2013.05.06 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-63/13/ES
z 6 maja 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 stycznia 2013r. (data wpływu 25 stycznia 2013r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 kwietnia 2013r. (data wpływu 23 kwietnia 2013r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

nieprawidłowe, w zakresie stwierdzenia, czy kwota wypłacana przez Wnioskodawcę Dystrybutorowi na mocy Porozumienia z tytułu refundacji części wypłacanej przez niego na rzecz Partnera Handlowego kwoty prowizji, stanowi wynagrodzenie za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT,
nieprawidłowe, w zakresie stwierdzenia, czy kwota wypłacana przez Wnioskodawcę Dystrybutorowi na mocy Porozumienia z tytułu refundacji części wypłacanej przez niego na rzecz Partnera Handlowego kwoty wsparcia finansowego do wykorzystania dla celów działalności gospodarczej prowadzonej przez Partnera Handlowego stanowi wynagrodzenie za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT,
nieprawidłowe, w zakresie stwierdzenia, czy Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktury VAT wystawionej przez Dystrybutora dokumentującej wypłatę przez Wnioskodawcę Dystrybutorowi kwoty tytułem refundacji części prowizji bądź części wypłacanej przez niego na rzecz Partnera Handlowego kwoty wsparcia finansowego do wykorzystania dla celów działalności gospodarczej prowadzonej przez Partnera Handlowego.

UZASADNIENIE

W dniu 25 stycznia 2013r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia skutków podatkowych związanych z wypłacaniem przez Wnioskodawcę kwot prowizji i wsparcia finansowego na rzecz Dystrybutora.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 16 kwietnia 2013r. (data wpływu 23 kwietnia 2013r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-63/13/ES z dnia 12 kwietnia 2013r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe):

Wnioskodawca (P.) jest spółką handlową działającą w branży farb i lakierów. Wnioskodawca jest stroną trójstronnego kontraktu handlowego, w którym określono warunki współpracy pomiędzy Spółką, Dystrybutorem a Partnerem Handlowym. Zgodnie z umową Partner Handlowy ma nabywać określoną ilość towarów oferowanych przez Spółkę (dalej: Produkty) nie bezpośrednio od Spółki, lecz za pośrednictwem Dystrybutora: Partner Handlowy nabywa Produkty od Dystrybutora, Dystrybutor z kolei nabywa Produkty od P. W okresie obowiązywania kontraktu handlowego, Partner Handlowy zobowiązuje się do wykorzystywania na potrzeby prowadzonej przez siebie działalności Produktów, a także do nabywania Produktów wyłącznie u Dystrybutora. Ponadto, Partner Handlowy zobowiązuje się do zakupu zarówno w każdym roku obowiązywania umowy, jak i przez cały okres obowiązywania kontraktu Produktów na kwotę nie niższą niż określona w Kontrakcie Handlowym. Oprócz tego, Partner Handlowy zobowiązuje się do dokonywania terminowych płatności za zakupione towary na rzecz Dystrybutora.

Z postanowień umowy trójstronnej wynika również, że Partner Handlowy za zakupy o określonej wartości oraz terminowe płatności za te zakupy jest wynagradzany finansowo. Dystrybutor z tytułu dokonywanych u niego zakupów wypłaca Partnerowi Handlowemu prowizję w wysokości X% wartości dokonanych u niego przez Partnera Handlowego zakupów po zakończeniu ustalonego okresu rozliczeniowego. Dodatkowo, także w związku z dokonywaniem zakupów o określonej wartości oraz terminowymi płatnościami za te zakupy, Dystrybutor zobowiązał się do zapłaty na rzecz Partnera Handlowego jednorazowego wsparcia finansowego do wykorzystania dla celów działalności prowadzonej przez Partnera Handlowego. Wsparcie finansowe pod względem ekonomicznym ma charakter rabatu wypłaconego z góry przez Dystrybutora wyłącznie tym Partnerom Handlowym, którzy zobowiązują się do dokonywania za jego pośrednictwem zakupu produktów P. o określonej wartości oraz terminowych płatności za te zakupy. Kontrakt Handlowy przewiduje, że w sytuacji nie wywiązania się Partnera Handlowego ze zobowiązania do zakupu Produktów o określonej wartości lub w sytuacji zwłoki Partnera Handlowego w płatnościach, Dystrybutor wstrzyma się z wypłatą prowizji uzależnionej od obrotu, a Partner Handlowy zobowiązany będzie do zwrotu otrzymanego wcześniej jednorazowego wsparcia finansowego.

Ponadto, w związku z trójstronnym kontraktem handlowym Spółka zawarła porozumienie z Dystrybutorem (dalej: Porozumienie), na mocy którego dokonuje ona refundacji na rzecz Dystrybutora części wypłacanych przez niego na rzecz Partnera Handlowego kwot prowizji i wsparcia finansowego wynikających z trójstronnego kontraktu handlowego. Na mocy Porozumienia Spółka partycypuje w kosztach ponoszonych przez Dystrybutora, Porozumienie nie zobowiązuje Dystrybutora do żadnych dodatkowych czynności czy działań na rzecz P. z tytułu refundacji mu części wypłacanych na rzecz Partnera Handlowego kwot.

Kwoty wypłacane przez Spółkę Dystrybutorowi tytułem refundacji prowizji i wsparcia finansowego są wypłacane na podstawie faktur VAT wystawianych przez Dystrybutora na Spółkę.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazuje, że opisane przez nią we wniosku zdarzenie należy potraktować zarówno jako stan zaistniały, jak i jako zdarzenie przyszłe. Spółka uczestniczy w opisanym modelu biznesowym (umowie trójstronnej i Porozumieniu) obecnie, a także ma zamiar podpisywać podobnego typu umowy i porozumienia także w przyszłości.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT z tytułu odpłatnej dostawy towarów i świadczenia usług (działalność w branży handlu farbami i lakierami). Spółka zarejestrowana jest jako czynny podatnik podatku VAT od dnia 17 sierpnia 1994r.

Jeden z ostatnich kontraktów w kształcie, o jakim mowa w złożonym przez Spółkę wniosku został przez Spółkę zawarty w dniu 1 grudnia 2012r. Spółka podobne kontrakty zawierała także wcześniej oraz ma zamiar zawierać w przyszłości.

Na pytanie tut. organu: „Wykonanie jakich czynności (świadczenie jakich usług) dokumentują faktury wystawiane przez Dystrybutora, na podstawie których Wnioskodawca wypłaca Dystrybutorowi kwoty refundacji prowizji i wsparcia finansowego?”, Wnioskodawca odpowiedział: „Jak wskazane zostało to we wniosku, Porozumienie nie zobowiązuje Dystrybutora do żadnych dodatkowych czynności czy działań na rzecz P. w związku z otrzymywanymi przez Dystrybutora kwotami refundacji prowizji czy wsparcia finansowego. Dystrybutor jest podmiotem, który zarabia na marży handlowej (taniej kupuje, drożej sprzedaje). Zarówno Dystrybutorowi jak i Spółce zależy na zwiększeniu sprzedaży Produktów. Ich wspólnym celem jest zapewnienie Partnerowi Handlowemu jak najkorzystniejszych warunków współpracy. W związku z powyższym Spółka decyduje się zrefundować Partnerowi Handlowemu część wypłaconej przez niego na rzecz Partnera Handlowego prowizji i wsparcia finansowego przeznaczonego do wykorzystania w działalności gospodarczej Partnera Handlowego, np. na doposażenie serwisu lakierniczego prowadzonego przez Partnera Handlowego z wykorzystaniem produktów Spółki. W związku z modelem współpracy pomiędzy P., Dystrybutorem i Partnerem Handlowym, Dystrybutor nie jest zobowiązany do świadczenia na rzecz Spółki dodatkowych usług.”

Na pytanie tut. organu: „Czy ww. usługi które dokumentują faktury wystawiane przez Dystrybutora związane są wyłącznie z działalnością opodatkowaną Wnioskodawcy?”, Wnioskodawca odpowiedział: „Spółka chciałaby wskazać, że w jej ocenie nie można twierdzić, że Dystrybutor świadczy na jej rzecz jakiekolwiek usługi (co zostało wskazane we wniosku). W związku z powyższym, otrzymane przez Dystrybutora środki nie powinny być dokumentowane fakturą VAT (takie stanowisko Spółka zaprezentowała we wniosku). Gdyby Organ podatkowy stwierdził jednak, że Dystrybutor świadczy na rzecz P. usługi i prawidłowo te czynności dokumentowane są fakturami VAT, wówczas odpowiedź na powyższe pytanie byłaby twierdząca: czynności te należałoby uznać za związane wyłącznie z działalnością opodatkowaną Spółki.”

W przypadku, gdy Partner Handlowy będzie zobowiązany do zwrotu kwoty wsparcia finansowego na rzecz Dystrybutora (np. w przypadku rozwiązania kontraktu w związku z niewywiązywaniem się przez Partnera Handlowego z jego obowiązków wynikających z tego kontraktu), wówczas także Dystrybutor zwróci P. kwotę otrzymanej od Spółki refundacji.

Na pytanie tut. organu: „W jaki sposób poszczególne podmioty dokumentują ten zwrot?”, Wnioskodawca odpowiedział: „Spółka chciałaby wskazać, że sposób dokumentowania zwrotu tej kwoty przez Partnera Handlowego na rzecz Dystrybutora nie jest Spółce znany. Są to odrębne od Spółki podmioty, a Spółka nie kontroluje sposobu dokumentowania transakcji dokonywanych pomiędzy Partnerem Handlowym, a Dystrybutorem. Odnosząc się natomiast do kwestii zwrotu przez Dystrybutora na rzecz P. kwoty stanowiącej dla Dystrybutora refundację wsparcia finansowego, to w chwili obecnej taka sytuacja była dokumentowana wystawieniem przez Dystrybutora faktury korygującej do pierwotnie wystawionej faktury VAT, którą Dystrybutor udokumentował otrzymaną kwotę refundacji.

Zdaniem Spółki jednak, co zostało wskazane we własnym stanowisku w złożonym wniosku, kwota refundacji wypłacana przez nią Dystrybutorowi nie stanowi wynagrodzenia za jakiekolwiek usługi. W związku z powyższym wypłata przez Spółkę kwoty refundacji wsparcia finansowego oraz prowizji powinna zostać udokumentowana notą księgową, nie fakturą VAT, a co się z tym wiąże: także ewentualny zwrot kwoty stanowiącej pierwotnie refundację wypłaconego wsparcia finansowego i prowizji dokumentowany winien być notą księgową.”

P.refunduje Dystrybutorowi część kwoty prowizji wypłacaną przez Dystrybutora na rzecz Partnera Handlowego w celu zwiększenia sprzedaży swoich Produktów. Udzielenie prowizji z tytułu dokonanych przez Partnera Handlowego zakupów Produktów Spółki u Dystrybutora na odpowiednio wysokim poziomie bardzo zachęca Partnera Handlowego do nabywania Produktów i ciągłego zwiększania przez niego wysokości dokonywanych zakupów, pociąga to za sobą zwiększenie sprzedaży Produktów Spółki, wzrost jej przychodów ze sprzedaży i udziału w rynku. Gdyby Spółka nie dokonywała refundacji kwoty prowizji, wówczas Dystrybutor nie byłby w stanie udzielić Partnerowi tak korzystnych warunków. Dzięki temu, że Spółka partycypuje w kosztach prowizji udzielanej przez Dystrybutora Partnerowi Handlowemu jej produkty trafić mogą do większej liczby Partnerów Handlowych, stają się popularniejsze i częściej wykorzystywane. Współczesna rzeczywistość gospodarcza wymaga od Spółki podjęcia kroków, czasem nieco odbiegających od stosowanych zazwyczaj rozwiązań, które pozwolą jej zwiększyć udział w rynku i przyczynią się do maksymalizacji sprzedaży. W analizowanym przypadku takim działaniem jest refundacja przez Spółkę Dystrybutorowi części prowizji wypłacanej przez tego ostatniego z tytułu nabycia przez Partnera Handlowego określonej ilości Produktów.

Podobnie jak to zostało przedstawione wyżej, Spółka chciałaby wskazać, że refundacja kwoty wsparcia finansowego przez nią na rzecz Dystrybutora pozwala zapewnić lepsze warunki współpracy z Partnerem Handlowym. Refundowanie przez Spółkę kwoty wsparcia finansowego pozwala, by wsparcie to było dokonane w większym stopniu, niż gdyby miał udzielić go jedynie Dystrybutor. Przekazanie kwoty wsparcia finansowego Partnerowi Handlowemu zachęca go do wybrania właśnie współpracy ze Spółką oraz Dystrybutorem oraz do nabywania właśnie Produktów P. Przekazanie przez Dystrybutora Partnerowi Handlowemu wsparcia finansowego, którego częściowej refundacji dokonuje Spółka, które to wsparcie wykorzystywane jest np. na doposażenie lakierni Partnera Handlowego, przekłada się na możliwość wykorzystywania Produktów Spółki w większym zakresie, a w efekcie do zwiększenia zapotrzebowania na jej Produkty.

Wnioskodawca nie oczekuje od Dystrybutora w zamian za refundację ww. kwot jakiegokolwiek dodatkowego świadczenia. Przyczyny wypłacania przez Spółkę przedmiotowych kwot na rzecz Dystrybutora oraz korzyści jakie z tego tytułu Spółka odnosi zostały przedstawione powyżej.

Nie ma metodologii ustalania wysokości kwoty refundacji prowizji i kwoty wsparcia finansowego. Każdorazowo wysokość tej kwoty ustalana jest w sposób arbitralny w Porozumieniu między Spółką a konkretnym Dystrybutorem.

Dystrybutor sprzedaje także towary zakupione u innych niż Wnioskodawca dostawców.

W przyjętym i przedstawionym we wniosku o interpretację indywidualną biznesowym modelu współpracy, opierającym się o kontrakt trójstronny oraz Porozumienie zawarte pomiędzy Spółką i Dystrybutorem, nie przewiduje się sytuacji, w której Spółka nie wypłaca Dystrybutorowi przedmiotowych kwot w postaci refundacji prowizji i wsparcia finansowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy kwota wypłacana przez Spółkę Dystrybutorowi na mocy Porozumienia z tytułu refundacji części wypłacanej przez niego na rzecz Partnera Handlowego kwoty prowizji zależnej od obrotu realizowanego pomiędzy Dystrybutorem a Partnerem Handlowym stanowi wynagrodzenie za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT?
Czy kwota wypłacana przez Spółkę Dystrybutorowi na mocy Porozumienia z tytułu refundacji części wypłacanej przez niego na rzecz Partnera Handlowego kwoty wsparcia finansowego do wykorzystania dla celów działalności gospodarczej prowadzonej przez Partnera Handlowego stanowi wynagrodzenie za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT?
Czy Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktury VAT wystawionej przez Dystrybutora dokumentującej wypłatę przez Spółkę Dystrybutorowi kwoty tytułem refundacji części prowizji bądź części wypłacanej przez niego na rzecz Partnera Handlowego kwoty wsparcia finansowego do wykorzystania dla celów działalności gospodarczej prowadzonej przez Partnera Handlowego?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

W ocenie Spółki, kwoty wypłacane Dystrybutorowi przez P. tytułem refundacji prowizji zależnej od obrotu realizowanego pomiędzy Dystrybutorem a Partnerem Handlowym i wypłacanej pierwotnie przez Dystrybutora Partnerowi Handlowemu nie stanowią wynagrodzenia za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT (dostawę towarów, świadczenie usług).

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport i import towarów, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju i wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Biorąc pod uwagę, że w związku z płatnością przez Spółkę kwoty na rzecz Dystrybutora tytułem refundacji prowizji należnej Partnerowi Handlowemu niewątpliwie nie dojdzie do dostawy towarów przez Dystrybutora na rzecz Spółki, rozważenia wymaga wyłącznie kwestia, czy wypłata przez Spółkę przedmiotowego świadczenia Dystrybutorowi stanowi wynagrodzenie za usługę świadczoną przez Dystrybutora na rzecz Spółki.

Spółka ponadto zauważa, iż wypłacana przez nią na rzecz Dystrybutora refundacja prowizji kalkulowanej od obrotu realizowanego pomiędzy Dystrybutorem a Partnerem Handlowym nie może zostać potraktowana jako rabat zmniejszający podstawę opodatkowania na podstawie przepisu art. 29 ust. 4 ustawy o VAT, ponieważ przedmiotowa prowizja jest pochodną obrotu realizowanego pomiędzy Dystrybutorem a Partnerem Handlowym, a nie zmniejszeniem obrotu realizowanego pomiędzy Dystrybutorem a Spółką. Zdaniem Spółki, nie ma podstaw do skorygowania obrotu pomiędzy Spółką a Dystrybutorem o rabat (prowizję) przyznawany przez Dystrybutora Partnerowi Handlowemu. Prowizja przyznawana pierwotnie przez Dystrybutora Partnerowi Handlowemu stanowi bowiem rabat zmniejszający wyłącznie obrót z tytułu dostawy towarów dokonywanej przez Dystrybutora na rzecz Partnera Handlowego. Zgodnie z Kontraktem Handlowym, Spółka nie przyznaje prowizji (rabatu) od obrotu realizowanego pomiędzy Spółką a jakimkolwiek innym podmiotem, a jedynie dokonuje refundacji prowizji wypłacanej pierwotnie pomiędzy podmiotami trzecimi (Dystrybutorem oraz Partnerem Handlowym).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej, które nie stanowi dostawy towarów. W ocenie Spółki, w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym w związku z refundacją przedmiotowej prowizji nie można mówić o jakimkolwiek świadczeniu ze strony Dystrybutora na rzecz Spółki, w zamian za które Dystrybutor otrzymuje wynagrodzenie od Spółki. W związku z zawarciem trójstronnego kontraktu handlowego oraz stosownego Porozumienia do niego, P. dokonuje refundacji części kwot wypłacanych przez Dystrybutora na rzecz Partnera Handlowego tytułem prowizji kalkulowanej jako procent wartości zakupów dokonanych przez Partnera Handlowego u Dystrybutora.

Zdaniem Wnioskodawcy, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu VAT jako świadczenie usług musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym za tę usługę wynagrodzeniem, tak aby otrzymana zapłata była konsekwencją wykonania świadczenia. Kluczowym dla zakwalifikowania refundacji prowizji przez P. na rzecz Dystrybutora dla celów podatku VAT jest ustalenie, czy kwoty wypłacane przez P. jako refundacja kosztów poniesionych przez Dystrybutora stanowią dla Dystrybutora wynagrodzenie za świadczone przez niego na rzecz P. usługi. Z treści zawartego Porozumienia wynika, że kwoty wypłacane przez P. Dystrybutorowi to refundacja prowizji od zakupu towarów wypłacanej przez Dystrybutora Partnerowi Handlowemu. Ponieważ Dystrybutor w zamian za otrzymanie od P. środków tytułem refundacji przedmiotowej prowizji, nie jest zobowiązany do żadnych działań na rzecz P., nie dochodzi do świadczenia usługi przez Dystrybutora na rzecz P., a co się z tym wiąże, płatności dokonywane przez P. na rzecz Dystrybutora nie powinny być dokumentowane fakturą VAT, lecz notą księgową. Dokumentowanie operacji gospodarczych fakturami VAT przewidziane jest bowiem wyłącznie dla czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, tj. dostawy towarów lub świadczenia usług.

Podsumowując powyższe Spółka stoi na stanowisku, że wypłacane przez nią na rzecz Dystrybutora kwoty, tytułem refundacji prowizji wypłaconej przez Dystrybutora Partnerowi Handlowemu, nie stanowią wynagrodzenia za dostawę towarów czy świadczenie usług, w związku z czym nie będą podlegały opodatkowaniu VAT.

Ad 2.

W ocenie Spółki, kwota wypłacana Dystrybutorowi przez P. na mocy Porozumienia z tytułu refundacji części wypłacanej przez niego na rzecz Partnera Handlowego kwoty wsparcia finansowego do wykorzystania dla celów działalności gospodarczej prowadzonej przez Partnera Handlowego nie stanowi wynagrodzenia za jakąkolwiek czynność (usługę bądź dostawę towarów), w związku z czym nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W analizowanej sytuacji Spółka dokonuje refundacji na rzecz Dystrybutora części kwoty wsparcia finansowego, które Dystrybutor przekazuje Partnerowi Handlowemu do wykorzystania w działalności gospodarczej prowadzonej z wykorzystaniem produktów P. Wynagrodzenie to przysługuje Partnerowi Handlowemu z tytułu realizacji trójstronnego kontraktu handlowego, tj. nabywania przez niego za pośrednictwem Dystrybutora towarów o ustalonej wartości oferowanych przez Spółkę oraz dokonywania terminowych płatności za zakupy tych towarów na rzecz Dystrybutora. Ani Partner Handlowy na rzecz Dystrybutora, ani tym bardziej Dystrybutor na rzecz Spółki nie są zobowiązani do wykonywania dodatkowych czynności z tytułu otrzymania przedmiotowego dofinansowania lub odpowiednio refundacji tego dofinansowania. W ocenie Wnioskodawcy, nie można zatem uznać, że przekazanie przez Spółkę Dystrybutorowi środków pieniężnych tytułem refundacji wsparcia finansowego przekazywanego przez niego Partnerowi Handlowemu do wykorzystania dla celów prowadzonej przez tego ostatniego działalności stanowi wynagrodzenie za świadczenie jakichkolwiek usług przez Dystrybutora na rzecz P.

Wnioskodawca zauważa, że jedna czynność nie może stanowić jednocześnie dostawy towarów i świadczenia usługi - taką możliwość wyklucza wprost art. 8 ust. 1 Ustawy VAT. Powyższe znajduje także potwierdzenie w wielu orzeczeniach Naczelnego Sądu Administracyjnego, przykładowo: wyrok z dnia 5 grudnia 2008r., sygn. akt: I FSK 1527/07, wyrok z dnia 23 września 2008r. sygn. akt I FSK 998/08, wyrok z dnia 26 lutego 2009r. sygn. akt I FSK 1067/08, wyrok z dnia 17 lutego 2010r., sygn. akt I FSK 2137/08, wyrok z dnia 8 kwietnia 2010r. sygn. akt I FSK 308/09, wyrok z dnia 11 czerwca 2010r. sygn. akt I FSK 972/09. W związku z powyższym, mając także na uwadze brzmienie umowy, tj. Kontraktu Handlowego wraz z Porozumieniem, należy stwierdzić, że Dystrybutor dokonuje na rzecz Partnera Handlowego dostawy towarów, za którą otrzymuje ustalone wynagrodzenie (wg cennika). Partner Handlowy, nabywając towary nie świadczy natomiast równocześnie na rzecz Dystrybutora usługi, gdyż nie podejmuje na jego rzecz w zamian za otrzymywane wsparcie finansowe żadnych dodatkowych działań. W związku z powyższym otrzymane przez Partnera Handlowego wsparcie finansowe nie będzie stanowiło wynagrodzenia za świadczoną usługę i nie powinno być dokumentowane fakturą VAT. Skoro wsparcie finansowe przekazywane przez Dystrybutora na rzecz Partnera Handlowego nie stanowi wynagrodzenia za usługę w rozumieniu ustawy o VAT, to tym samym refundacja części tego wsparcia przez Spółkę na rzecz Dystrybutora nie jest wynagrodzeniem za usługę podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Działania Dystrybutora mogą nosić znamiona czynności mających na celu zachęcenie Partnera Handlowego do współpracy, a zatem do nabywania i wykorzystywania w swojej działalności produktów oferowanych przez Spółkę. Niemniej z treści zawartego Porozumienia wynika jednak wprost, że kwoty wypłacane przez Spółkę Dystrybutorowi to refundacja kosztów ponoszonych przez Partnera Handlowego w związku z prowadzoną przez tego ostatniego działalnością. Ponadto Wnioskodawca zauważa, że Porozumienie nie wskazuje żadnych działań, jakie miałyby być podejmowane przez Dystrybutora na rzecz Spółki w związku w refinansowaniem przedmiotowego wsparcia finansowego wypłacanego pierwotnie przez Dystrybutora na rzecz Partnera Handlowego.

Wobec powyższego, zdaniem Spółki, w związku z refinansowaniem wsparcia finansowego na rzecz Dystrybutora, nie dochodzi do świadczenia usługi przez Dystrybutora na rzecz Spółki.

Zdaniem Spółki, kwota wypłacana Dystrybutorowi przez P. na mocy Porozumienia z tytułu refundacji części wypłacanej przez niego na rzecz Partnera Handlowego kwoty wsparcia finansowego do wykorzystania dla celów działalności gospodarczej prowadzonej przez Partnera Handlowego nie stanowi wynagrodzenia za usługę i nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Biorąc pod uwagę, że w związku z płatnością przez Spółkę kwoty na rzecz Dystrybutora tytułem refundacji wsparcia finansowego należnego Partnerowi Handlowemu niewątpliwie nie dojdzie do dostawy towarów przez Dystrybutora na rzecz Spółki, rozważenia wymaga wyłącznie kwestia, czy kwota wypłacona przez Spółkę Dystrybutorowi w związku z zawarciem kontraktu handlowego stanowi wynagrodzenie za usługę świadczoną przez tego Dystrybutora na rzecz Spółki.

W ocenie Spółki, w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym nie można mówić o jakimkolwiek świadczeniu ze strony Dystrybutora na rzecz Spółki, w zamian za które Dystrybutor otrzymuje wynagrodzenie od Spółki. O dostawie towarów i usług za wynagrodzeniem można mówić jedynie w sytuacji, gdy istnieje ścisły związek pomiędzy wykonywanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia oparty o relacje cywilnoprawne pomiędzy podmiotami. Związek, o którym mowa musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że odpłatność następuje za to świadczenie (por. wyrok WSA w Krakowie z 28 września 2005r., sygn. akt I SA/Kr 850/05 oraz wyrok WSA w Białymstoku z 23 sierpnia 2006r., sygn. akt I SA/Bk 193/06).

Podobne stanowisko zajął również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 12 marca 2009r. (nr IPPP1-443-25/09-2/AK), zgodnie z którą czynność należy uznać za świadczenie usługi podlegającej opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a strona transakcji dokonująca płatności może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności.

Spółka zwraca uwagę, że definicja usługi zawarta w ustawie o VAT ma szerszy zakres od definicji usługi zawartej w klasyfikacjach statystycznych. Przy definiowaniu „świadczenia” należy odwołać się do przepisów prawa cywilnego. W myśl art. 353 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu. Tak więc na świadczenie może składać się zachowanie polegające na działaniu (dokonanie czynności na rzecz innego podmiotu) lub na zaniechaniu (zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji).

Spółka zwraca w tym miejscu uwagę, że w doktrynie prawa cywilnego nie budzi żadnych wątpliwości, że o świadczeniu w ścisłym znaczeniu tego słowa można mówić tylko na tle stosunku zobowiązaniowego. Nie każda więc korzyść uzyskana przez jedną osobę dzięki zachowaniu się innej osoby jest rezultatem świadczenia. W tym znaczeniu od pojęcia „świadczenia” należy odróżnić pojęcie „przysporzenia”, którego używa się na oznaczenie wszelkiego zachowania się przedsięwziętego z zamiarem przysporzenia drugiemu korzyści majątkowej i rzeczywiście przysparzającego tę korzyść przez powiększenie aktywów tej osoby lub ograniczenie jej pasywów” (por. komentarz do art. 383 Kodeksu cywilnego (w:) System Prawa Cywilnego Tom 5 Prawo Zobowiązań - część ogólna, pod red. Ewy Łętowskiej, C.H. Beck Warszawa 2006, Legalis). Należy więc uznać, że sam fakt, iż Dystrybutor otrzymał płatność od Spółki nie oznacza automatycznie, że wykonał on jakieś świadczenie na rzecz Spółki. Takie stanowisko potwierdza także doktryna prawa podatkowego: „Warto podkreślić odwołanie się ustawodawcy do samego pojęcia świadczenia. To pozwala na odniesienie się do prawa cywilnego, które przez świadczenie rozumie zarówno czynienie, jak i powstrzymanie się od działania. Nie oznacza to jednak, że świadczeniem usług jest każda czynność czy zdarzenie, którego efektem jest odpłatne przysporzenie jednej ze stron na skutek działania bądź zaniechania innej strony” (por. Komentarz do art. 8 ustawy o VAT (w:) VAT. Komentarz, pod red. T. Michalika, Wydawnictwo CH. Beck Warszawa 2010, Legalis).

Ponadto należy zauważyć, że usługa w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT oraz art. 24 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej to transakcja gospodarcza. Oznacza to, iż stosunek prawny łączący strony musi wiązać się ze świadczeniem wzajemnym. Świadczenie usług wymaga istnienia podmiotów, z których jeden świadczy usługę za wynagrodzeniem otrzymywanym w zamian za wykonanie usługi, zaś pomiędzy odpłatną czynnością podlegającą opodatkowaniu, a otrzymywanym z tytułu tej czynności wynagrodzeniem istnieje bezpośredni związek. Oznacza to, że świadczenie strony musi wiązać się ze świadczeniem wzajemnym. Podobnie, Naczelny Sąd Administracyjny (NSA) stanął na stanowisku, że: „(…) pomimo otrzymania „wynagrodzenia” w związku z określonym zachowaniem („świadczenie”) nie zawsze dochodzi do wystąpienia czynności podlegającej opodatkowaniu VAT” (wyrok z dnia 10 czerwca 2008r. sygn. I FSK 707/07), podobnie NSA w wyroku z dnia 6 lutego 2007r., sygn. akt I FSK 94/06). Jak stwierdził WSA w Warszawie w wyroku z 22 kwietnia 2009r. (sygn. III SA/Wa 3100/08) „dla stwierdzenia, że dana płatność stanowi wynagrodzenie za usługę konieczne jest wykazanie ścisłego związku między płatnością a usługą.” Tymczasem, w analizowanym stanie faktycznym jak i zdarzeniu przyszłym, wprawdzie mamy do czynienia z umową zobowiązaniową, niemniej w zamian za kwotę wypłacaną Dystrybutorowi przez Spółkę tytułem dofinansowania wsparcia finansowego wypłacanego przez Dystrybutora Partnerowi Handlowemu, Dystrybutor nie jest zobowiązany do wykonania jakiejkolwiek czynności, której beneficjentem miałaby być Spółka. W świetle powyższego, w ocenie Spółki, wypłacona Dystrybutorowi kwota stanowi wyłącznie wypełnienie wynegocjowanych między stronami warunków współpracy na podstawie kontraktu handlowego i Porozumienia i jako taka jest oderwana od świadczenia jakichkolwiek usług przez Dystrybutora na rzecz Spółki. Biorąc pod uwagę, że Dystrybutor nie jest zobowiązany do dokonania jakiegokolwiek świadczenia na rzecz Spółki, w opisanej sytuacji nie występuje element wzajemności, konieczny do uznania, że opłata jest wynagrodzeniem za świadczoną usługę.

Podsumowując, nie sposób wskazać żadnego konkretnego świadczenia ze strony Dystrybutora na rzecz Spółki, a jedynym beneficjentem uzgodnień stron, co do wypłaty kwoty refundacji wsparcia finansowego dla Partnera jest Dystrybutor (w stosunku zobowiązaniowym pomiędzy Spółką a Dystrybutorem). Zatem, w ocenie Spółki, należy uznać, że Dystrybutor otrzymuje kwotę pieniężną niestanowiącą wynagrodzenia za jakąkolwiek usługę na rzecz Spółki. Konsekwentnie, Spółka stoi na stanowisku, że wypłacana Dystrybutorowi jednorazowa kwota nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ad 3.

Zdaniem Spółki, w związku z tym, że kwoty wypłacane Dystrybutorowi przez Spółkę na mocy Porozumienia tytułem refundacji części prowizji oraz części wypłacanej przez niego na rzecz Partnera Handlowego kwoty wsparcia finansowego do wykorzystania dla celów działalności gospodarczej prowadzonej przez Partnera Handlowego nie podlegają opodatkowaniu VAT, to w przypadku gdy ich otrzymanie zostanie udokumentowane przez Dystrybutora fakturami VAT, zamiast notami księgowymi, Spółka nie będzie uprawniona do odliczenia podatku VAT naliczonego z tych faktur. Na podstawie art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy podatku VAT są obowiązani do wystawienia faktury dokumentującej dokonanie sprzedaży (tj. w szczególności dokonanie odpłatnej dostawy towarów oraz świadczenie usług na terytorium kraju). Zdaniem Spółki, w związku z płatnością kwoty tytułem refundacji prowizji bądź wsparcia finansowego niewątpliwie nie dojdzie do dostawy towarów przez Dystrybutora na rzecz Spółki. Podobnie, nie można uznać, aby kwoty pieniężne wypłacane Dystrybutorowi stanowią wynagrodzenie za jakąkolwiek usługę świadczoną przez Dystrybutora na rzecz Spółki. Konsekwentnie, Spółka stoi na stanowisku, że dla udokumentowania przekazania Dystrybutorowi przedmiotowych kwot, wystarczające będzie wystawienie przez Dystrybutora not księgowych zamiast faktur VAT.

Jeżeli jednak Dystrybutor wystawi fakturę VAT na Spółkę z tytułu refundacji części prowizji bądź refundacji części wsparcia finansowego, to rozważenia wymaga kwestia, czy Spółka będzie uprawniona do odliczenia podatku VAT z takiej faktury. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Na podstawie zaś art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT faktura dokumentująca transakcję niepodlegającą opodatkowaniu nie stanowi podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.

Z treści cytowanego wyżej przepisu wynika wprost, że w przypadku otrzymania przez Spółkę od Dystrybutora faktury VAT z naliczonym podatkiem VAT z tytułu wypłacenia Dystrybutorowi kwoty tytułem refundacji prowizji bądź też jednorazowej kwoty z tytułu refundacji części wypłacanej przez niego na rzecz Partnera Handlowego kwoty wsparcia finansowego do wykorzystania dla celów działalności gospodarczej prowadzonej przez Partnera Handlowego, które to kwoty, w opinii Spółki, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, Spółka nie będzie miała prawa do odliczenia podatku zawartego w otrzymanych fakturach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) uznaje się za:

nieprawidłowe, w zakresie stwierdzenia, czy kwota wypłacana przez Wnioskodawcę Dystrybutorowi na mocy Porozumienia z tytułu refundacji części wypłacanej przez niego na rzecz Partnera Handlowego kwoty prowizji, stanowi wynagrodzenie za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT,
nieprawidłowe, w zakresie stwierdzenia, czy kwota wypłacana przez Wnioskodawcę Dystrybutorowi na mocy Porozumienia z tytułu refundacji części wypłacanej przez niego na rzecz Partnera Handlowego kwoty wsparcia finansowego do wykorzystania dla celów działalności gospodarczej prowadzonej przez Partnera Handlowego stanowi wynagrodzenie za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT,
nieprawidłowe, w zakresie stwierdzenia, czy Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktury VAT wystawionej przez Dystrybutora dokumentującej wypłatę przez Wnioskodawcę Dystrybutorowi kwoty tytułem refundacji części prowizji bądź części wypłacanej przez niego na rzecz Partnera Handlowego kwoty wsparcia finansowego do wykorzystania dla celów działalności gospodarczej prowadzonej przez Partnera Handlowego.

Na wstępie należy zaznaczyć, że z uwagi na charakter sprawy będącej przedmiotem interpretacji tut. organ postanowił ująć kwestie dotyczące stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w jednej interpretacji.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Także art. 24 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, s. 1 ze zm.) wskazuje, że „świadczenie usług” oznacza każdą transakcję, która nie stanowi dostawy towarów.

Z treści cytowanego wyżej przepisu art. 8 ust. 1 ustawy wynika, iż ustawodawca przyjął generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, iż definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów”. Jest ona wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

Szczególną uwagę należy zwrócić na zapis art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy, który przez świadczenie usług nakazuje rozumieć także zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. W związku z powyższym należy uznać, iż pojęcie świadczenia, składającego się na istotę usługi, należy interpretować zgodnie z jego cywilistycznym rozumieniem. W efekcie, przez świadczenie usług należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Z powyższego wynika, że czynności, które podlegają opodatkowaniu (dostawa towarów oraz świadczenie usług) muszą mieć charakter odpłatny. Odpłatność oznacza w tym przypadku wykonanie ich za wynagrodzeniem. Istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą lub świadczeniem i otrzymaną zapłatą.

Kolejnym czynnikiem decydującym o tym, czy mamy do czynienia z wynagrodzeniem jest określenie, czy wynagrodzenie takie było należne z tytułu danego świadczenia. Czynność opodatkowana powstaje bowiem wyłącznie w związku z zaistnieniem stosunku prawnego określonego umową między stronami. Zatem wystąpić musi bezpośredni i niezbędny związek pomiędzy wykonywanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia oparty o relacje cywilnoprawne pomiędzy podmiotami i jednocześnie wynagrodzenie to może być wyrażone w pieniądzu.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności.

Bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem istnieje wówczas, gdy jest możliwe zidentyfikowanie bezpośredniej i jasno zindywidualizowanej korzyści na rzecz dostawcy towaru lub świadczącego usługę oraz gdy świadczenie wzajemne pozostaje w bezpośrednim związku ze świadczeniem dokonanej czynności.

Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Na podstawie art. 29 ust. 4 ustawy, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011r. podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Podatnicy podejmują różnorodne działania w zakresie intensyfikacji sprzedaży towarów, w efekcie których wypłacane są tzw. premie pieniężne nabywcom. Skutki podatkowe dotyczące wypłacania premii pieniężnych nabywcom uzależnione są od wielu czynników, m. in. od ustalenia, za co faktycznie premie pieniężne zostały wypłacone, tzn. czy ich przyznanie uwarunkowane jest wykonaniem dodatkowych czynności, czy dotyczą konkretnych dostaw, czy też odnoszą się do wszystkich dostaw w określonym czasie itp.

W przypadkach, gdy wypłacona premia pieniężna jest związana z konkretną dostawą (dostawami), nawet jeżeli jest to premia wypłacona po dokonaniu zapłaty, powinna być traktowana jak rabat, o którym mowa w cyt. art. 29 ust. 4 ustawy, ponieważ ma bezpośredni wpływ na wartość tej dostawy i w efekcie prowadzi do obniżenia wartości (ceny) dostawy.

Rabat rozumieć należy, jako zniżkę od ustalonej ceny określonego towaru lub usługi, wyrażoną procentowo lub kwotowo. Rozróżnia się rabaty przyznane przed ustaleniem ceny oraz udzielane po jej ustaleniu.

Rabat udzielony w momencie wystawienia faktury (rabat transakcyjny), nie ma znaczenia dla ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, ponieważ kwota należna od nabywcy już go uwzględnia – dane dotyczące rabatu znajdą swoje odzwierciedlenie w wystawianej fakturze stwierdzającej dokonanie sprzedaży.

Rabat udzielony po sprzedaży i wystawieniu faktury, w której dokonano pierwotnego określenia obrotu (rabat potransakcyjny), wymaga wystawienia faktury korygującej, zgodnie z uregulowaniami zawartymi w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm.), obowiązującego od 1 kwietnia 2011r.

W praktyce występują również sytuacje, w których w zamian za udzielenie premii ma miejsce świadczenie innych usług, w tym usług o charakterze promocyjnym, marketingowym, reklamowym, bądź zobowiązanie się do dokonywania zakupów wyłącznie u wypłacającego premie, czy zobowiązanie się do posiadania pełnego asortymentu towarów kontrahenta itp. W takiej sytuacji należy uznać, iż wypłacona premia pieniężna związana jest z określonymi zachowaniami nabywcy, a zatem ze świadczeniem usług przez nabywcę otrzymującego taką premię, które to usługi podlegają opodatkowaniu na ogólnych zasadach.

Zatem jeżeli wypłacona premia pieniężna jest związana z konkretną dostawą, jednakże wiąże się z wykonywaniem na rzecz sprzedawcy dodatkowych czynności (zobowiązanie do prowadzenia akcji o charakterze promocyjnym, marketingowym, reklamowym, zobowiązanie się do dokonywania zakupów wyłącznie u wypłacającego premie etc.), to w tej sytuacji należy stwierdzić, iż otrzymana premia stanowi zapłatę za świadczenie usług w związku z wykonywaniem ww. świadczeń.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 13 ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę.

Jednocześnie zaznacza się, że w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r. na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca (Spółka - zarejestrowany czynny podatnik podatku VAT od dnia 17 sierpnia 1994r.) jest stroną trójstronnego kontraktu handlowego, w którym określono warunki współpracy pomiędzy Spółką, Dystrybutorem a Partnerem Handlowym.

Zgodnie z umową Partner Handlowy ma nabywać określoną ilość towarów (Produktów) oferowanych przez Spółkę nie bezpośrednio od Spółki, lecz za pośrednictwem Dystrybutora: Partner Handlowy nabywa Produkty od Dystrybutora, Dystrybutor z kolei nabywa Produkty od P. W okresie obowiązywania kontraktu handlowego, Partner Handlowy zobowiązuje się do wykorzystywania na potrzeby prowadzonej przez siebie działalności Produktów, a także do nabywania Produktów wyłącznie u Dystrybutora. Ponadto, Partner Handlowy zobowiązuje się do zakupu zarówno w każdym roku obowiązywania umowy, jak i przez cały okres obowiązywania kontraktu Produktów na kwotę nie niższą niż określona w Kontrakcie Handlowym. Oprócz tego, Partner Handlowy zobowiązuje się do dokonywania terminowych płatności za zakupione towary na rzecz Dystrybutora.

Dodatkowo, także w związku z dokonywaniem zakupów o określonej wartości oraz terminowymi płatnościami za te zakupy Dystrybutor zobowiązał się do zapłaty na rzecz Partnera Handlowego jednorazowego wsparcia finansowego do wykorzystania dla celów działalności prowadzonej przez Partnera Handlowego. Wsparcie finansowe pod względem ekonomicznym ma charakter rabatu wypłaconego z góry przez Dystrybutora wyłącznie tym Partnerom Handlowym, którzy zobowiązują się do dokonywania za jego pośrednictwem zakupu produktów P. o określonej wartości oraz terminowych płatności za te zakupy. W sytuacji niewywiązania się Partnera Handlowego ze zobowiązania do zakupu Produktów o określonej wartości lub w sytuacji zwłoki w płatnościach, Dystrybutor wstrzyma się z wypłatą prowizji uzależnionej od obrotu, a Partner Handlowy zobowiązany będzie do zwrotu otrzymanego wcześniej jednorazowego wsparcia finansowego.

Ponadto, w związku z trójstronnym kontraktem handlowym Spółka zawarła porozumienie z Dystrybutorem, na mocy którego dokonuje ona refundacji na rzecz Dystrybutora części wypłacanych przez niego na rzecz Partnera Handlowego kwot prowizji i wsparcia finansowego wynikających z trójstronnego kontraktu handlowego. Na mocy Porozumienia Spółka partycypuje w kosztach ponoszonych przez Dystrybutora, Porozumienie nie zobowiązuje Dystrybutora do żadnych dodatkowych czynności czy działań na rzecz Spółki z tytułu refundacji mu części wypłacanych na rzecz Partnera Handlowego kwot.

Kwoty wypłacane przez Spółkę Dystrybutorowi tytułem refundacji prowizji i wsparcia finansowego są wypłacane na podstawie faktur VAT wystawianych przez Dystrybutora na Spółkę.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania podatkiem VAT kwoty wypłacanej przez Wnioskodawcę Dystrybutorowi na mocy Porozumienia z tytułu refundacji części wypłacanej przez niego na rzecz Partnera Handlowego kwoty prowizji oraz kwoty jednorazowego wsparcia finansowego.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości Wnioskodawcy należy w pierwszej kolejności stwierdzić, że nabywanie przez Partnera Handlowego produktów o określonej wartości lub terminowa płatność nie są jedynymi zobowiązaniami Partnera wynikającymi z trójstronnego kontraktu. Parter Handlowy zobowiązuje się przede wszystkim do wykorzystywania na potrzeby swojej działalności gospodarczej produktów Wnioskodawcy zakupywanych wyłącznie u Dystrybutora. Zatem, w ocenie tut. organu, wypłacane przez Dystrybutora kwoty (niezależnie od sposobu ich wyliczenia) stanowią rodzaj wynagrodzenia Partnera Handlowego za jego określone zachowanie się na rzecz Dystrybutora na podstawie umowy trójstronnej, polegające na zobowiązaniu się do wykorzystania w swojej działalności oraz do nabywania produktów Wnioskodawcy wyłącznie u Dystrybutora.

W przedmiotowej sprawie istnieje element wzajemności, konieczny do uznania, że płatność będzie wynagrodzeniem za świadczoną usługę, czyli za określone zachowanie, polegające na nabywaniu produktów Wnioskodawcy wyłącznie u Dystrybutora.

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z przypadkiem, gdy Partner Handlowy został związany trójstronną umową, w której stroną jest również Wnioskodawca, w taki sposób, że zrezygnował, zaniechał dokonywania zakupów u innych podmiotów. Jeżeli zatem otrzymane przez Partnera Handlowego kwoty związane są właśnie z tym, aby nie dokonywał on zakupów u innych dostawców, czyli na rzecz produktów Wnioskodawcy zrezygnował z wyboru innych konkurentów, to stanowią one niewątpliwie zapłatę za świadczenie przez Partnera Handlowego usług.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W świetle powyższego zachowanie Partnera Handlowego otrzymującego wynagrodzenie, obejmujące wykonanie określonych we wniosku czynności polegających na dokonywaniu zakupów wyłącznie u Dystrybutora, należy uznać za świadczenie usług zgodnie z cyt. art. 8 ust. 1 ustawy VAT, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które winno być udokumentowane poprzez wystawienie przez świadczącego usługę – Partnera Handlowego faktury VAT na rzecz nabywcy usług, tj. Dystrybutora wypłacającego wynagrodzenie.

Ponadto z wniosku wynika, że zarówno Dystrybutorowi jak i Spółce zależy na zwiększeniu sprzedaży Produktów. Ich wspólnym celem jest zapewnienie Partnerowi Handlowemu jak najkorzystniejszych warunków współpracy. W związku z powyższym Spółka decyduje się zrefundować Dystrybutorowi część wypłaconej przez niego na rzecz Partnera Handlowego prowizji i wsparcia finansowego przeznaczonego do wykorzystania w działalności gospodarczej Partnera Handlowego, np. na doposażenie serwisu lakierniczego prowadzonego przez Partnera Handlowego z wykorzystaniem produktów Spółki.

W związku z powyższym stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie, w relacji pomiędzy Wnioskodawcą a Dystrybutorem, wynikającej z porozumienia trójstronnego, w odniesieniu do wypłacanej prowizji za określone zachowanie się Partnera Handlowego, mamy do czynienia z odsprzedażą usług w trybie art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, zgodnie z którym w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Wnioskodawca decyduje się bowiem na refundację części kwot wypłacanych przez Dystrybutora Partnerowi Handlowemu, gdyż jest zainteresowany sprzedażą przez Dystrybutora produktów Wnioskodawcy i płaci za to, że Partner Handlowy zobowiązał się do wykorzystania w swojej działalności produktów Wnioskodawcy nabywanych wyłącznie u Dystrybutora. Wnioskodawca partycypuje zatem w części wynagrodzenia za świadczenie usług, które dotyczy nabywanych Produktów Wnioskodawcy.

Wnioskodawca stwierdził wprawdzie we wniosku, że Dystrybutor nie jest zobowiązany do świadczenia na rzecz Spółki dodatkowych usług, jednak należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z odsprzedażą usług w trybie art. 8 ust. 2a ustawy o VAT. Dystrybutor dokonuje bowiem na podstawie porozumienia trójstronnego odsprzedaży na rzecz Wnioskodawcy usług świadczonych przez Partnera Handlowego w postaci zobowiązania się do zakupu Produktów wyłącznie u Dystrybutora handlującego produktami Wnioskodawcy.

Jak już wcześniej wskazano, takie zobowiązanie się do powstrzymania się od zakupu u innych dostawców spełnia definicję świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, że kwoty wypłacane Dystrybutorowi przez Wnioskodawcę tytułem refundacji kwot wypłacanych pierwotnie przez Dystrybutora Partnerowi Handlowemu nie stanowią wynagrodzenia za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT, należało uznać za nieprawidłowe.

W przedmiotowej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktury VAT wystawionej przez Dystrybutora dokumentującej wypłatę przez Wnioskodawcę Dystrybutorowi kwoty tytułem refundacji części prowizji bądź części wypłacanej przez niego na rzecz Partnera Handlowego kwoty wsparcia finansowego.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości należy stwierdzić, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ww. ustawy o VAT w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ustawodawca umożliwił podatnikom skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, a mianowicie zakupione towary i usługi mają być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Stosownie zaś do art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ww. ustawy o VAT, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane – w części dotyczącej tych czynności.

Z wniosku wynika, że kwoty wypłacane przez Wnioskodawcę Dystrybutorowi tytułem refundacji prowizji i wsparcia finansowego są wypłacane na podstawie faktur VAT wystawianych przez Dystrybutora na Wnioskodawcę.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że gdyby Organ podatkowy stwierdził jednak, że Dystrybutor świadczy na rzecz Wnioskodawcy usługi i prawidłowo te czynności dokumentowane są fakturami VAT, wówczas odpowiedź na pytanie: „Czy ww. usługi które dokumentują faktury wystawiane przez Dystrybutora związane są wyłącznie z działalnością opodatkowaną Wnioskodawcy?”, byłaby twierdząca: czynności te należałoby uznać za związane wyłącznie z działalnością opodatkowaną Spółki.”

Z uwagi zatem na fakt, iż jak wskazano w niniejszej interpretacji, zarówno refundacja części prowizji jak i kwoty wsparcia finansowego, stanowi zapłatę za świadczenie usług w rozumieniu ww. art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, oraz z uwagi na to, że jak wskazał Wnioskodawca we wniosku, wykonywane przez Wnioskodawcę czynności związane są wyłącznie z działalnością opodatkowaną Wnioskodawcy, stwierdzić należy, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur wystawionych przez Dystrybutora z tytułu refundacji części prowizji oraz wsparcia finansowego.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, że nie będzie miał prawa do odliczenia podatku zawartego w otrzymanych fakturach, należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się natomiast do kwestii dokumentowania czynności notami księgowymi należy stwierdzić, że nota księgowa nie jest dokumentem przewidzianym przez przepisy ustawy o podatku od towarów i usług i jako taka nie jest objęta regulacją tych przepisów, brak jest jednakże przeciwwskazań na gruncie przepisów dotyczących podatku VAT, dla takiego sposobu dokumentowania, pozostaje on jednak bez wpływu na rozliczenie VAT w przedmiotowej sprawie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczyć należy, iż przedstawiona interpretacja wydana została dla Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków prawnopodatkowych, o których mowa w art. 14k-14n ustawy Ordynacja podatkowa, dla Dystrybutora ani dla Przedstawiciela Handlowego, z którymi Wnioskodawca zawarł trójstronny kontrakt handlowy.

Należy podkreślić także, iż na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie mogą wpłynąć powołane przez Wnioskodawcę orzeczenia sądów administracyjnych, bowiem stanowią one rozstrzygnięcia w konkretnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.) w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych). W związku z powyższym, nie negując orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Organ interpretacyjny nie jest zobowiązany do analizowania stanów faktycznych spraw wskazanych przez Wnioskodawcę i polemiki z zawartymi w nich rozstrzygnięciami, choć niewątpliwie powołanie orzecznictwa miało na celu wykazanie słuszności prezentowanego poglądu.

Należy podkreślić, iż na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie może wpłynąć powołana przez Wnioskodawcę we wniosku interpretacja, która kształtuje sytuację prawną podatnika, dla którego została wydana w jego indywidualnej sprawie, nie ma tym samym mocy prawa powszechnie obowiązującego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin