Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-374/13/BD
z 3 lipca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późń. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 marca 2013 r. (data wpływu do tut. Biura – 03 kwietnia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych powstałych w wyniku sporządzenia przez płatnika korekt informacji PIT-11 i deklaracji PIT-4R:

• w części dotyczącej zwiększenia zaliczki na podatek dochodowy w korekcie informacji PIT-11 oraz zaliczenia zapłaconej przez płatnika zaliczki do przychodu pracownika – jest nieprawidłowe,
• w pozostałej części jest – prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 03 kwietnia 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych powstałych w wyniku sporządzenia przez płatnika korekt informacji PIT-11 i deklaracji PIT-4R.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (Spółka) świadczy usługi wdrożeniowe oprogramowania, ich serwis, a także serwis urządzeń fiskalnych (drukarki, kasy). Świadczenie usług w większości odbywa się w siedzibie klienta. Firma obsługuje klienta, który posiada oddziały umiejscowione w różnych częściach świata, z tego też powodu istnieje konieczność czasowego oddelegowania pracownika/ pracowników do zagranicznej siedziby klienta. W roku 2010 i 2011 pracownikom w momencie oddelegowania do zagranicznej siedziby firmy (Wietnam, RPA), Spółka wykupiła polisy ubezpieczeniowe. Ubezpieczenia obejmowało: koszty leczenia, assistance, następstwa nieszczęśliwych wypadków, bagaż i opóźnienie lotu. Ubezpieczeniem objęci byli pracownicy delegowani za granicę Rzeczpospolitej Polskiej tylko i wyłącznie w czasie delegacji. W czasie delegacji pracownicy wykonywali pracę na rzecz Wnioskodawcy. Uprawnionymi do wypłaty ewentualnych świadczeń byli pracownicy. Wydatek ten firma zakwalifikowała jako koszty podróży zagranicznej, ponieważ uznała iż stanowi to zabezpieczenie interesów pracodawcy w razie choroby lub innego zdarzenia losowego dotykającego pracownika w trakcie oddelegowania.

W roku 2012 kontrola ZUS zakwestionowała stanowisko firmy, w wyniku której stwierdzono, iż polisa stanowi niepieniężne świadczenie na rzecz pracownika, a co za tym idzie zwiększa to przychód pracownika, który winien zostać ozusowany oraz opodatkowany. W związku z powyższą sytuacją przychód (dochód) pracownika został zwiększony o poniesione koszty polisy ubezpieczeniowej, a także zwiększona została zaliczka na podatek dochodowy.

W 2012 r. dokonano korekty przychodu pracownika, który został zwiększony, wraz z pobraną zaliczką (zaliczka również została zwiększona) za rok 2010 oraz 2011 (korekta PIT-11).

Ponadto w 2012 r. dokonano korekty pobranych zaliczek na podatek dochodowy od pracowników za lata 2010 - 2011 (korekta PIT-4R).

Zmianie uległ dochód pracownika jak również zwiększone zostały zaliczki na podatek dochodowy.

W 2012 r. wpłacono zaległe zaliczki podatku od pracownika za lata 2010 - 2011 wraz z odsetkami od dnia następnego po dniu wymagalności do dnia wpłaty.

Kwotę zaległej zaliczki dotyczącej lat 2010 i 2011, a wpłaconej w imieniu pracownika do US w roku 2012 doliczono do dochodu pracownika w 2012 r., który opodatkowano i ozusowano.

Zaległe składki do ZUS, które powinien odprowadzić pracownik zostały mu potrącone w bieżących wypłatach, tj. wypłatach w 2012 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy tak jak przedstawiono powyżej, sposób sporządzenia korekt PIT-11 i PIT-4R jest właściwy, czy Spółka postępuje prawidłowo?

Wnioskodawca zajmuje stanowisko, że sporządzone korekty PIT-11 i PIT-4R za lata 2010 i 2011 z wynikającymi z tego powodu nieprawidłowościami (opisanymi w stanie faktycznym) zostały sporządzone prawidłowo. Jako płatnik zaliczek na podatek dochodowy od zatrudnionych osób fizycznych, firma ma obowiązek obliczyć i odprowadzić je prawidłowo. Błędna interpretacja przepisów również leżała po stronie płatnika i w związku z powyższym uznaje on za swój obowiązek naprawę zaistniałego błędu jak najmniejszym kosztem pracownika na podstawie wszelkich uzyskanych informacji. Dlatego też pracodawca odprowadził zaległy podatek dochodowy od pracownika za lata 2010/2011, a równowartość tych kwot dodał do dochodu pracownika w roku 2012.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Na wstępie wskazać należy, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie kwestia dotycząca prawidłowości sporządzenia przez Wnioskodawcę korekty PIT-11 i PIT-4R zgodnie ze sformułowanym pytaniem jak i zawartym we wniosku stanowiskiem Wnioskodawcy. W przedmiotowej interpretacji tutejszy Organ podatkowy nie ustosunkowywał się więc do kwestii zaliczenia do przychodu pracownika poniesionych przez pracodawcę kosztów zakupu polisy ubezpieczeniowej, którą zakwestionował ZUS - gdyż nie było to przedmiotem złożonego przez Wnioskodawcę zapytania.

Zgodnie z generalną zasadą opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy stanowi, iż źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 31 ww. ustawy osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zaliczki te ww. płatnicy pobierają na zasadach określonych w art. 32 ustawy od dochodu, za który uważa się – zgodnie z ust. 2 zdanie pierwsze tegoż przepisu - uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 lub 3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b lub pkt 2a.

Płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a (art. 38 ust. 1 ww. ustawy).

W terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33 - 35, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację, według ustalonego wzoru (PIT-4R) (art. 38 ust. 1a ww.).

Z treści art. 39 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11), z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wskazuje się również dochody zwolnione od podatku dochodowego na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca wydatek jaki poniósł w postaci zakupu polisy ubezpieczeniowej na rzecz delegowanych pracowników zakwalifikował jako koszty podróży zagranicznej, ponieważ uznał, iż stanowi to zabezpieczenie interesów pracodawcy w razie choroby lub innego zdarzenia losowego dotykającego pracownika w trakcie oddelegowania. W 2012 r. kontrola ZUS zakwestionowała stanowisko firmy, w wyniku której stwierdzono, że polisa stanowi niepieniężne świadczenie na rzecz pracownika, a co za tym idzie zwiększa to przychód pracownika, który winien zostać ozusowany oraz opodatkowany. W związku z powyższą sytuacją przychód (dochód) pracownika został zwiększony o poniesione koszty polisy ubezpieczeniowej, a także zwiększona została zaliczka na podatek dochodowy. W 2012 r. Spółka dokonała korekty przychodu pracownika, który został zwiększony, wraz z pobraną zaliczką (zaliczka również została zwiększona) za rok 2010 oraz 2011 (korekta PIT-11). Ponadto w 2012 r. dokonano korekty pobranych zaliczek na podatek dochodowy od pracowników za lata 2010 - 2011 (korekta PIT-4R). Zmianie uległ dochód pracownika jak również zwiększone zostały zaliczki na podatek dochodowy. W 2012 r. wpłacono zaległe zaliczki podatku od pracownika za lata 2010 - 2011 wraz z odsetkami od dnia następnego po dniu wymagalności do dnia wpłaty. Kwotę zaległej zaliczki dotyczącej lat 2010 i 2011, a wpłaconej w imieniu pracownika do US w 2012 r. doliczono do dochodu pracownika w 2012 r., który opodatkowano i ozusowano. Zaległe składki do ZUS, które powinien odprowadzić pracownik zostały mu potrącone w bieżących wypłatach, tj. wypłatach w 2012 r.

W związku z powyższym wskazać należy, że zobowiązanie płatnika do poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych nie jest oderwane od zobowiązania podatkowego podatnika. Za wyjątkiem sytuacji przewidzianej w art. 26a Ordynacji podatkowej, obciążony podatkiem jest podatnik, a rola płatnika polega na dopełnieniu czynności wskazanych w art. 8 Ordynacji podatkowej. Elementem konstytutywnym odpowiedzialności płatnika jest zawsze niewpłacenie podatku, co wynika z treści art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej, który stanowi, że płatnik odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany, a niewpłacony. Zatem płatnik odpowiada wówczas, gdy należny podatek nie wpłynął w odpowiedniej wysokości i w odpowiednim terminie na rachunek urzędu skarbowego. Ustawodawca ukształtował rolę płatnika, jako pośrednika pomiędzy podatnikiem i organem podatkowym. Czynności podejmowane przez płatnika, polegające na obliczeniu, pobraniu i wpłaceniu należności mają charakter czynności materialno – technicznych. Dlatego też płatnik pobiera podatek od podatnika i wpłaca go do organu podatkowego pełniąc rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym. Odpowiedzialność płatnika za niepobrany podatek ma na celu zabezpieczenie należności Skarbu Państwa w wysokości tego podatku (z ewentualnymi odsetkami).

Jak wyżej wskazano zobowiązanie płatnika nie jest oderwane od zobowiązania samego podatnika. Jego odpowiedzialność ma zarówno odszkodowawczy (z tytułu niedopełnienia obowiązków) jak i gwarancyjny charakter. Podatnik, płacąc niepobrany przez płatnika podatek, wypełnia własne, a nie płatnika, zobowiązanie. Z chwilą zatem zapłaty podatku przez podatnika dochodzi do wygaśnięcia zobowiązania podatkowego po stronie płatnika. Brak zobowiązania powoduje natomiast, że nie można mówić o odpowiedzialności podatkowej jakiegokolwiek podmiotu w tym płatnika, za jego zapłatę.

Skoro zatem Wnioskodawca – jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego – w latach 2010 i 2011 nie wykazał przychodu pracownika we właściwej wysokości, wywarło to na Wnioskodawcy konieczność dokonania korekt PIT-4R oraz PIT-11.

Mając bowiem na uwadze powołany wyżej przepis art. 31 i następne ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, trzeba zaznaczyć, iż ustawodawca nałożył na płatnika obowiązek prawidłowego obliczenia, poboru i odprowadzenia w ciągu roku podatkowego zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń i innych świadczeń wypłaconych lub postawionych do dyspozycji pracownika, a także sporządzenia i przekazania urzędowi skarbowemu oraz podatnikowi w ustawowym terminie deklaracji (informacji) według ustalonego wzoru.

Ustawodawca przewidział również możliwość dokonania korekty deklaracji (informacji). Zagadnienia związane z korektą deklaracji (informacji) regulują przepisy ustawy Ordynacja podatkowa.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 5 ustawy Ordynacja podatkowa, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach, rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Z przepisu art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej wynika, iż jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Natomiast z § 2 tego artykułu wynika, iż skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Z treści art. 81 Ordynacji podatkowej wynika zatem, że korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji - o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć m. in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych, np. błędnie mogła zostać określona wysokość przychodu bądź dochodu, a także inne dane zawarte w treści deklaracji. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym poprawnym wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, iż w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Dlatego też powołane powyżej przepisy znajdują zastosowanie m.in. do korekty informacji PIT-11 oraz do korekty deklaracji PIT-4R.

Dokonując korekty informacji PIT-11 za lata 2010 i 2011 w związku ze stanem faktycznym przedstawionym we wniosku, Wnioskodawca w złożonej korekcie wykazał wyższe kwoty przychodu pracownika oraz wyższą kwotę zaliczki.

Jak wynika z przywołanego powyżej art. 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązkiem płatnika jest wykazanie w informacji PIT-11 faktycznie osiągniętego przez podatnika przychodu (dochodu) i faktycznie pobranej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Informacja PIT-11 powinna zatem zawierać prawidłowe dane o osiągniętych przez podatnika dochodach podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym i pobranych w danym roku podatkowym zaliczkach na podatek. W związku z powyższym – jeżeli istotnie dochód w latach 2010 i 2011 został wykazany w niewłaściwej wysokości - Wnioskodawca postąpił prawidłowo zwiększając w skorygowanych informacjach PIT-11 za lata 2010 i 2011 przychód (dochód) pracownika.

Zatem w zakresie korekty wysokości przychodu stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Odnośnie kwestii dotyczącej zwiększenia w ww. korektach PIT-11 kwoty zaliczki na podatek dochodowy, wskazać należy, że w skorygowanej informacji PIT-11 winny zostać uwzględnione w pełnej wysokości zaliczki jakie faktycznie zostały pobrane przez Wnioskodawcę w latach 2010 i 2011. Informacja PIT-11 winna odzwierciedlać bowiem stan faktyczny. Tym samym, skoro Wnioskodawca pobrał w latach 2010 i 2011 zaliczki z dochodów pracownika w określonej wysokości, to zaliczki te w tejże właśnie wysokości, tj. w takiej jakiej zostały faktycznie w tych latach pobrane – nawet jeżeli były one nieprawidłowe – winny być wykazane w skorygowanych informacjach PIT-11. Jak bowiem sama nazwa wskazuje, informacja PIT-11 jest informacją o pobranych (a nie należnych) zaliczkach na podatek dochodowy. Zatem fakt uiszczenia brakującej kwoty zaliczki w latach późniejszych nie może znaleźć odzwierciedlenia w informacji PIT-11 złożonej za poprzednie lata.

Tym samym w części dotyczącej zwiększenia zaliczki na podatek dochodowy w korekcie informacji PIT-11 stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

W przedmiotowej sprawie korekty dokonano również w deklaracjach PIT-4R za lata 2010 i 2011. Korygując deklaracje PIT-4R Wnioskodawca postąpił prawidłowo wykazując należną zaliczkę jaka winna była być przez płatnika (Wnioskodawcę) pobrana w związku z ciążącymi na nim obowiązkami płatnika, nałożonymi przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W deklaracji PIT-4R winny bowiem być wykazane należne zaliczki, a zatem takie, które powinny być pobrane zgodnie z obowiązującymi przepisami.

To oznacza, że w tej części stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jeżeli Wnioskodawca (płatnik) w latach 2010 i 2011 pobrał zaliczki na podatek dochodowy w kwocie niższej niż były one należne i do organu podatkowego została odprowadzona zaliczka w kwocie zaniżonej, to wówczas różnica pomiędzy zaliczkami pobranymi i odprowadzonymi a należnymi stanowi zaległość podatkową, od której należne są odsetki za zwłokę.

W myśl art. 26 ustawy Ordynacja podatkowa podatnik odpowiada całym swoim majątkiem za wynikające ze zobowiązań podatkowych podatki.

Odpowiedzialność podatnika za niektóre zobowiązania ogranicza jednak art. 26a § 1 Ordynacji podatkowej. Zgodnie z jego treścią, podatnik nie ponosi odpowiedzialności z tytułu zaniżenia lub nieujawnienia przez płatnika podstawy opodatkowania czynności, o których mowa w art. 12, 13 oraz 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - do wysokości zaliczki, do której pobrania zobowiązany jest płatnik. Z kolei płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony, o czym stanowi art. 30 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.

Stosownie do art. 30 § 4 Ordynacji podatkowej, jeżeli w postępowaniu podatkowym organ podatkowy stwierdzi okoliczność, o której mowa w § 1, organ ten wydaje decyzję o odpowiedzialności podatkowej płatnika, w której określa wysokość należności z tytułu niepobranego lub pobranego, a niewpłaconego podatku. Przepisów § 1-4 nie stosuje się, jeżeli odrębne przepisy stanowią inaczej albo jeżeli podatek nie został pobrany z winy podatnika; w tych przypadkach organ podatkowy wydaje decyzję o odpowiedzialności podatnika (art. 30 § 5 Ordynacji podatkowej). Art. 30 § 6 ustawy - Ordynacja podatkowa przewiduje możliwość wydania przez organ podatkowy decyzji o odpowiedzialności podatkowej płatnika również po zakończeniu roku podatkowego lub innego okresu rozliczeniowego.

Z powyższych uregulowań wynika, że odpowiedzialność płatnika dotyczy podatku niepobranego lub podatku pobranego a nie wpłaconego. Zobowiązanie płatnika nie jest jednak oderwane od zobowiązania podatkowego podatnika. Za wyjątkiem sytuacji przewidzianej w art. 26a Ordynacji podatkowej, obciążony podatkiem jest podatnik, a rola płatnika polega na dopełnieniu czynności wskazanych w art. 8 Ordynacji podatkowej. Jeżeli podatek został zapłacony przez podatnika, to w dniu dokonania tej zapłaty wygasa zobowiązanie płatnika. Nie oznacza to jednak zwolnienia płatnika z obowiązku zapłaty odsetek za zwłokę za okres od dnia następującego po dniu upływu terminu, w którym był on obowiązany dokonać wpłaty zaliczki, do dnia wpłaty podatku przez podatnika.

Zatem Wnioskodawca postąpił prawidłowo dokonując wpłaty do organu podatkowego w 2012 r. zaległych, a nie pobranych przez niego w odpowiedniej wysokości zaliczek jakie były należne za lata 2010 i 2011 wraz z wymaganymi odsetkami za zwłokę, gdyż w ten sposób wywiązał się on z obowiązku jaki wynika z treści art. 38 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W tym zakresie należy zatem uznać stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Jednakże nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy dotyczącym kwestii zaliczenia do przychodu pracownika a zarazem opodatkowania wpłaconej w 2012 r. różnicy jaka wynikła z niewłaściwie pobranej w latach 2010-2011 zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Zaliczka ta, jak wynika z wniosku, nie została nieprawidłowo pobrana z winy podatnika tylko z winy samego płatnika. Powołane powyżej przepisy, a zwłaszcza art. 30 § 1 w związku z art. 8 Ordynacji podatkowej, w takiej sytuacji stanowią, iż to sam płatnik odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony.

W konsekwencji powyższego, Wnioskodawca nie może zatem zaliczyć do przychodu pracownika wpłaconej w 2012 r. do urzędu skarbowego kwoty stanowiącej różnicę pomiędzy zaliczkami pobranymi a należnymi na podatek dochodowy od osób fizycznych. Dokonując takiej wpłaty Wnioskodawca realizuje nałożony na niego ciężar odpowiedzialności za niepobraną i niewpłaconą do urzędu skarbowego zaliczkę na podatek. W takiej sytuacji nie można więc mówić o przychodzie podatkowym występującym po stronie pracowników.

W związku z powyższym w tej części stanowisko Wnioskodawcy zostało uznane za nieprawidłowe.

Tutejszy Organ raz jeszcze zaznacza, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie kwestia dotycząca prawidłowości sporządzenia przez Wnioskodawcę korekty PIT-11 i PIT-4R zgodnie ze sformułowanym pytaniem jak i zawartym we wniosku stanowiskiem Wnioskodawcy. Organ podatkowy nie ustosunkowywał się do kwestii zasadności zaliczenia do przychodu pracownika poniesionych przez pracodawcę kosztów zakupu polisy ubezpieczeniowej, którą zakwestionował ZUS - gdyż nie było to przedmiotem złożonego przez Wnioskodawcę zapytania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.