Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-268/13-4/JK
z 5 lipca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27.03.2013 r. (data wpływu 03.04.2013 r.), uzupełnionym w dniu 20.06.2013 r. (data wpływu 21.06.2013 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 10.06.2013 r. (skutecznie doręczone w dniu 13.06.2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku powstania obowiązku podatkowego w podatku VAT w wyniku połączenia się spółek - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 03.04.2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku powstania obowiązku podatkowego w podatku VAT w wyniku połączenia się spółek.

Wniosek uzupełniony został w dniu 20.06.2013 r. (data wpływu 21.06.2013 r.) na wezwanie Organu z dnia 10.06.2013 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

T B.V. z siedzibą w Holandii (dalej: Wnioskodawca), posiadająca rezydencję podatkową ustaloną na podstawie miejsca rzeczywistego zarządzania w Holandii i podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Holandii w zakresie holenderskiego podatku dochodowego od osób prawnych planuje założenie spółki w Holandii spółki kapitałowej (dalej: Spółka zagraniczna).

Kolejnym krokiem jest planowane połączenie Spółki zagranicznej z inną spółką z grupy, TK -Sp. z o.o., (dalej: TK ), będącą podatnikiem PDOP i podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Jedynym źródłem przychodu TK są odsetki od pożyczek udzielanych podmiotom zagranicznym. Na moment połączenia jedynym udziałowcem TK będzie Spółka zagraniczna. Omawiane połączenie zostanie dokonane przez przejęcie w taki sposób, że Spółka zagraniczna będzie spółka przejmującą, a TK - spółką przejmowaną. Przejęcie TK nastąpi przez przeniesienia całego majątku TK na Spółkę zagraniczną w ramach dokonania transgranicznego połączenia, zgodnie z odpowiednimi przepisami.

Zasadniczo przeniesienie majątku spółki przejmowanej na spółkę przejmującą następuje w zamian za wydanie udziałów spółki przejmującej wspólnikom spółki przejmowanej, niemniej jednak, ze względu na to, że w momencie przejęcia Spółka zagraniczna będzie jedynym udziałowcem TK , w następstwie przejęcia nie zostaną wydane żadne udziały.

W związku z planowanym połączeniem, Spółce zagranicznej, jako udziałowcowi TK , nie zostaną również wypłacone żadne dopłaty w gotówce.

W następstwie planowanego połączenia działalność prowadzona dotychczas przez TK na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zostanie przeniesiona do Spółki zagranicznej. Po połączeniu z TK Spółka zagraniczna nie będzie kontynuować działalności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w formie oddziału powstałego z majątku Spółki.

Jednocześnie w uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, iż planowana nazwa Spółki zagranicznej ma brzmieć TK E B.V., a Spółka zagraniczna ma mieć siedzibę w Amsterdamie. Ponadto Wnioskodawca podniósł, iż jest aktualnie w fazie planowania założenia Spółki zagranicznej. Wskazał, że nie zostały podjęte jeszcze żadne kroki prawne mające na celu utworzenie Spółki zagranicznej, tj. w szczególności nie została jeszcze zawarta umowa Spółki zagranicznej, ani nie zostały podjęte żadne inne formalności (np. złożenie wniosku do sądu rejonowego) w tym związane.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy planowane połączenie będzie skutkować powstaniem obowiązku podatkowego dla Spółki zagranicznej na gruncie ustawy o VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy planowane połączenie nie będzie skutkować powstaniem obowiązku podatkowego dla Spółki zagranicznej na terytorium Polski na gruncie ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu VAT podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,
2. eksport towarów,
3. import towarów na terytorium kraju,
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Jednocześnie, zgodnie z art. 6 ustawy o VAT, przepisów ustawy o VAT nie stosuje się do:

1. transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa,
2. czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy.
   
   

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy planowane połączenie Spółki zagranicznej z TK nie będzie skutkować powstaniem obowiązku podatkowego dla Spółki zagranicznej na gruncie VAT w związku z brakiem przepisów w ustawie o VAT, na mocy których omawiany obowiązek podatkowy mógłby powstać.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy planowane połączenie Spółki zagranicznej z TK nie będzie skutkować powstaniem obowiązku podatkowego dla Spółki zagranicznej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na gruncie ustawy o VAT.

Wnioskodawca podkreśla, że analogiczne stanowisko wskazujące brak podstawy prawnej umożliwiającej opodatkowanie dochodu na gruncie przepisów VAT zostało wyrażone w interpretacji indywidualnej z dnia 21 września 2012 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygn. IPPP2/443-676/12-2/MM).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Jednocześnie stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują terminu „przedsiębiorstwo”. Z tej przyczyny dla celów określenia zakresu pojęcia „przedsiębiorstwo” wykorzystuje się regulację zawartą w art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), który to przepis stanowi, że przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
   
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
   
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
   
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
   
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
   
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
   
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
   
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
   
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej
   
   
   

Należy zauważyć, że użyte w ww. artykule określenie „w szczególności” wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w jego skład mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w tym artykule, a z drugiej brak któregoś z tych elementów nie musi pozbawiać zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa.

Z kolei, o tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik jest obowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Przy tym stosownie do ust. 2 cytowanego artykułu działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z konstrukcji powyższych przepisów wynika, że dana czynność zostaje uznana za opodatkowaną podatkiem VAT w sytuacji, gdy wystąpią przesłanki o charakterze przedmiotowym oraz podmiotowym. Przesłanka o charakterze przedmiotowym występuje w powołanym powyżej przepisie art. 5 ust. 1 ustawy. Wynika z niego, iż dana transakcja gospodarcza będzie opodatkowana na terytorium Polski w przypadku wystąpienia którejkolwiek z przesłanek określonej w tym przepisie. Przesłanka podmiotowa dopełnia obraz dostawy towarów lub świadczenia usług jako czynności opodatkowanych podatkiem VAT – są one opodatkowane tym podatkiem, o ile dany podmiot dokonujący tej czynności może zostać uznany za polskiego podatnika podatku VAT.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca z siedzibą w Holandii, posiadający rezydencję podatkową ustaloną na podstawie miejsca rzeczywistego zarządzania w Holandii i podlegający nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Holandii w zakresie holenderskiego podatku dochodowego od osób prawnych planuje założenie spółki w Holandii spółki kapitałowej zwanej Spółką zagraniczną. Planowana nazwa Spółki zagranicznej ma brzmieć TK E B.V., a Spółka zagraniczna ma mieć siedzibę w Amsterdamie. Kolejnym krokiem jest planowane połączenie Spółki zagranicznej z inną spółką z grupy, TK Sp. z o.o.,. Na moment połączenia jedynym udziałowcem TK będzie Spółka zagraniczna. Omawiane połączenie zostanie dokonane przez przejęcie w taki sposób, że Spółka zagraniczna będzie spółka przejmującą, a TK - spółką przejmowaną. Przejęcie TK nastąpi przez przeniesienia całego majątku TK na Spółkę zagraniczną w ramach dokonania transgranicznego połączenia, zgodnie z odpowiednimi przepisami. Zasadniczo przeniesienie majątku spółki przejmowanej na spółkę przejmującą następuje w zamian za wydanie udziałów spółki przejmującej wspólnikom spółki przejmowanej, niemniej jednak, ze względu na to, że w momencie przejęcia Spółka zagraniczna będzie jedynym udziałowcem TK , w następstwie przejęcia nie zostaną wydane żadne udziały. W związku z planowanym połączeniem, Spółce zagranicznej, jako udziałowcowi TK , nie zostaną również wypłacone żadne dopłaty w gotówce. W następstwie planowanego połączenia działalność prowadzona dotychczas przez TK na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zostanie przeniesiona do Spółki zagranicznej. Po połączeniu z TK Spółka zagraniczna nie będzie kontynuować działalności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w formie oddziału powstałego z majątku Spółki.

Biorąc pod uwagę opis przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego tut. Organ podatkowy stoi na stanowisku, że planowane połączenie Spółki zagranicznej z polską spółką TK nie będzie skutkować dla Spółki zagranicznej powstaniem obowiązku podatkowego na gruncie ustawy o VAT z uwagi na brak spełnienia przesłanek ustawowych, na mocy których obowiązek ten mógłby powstać.

W wyniku tego połączenia Spółka zagraniczna nie stanie się polskim podatnikiem podatku VAT. W następstwie planowanego połączenia działalność prowadzona dotychczas przez TK na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zostanie przeniesiona do Spółki zagranicznej. Po połączeniu z TK Spółka zagraniczna nie będzie kontynuować działalności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w formie oddziału powstałego z majątku Spółki. Brak jest zatem spełnienia warunków określonych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy. Co więcej w ocenie tut. Organu podatkowego Spółka zagraniczna w wyniku połączenia ze spółką TK przejmując cały majątek spółki TK przejmie przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551Kodeksu cywilnego. Co skutkuje brakiem spełnienia warunków określonych w art. 5 ust. 1 ustawy.

Jednocześnie tut. Organ informuje, iż niniejsza interpretacja rozstrzyga jedynie w zakresie podatku od towarów i usług, tj. pytania oznaczonego w złożonym wniosku nr 2 w części dotyczącej podatku od towarów i usług natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku od czynności cywilnoprawnych zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.