Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/423-182/13-2/DS
z 26 sierpnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko spółki z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 24 maja 2013 r. (data wpływu 27 maja 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wysokości stosowanych stawek amortyzacyjnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 maja 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wysokości stosowanych stawek amortyzacyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w części na terytorium Specjalnej Strefy Ekonomicznej, w części zaś poza obszarem tej strefy.

W dniu 8 lipca 2011 r. została wydana dla Spółki interpretacja indywidualna w zakresie dotyczącym możliwości obniżenia w oparciu o art. 16i ust. 5 ustawy wysokości stawek amortyzacyjnych dla niektórych środków trwałych zlokalizowanych na terytorium specjalnej strefy ekonomicznej. We wniosku o wydanie wyżej wymienionej interpretacji Spółka pytała wyłącznie o możliwość obniżenia stawek amortyzacyjnych dla niektórych środków trwałych zlokalizowanych na terytorium specjalnej strefy ekonomicznej, a nie pytała o taką możliwość dla środków trwałych zlokalizowanych poza specjalną strefą ekonomiczną.

W świetle powyższego, Spółka pragnie zapytać o możliwość obniżenia wysokości stawek amortyzacyjnych dla niektórych środków trwałych zlokalizowanych poza terytorium specjalnej strefy ekonomicznej, co stanowi odmienny stan faktyczny od stanu faktycznego objętego interpretacją z dnia 8 lipca 2011 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Spółka jest uprawniona dowolnie dokonać obniżenia stawki amortyzacyjnej dla wybranych środków trwałych położonych poza terytorium specjalnej strefy ekonomicznej, nawet do stawki 0%, pod warunkiem że obniżenie nastąpi z początkiem każdego roku podatkowego (lub w miesiącu wprowadzenia danego środka trwałego do ewidencji środków trwałych)?
2. Czy Spółka może obniżyć stawki amortyzacyjne dla wybranych środków trwałych położonych poza terytorium specjalnej strefy ekonomicznej, w granicach do 0% stawki amortyzacyjnej wynikającej dla danego środka trwałego z wykazu stanowiącego załącznik nr 1 do ustawy?
3. Czy po dokonaniu obniżenia stawek amortyzacyjnych dla wybranych środków trwałych położonych poza terytorium specjalnej strefy ekonomicznej, w stosunku do ujętych w wykazie rocznych stawek stanowiących załącznik nr 1 do ustawy Spółka będzie uprawniona do podwyższenia tych stawek do dowolnego poziomu, nie wyższego jednak niż wynikający z wyżej wymienionego wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych, w dowolnie wybranym przez siebie roku podatkowym?
4. Czy Spółka ma obowiązek powiadomienia naczelnika właściwego ze względu na swoją siedzibę urzędu skarbowego o dokonaniu obniżenia stawek amortyzacyjnych nawet do 0% dla wybranych środków trwałych położonych poza terytorium specjalnej strefy ekonomicznej oraz o dokonaniu podwyższenia stawek amortyzacyjnych?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Zdaniem Spółki, na podstawie art. 16i ust. 5 Ustawy, Spółka może dowolnie obniżać, nawet do 0% podane w wykazie stanowiącym załącznik nr 1 do Ustawy stawki dla wybranych środków trwałych położonych poza terytorium specjalnej strefy ekonomicznej. Zmiany stawki amortyzacyjnej dla danego środka trwałego Spółka może dokonać począwszy od miesiąca, w którym ten środek trwały został wprowadzony do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Zmiana stawki dotyczy jedynie tych środków trwałych, które są amortyzowane według zasad wskazanych w art. 16h Ustawy (a więc wg metody liniowej).

Zdaniem Spółki, uprawnienie do kształtowania stawek amortyzacyjnych poszczególnych środków trwałych w drodze ich obniżania jest ograniczone tylko następującymi warunkami:

• obniżenie musi zostać dokonane w terminie wskazanym w art. 16i ust. 5 ustawy i może dotyczyć tylko środków trwałych amortyzowanych według zasad wskazanych w art. 16h ustawy,
• stawka amortyzacyjna może wynieść 0% wskazanej dla danego środka trwałego w Wykazie stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy.
  
  

Za prawidłowością powyższego stanowiska przemawia wykładnia językowa art. 16i ust. 5 ustawy, w którego treści ustawodawca stanowi o zmianie stawki. Podatnicy mają więc prawo do obniżenia stawki nawet do 0% (a więc zgodnie z brzmieniem przepisu: mają prawo dokonać „zmiany”), pod warunkiem że zostanie to dokonane we wskazanym w art. 16i ust. 5 zdanie drugie terminie.

Potwierdzenie prawidłowości takiej wykładni wynika z analizy treści uzasadnienia do nowelizacji art. 16i ust. 5 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2003 r.

W uzasadnieniu tym czytamy, że celem wprowadzenia art. 16i ust. 5 ustawy było bowiem umożliwienie „zmniejszania stawek amortyzacyjnych z Wykazu w dowolnej wysokości oraz w wybranym przez podatnika momencie. Taka zmiana podyktowana była koniecznością (…) stworzenia mocniejszego instrumentu polityki podatkowej prowadzonej przez podatników. Podatnicy będą mogli w okresie ponoszenia strat podatkowych zaplanować maksymalnie obniżone stawki amortyzacyjne, a tym samym odpowiednio wpływać na wysokość straty i dochodu do opodatkowania”. Podobną interpretację zaprezentowało także Ministerstwo Finansów na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (przy czym przepisy obu ustaw dotyczących podatku dochodowego w omawianym zakresie są analogiczne) w piśmie z dnia 17 czerwca 2004 r. wskazując, że „Zmiana stawki (zmniejszenie bądź zwiększenie uprzednio obniżonej) może nastąpić od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podatnik ma zatem możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym zastrzeżeniem, że stawki te nie mogą być wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych” (odpowiedź Ministerstwa Finansów z dnia 17 czerwca 2004 r. opublikowana na stronie F10 „Dobrej Firmy”).

Takie stanowisko na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych prezentują także organy podatkowe w wydanych interpretacjach np. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 8 lipca 2011 r. oraz z dnia z dnia 8 lutego 2008 r., w której organ wskazał, że „możliwość obniżania / podwyższania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik”. Podobne stanowisko prezentują inne organy podatkowe (Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 3 grudnia 2007 r. IBPB/423-108/07/JD/KAN-632/09/07 oraz Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego w postanowieniu z dnia 29 czerwca 2007 r. ŁUS-II-2-423/110/07/JB).

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Zdaniem Spółki, nie ma przeszkód, aby Spółka obniżyła stawkę amortyzacyjną nawet do 0% jedynie dla wybranych środków trwałych położonych poza terytorium specjalnej strefy ekonomicznej, a nie obniżała stawki amortyzacyjnej dla innych środków trwałych, czy to zlokalizowanych poza strefą, czy też w strefie.

Stawka amortyzacyjna jest ustalana dla poszczególnych środków trwałych, więc art. 16i ust. 5 ustawy może stanowić podstawę prawną do obniżenia nawet do poziomu 0% stawek amortyzacyjnych dla tych środków trwałych, które są zlokalizowane poza terytorium specjalnej strefy ekonomicznej. Z art. 16i ust. 5 ustawy wynika jednoznacznie, że możliwość obniżania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Wysokość obniżenia dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika.

Tak więc Spółka może obniżyć dla poszczególnych środków trwałych zlokalizowanych poza specjalną strefą ekonomiczną stawkę amortyzacyjną wynikającą z wykazu stawek amortyzacyjnych stanowiącego załącznik nr 1 do ustawy, począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Użycie przez ustawodawcę sformułowania „dla poszczególnych środków trwałych” wskazuje na możliwość indywidualnego obniżenia stawki amortyzacyjnej dla każdego indywidualnie wybranego przez Spółkę środka trwałego. W związku z powyższym, zdaniem Spółki, możliwe jest obniżanie stawek amortyzacyjnych indywidualnie dla poszczególnych środków trwałych. Poprawność takiej interpretacji została potwierdzona przykładowo w interpretacji prawa podatkowego wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 11 grudnia 2008 r. o znaku ILPB3/423-582/08-2/MC oraz interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 9 listopada 2009 r. IBPBI/2/423-962/09/BG.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3.

Spółka uważa, że po dokonaniu obniżenia stawek amortyzacyjnych dla wybranych środków trwałych położonych poza terytorium specjalnej strefy ekonomicznej, w stosunku do ujętych w wykazie rocznych stawek stanowiących załącznik nr 1 do Ustawy Spółka będzie uprawniona do podwyższenia tych stawek do dowolnego poziomu, nie wyższego jednak niż wynikający z ww. wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych, w dowolnie wybranym przez siebie roku podatkowym. Warunkiem jest by podwyższenie wysokości stawek amortyzacyjnych następowało na początku danego roku podatkowego.

Zmiana stawki amortyzacyjnej dla środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji może nastąpić w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Natomiast w odniesieniu do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji zwiększenie uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

Stanowisko takie zostało potwierdzone m.in. w interpretacji indywidualnej prawa podatkowego z 21 lutego 2008 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (sygn. ILPB3/423-265/07-3/EK).

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4.

Spółka uważa, że przepisy ustawy nie wprowadzają obowiązku powiadamiania organu podatkowego o obniżeniu stawek amortyzacyjnych nawet do 0% dla wybranych środków trwałych położonych poza specjalną strefą ekonomiczną ani też o dokonaniu podwyższenia stawek amortyzacyjnych dla takich środków trwałych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zamieszczone zostały w przepisach art. 16a - 16m ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.).

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Treść powyższego przepisu oznacza, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obniżenia kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w okresie dłuższym niż 1 rok. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie.

Jak stanowi art. 16f ust. 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1–3 oraz w art. 16b. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h - 16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h - 16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Stosownie do art. 16h ust. 2 ww. ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i - 16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Dodatkowo zauważyć należy, iż zgodnie z art. 16h ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego, z uwzględnieniem art. 16i. Suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji do końca tego roku podatkowego.

Stosownie zaś do treści art. 16i ust. 5 ww. ustawy, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Zatem, powołany w zdaniu pierwszym przepis nie zabrania obniżenia stawki amortyzacyjnej danego środka trwałego nawet kilka razy. Podatnik może zatem dokonać zmiany stawki, tj. jej zmniejszenia bądź zwiększenia uprzednio obniżonej począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Ma w tej sytuacji możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym tylko zastrzeżeniem, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Zmiana stawek amortyzacyjnych przewidziana w art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pomimo że nie została ograniczona przez ustawodawcę żadnym limitem, powinna być dokonywana z uwzględnieniem pozostałych przepisów ustawy. Z powyższego wynika zatem, że możliwość obniżania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik. Ponadto, wysokość obniżenia lub podwyższenia dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika. Może on, na podstawie art. 16i ust. 5 ww. ustawy, obniżyć, bądź podwyższyć dla poszczególnych środków trwałych stawkę amortyzacyjną wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych, począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego, jednak zmiana wysokości stawki winna zapewnić realizację zasady współmierności przychodów i odpowiadających im kosztów uzyskania przychodów unormowanej w art. 7 ww. ustawy. Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż zgodnie z art. 16i ust. 5 ww. ustawy, podatnik ma prawo obniżyć stawkę amortyzacyjną do poziomu 0%. Należy jednak zauważyć, że konsekwencją obniżenia stawki amortyzacyjnej do poziomu 0% jest nie dokonywanie w danym okresie odpisów amortyzacyjnych.

Należy przy tym pamiętać, iż wysokość zmienionej stawki amortyzacyjnej winna być ustalona z uwzględnieniem okresu efektywnej użyteczności gospodarczej danego środka trwałego oraz zasad prowadzonej polityki podatkowej.

Zmiana stawek amortyzacyjnych może nastąpić zarówno w odniesieniu do środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji, jak i środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji. Dla środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji zmiana stawki amortyzacyjnej może nastąpić w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Natomiast możliwość obniżenia stawki amortyzacyjnej, a także zwiększenia uprzednio obniżonej odnosi się do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji i powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

W tym miejscu wskazać również należy, iż omawiane przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczące amortyzacji podatkowej nie nakładają na podatników obowiązku informowania właściwych dla nich organów podatkowych o dokonywanych zmianach w zakresie wysokości stosowanych stawek amortyzacyjnych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka, prowadząca działalność gospodarczą zarówno na terytorium specjalnej strefy ekonomicznej, jak i poza obszarem tej strefy, planuje obniżyć, a po obniżeniu – także podwyższyć wysokość stawek amortyzacyjnych dla niektórych środków trwałych zlokalizowanych poza terytorium specjalnej strefy ekonomicznej.

Reasumując, stosownie do art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka może obniżyć stawki amortyzacyjne dla wybranych środków trwałych położonych poza terytorium specjalnej strefy ekonomicznej, przy czym wysokość obniżenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii Spółki (również do wysokości 0% rocznie). Obniżenia stawki amortyzacyjnej można dokonać począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Spółka ma prawo stosować obniżoną stawkę nawet do 0% dla wybranych środków trwałych położonych poza terytorium specjalnej strefy ekonomicznej, pozostałe zaś amortyzować według dotychczas stosowanych stawek.

Prawem Spółki jest także podwyższenie wcześniej obniżonej stawki amortyzacyjnej dla wybranych środków trwałych do dowolnego poziomu, jednak nie wyższego niż wynikający z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych. Podwyższenie powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

Jednocześnie należy zaznaczyć, iż Wnioskodawca nie ma obowiązku powiadomienia właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego o zmianie (tj. obniżeniu lub podwyższeniu) stawek amortyzacyjnych.

Natomiast w odniesieniu do powołanych przez Spółkę interpretacji indywidualnych, stwierdzić należy, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.