Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/443-615/13/KG
z 13 sierpnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 17 maja 2012r. (data wpływu 21 maja 2013r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 lipca 2013r. (data wpływu 23 lipca 2013r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości stosowania nazw towarów na paragonach fiskalnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 maja 2013r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości stosowania nazw towarów na paragonach fiskalnych. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 21 lipca 2013r. (data wpływu 23 lipca 2013r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP3/443-615/13/KG z dnia 15 lipca 2013r.

W przedmiotowym wniosku, uzupełnionym pismem z dnia 21 lipca 2013r., ukształtował się następujący opis zdarzenia przyszłego:

W związku z obowiązującym od 1 kwietnia 2013r. rozporządzeniem Ministra Finansów w sprawie kas rejestrujących, Wnioskodawca zwraca się z uprzejmą prośbą o wyjaśnienie istniejących niejasności.

Wnioskodawca ma sklep zoologiczny z karmą i akcesoriami dla zwierząt. Musi przeprogramować kasę tak, aby wypełniała wymogi ww. rozporządzenia. Najwięcej niejasności dla Wnioskodawcy ma punkt 6 rozporządzenia: „Paragon fiskalny powinien zawierać nazwę towaru lub usługi pozwalającej na jednoznaczną ich identyfikację”.

Tu jest dylemat, jak zaprogramować kasę, aby opis towaru pozwalał na jednoznaczną identyfikację, pamiętając przy tym, że do dyspozycji jest 18 znaków na opis towaru.

Najlepiej posłużyć się tu przykładami:

1. Wnioskodawca w sklepie sprzedaje m. in. suchą karmę dla kota/psa.
   Karmy takie produkują różni producenci, mają one różne nazwy, różne gramatury opakowań (od worków 400 g do 20 kg) – choć karmę taką Wnioskodawca najczęściej sprzedaje luzem na wagę, w zależności od życzenia klienta, np. 20 dkg, 0,5 kg lub za 10 zł.
   Karmy te różnią się najczęściej między sobą ceną, ponieważ mają różny skład (np. zawartość mięsa – kurczak, indyk, wołowina) oraz przeznaczenie (np. dla kota/psa dorosłego, seniora lub różnych ras).
   Wszystkie suche karmy dla kota i psa są opodatkowane równymi stawkami podatku VAT.
   
2. Bardzo podobna sytuacja jest przy karmie dla gryzonia (karma dla gryzonia jest zawsze sucha).
   Karmy takie produkują różni producenci, mają one różne nazwy, różne gramatury opakowań, największe to worki 10 kg i taką karmę zawsze sprzedaję luzem na wagę, w zależności od życzenia klienta, np. 30 dkg, 0,5 kg lub za 10 zł.
   Karmy te różnią się najczęściej między sobą ceną, ponieważ mają różny skład oraz przeznaczenie. Czasem pisze na karmie „karma dla gryzonia” a czasem dodatkowo „dla świnki morskiej, chomika lub szczura”.
   Wszystkie te karmy dla gryzonia są opodatkowane równymi stawkami podatku VAT.
   
3. W sklepie Wnioskodawca ma spory asortyment smyczy dla psa.
   Smycze produkują różni producenci z różnych materiałów (np. linka, łańcuch, taśma, skóra). Smycze te są w różnych długościach, różnych kształtów (pojedyncze, składane, automatyczne), w różnych cenach oraz z przeznaczeniem dla różnych psów (lżejszych lub cięższych).
   Wszystkie te smycze są opodatkowane równymi stawkami podatku VAT.
   
4. Jeszcze większe zróżnicowanie jest wśród zabawek.
   Np. zabawki dla kota produkują różni producenci z różnych materiałów (sizal, materiał, skóra, plastik itp.). Zabawki mają różne kształty (myszki, piłki, hantle, wędki itp.) i oczywiście różne ceny.
   Wszystkie zabawki są opodatkowane równymi stawkami podatku VAT.
   
5. Jest wielki wybór przysmaków dla psa.
   Jedną grupę stanowią kości. Wielu producentów oferuje różne kości: naturalne suszone lub wędzone, prasowane białe lub brązowe, proste lub wiązane, wieprzowe, wołowe lub cielęce. Kości te mają różne długości i różne ceny.
   Wszystkie kości są opodatkowane równymi stawkami podatku VAT.
   
6. Bardzo podobny problem jest w innej grupie przysmaków dla psa, jaką stanowią ciastka.
   
   Wielu producentów oferuje różne ciastka: różnią się one składem, wielkością, kształtem i ceną.
   Wszystkie ciastka są opodatkowane równymi stawkami podatku VAT.
   
7. W asortymencie jest tzw. mokra karma dla kota.
   Produkują ją różni producenci, karma ta ma różne składy (zawiera np. mięso z kurczaka, królika, wołowinę lub wiele innych), pakowana jest w różne opakowania (saszetki, szalki, puszki) i ma oczywiście różne ceny.
   Wszystkie mokre karmy dla kota są opodatkowane równymi stawkami podatku VAT.
   
   

Niestety cała trudność bierze się stąd, że jest niejasne to, co ma oznaczać pojęcie „Jednoznaczna identyfikacja”.

Dlatego Wnioskodawca prosi o jednoznaczną odpowiedź, w jaki sposób należy kwalifikować towar w sklepie, aby odpowiadał pojęciu „Jednoznacznej identyfikacji”?

W związku z powyższym zadano następujące pytania (ostatecznie doprecyzowane w piśmie z dnia 21 lipca 2013r.):

1. Czy prawidłowy jest opis towaru w kasie fiskalnej: „sucha karma d/kota”(18 znaków) lub „sucha karma d/psa” (17 znaków)?
2. Czy prawidłowy jest opis towaru w kasie fiskalnej: „karma dla gryzonia”?
3. Czy prawidłowy jest opis towaru w kasie fiskalnej: „smycz d/psa”?
4. Czy prawidłowy jest opis towaru w kasie fiskalnej: „zabawka d/kota”?
5. Czy prawidłowy jest opis towaru w kasie fiskalnej: „kość d/psa”?
6. Czy prawidłowy jest opis towaru w kasie fiskalnej: „ciastko d/psa”?
7. Czy prawidłowy jest opis towaru w kasie fiskalnej: „mokra karma d/kota”?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie doprecyzowane w piśmie z dnia 21 lipca 2013r.):

1. Zdaniem Wnioskodawcy, taki opis towaru odpowiada jednoznacznej identyfikacji tego towaru. Różnica w cenie, składzie czy przeznaczeniu nie zmienia faktu, że jest to cały czas sucha karma d/kota lub psa.
2. Zdaniem Wnioskodawcy, taki opis towaru odpowiada jednoznacznej identyfikacji tego towaru. Różnica w cenie, składzie czy przeznaczeniu nie zmienia faktu, że jest to cały czas karma dla gryzonia, bez względu na to, czy tę karmę podaje się śwince morskiej czy chomikowi – a często tę samą karmę podaje się różnym gryzoniom.
3. Zdaniem Wnioskodawcy, taki opis towaru odpowiada jednoznacznej identyfikacji tego towaru. Różnica w cenie, długości czy przeznaczeniu nie zmienia faktu, że jest to cały czas smycz dla psa, bez względu na to, czy smycz jest ze skóry czy z łańcucha.
4. Zdaniem Wnioskodawcy, taki opis towaru odpowiada jednoznacznej identyfikacji tego towaru. Różnica w cenie, kształcie czy materiału, z jakiego jest wykonana, nie zmienia faktu, że jest to cały czas zabawka dla kota.
5. Zdaniem Wnioskodawcy, taki opis towaru odpowiada jednoznacznej identyfikacji tego towaru. Różnica w cenie, długości czy pochodzeniu nie zmienia faktu, że jest to cały czas kość dla psa.
6. Zdaniem Wnioskodawcy, taki opis towaru odpowiada jednoznacznej identyfikacji tego towaru. Różnica w cenie czy składzie nie zmienia faktu, że jest to cały czas ciastko dla psa.
7. Zdaniem Wnioskodawcy, taki opis towaru odpowiada jednoznacznej identyfikacji tego towaru. Różnica w cenie, składzie czy opakowaniu nie zmienia faktu, że jest to cały czas mokra karma d/kota.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Obowiązek stosowania kasy rejestrującej w celu ewidencjonowania sprzedaży towarów lub usług wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. z 2011r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT. W ust. 1 powołanego artykułu postanowiono, iż podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, iż obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Stosownie do treści art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy o VAT, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Według § 7 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338, ze zm.), obowiązującego do dnia 31 marca 2013r., zwanym dalej rozporządzeniem w sprawie kryteriów i warunków technicznych, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2, są obowiązani spełniać następujące warunki przy prowadzeniu ewidencji przy zastosowaniu kas – dokonywać ewidencji każdej sprzedaży oraz wydruku paragonu fiskalnego lub faktury VAT z każdej sprzedaży, jak również wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy.

Wyżej powołany przepis art. 111 ust. 3a pkt 1 wprowadzony został do ustawy o podatku od towarów i usług za pomocą przepisu art. 1 pkt 25 lit. a ustawy z dnia 18 marca 2011r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332). Zgodnie z art. 11 pkt 1 tej ustawy, ustawa weszła w życie z dniem 1 kwietnia 2011r., z wyjątkiem art. 1 pkt 25, art. 2 i 9, które wchodzą w życie z dniem 1 września 2011r.

Według art. 9 ust. 7 ww. ustawy, dotychczasowe przepisy wykonawcze, wydane na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 111 ust. 7a i 9 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez 24 miesiące od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

W myśl § 2 pkt 11 rozporządzenia, przez paragon fiskalny rozumie się wydrukowany dla nabywcy przez kasę w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży.

Jak wynika z § 5 ust. 1 pkt 6 ww. rozporządzenia, paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać następujące informacje:

1. imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych – adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika;
   
2. numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP);
   
3. numer kolejny wydruku;
   
4. datę i czas (godzinę i minutę) sprzedaży;
   
5. nazwę towaru lub usługi i ewentualnie opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy;
   
6. cenę jednostkową towaru lub usługi;
   
7. ilość i wartość sprzedaży;
   
8. wartość sprzedaży i kwoty podatku według poszczególnych stawek podatku,
   
9. wartość sprzedaży zwolnionej od podatku;
   
10. łączną kwotę podatku;
    
11. łączną kwotę należności;
    
12. kolejny numer paragonu fiskalnego;
    
13. kolejny numer kasy i oznaczenie kasjera – przy więcej niż jednym stanowisku kasowym;
    
14. logo fiskalne, zgodnie z załącznikiem nr 2 do rozporządzenia, oraz numer unikatowy kasy;
    
15. oznaczenie waluty przynajmniej przy łącznej kwocie należności, o której mowa w lit. k, w której dokonywana jest rejestracja sprzedaży.
    
    

Ponadto, w § 5 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia wskazano, iż paragon musi być czytelny i zawierać wszystkie dane, o których mowa w pkt 6, pozwalające nabywcy na sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji (…).

W § 7 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia, wskazano, iż podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani do weryfikacji poprawności pracy kasy, ze szczególnym uwzględnieniem prawidłowego zaprogramowania nazw towarów i usług oraz ich właściwego przyporządkowania do stawek podatku oraz niezwłocznego zgłaszania prowadzącemu serwis kas każdej nieprawidłowości w jej pracy.

Zgodnie z art. 111 ust. 3a pkt 2 i pkt 9 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać niezwłocznie zgłoszenia właściwemu podmiotowi prowadzącemu serwis kas rejestrujących każdej nieprawidłowości w pracy kasy oraz prowadzić i przechowywać dokumentację o przebiegu eksploatacji kasy rejestrującej, z uwzględnieniem przepisów wydanych na podstawie ust. 7a i ust. 9 pkt 1.

W myśl art. 111 ust. 7a pkt 1 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia sposób prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, w tym o zastosowaniu specjalnym dla specyficznego rodzaju działalności, oraz warunki używania kas przez podatników, uwzględniając potrzebę właściwego ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących przez podatników, o których mowa w ust. 1, oraz potrzebę przeciwdziałania nieewidencjonowaniu obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas przez tych podatników, jak również zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania podatku (…).

Jak stanowi art. 111 ust. 9 pkt 1 ustawy, minister właściwy do spraw gospodarki w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia szczegółowe kryteria i warunki techniczne, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, oraz sposób oznaczania pamięci fiskalnej kas rejestrujących numerami unikatowymi, warunki ich przydzielania oraz dokumenty, które powinny być dołączone do kasy rejestrującej przy wprowadzaniu jej do obrotu.

Należy wskazać, iż od dnia 1 kwietnia 2013r. obowiązują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013r., poz. 363), zwanego dalej rozporządzeniem w sprawie kas rejestrujących.

Stosownie do § 2 pkt 12 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, przez paragon fiskalny rozumie się wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży.

Jak wynika z § 8 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, paragon fiskalny zawiera co najmniej:

1. imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych – adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika;
   
2. numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP);
   
3. numer kolejny wydruku;
   
4. datę oraz godzinę i minutę sprzedaży;
   
5. oznaczenie „PARAGON FISKALNY”;
   
6. nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację;
   
7. cenę jednostkową towaru lub usługi;
   
8. ilość i wartość sumaryczną sprzedaży danego towaru lub usługi z oznaczeniem literowym przypisanej stawki podatku;
   
9. wartość rabatów lub narzutów, o ile występują;
   
10. wartość sprzedaży brutto i kwoty podatku według poszczególnych stawek podatku po uwzględnieniu rabatów lub narzutów;
    
11. wartość sprzedaży zwolnionej od podatku;
    
12. łączną kwotę podatku;
    
13. łączną kwotę sprzedaży brutto;
    
14. oznaczenie waluty, w której rejestrowana jest sprzedaż, przynajmniej przy łącznej kwocie sprzedaży brutto;
    
15. kolejny numer paragonu fiskalnego;
    
16. numer kasy i oznaczenie kasjera – przy więcej niż jednym stanowisku kasowym;
    
17. numer identyfikacji podatkowej nabywcy (NIP nabywcy) – na żądanie nabywcy;
    
18. logo fiskalne i numer unikatowy kasy.
    
    

Paragon fiskalny musi być czytelny i umożliwiać nabywcy sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji. Paragon fiskalny może zawierać w miejscu określonym dla nazwy, o której mowa w ust. 1 pkt 6, również opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy (§ 8 ust. 2 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących).

Zatem z przytoczonych przepisów wynika, jakie wymagania musi spełniać paragon fiskalny. Jednym z nich jest wymóg zawarcia na wydruku nazwy towaru lub usługi. Sprzedawca zobowiązany jest więc do wskazania nazwy towaru lub usługi tak, aby możliwe było przyporządkowanie temu towarowi lub usłudze odpowiedniej stawki podatku VAT.

Wprawdzie przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia „nazwa towaru/usługi” oraz nie określają źródła stosowania tych nazw, jednakże przez nazwę towaru lub usługi należy rozumieć, zgodnie ze „Słownikiem Języka Polskiego” (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005) nazwę jednostkową, tj. nazwę mającą tylko jeden desygnat.

Nazwa towaru lub usługi ma spełniać cele, dla jakich podatnik został zobowiązany do ewidencjonowania obrotu. Sprzedawca jest zobowiązany na paragonie opisać każdy towar lub usługę, podać ich nazwę, ale też, nie może być to nazwa bardzo ogólna. Umieszczona na paragonie fiskalnym nazwa towaru lub usługi winna oznaczać nazwę jednostkową sprzedawanego towaru lub usługi, a nie określoną grupę asortymentową sprzedawanego towaru lub usługi, tak aby do każdego towaru możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatkowej i aby użyta nazwa była, co do istoty, zgodna z będącym przedmiotem obrotu towarem i usługą, a ponadto by powiązanie tej nazwy z ceną pozwoliło na indywidualne określenie sprzedanego towaru lub usługi.

Jak wskazano powyżej, sposób przyporządkowania stawki podatku do nazw towarów i usług określa sam sprzedawca uwzględniając asortyment sprzedawanych towarów i usług. Przy czym nazwa towaru i usługi winna oznaczać nazwę jednostkową sprzedawanego towaru i usługi, zatem Wnioskodawca zobowiązany jest do szczegółowego określenia nazw towarów i usług na paragonie fiskalnym w celu ich prawidłowej identyfikacji.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi sklep zoologiczny z karmą i akcesoriami dla zwierząt.

Wnioskodawca w sklepie sprzedaje m. in.:

1. Suchą karmę dla kota/psa.
   Karmy takie produkują różni producenci, mają one różne nazwy, różne gramatury opakowań (od worków 400 g do 20 kg) – choć karmę taką Wnioskodawca najczęściej sprzedaje luzem na wagę, w zależności od życzenia klienta, np. 20 dkg, 0,5 kg lub za 10 zł.
   Karmy te różnią się najczęściej między sobą ceną, ponieważ mają różny skład (np. zawartość mięsa – kurczak, indyk, wołowina) oraz przeznaczenie (np. dla kota/psa dorosłego, seniora lub różnych ras).
   Wszystkie suche karmy dla kota i psa są opodatkowane równymi stawkami podatku VAT.
   
2. Karmę dla gryzonia (karma dla gryzonia jest zawsze sucha).
   Karmy takie produkują różni producenci, mają one różne nazwy, różne gramatury opakowań, największe to worki 10 kg i taką karmę zawsze sprzedaję luzem na wagę, w zależności od życzenia klienta, np. 30 dkg, 0,5 kg lub za 10 zł.
   Karmy te różnią się najczęściej między sobą ceną, ponieważ mają różny skład oraz przeznaczenie. Czasem pisze na karmie „karma dla gryzonia” a czasem dodatkowo „dla świnki morskiej, chomika lub szczura”.
   Wszystkie te karmy dla gryzonia są opodatkowane równymi stawkami podatku VAT.
   
3. Smycze dla psa.
   Smycze produkują różni producenci z różnych materiałów (np. linka, łańcuch, taśma, skóra). Smycze te są w różnych długościach, różnych kształtów (pojedyncze, składane, automatyczne), w różnych cenach oraz z przeznaczeniem dla różnych psów (lżejszych lub cięższych).
   Wszystkie te smycze są opodatkowane równymi stawkami podatku VAT.
   
4. Zabawki.
   Np. zabawki dla kota produkują różni producenci z różnych materiałów (sizal, materiał, skóra, plastik itp.). Zabawki mają różne kształty (myszki, piłki, hantle, wędki itp.) i oczywiście różne ceny.
   Wszystkie zabawki są opodatkowane równymi stawkami podatku VAT.
   
5. Przysmaki dla psa.
   Jedną grupę stanowią kości. Wielu producentów oferuje różne kości: naturalne suszone lub wędzone, prasowane białe lub brązowe, proste lub wiązane, wieprzowe, wołowe lub cielęce. Kości te mają różne długości i różne ceny.
   Wszystkie kości są opodatkowane równymi stawkami podatku VAT.
   
6. Przysmaki dla psa – ciastka.
   Wielu producentów oferuje różne ciastka: różnią się one składem, wielkością, kształtem i ceną.
   Wszystkie ciastka są opodatkowane równymi stawkami podatku VAT.
   
7. Mokra karma dla kota.
   Produkują ją różni producenci, karma ta ma różne składy (zawiera np. mięso z kurczaka, królika, wołowinę lub wiele innych), pakowana jest w różne opakowania (saszetki, szalki, puszki) i ma oczywiście różne ceny.
   Wszystkie mokre karmy dla kota są opodatkowane równymi stawkami podatku VAT.
   
   

W związku z powyższym powstała wątpliwość co do sposobu oznaczania sprzedawanych towarów na paragonach fiskalnych

Paragon fiskalny spełnia określone funkcje (kontrolną, ochronną, informacyjną – co jest szczególnie istotne z punktu widzenia nabywcy będącego konsumentem), których realizacja jest możliwa jedynie wtedy, gdy zawiera on wprowadzone w sposób prawidłowy dane wymienione w § 8 ust. 1 i 2 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących.

Nazwy, uwzględniające „jednoznaczne” identyfikowanie oferowanych towarów i usług (oraz sposób przyporządkowania stawki podatku do nazwy towarów i usług), określa sam podatnik uwzględniając asortyment sprzedawanych towarów i usług. Sposób dokonywania jednoznacznej identyfikacji towaru lub usługi jest w dużej mierze uzależniony od specyfiki prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, przy czym należy pamiętać, iż w świetle § 5 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia w sprawie kryteriów i warunków technicznych, liczba znaków dla nazwy towarów w kasie musi być nie mniejsza niż 12 i przepisy nie wykluczają stosowania skrótów (praktyka potwierdza, że podatnicy korzystają z tej możliwości).

Podatnik powinien użyć oznaczenia nazw towarów i usług do oferowanego asortymentu tak, aby do użytej nazwy towaru i usługi możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatku i aby użyta nazwa była zgodna z będącym przedmiotem obrotu towarem i usługą, przy czym wprowadzony w przepisie § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących wymóg „jednoznaczności” wyłącza możliwość stosowania nazw grup towarów.

Jednocześnie jednak dokonując interpretacji § 8 ust. 1 pkt 6 ww. rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących należy mieć na uwadze stosowne przepisy zawarte w Rozdziale 5. Zgodnie z § 35 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących podatnicy użytkujący kasy, które zostały nabyte w okresie ważności:

1. decyzji ministra właściwego do spraw finansów publicznych wydanej na podstawie przepisów obowiązujących przed dniem wejścia w życie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania;
2. potwierdzenia, o którym mowa w art. 111 ust. 6b ustawy, wydanego po dniu 1 września 2011r.

–mogą je nadal stosować do prowadzenia ewidencji po upływie tego okresu, pod warunkiem że kasy te zapewniają prawidłowość rozliczeń podatnika.

Zgodnie natomiast z § 36 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących podatnicy użytkujący kasy, o których mowa w § 35 tego rozporządzenia oraz art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 18 marca 2011r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332), nieposiadające możliwości technicznych spełnienia wymagań określonych w rozdziale 2 (rozdział ten obejmuje m. in. § 8, czyli przepis stanowiący o „jednoznacznej identyfikacji”) stosują te przepisy odpowiednio.

Dokonując zatem interpretacji § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących stanowiącego o konieczności jednoznacznej identyfikacji towarów i usług należy mieć na uwadze § 36 tego rozporządzenia, gdyż na mocy tego przepisu, przepis o jednoznacznej identyfikacji towarów i usług podatnicy użytkujący kasy nieposiadające możliwości technicznych spełnienia wymagań w nim określonych stosują odpowiednio (tzn. stosują przepis § 8 ust. 1 pkt 6 z uwzględnieniem możliwości technicznych kasy).

Z łącznej analizy obu przepisów wynika zatem, że stosowana przez podatnika kasa rejestrująca (system kasowy) i jej możliwości techniczne (w kontekście prowadzonej przez podatnika działalności, w szczególności jej zakresu) mogą mieć istotny wpływ na wymagania, co do sposobu identyfikacji towarów i usług, w tym znaczeniu, że brak możliwości technicznych będzie skutkować mniej szczegółowym prowadzeniem identyfikacji (tj. dostosowanym do możliwości kasy).

Z powołanego wcześniej art. 111 ust. 3a pkt 2 ustawy wynika, że to sprzedawca obowiązany jest dołożyć wszelkich starań aby nazwa towaru lub usługi na paragonie była tak skonstruowana, aby można było na jej podstawie dokładnie określić indywidualnie zakupiony towar lub usługę oraz aby umożliwiała ich właściwe przyporządkowanie do stawki podatku. Oznacza to, że podatnik powinien wystawiać paragony zawierające nazwy towarów i usług na tyle szczegółowe, żeby z jednej strony pozwalały one organowi podatkowemu na weryfikację prawidłowego rozliczenia podatku, a z drugiej strony zapewniły konsumentowi możliwość kontroli dokonywanych zakupów. Podatnik powinien zadbać o takie zaprogramowanie kasy rejestrującej, aby konsument otrzymywał paragony z nazwami towarów lub usług, pozwalającymi na ich identyfikację.

Jak wskazano wyżej sposób „jednoznacznego” identyfikowania towarów i usług jest ściśle związany z asortymentem towarów i usług, jakie podatnik oferuje. Podatnik dokonujący sprzedaży towarów pod nazwami (z rodzaju), np. sucha karma dla kota/psa, karma dla gryzonia, smycze dla psa, zabawki, przysmaki dla psa, przysmaki dla psa – ciastka, mokra karma dla kota może zaprogramować w kasie nazwę, np. „sucha karma d/kota”(18 znaków) lub „sucha karma d/psa”, „karma dla gryzonia”, „smycz d/psa”, „zabawka d/kota”, „kość d/psa”, „ciastko d/psa”, „mokra karma d/kota” dla oferowanych tego typu towarów. Stosowanie jednej nazwy jest dozwolone również wtedy, gdy towary są oferowane po różnych cenach, z zastrzeżeniem przypadku, gdy podatnik ma w swojej ofercie towary objęte różnymi stawkami podatku VAT.

Podkreślić w tym miejscu należy, że opisane wyżej zasady dotyczące stosowania nazewnictwa spełniającego wymóg jednoznacznego identyfikowania towarów i usług, nie wykluczają stosowania przez podatników nazewnictwa zapewniającego bardziej szczegółowe rozróżnienie towarów. Stosowanie jednak na tyle rozbudowanego nazewnictwa (obejmującego, w przypadku towaru takiego jak np. „sucha karma d/kota” wskazań dotyczących przykładowo producenta, składu, nazwy, gramatury opakowania itp.) ma dla podatników, zważywszy na treści § 8 ust. 2 zdanie 2 w zw. z ust. 1 pkt 6, charakter fakultatywny.

Końcowo wskazać należy na przepis § 37 rozporządzenia z dnia 14 marca 2013r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013r., poz. 363), zgodnie z którym, do dnia 30 września 2013r. podatnicy mogą prowadzić ewidencję oraz zapewnić spełnienie warunków używania kas zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy obowiązującymi na dzień 31 marca 2013r.

A zatem, rozporządzenie to jedynie wskazuje, że z upływem 30 września 2013r. podatnicy będą zobowiązani w pełni realizować przewidziany w przepisie wymóg wskazywania nazwy, która pozwoli na jednoznaczną identyfikację towaru lub usługi. Nie oznacza to jednak, że obecnie akceptowane było prowadzenie ewidencji i stosowanie nazewnictwa bazującego, np. na grupach towarowych (grupach usług) w sposób niepozwalający na jednoznaczną identyfikację sprzedawanych towarów lub świadczonych usług.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.