ze sprzedaży biletów są przychodami Miasta. Wnioskodawca w ramach zawartej umowy, zobowiązany jest do przechowywania na wydzielonym rachunku bankowym środków pieniężnych Organizatora z tytułu wpływów ze sprzedaży biletów, z zastrzeżeniem, że nie mogą być one wykorzystywane przez Spółkę. Środki te Spółka przekazuje następnie w wyznaczonych umową terminach na konto Miasta.

Spółka wystawia fakturę VAT wewnętrzną na wartość wydanych biletów uprawniających do korzystania z bezpłatnych przejazdów komunikacją miejską naliczając od nich podatek VAT należny. Podatek od towarów i usług VAT należny, naliczony i odprowadzony do Urzędu Skarbowego od wydanych biletów, Spółka księguje w koszty swojej działalności operacyjnej.

Dodatkowo, w uzupełnienia wniosku z dnia 26 kwietnia 2013 r. Spółka wskazała w części E.3. druku ORD-IN, iż przepisami ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.) na podstawie których w powiązaniu z przedstawionym stanem faktycznym formułuje normę indywidualną są art. 12 ust. 1 - 4 i art. 16 ust. 1 pkt 46 ww. ustawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca w sytuacji korzystania z przejazdów bezpłatnych na podstawie biletu przez Jego pracowników, emerytów i rencistów, zgodnie z Uchwałą Rady Miasta, powinien wartość wydanych bezpłatnych biletów doliczyć do przychodu podatkowego i odprowadzić od nich podatek dochodowy od osób prawnych...
2. Czy podatek VAT należny (naliczony i odprowadzony do Urzędu Skarbowego) od wydanych biletów uprawniających do bezpłatnych przejazdów zgodnie z Uchwałą Rady, Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź w zakresie pytania nr 1.

Natomiast wniosek Spółki w zakresie pytania nr 2 został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną w dniu 06 czerwca 2013 r. nr ILPB3/423-103/13-5/AO.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydane bilety Jego pracownikom, emerytom i rencistom uprawniające do korzystania z przejazdów bezpłatnych na wszystkich liniach zgodnie z Uchwałą Rady Miasta nie stanowią przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, a więc Spółka nie jest zobowiązana do naliczenia i odprowadzenia podatku od wartości wydanych biletów. Spółka realizuje bowiem zapisy Uchwały Rady Miasta. W sytuacji, gdy Rada Miasta pozbawi pracowników, emerytów i rencistów ww. ulg Spółka nie będzie wydawać bezpłatnych przejazdów, a pracownicy, renciści i emeryci Spółki będą zmuszeni odpłatnie korzystać z komunikacji miejskiej. Zapisy Regulaminu Wynagradzania Spółki przestaną obowiązywać z dniem zmiany Uchwały Rady Miasta z dnia 30 maja 2012 r. Przychody ze sprzedaży biletów stanowią przychody Miasta, a Spółka zgodnie z umową zajmuje się tylko ich dystrybucją.

Dodatkowo, w uzupełnienia wniosku z dnia 26 kwietnia 2013 r. Wnioskodawca wskazał, że na podstawie art. 12 ust. 1 - 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wywodzi, iż wydane bilety pracownikom, emerytom i rencistom Spółki uprawniające do korzystania z przejazdów bezpłatnych zgodnie z Uchwałą Rady Miasta nie stanowią przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Zgodnie bowiem z art. 12 ust. 1, przychodami są m.in. wartość otrzymanych nieodpłatnie świadczeń. Spółka wskazała, że nie otrzymała żadnego nieodpłatnego świadczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.) nie zawiera definicji przychodu, precyzując, poprzez przykładowe wyliczenie zawarte w art. 12 ust. 1 - 3 i ust. 4b, rodzaje przychodów, a także enumeratywnie wylicza, jakiego rodzaju wpływy pieniężne podmiotu gospodarczego nie są zaliczane do przychodów (ust. 4 tej ustawy).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; (…). Dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą (art. 7 ust. 2 cyt. ustawy).

Z istoty podatku dochodowego od osób prawnych wynika, że jest on ciężarem publicznoprawnym od przyrostu majątkowego (dochodu), a zatem przychodem - jako źródłem dochodu - jest tylko ta wartość, która wchodząc do majątku podatnika może powiększyć jego aktywa.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest w szczególności wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez zakłady budżetowe, gospodarstwa pomocnicze jednostek budżetowych, spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Zatem w świetle ww. przepisu, aby można było określone świadczenie zaliczyć do kategorii świadczeń nieodpłatnych, stanowiących źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu, musi dojść do nawiązania stosunku prawnego, w wyniku którego jeden podmiot dokonuje określonego świadczenia, drugi natomiast to świadczenie otrzymuje nieodpłatnie, zwiększając w ten sposób swoje przychody podatkowe.

Ustawodawca nie sprecyzował, co należy rozumieć pod pojęciem „świadczenie nieodpłatne”, a zatem w celu zdefiniowania tego pojęcia pomocne jest odwołanie do wykładni gramatycznej, a także poglądów orzecznictwa i doktryny. Zgodnie z pojęciem słownikowym odpłacać to „oddawać komuś coś w zamian”, odpłatny natomiast to „taki, za który się płaci, wymagający zapłacenia, zwrot kosztów” (Nowy Słownik Języka Polskiego PWN, Warszawa 2002). W orzecznictwie natomiast ugruntował się pogląd, iż przez nieodpłatne świadczenie rozumieć należy takie zdarzenia prawne i gospodarcze, dotyczące działalności gospodarczej, których skutkiem jest świadczenie nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku osoby prawnej, mające konkretny wymiar finansowy.

Tym samym, podstawową cechą świadczenia nieodpłatnego jest brak zobowiązania otrzymującego takie świadczenie do wykonania jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego. Innymi słowy świadczenie uzyskiwane przez podatnika w sytuacji, gdy spełniający świadczenie uzyskuje albo ma uzyskać od podatnika w przyszłości wzajemnie jakieś inne przysporzenie majątkowe, nie ma charakteru nieodpłatnego. Przychód ze świadczeń nieodpłatnych powstanie natomiast zawsze wtedy, gdy podatnik otrzyma rzeczy lub prawa, bądź inne świadczenia lub też możliwość korzystania z rzeczy lub praw, bez obowiązku świadczenia wzajemnego.

Z opisanego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego wynika, iż pracownicy, emeryci i renciści Spółki, zgodnie z Uchwałą Rady Miasta, w zakresie ustalonym w załączniku do Regulaminu Wynagradzania uchwalonym Uchwałą Zarządu Spółki, są uprawnieni na podstawie biletów do korzystania z bezpłatnych przejazdów komunikacją miejską.

W świetle opisanego stanu faktycznego wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy w sytuacji korzystania z przejazdów bezpłatnych przez Jego pracowników, emerytów i rencistów zgodnie z Uchwałą Rady Miasta, powinien On wartość wydanych bezpłatnych biletów doliczyć do przychodu podatkowego i odprowadzić od nich podatek dochodowy od osób prawnych.

Wobec powyższego, stwierdzić należy, iż bilety wydane pracownikom, emerytom i rencistom Spółki, uprawniające do korzystania przez nich z przejazdów bezpłatnych zgodnie z Uchwałą Rady Miasta, nie stanowią po stronie Spółki przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, bowiem po stronie Spółki nie dochodzi do żadnego przysporzenia.

Reasumując, w sytuacji korzystania z przejazdów bezpłatnych na podstawie biletu przez pracowników, emerytów i rencistów Spółki, zgodnie z Uchwałą Rady Miasta, Spółka nie jest zobowiązana do doliczenia do przychodu podatkowego wartości wydanych bezpłatnych biletów i odprowadzenia od nich podatku dochodowego od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.